Νάσος Ηλιόπουλος: Συνέντευξη με τον Mister Triumph στην Ελλάδα

Ο κ. Νάσος Ηλιόπουλος βρίσκεται στο τιμόνι της Triumph Motorcycles εδώ και τριάντα χρόνια. Πρόκειται για έναν άνθρωπο που οδηγεί μοτοσικλέτα σε καθημερινή βάση, έναν επιχειρηματία που έχει διαγράψει μια σημαντική πορεία στο χώρο της μοτοσικλέτας και όχι μόνο.

Η προσωπική μας γνωριμία ξεκίνησε το 1991 και άμεσα αναπτύχθηκε μεταξύ μας μια φιλία, όπως επίσης και μια συνεργασία την περίοδο 1997-1999, όταν και άφησα πίσω μου τη δημοσιογραφία προκειμένου να αναλάβω τα ηνία στη δημιουργία κάθετων μονάδων Yamaha. Συναντήθηκα μαζί του στο νέο του κατάστημα στην Αγία Παρασκευή και η συζήτηση άναψε για τα καλά. Όπως θα διαβάσετε και παρακάτω, η αμεσότητα στις απαντήσεις του σε κάθε μου ερώτηση είναι αυτή που χαρακτηρίζει έναν άνθρωπο που δεν έχει να κρύψει τίποτα και που αγαπάει τη μοτοσικλέτα και την ανάπτυξή της σε υπερβολικό βαθμό. Ας δούμε όμως τι μας είπε:

Αρχικά πες μας λίγα πράγματα για τον εαυτό σου

Γεννήθηκα το Φεβρουάριο του 1958 στην Αθήνα, τελείωσα την Γερμανική Σχολή Αθηνών το 1976 και σπούδασα πετρελαιολόγος μηχανικός στο Leoben της Αυστρίας και διοίκηση επιχειρήσεων στη Βιέννη. Το 1984 επέστρεψα στην Ελλάδα και εντάχθηκα στις οικογενειακές επιχειρήσεις.

Αγαπάς τη μοτοσικλέτα, θυμάσαι πως ξεκίνησε η σχέση σου μαζί της;

Το 1972 σαν μαθητής γυμνασίου, 14 χρονών, οδήγησα την πρώτη μου μοτοσικλέτα, που ήταν ένα Yamaha MR 50 σε πράσινο σκούρο χρώμα και έκτοτε έγινα “hooked”.

Ποια ήταν η πρώτη σου επαγγελματική εμπλοκή με το χώρο της μοτοσικλέτας;

Tο 1991 κλήθηκα να συμμετέχω στη διοίκηση της τότε Αδελφοί Ηλιόπουλοι ΕΠΕ, αντιπρόσωπoυ της Yamaha, αυτοκινήτων, βιομηχανικών εργαλείων, μηχανημάτων έργου κλπ. Έως το Φθινόπωρο του 1994 οπότε και αποχώρησα.

Ποιοι είναι οι λόγοι που άφησες πίσω τη Yamaha;

Πολλές φορές οι σχέσεις σε οικογενειακές επιχειρήσεις μεταξύ των μελών των οικογενειών είναι δύσκολα διαχειρίσιμες και οι νεότεροι πρέπει ή να προσαρμοσθούν ανάλογα ή να επιλέξουν την αποχώρηση.

Πότε και πως ενεπλάκης με την Triumph;

Το 1995 ένας κοινός γνωστός τραπεζίτης με γνώρισε με τον τότε εισαγωγέα Μιχάλη Σταγκωνάκη, που είχε ξεκινήσει με την Triumph δύο χρόνια νωρίτερα αλλά αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα, βασικά ταμειακής ροής, λόγω του τότε πολύ ψηλού πληθωρισμού και κόστους των καινούργιων μοτοσικλετών. Μετά τη γνωριμία με το Μιχάλη και μία επίσκεψη στο εργοστάσιο αποφάσισα να προχωρήσω.

Η Motopark ήταν για σένα ένα επιχειρηματικό στοίχημα;

Η Motopark προϋπήρχε της απόφασης μου να συμμετέχω στην αντιπροσωπεία της Triumph. Όταν αποφάσισα να φύγω από τη διοίκηση της Yamaha είχα γνωρίσει λίγο την αγορά μας στην Ελλάδα και είχα διαγνώσει την έλλειψη καλά οργανωμένων επιχειρήσεων στο χώρο των αξεσουάρ και ένδυσης μοτοσικλετιστών. Έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω με την εισαγωγή αξεσουάρ και ένδυσης από Γερμανία και Ιταλία. Παράλληλα με τη λειτουργία της αντιπροσωπείας Triumph, η Motopark εξελίχθηκε και αναπτύχθηκε με 5 υποκαταστήματα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Κέρκυρα και συνεργασία με τρεις μάρκες μοτοσυκλετών, Yamaha, Ducati & KTM.

