F1: Ο Φερστάπεν μπαίνει στο πάνθεον των «θρύλων»

• Προδιαγεγραμμένη πορεία
• Ξεκίνημα βγαλμένο από τα παραμύθια
• Τον ήθελαν πολλοί, τον έπεισε η Red Bull
• Προαγωγή και νίκη
• Προσωπικότητα που διχάζει
• Ολλανδός σαμουράι
• Ο πρώτος τίτλος
• #2THEMAX
• Τρίτος και φαρμακερός (για τους άλλους)

Το Σάββατο 7 Οκτωβρίου στο Κατάρ θα ήταν μία ανύποπτη ημέρα για τη Formula 1. Οι Καταρινοί, φυσικά, με την έπαρση και τη θεατρικότητα που τους διακρίνει, θα έκαναν τον αγώνα τους μεγάλη υπόθεση, θα φρόντιζαν να επιδείξουν τα επιτεύγματά τους σε όλο τον κόσμο, αλλά μέχρι εκεί. Όμως, τη λάμψη της κατάφωτης Λουσέιλ ξεπέρασε η λάμψη του Μαξ Φερστάπεν. Ήταν η ημέρα που ο Ολλανδός οδηγός της Red Bull Racing στέφθηκε Παγκόσμιος Πρωταθλητής για τρίτη φορά.

» Τι έγινε στο Σπριντ του GP Κατάρ

Η κατάκτηση του πρωταθλήματος στο Σπριντ του GP Κατάρ δεν ήταν μία απλή επιτυχία για τον 26χρονο Ολλανδό. Ήταν ο τρίτος τίτλος μέσα σε τρία χρόνια, μετά την οριακή -και για πολλούς αμφιλεγόμενη- νίκη του 2021 και την καθολική επικράτηση του 2022. Κι αν ο περσινός τίτλος έμοιαζε να ήρθε σχετικά εύκολα, το 2023 ήταν η χρονιά που ο Φερστάπεν διέλυσε τον ανταγωνισμό από όλες τις απόψεις.

Με το τρίτο του πρωτάθλημα, ο Μαξ Φερστάπεν μπήκε σε ένα πολύ κλειστό κλαμπ, σε αυτό των οδηγών που έχουν κατακτήσει τον τίτλο (τουλάχιστον) τρεις φορές. Το όνομά του προστέθηκε δίπλα σε αυτά των Μίκαελ Σουμάχερ και Λούις Χάμιλτον (7), Χουάν Μανουέλ Φάντζιο (5), Αλέν Προστ και Σεμπάστιαν Φέτελ (4), Τζακ Μπράμπαμ, Τζάκι Στιούαρτ, Νίκι Λάουντα, Νέλσον Πικέ, Άιρτον Σένα (3). Και δεν δείχνει διατεθειμένος να σταματήσει εδώ.

Προδιαγεγραμμένη πορεία

Όπως φαντάζει «καταδικασμένος» να πρωταγωνιστεί για μία… δεκαετία ακόμα, όπου οι σωστές επιλογές και οι τύχη πιθανώς να του επιτρέψουν να αυξήσει σημαντικά τους αριθμούς των στατιστικών του, αντίστοιχα «καταδικασμένος» ήταν και να γίνει οδηγός αγώνων. Η μαμά, Σόφι Κούμπεν, ήταν παγκοσμίου επιπέδου οδηγός στο karting – μάλιστα είχε πολλάκις κοντραριστεί με ονόματα που μετέπειτα βρέθηκαν στην F1. Εκεί όπου ο μπαμπάς, Γιος Φερστάπεν, ήταν ένας από τους πλέον δημοφιλείς οδηγούς της εποχής του.

Ο «Jos The Boss» (=Γιος το Αφεντικό) συμμετείχε σε 107 Grand Prix, ανέβηκε δύο φορές στο βάθρο αλλά μετά το ντεμπούτο του στη Benetton δίπλα στον σπουδαίο Μίκαελ Σουμάχερ, δεν είχε ποτέ ξανά στα χέρια του ένα ανταγωνιστικό μονοθέσιο. Ίσως όλο αυτό να του δημιούργησε ένα απωθημένο, που ουσιαστικά καθόρισε την παιδική ηλικία του Μαξ Εμίλιαν όπως είναι το πλήρες όνομά του.

