Formula 1: Ο Λεκλέρ δεν είναι Χάμιλτον κι αυτό αλλάζει τους κανόνες εμπλοκής

Formula 1: Ο Λεκλέρ δεν είναι Χάμιλτον κι αυτό αλλάζει τους κανόνες εμπλοκής
Ο Πάνος Σεϊτανίδης σχολιάζει τη νέα συγκλονιστική, μα δίκαιη μονομαχία των Φερστάπεν-Λεκλέρ.

Όσο κι αν ήλπιζα πως οι νέοι κανονισμοί θα ανοίξουν μία συναρπαστική σελίδα στην ιστορία του σπορ, όσο κι αν πίστευα πως ο Νικόλας Τομπάζης θα έχει πετύχει διάνα με το νέο γράμμα του νόμου, θα ομολογήσω πως… το φοβόμουν λίγο το 2022.

Βλέπετε, η σεζόν που πέρασε ήταν τόσο συναρπαστική, είχε τόσο επικές μάχες ανάμεσα στους δύο διεκδικητές του τίτλου, τόσο συγκλονιστική διακύμανση και φυσικά ανατρεπτικό φινάλε. Ναι και αμφιλεγόμενο αλλά κάποτε θα πρέπει να βάλουμε τελεία σε αυτό το θέμα. Επιστρέφω στο θέμα. Μετά από το θρίλερ του 2021, είχα χαμηλώσει τον πήχη των προσδοκιών σε ό,τι αφορούσε οδηγοκεντρική μονομαχία. Αποδείχθηκε πως δεν έπρεπε.

Η χρονιά έχει ξεκινήσει με ένα καταιγιστικό «Λεκλέρ εναντίον Φερστάπεν», με εναλλαγές θέσεων πέρα από κάθε προσδοκία. Έχω μετρήσει έντεκα (!) στους πρώτους δύο αγώνες, σε Μπαχρέιν και Σαουδική Αραβία.

Στο γύρο 17 στο Σακχίρ, ο Ολλανδός πέρασε στη στροφή 1 και ο Μονεγάσκος απάντησε στη στροφή 4.
Στο γύρο 18 συνέβη ξανά ακριβώς το ίδιο. Καρμπόν.
Στο γύρο 19 η Red Bull πέρασε ξανά τη Ferrari αλλά το μπλοκάρισμα τροχών έφερε άμεσα, εκ νέου αλλαγή θέσης.

Στη Τζέντα, στο γύρο 42 έπαιξαν τα ίδια παιχνίδια με τη χρήση DRS και άλλαξαν δύο φορές θέσεις.
Στο γύρο 43 ο Ολλανδός πήγε να χωθεί, μπλόκαραν αμφότεροι τροχούς αλλά παρότι η μύτη της RB18 ήταν πάλι μπροστά, η F1-75 είχε την αγωνιστική γραμμή και έστριψε τελικά πρώτη.
Ώσπου στον γύρο 47 είχαμε το τελικό προσπέρασμα, στο οποίο ο Λεκλέρ δεν είχε απάντηση.

«Μονομαχήσαμε σκληρά αλλά δίκαια, κάθε αγώνας θα έπρεπε να είναι σαν αυτόν», ήταν τα πρώτα λόγια του Μονεγάσκου μετά τη χαμένη μάχη και το fair play ανάμεσα στους δύο ήταν έκδηλο τόσο εντός, όσο και εκτός πίστας το βράδυ της Κυριακής. Τα λένε όλα.

Πως όμως από τον περυσινό «πόλεμο» ανάμεσα στους διεκδικητές, έχουμε έρθει σε αυτό το διαφορετικό κλίμα; Να σας προλάβω: φυσικά και δεν έχω αυταπάτες – ξέρω πως αν συνεχίσουν έτσι, όταν θα κρίνεται ο τίτλος θα βγουν τα μαχαίρια και θα είναι λογικό. Όμως και πέρυσι, Φερστάπεν και Λούις Χάμιλτον δεν περίμεναν την τελική ευθεία για να παίξουν με διαφορετικούς κανόνες εμπλοκής.

Να θυμίσω στους έχοντες ασθενή μνήμη: Ξεκινώντας από την πρεμιέρα του Μπαχρέιν το πλασάρισμα του Βρετανού στη στροφή 4 ανάγκασε τον Ολλανδό να βγει εκτός. Νόμιμη κίνηση αλλά πανούργα, σε έναν αγώνα όπου υπήρξαν κι άλλα θέματα που είχαν φέρει εκνευρισμό στον Μαξ (βλέπε: όρια πίστας).

Μαξ Φερστάπεν και Λούις Χάμιλτον

Τρεις εβδομάδες μετά πήγαν στην Ίμολα και αυτή τη φορά ο Φερστάπεν δεν ήταν διατεθειμένος να υποχωρήσει, πλήρωσε τον Χάμιλτον με το ίδιο νόμισμα τοποθετώντας το μονοθέσιό του με τέτοιο τρόπο που δεν χωρούσε με τίποτα η Mercedes στο chicane. Είχαν επαφή, υποχώρησε ο Λούις.

Κοινώς, από τους δύο πρώτους αγώνες της χρονιάς, είχαμε επαφές, κλίμα έντασης, δανεικά και χρωστούμενα που στην πορεία ενισχύθηκαν με όσα έγιναν στο Σίλβερστον, τη Μόντσα, το Ιντερλάγκος και ειδικά τη Τζέντα.