Ας επιστρέψουμε στην Triumph. Τι περιμένεις από το νέο σου κατάστημα στην Αγία Παρασκευή;

Μετά από τρία χρόνια ανοδικής πορείας στη χώρα μας πήραμε την απόφαση να κάνουμε αυτήν την πολύ μεγάλη για τα μέτρα μας επένδυση. Η ανάγκη για μεγαλύτερη προβολή της μάρκας στην αγορά ήταν δεδομένη, οι προδιαγραφές του εργοστασίου όμως είναι πολύ υψηλές αναφορικά με την εταιρική ταυτότητα για εμπόρους και έτσι προχωρήσαμε εμείς.

Γνωρίζοντας την πολιτική νέων μοντέλων του εργοστασίου για τα επόμενα 5 χρόνια, θεωρήσαμε ότι υπάρχει σαφής χώρος αύξησης του μεριδίου μας στην Αθήνα και σαν συνέπεια στην Ελληνική αγορά, οπότε ευελπιστούμε ότι ένα ανάλογο καθετοποιημένο συγκρότημα θα συνεισφέρει τα μέγιστα σε αυτόν το στόχο. Το επανδρώσαμε με μία νέα ομάδα στελεχών και με τον πλέον σύγχρονο εξοπλισμό για να αποτελέσει την αιχμή μας για τα επόμενα 10 χρόνια σίγουρα.

Ξεκίνησες με την Triumph μόλις αυτή αναγεννήθηκε από τις στάχτες της. Τι περίμενες για τη συνέχεια και είσαι ευχαριστημένος τόσο με την πορεία του εργοστασίου όσο και με τη συνεργασία σου μαζί του;

Η Triumph ανήκει στον John Bloor, oραματιστή αυτοδημιούργητο επιχειρηματία, που με πάρα πολλή δουλειά και τεράστια ποσά επενδύσεων από την προσωπική του περιουσία, τη δεκαετία του ‘90 κατάφερε να δημιουργήσει μία νέα βιομηχανία μοτοσικλέτας από το μηδέν. Από 3.000 μοτοσικλέτες ετήσια παραγωγή το 1990 έφτασε σήμερα στις 110.000, με τρία εργοστάσια παραγωγής στην Ταϊλάνδη και 3.500 εργαζόμενους σε Ηνωμένο Βασίλειο και Ταϊλάνδη, αλλά και θυγατρικές σε όλες τις μεγάλες αγορές του κόσμου. Η σοβαρότητα αντιμετώπισης κρίσεων και η μετριοπάθεια χωρίς τυμπανοκρουσίες σε όλους τους τομείς της λειτουργίας της, χαρακτηρίζει αυτή τη βιομηχανία που σήμερα κατασκευάζει εξαιρετικές μοτοσυκλέτες υψηλής ποιότητας ανταγωνιστικές σε όλα τα επίπεδα.

Τα παραπάνω αναμφίβολα αποτελούν το κριτήριο αλλά και για μένα προσωπικά το κίνητρο για την επέκταση της συνεργασίας μας τα επόμενα χρόνια. Μία συνεργασία 30 και πλέον ετών περνάει από πολλά στάδια άλλοτε καλά και ευχάριστα και άλλοτε κακά και δυσάρεστα. Όταν όμως η σχέση των συνεργατών είναι win-win, τότε τα προβλήματα αντιπαρέρχονται και κοιτάμε μπροστά στον κοινό στόχο.

Σκέφτηκες ποτέ να δημιουργήσεις μια παν εμπορία, ένα κατάστημα δηλαδή όπου θα υπάρχουν και μοντέλα άλλων κατασκευαστών;

Κάθε μάρκα μοτοσικλέτας σήμερα έχει ανάγκη από επιχειρηματίες που αφιερώνονται σε αυτή και έχουν ειδικές γνώσεις αναφορικά με την επισκευή, συντήρηση και παροχή συμβουλών στους πελάτες τους, πράγμα αδύνατο ή πολύ δύσκολο όταν υπάρχουν δύο ή τρεις μάρκες κάτω από την ίδια στέγη. Το επιχείρησα τη δεκαετία του ’90 και του 2000 αλλά το εγκατέλειψα για τους παραπάνω λόγους.

Ποια είναι η πρώτη μοτοσικλέτα που οδήγησες και ποια αυτή που αγόρασες;

Ξεκίνησα με motocross Yamaha ΥΖ 125 το ’75 και ’76 και μετά την επιστροφή μου από το εξωτερικό είχα διάφορα ΧΤ, Tenere και πολλά street και supersport Yamaha της εποχής.