Ο νυν πρωταθλητής της κορωνίδας του μηχανοκίνητου αθλητισμού δεν είχε συνηθισμένη παιδική ηλικία. Ξεκινώντας να κάνει karting στα 4, μπήκε από νωρίς σε διαδικασία προετοιμασίας για μία σπουδαία καριέρα. Μία καριέρα που θα απαιτούσε θυσίες.

Τις καθημερινές πήγαινε στο σχολείο, από το μεσημέρι της Παρασκευής μέχρι τις πρώτες ώρες τα Δευτέρας βρισκόταν σε κάποια ευρωπαϊκή πίστα. Με τον μπαμπά δίπλα του, σε ρόλο μηχανικού, μέντορα, διευθυντή, πατέρα, μάνατζερ, ένα δυσδιάκριτο μα όπως μαρτυρούν πολλοί, εξαιρετικά αυστηρό ρόλο. Ο μπαμπάς Φερστάπεν είναι γνωστός για τις εκρήξεις θυμού που είχε κατά καιρούς, κάποιες από αυτές κατευθύνονταν προς τον πιτσιρικά Μαξ.

Ξεκίνημα βγαλμένο από τα παραμύθια

Μπορεί να θυσίασε την παιδική αθωότητά του, όμως από νεαρή ηλικία είχε «προγραμματιστεί» για να πετύχει. Το τιμόνι και τα πεντάλ αποτελούσαν φυσική προέκταση του εαυτού του. Η αναρρίχηση στον κόσμο του karting ήταν ραγδαία. Αρχικά στο Βέλγιο όπου γεννήθηκε, έπειτα στην Ολλανδία, μετέπειτα σε διάφορες ευρωπαϊκές διοργανώσεις και στη συνέχεια σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 2013, σε ηλικία 15 ετών κατέκτησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην κορυφαία κατηγορία KZ1. Είχε έρθει η ώρα τις «αποφοίτησης» από το karting. Οι αρένες των αγώνων μονοθεσίων τον περίμεναν.

Από το πρώτο κιόλας τεστ με μονοθέσιο της Formula Renault της Manor MP Motorsport, ένα βροχερό πρωινό του Οκτώβρη, ήταν σαφές πως επρόκειτο για ένα σπάνιο ταλέντο. Το πρώτο τεστ οδήγησε και σε άλλες δοκιμές, με άλλες ομάδες και τον νεαρό Ολλανδό να ρουφά εμπειρίες σα σφουγγάρι. Έτρεξε σε κάποιους αγώνες του Florida Winter Series στις ΗΠΑ στις αρχές του 2014 και κάπου εκεί ήρθε η ώρα για το επόμενο βήμα – η καλύτερα άλμα. «Προσπέρασε» τη Formula Renault και πήγε απ’ ευθείας στην Ευρωπαϊκή Formula 3. Εκεί έτρεξε με την πολύπειρη ομάδα Van Amersfoort Racing, κόντρα σε οδηγούς με τους οποίους μάχεται και σήμερα στη Formula 1. Παρότι πρωτοεμφανιζόμενος, πήρε 10 νίκες και έχασε τον τίτλο στον τελευταίο αγώνα, όταν παρέδωσε πνεύμα ο κινητήρας του.

Τον ήθελαν πολλοί, τον έπεισε η Red Bull

Οι εντυπωσιακές εμφανίσεις τον έβαλαν στα ραντάρ των μεγάλων ομάδων της F1 που παραδοσιακά αναζητούν ταλέντα στις μικρότερες κατηγορίες. Mercedes και Red Bull προσέγγισαν τον μπαμπά, επιδιώκοντας να τον πείσουν πως αποτελούσαν τον καλύτερο προορισμό για τον Μαξ. Είχαν αντιληφθεί πως είχαν βρει ένα μελλοντικό πρωταθλητή! Τελικά η οικογένεια Φερστάπεν επέλεξε τη Red Bull, που είχε δύο ομάδες στην F1 άρα τη δυνατότητα να τον βάλει σε μονοθέσιό της πιο γρήγορα. Αυτό έκανε την απόφαση πολύ εύκολη.