Τόσες δεκαετίες πάνω στη σέλα τι σου έχουν διδάξει;

Η διασκέδαση, η χαρά και ικανοποίηση πάνω στη μοτοσικλέτα δεν συμβαδίζουν με ταχύτητα και επικίνδυνη οδήγηση. Αυτά μόνο σε πίστα με μεγάλους χώρους διαφυγής και μετά από απαραίτητα μαθήματα οδήγησης σε πίστα.

Κυκλοφορείς καθημερινά μόνο με μοτοσικλέτα;

Ναι μόνο.

Είναι γνωστή η αγάπη σου για τις κλασσικές μοτοσικλέτες, μπορείς να μας πεις κάποια κομμάτια της συλλογής σου;

Ασχολήθηκα ενεργά με τις κλασικές μοτοσικλέτες χάρη στη γνωριμία μου με τον Σταγκωνάκη. Σε περίπου 15 χρόνια είχα αγοράσει περισσότερες από 20, συνήθως από τη Μεγάλη Βρετανία. Αγάπησα ιδιαίτερα τις Τriumph Tiger της δεκαετίας του ’30, όπως T70 (250cc), T80 (350cc), T90 (500cc) και T100 (500cc), οι οποίες μαζί με τη Speed Twin ήταν οι πρώτες δικύλινδρες εν σειρά μοτοσικλέτες που κατασκευάστηκαν ποτέ, στα τέλη της δεκαετίας του ’30.

Επίσης ασχολήθηκα με τα Vincent της δεκαετίας του ’40 και ’50, Rapide 1000cc V2 & Comet 500cc single. Εξαιρετικής ποιότητας και τεχνολογίας μοτοσικλέτες. Οι κλασικές μοτοσικλέτες όμως απαιτούν από τους ιδιοκτήτες τους σημαντική συντήρηση και πολύ TLC (Tender Loving Care) και προ παντός χρόνο, πράγμα που με ανάγκασε τελικά να τις αποχωριστώ. Σήμερα έχω μόνο λίγες από τις πρώτες Triumph του ’90.

Είναι γνωστό επίσης πως σου αρέσει η οδήγηση σε πίστα, πιστεύεις ότι αυτό είναι κάτι που σου δίνει ενέργεια;

Ξεκίνησα πολύ αργά, στα 50 μου, μετά από πολλά μαθήματα σε δύο σχολές. Η αλήθεια είναι ότι σου βελτιώνει σημαντικά την αυτοπεποίθηση, την αποφασιστικότητα, την ταχύτητα αντιδράσεων, την αμυντική οδήγηση όταν χρειάζεται και σαν μοτοσικλετιστής / αναβάτης βλέπεις ξεκάθαρα το επίπεδο που βρίσκεσαι σε σχέση με τους άλλους.

Ποια είναι η άποψή σου για τους αγώνες μοτοσικλετών ευρύτερα;

Σε επίπεδο παγκοσμίου προσφέρουν εκπληκτικό θέαμα για τους θεατές, τα εργοστάσια κάνουν σημαντικά βήματα εξέλιξης με μοντέλα που μετά από λίγα χρόνια είναι διαθέσιμα σαν προϊόντα στην αγορά, κάθε χρόνο εξελίσσονται και νέα ταλέντα οδηγών που εντείνουν τον ανταγωνισμό, κάθε χρόνο έχουμε νέα ρεκόρ θεατών τα τριήμερα και οι διοργανωτές αναζητούν νέους προορισμούς για τη διάδοση του σπορ και της μοτοσικλέτας σε νέες αγορές. Συνιστώ σε όποιον δεν έχει δει live αγώνα παγκοσμίου πρωταθλήματος να το κάνει πάραυτα. Δεν θα ξεχάσει αυτή την εμπειρία ποτέ.

Σκέφτηκες ποτέ να σταματήσεις την επαγγελματική σου ενασχόληση με τη μοτοσικλέτα;

Όχι ποτέ.

Πιστεύεις ότι κάποιος μαθαίνει από τα λάθη ή από τις επιτυχίες του;

Όσο επιχειρείς κάνεις λάθη και έχεις επιτυχίες. Αυτό δεν σταματάει ποτέ στη ζωή, όσο ζούμε.

Ποια είναι η πιο δύσκολη επαγγελματική απόφαση που έχεις πάρει;

Η απόφασή μου να φύγω από τη Yamaha.

Μετανιώνεις μήπως για κάποια που δεν πήρες;

Όχι.