Τον Αύγουστο του 2014 ο Φερστάπεν εντάχθηκε στην Red Bull Junior Team και λίγο αργότερα ανακοινώθηκε πως το 2015 θα έκανε το ντεμπούτο του στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού με τη δεύτερη ομάδα της Red Bull – τη Scuderia Toro Rosso. Οδήγησε στο FP1 του Ιαπωνικού Grand Prix του 2014 κι έγινε ο νεότερος οδηγός στην ιστορία που συμμετείχε σε επίσημη διαδικασία ενώ στην πρεμιέρα του 2015, στο Άλμπερτ Παρκ της Μελβούρνης, στην Αυστραλία, έγινε ο νεότερος που πήρε εκκίνηση: σε ηλικία 17 ετών και 166 ημερών. Στον δεύτερο αγώνα, στη Μαλαισία, τερμάτισε έβδομος και έγινε ο νεότερος οδηγός που βαθμολογήθηκε – ήταν μόλις 17 ετών και 180 ημερών. Συνολικά τερμάτισε 10 φορές στους βαθμούς, ανακηρύχθηκε πρωτοεμφανιζόμενος της χρονιάς αλλά ταυτόχρονα, έδινε και ξεκάθαρα δείγματα του ατίθασου εαυτού του. Δεν πατούσε φρένο ούτε εντός πίστας αλλά ούτε και… εκτός!

Προαγωγή και νίκη

Ο Φερστάπεν ξεκίνησε τη σεζόν του 2016 στην Toro Rosso αλλά δεν έμεινε εκεί για πολύ. Μετά από τρεις συνεχόμενους τερματισμούς στους βαθμούς και με αφορμή κάποια ατυχήματα του Δανιήλ Κβιάτ που οδηγούσε για την πρώτη ομάδα, ο Χέλμουτ Μάρκο πήρε την μεγάλη απόφαση να αλλάξουν θέσεις. Ειπώθηκαν πολλά εκείνες τις ημέρες, η ετοιμότητα του Μαξ αμφισβητήθηκε αλλά εκείνος έκλεισε όλα τα στόματα κερδίζοντας στο ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα, στη Βαρκελώνη!

Ταυτόχρονα, εξασφάλισε άλλη μία πρωτιά αφού έγινε και ο νεότερος νικητής στην ιστορία: 18 ετών και 228 ημερών! Ακολούθησαν άλλα 6 βάθρα αλλά όλοι ήξεραν πως το σπορ είχε βρει τον επόμενο, μεγάλο του ήρωα.

Όμως ήταν ακόμα ένα παιδί. Με ελάχιστη εμπειρία σε αυτό το επίπεδο και αφόρητη πίεση την οποία έδειχνε πως αδυνατούσε να διαχειριστεί. Οδηγούσε επιθετικά, επιδιώκοντας να πάρει τα μέγιστα σε μία εποχή όπου η υβριδική κυριαρχία της Mercedes δεν άφηνε πολλά περιθώρια. Όχι τυχαία, τα καμώματά του του χάρισαν το παρατσούκλι «Crashstappen». Αν και το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν ήταν η προσέγγισή του γύρω από την οδήγηση αλλά το γεγονός πως δεν υπολόγιζε τίποτα όταν τα ΜΜΕ του έβαζαν μικρόφωνο μπροστά στο στόμα.

Προσωπικότητα που διχάζει

Απρόθυμος να μοιραστεί την πίστα και προκλητικός στις δηλώσεις του, ο Μαξ δημιουργούσε από νωρίς πόλωση. Πράγμα που ελάχιστοι είχαν κάνει πριν από αυτόν. Οι μισοί τον λάτρευαν κι οι άλλοι μισοί λάτρευαν να τον μισούν. Σας θυμίζει κάτι αυτό;

Όταν ξεκίνησε, είχε χαρακτηριστεί ακόμα κι ως «ο επόμενος Άιρτον Σένα». Δεν θα μπούμε σε διαδικασία συγκρίσεων που ενδεχομένως πολλοί κρίνουν ως ιεροσυλία – άλλωστε το είπαμε και στην αρχή: ο απολογισμός γίνεται στο τέλος μίας καριέρας, όχι στην αρχή της. Πάντως όσο κι αν οι… παλιοί αρνούνται να το δεχθούν, είναι κάποια στοιχεία που αφορούν τον Ολλανδό που θυμίζουν και Σένα, θυμίζουν και Σουμάχερ.