Στην πορεία σου στο χώρο μπορείς να μας πεις μια καλή και μια “κακή” ανάμνηση;

Καλές αναμνήσεις πολλές με συνεργάτες όταν γιορτάζαμε για επιτυχίες μικρές ή μεγάλες. Κακή ανάμνηση είναι πάντα ο χαμός ενός καλού συνεργάτη είτε γιατί έφυγε από τη ζωή είτε γιατί αποφάσισε να φύγει ο ίδιος. Κακές αναμνήσεις και θυμό μου προκαλούν οι αναξιόπιστοι άνθρωποι του χώρου μας.

Ποια είναι η άποψή σου για την αγορά μοτοσικλέτας;

Η αγορά μας είναι μικρή για τα ευρωπαϊκά δεδομένα και ασήμαντη σε παγκόσμιο επίπεδο. Τα τελευταία τρία χρόνια είναι σε φάση ανάπτυξης μετά από μία δεκαετία πτώσης και στασιμότητας. Οι αντιπροσωπείες που είναι θυγατρικές των εργοστασίων έχουν ανεβάσει σημαντικά τον πήχη αναφορικά με την ποιότητα των στελεχών, την ποιότητα του δικτύου εμπόρων, την εμπορική πολιτική και τη στρατηγική μάρκετιγκ και προώθησης.

Για τις υπόλοιπες θεωρώ ότι λειτουργούν με παλαιολιθικές πολιτικές με γνώμονα το γρήγορο κέρδος και είναι αποκλειστικά υπεύθυνες για την αναρχία στα δίκτυα διανομής, τις παν εμπορίες α λα Ελληνικά με εμπόρους «παραγγελειολήπτες» και το χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών που παρέχουν στους πελάτες. Με ελάχιστες εξαιρέσεις φυσικά και σε αυτή την κατηγορία εισαγωγικών εταιρειών.

Πιστεύεις ότι η εισβολή των Κινέζων κατασκευαστών είναι κάτι που θα βοηθήσει την εμπορική ανάπτυξη της μοτοσικλέτας;

Σαφέστατα θα βοηθήσει. Σήμερα ζούμε μία επανάληψη της ιστορίας όταν οι ιαπωνικές μοτοσικλέτες ήρθαν σε Ευρώπη και Β. Αμερική στα τέλη της δεκαετίας του ’60 και δημιούργησαν πάταγο με νέες τεχνολογίες και αξιοπιστία και πανικό σε κατεστημένα, με αποτέλεσμα πολλά ευρωπαϊκά και βορειοαμερικανικά εργοστάσια να κλυδωνιστούν σοβαρά ή και να χρεοκοπήσουν.

Σήμερα από πλευράς τεχνολογίας και αξιοπιστίας, τα εργοστάσια παγκοσμίως είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, οι τιμές όμως των μοτοσικλετών έχουν αρχίσει να ξεφεύγουν και η είσοδος των κινεζικών/ασιατικών εργοστασίων στην παγκόσμια σκηνή με την πολύ καλή σχέση ποιότητας/τιμής που προσφέρουν θα υποχρεώσουν τα κατεστημένα να αναθεωρήσουν την τιμολογιακή πολιτική τους. Ελπίζω…

Ποιο μοντέλο της Triumph είναι το αγαπημένο σου;

Αγαπώ τα γυμνά μοντέλα και τις supersport μοτοσικλέτες. Και από τις δύο κατηγορίες η Triumph έχει κατασκευάσει πολλά τα τελευταία 30 χρόνια.

Υπάρχουν μοντέλα άλλων κατασκευαστών που θα ήθελες να έχεις;

Supersport μοντέλα των Υamaha, Ducati, Aprilia, MV Agusta.

Τι συμβουλή έχεις να δώσεις στους νέους μοτοσικλετιστές;

Να κάνουν ότι μπορούν για να λάβουν μέρος σε μαθήματα οδήγησης μετά την απόκτηση του επίσημου διπλώματος. Όταν έχουν αποκτήσει αρκετή εμπειρία, να ταξιδέψουν σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης και να δουν τον τρόπο που λειτουργεί η κυκλοφορία και οι μοτοσυκλετιστές.

Τι συμβουλή έχεις να δώσεις στους παλαιότερους μοτοσικλετιστές;

Να κάνουν ότι μπορούν για να λάβουν μέρος σε μαθήματα οδήγησης στην πίστα και στο δρόμο.

Σκέφτηκες ποτέ τη δημιουργία μιας ακαδημίας οδήγησης μοτοσικλέτας με τη χορηγία της Triumph;

Όχι δεν το έχω σκεφτεί. Φοβάμαι ότι θα είναι δύσκολο να πειστεί πολύς κόσμος να συμμετέχει. Ο Έλληνας μοτοσικλετιστής γενικά δεν πιστεύει ότι μπορεί να βελτιώνεται σαν αναβάτης.

Photo Credit: Νίκος Βιτσιλάκης / Αρχείο Ν.Η.