Όπως για παράδειγμα η αδυσώπητη μανία για επιτυχία ή η κατηγορηματική άρνηση αποδοχής της ήττας. Ποιος κορυφαίος δεν είχε τέτοια γνωρίσματα;

Βέβαια για τους haters, για όσους στέκονταν στην πλευρά που λάτρευε να τον μισεί, ήταν απλά ένα κακομαθημένο που οδηγούσε επικίνδυνα. Μετά από ατυχήματα και ατυχίες στο πρώτο μισό του 2017, έκλεισε δυναμικά τη σεζόν, με νίκες στα Grand Prix της Μαλαισίας και του Μεξικού. Ήταν η χρονιά που έδειχνε σταδιακά να λειαίνει το ταλέντο του, κα καταλαγιάζει την εντός πίστας ορμή του, να μπολιάζει το ταλέντο με υπομονή και την επιθετικότητα με τη απαιτούμενη ενίοτε λογική.

Ολλανδός σαμουράι

Όταν το 2018 η Red Bull Racing ξεκίνησε τη συνεργασία με τη Honda, ο Φερστάπεν ανέλαβε σταδιακά ηγετικό ρόλο στους «ταύρους». Κατέκτησε τη νίκη στον εντός έδρας αγώνα της αυστριακής ομάδας, στο Σπίλμπεργκ, νίκησε στο Μεξικό ενώ επισκέφτηκε άλλες 11 φορές το βάθρο. Ήταν τέταρτος στην τελική βαθμολογία.

Το 2019 ανέβηκε ένα ακόμα σκαλοπάτι. Πλέον, αποτελούσε αυτός το αντίπαλο δέος για τις Mercedes – ήταν ο μόνος που τις παρενοχλούσε συστηματικά. Ώριμος πλέον, με 19 τερματισμούς σε 21 αγώνες, με νίκες στην έδρα της ομάδας του αλλά και στην έδρα του αντιπάλου, τη Γερμανία, με μία ακόμα επιτυχία, στη Βραζιλία κι άλλους 14 τερματισμούς στη πεντάδα. Ο Μαξ ήταν πλέον έτοιμος να αναλάβει το ρόλο του διεκδικητή.

Όμως το 2020, η Mercedes παρέμενε ένα (ή και περισσότερα) κλικ πιο μπροστά από τη Red Bull Racing, το κυνήγι δεν αρκούσε – ούτε οι δύο νίκες και τα 8 βάθρα μέσα στη σεζόν.

Ο πρώτος τίτλος

Το 2021 ήταν η πρώτη χρονιά που από νωρίς, ήταν σαφές πως ο Φερστάπεν ήταν πια διεκδικητής. Με τον συνδυασμό Red Bull-Honda να κοιτά για πρώτη φορά «στα μάτια» τη Mercedes, ο Ολλανδός έκανε το ίδιο με τον Χάμιλτον.

Πήρε περισσότερες νίκες, είχε περισσότερα βάθρα, πέρασε πολύ περισσότερους γύρους στην πρωτοπορία αγώνων, έδειχνε με κάθε αφορμή πως αυτή θα ήταν η χρονιά του. Και παρά τη ρελάνς του Βρετανού στην τελική ευθεία της σεζόν, την επική αντεπίθεση που τους έφερε στα ίσια στο «Μεγάλο Τελικό» του Άμπου Ντάμπι, ο Φερστάπεν άντεξε.

Κατέκτησε τον τίτλο σε μία από τις συγκλονιστικότερες σεζόν όλων των εποχών, σε μία σεζόν όπου η αξία αλλά και απόδοση του ηττημένου, δίνουν ξεχωριστή σημασία στο επίτευγμα του θριαμβευτή. Η Formula 1 είχε νέο παγκόσμιο πρωταθλητή.

#2THEMAX

Η περσινή σεζόν ήταν πολύ διαφορετική. Η Mercedes είχε βγει από την εξίσωση διεκδίκησης νικών και τίτλου και το ρόλο του αντίπαλου δέους είχαν αναλάβει η Ferrari και ο Σαρλ Λεκλέρ. Όμως όλα είχαν ξεκινήσει στραβά. Προβλήματα αξιοπιστίας τον είχαν βγάλει νοκ άουτ στην πρεμιέρα του Μπαχρέιν και τον αγώνα της Αυστραλίας. Ήταν μόλις έκτος στη βαθμολογία και ήδη στο -46 από τον Μονεγάσκο!

Και κάπου εκεί, όλα άλλαξαν. Η RB18 μπήκε σε ράγες και δεν αντιμετώπισε ξανά προβλήματα – με τον Ολλανδό να μετράει 15 σερί τερματισμούς, οι 13 εκ των οποίων σε θέσεις βάθρου. Η νίκη στην Ιαπωνία ήταν η 12η σε 18 αγώνες, σε μία σεζόν όπου τα match ball είχαν ήδη ξεκινήσει από τη Σιγκαπούρη.

Φυσικά το αντίπαλο στρατόπεδο έβαλε το χεράκι του στη μετατροπή μίας δύσκολης αποστολής, σε υγιεινό περίπατο. Συνεχή στρατηγικά λάθη, προβλήματα αξιοπιστίας και λάθη του Λεκλέρ, τον έθεσαν πρόωρα νοκ άουτ. Σε κάθε άλλη σεζόν, θα ήταν ακόμα στο παιχνίδι. Κόντρα σε αυτόν τον Φερστάπεν, με αυτή την RB18, το παιχνίδι ήταν από νωρίς χαμένο.

Ο Μαξ ήταν σαρωτικός στη Σουζούκα και σφράγισε με τον πλέον επιβλητικό τρόπο τον δεύτερο παγκόσμιο τίτλο του. Πνίγηκε στις αγκαλιές των μηχανικών του, γεύτηκε το φιλί της αγαπημένης του Κέλι Πικέ και μετά αγκάλιασε σφιχτά το τρόπαιό του.

Τρίτος και φαρμακερός (για τους άλλους)

Η φετινή χρονιά του Μαξ Φερστάπεν και της Red Bull Racing φαίνεται σαν να έχει έρθει από άλλες εποχές, όπου η απόλυτη κυριαρχία μιας ομάδας δεν άφηνε κανένα περιθώριο στους αντιπάλους. Φέτος όμως δεν ήταν μόνο η RB19 το απόλυτο «όπλο» αλλά ο ίδιος ο Ολλανδός.

Μέχρι να φτάσουμε στο Κατάρ, είχαν γίνει 16 αγώνες για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Formula 1. Τους 15 από αυτούς τους κέρδισε η Red Bull και 13 από αυτές τις 15 νίκες ήρθαν διά χειρός Μαξ Φερστάπεν. Στο Σπριντ του Κατάρ, του αρκούσε η 6η θέση για να εξασφαλίσει τον τίτλο. Τελικά, λόγω της εγκατάλειψης του Πέρεζ, δεν χρειαζόταν ούτε αυτό για να τον πάρει. Ωστόσο, τερμάτισε 2ος και πανηγύρισε με την ομάδα του.

Δεν είχε σημασία από ποια θέση ξεκινούσε, ποιες ήταν οι συνθήκες ή ποιοι ήταν οι αντίπαλοί του. Ο Ολλανδός έμοιαζε να έχει πάντα τον τρόπο να φτάνει πρώτος στην καρό σημαία. Η ανωτερότητα αυτή δεν μπορεί να αποδοθεί αποκλειστικά στις αρετές του μονοθεσίου της Red Bull, γιατί αφενός ο Φερστάπεν νίκησε πολύ πειστικά τον Σέρχιο Πέρεζ και αφετέρου στις περισσότερες των περιπτώσεων είχε άλλους οδηγούς από άλλες ομάδες ως αντίπαλους για τη νίκη. Όλους όμως τους κατατρόπωσε.

Στο Κατάρ ο Μαξ Φερστάπεν έκανε χώρο για το τρίτο κύπελλο του πρωταθλητή στην τροπαιοθήκη του. Ας ελπίζουμε να έχει προβλέψει να είναι μεγάλη (η τροπαιοθήκη) γιατί πιθανότατα θα χρειαστεί να μπουν εκεί κι άλλα πολλά.

Φωτογραφίες: Red Bull Content Pool