Προσοχή! Δε θεωρώ μεμπτή τη στρατηγική του Χάμιλτον – κάθε άλλο. Στα 37 του έχει ήδη 15 χρόνια πρωταθλητισμού και ξέρει όσο ελάχιστοι στο grid, πως να διαχειρίζεται τέτοιες μάχες.

Λούις Χάμιλτον και Μαξ Φερστάπεν

Αν δεν το ήξερε, θα είχε χάσει με κάτω τα χέρια στο Μπαχρέιν. Κι όμως, κέρδισε παρότι σε εκείνη τη φάση του πρωταθλήματος η Red Bull Racing είχε ξεκάθαρα, δεδομένα, καλύτερο μονοθέσιο από τη Mercedes. Κι επειδή είναι μανούλα σε κάτι τέτοια, είχε ψυχολογήσει τον αντίπαλό του (όχι και τόσο δύσκολο όταν μιλάμε για τον Μαξ) και του πατούσε συνεχώς τον κάλο. Ήξερε πως τα νεύρα, οι αντιδράσεις υπό πίεση ήταν ο κρυπτονίτης του Ολλανδού. Και όλη τη χρονιά, τον «χτυπούσε» εκεί. Πανέξυπνο.

Τώρα τα δεδομένα με τον Λεκλέρ είναι διαφορετικά. Είναι γρήγορος, είναι μαχητικός αλλά σε κανένα σημείο δεν μας έχει δείξει πως ακροβατεί στα όρια και στα έως τώρα δείγματά του, σε αυτές τις μάχες θυμίζει Κίμι Ράικονεν. Θα παλέψει αλλά δε θα χτυπήσει κάτω από τη μέση. Ίσως αν φτάσει να διεκδικεί το πρωτάθλημα να ξυπνήσει και μέσα του η απαιτούμενη κάποιες φορές «οδηγική αλητεία» αλλά αυτό μένει να αποδειχθεί στην πορεία.

Σαρλ Λεκλέρ

Επίσης, σε αντίθεση με τον Χάμιλτον στο ξεκίνημα του 2021, ο Μονεγάσκος έχει ένα μονοθέσιο που είναι εξίσου καλό με του αντιπάλου του. Ferrari και Red Bull έχουν ριχτεί στην αρένα δίχως να μπορεί κανένας να δώσει πραγματικό προβάδισμα σε μία από τις δύο ομάδες. Παίζει κι αυτό το ρόλο του.

Βέβαια όλη αυτή η εξίσωση έχει κι ένα ακόμα όνομα. Που στέκεται λοιπόν ο Φερστάπεν σε όλο αυτό; Με τον Λεκλέρ έχουν άλλη επικοινωνία, έχουν αναρριχηθεί παράλληλα στα σκαλοπάτια, αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλο από παιδιά. Και κόντρα σε αστεϊσμούς όσων κυνηγούν click αξιοποιώντας αψιμαχίες τους στο karting όταν ήταν 10χρονοι παρουσιάζοντας τους ως «μια ζωή εχθρούς», η συμπεριφορά τους την Κυριακή απέδειξε το αντίθετο. Και όταν εισπράττεις σεβασμό στην πίστα, σεβασμό θα λάβεις. Έτσι ψυχολογώ τις κινήσεις του Μαξ που περιέργως, αυτή τη φορά σεβάστηκε πλήρως και το σχέδιο του Κάρστεν Τίλκε - τήρησε ευλαβικά την αγωνιστική διαδρομή, δίχως να… κάνει τα chicane ευθείες όπως τον περασμένο Δεκέμβριο.

Μαξ Φερστάπεν

Και μη ξεχνάμε πως η κατάκτηση του τίτλου παίζει πάντα καθοριστικό ρόλο στη μενταλιτέ τέτοιων οδηγών. Ο Φερστάπεν ήρθε στη Formula 1 στα 17 του, με όλους να τον παρουσιάζουν ως δεδομένο μελλοντικό πρωταθλητή. Κι όσο αυτός ο τίτλος δεν ερχόταν, ανέβαζε την πίεση εντός του. Τώρα πια, απαλλαγμένος από το «πρέπει», απολαμβάνοντας το θρόνο του, μπορεί να προσεγγίσει και διαφορετικά τις μάχες στην πίστα. Με περισσότερη ηρεμία και φυσικά ωριμότητα. Βέβαια και εδώ, ειδικά εδώ, είμαι σίγουρος πως αν φτάσουμε να κρίνεται ο τίτλος, αγκώνες θα βγουν.

Θα προσθέσω δύο ακόμα στοιχεία που έχουν βοηθήσει τη μάχη φέτος. Το ένα είναι οι ντιρεκτίβες του διευθυντή αγώνα σε Μπαχρέιν και Σαουδική Αραβία, με τον Νιλς Βίτιχ να ξεκαθαρίζει πως όταν δύο μονοθέσια διεκδικούν την κορυφή μίας στροφής, αυτός που καλείται να υποχωρήσει, είναι ο οδηγός που βρίσκεται στην εσωτερική. Ο Γερμανός φωτογράφισε το περυσινό Σίλβερστον με αυτή την οδηγία και έχω την αίσθηση πως στον γύρο 43 της Τζέντα, αυτή απέτρεψε τον Φερστάπεν από το να χωθεί δίχως αύριο στην εσωτερική «με τα φρένα σπασμένα» και τα 18άρια μπλοκαρισμένα.

Σαρλ Λεκλέρ και Μαξ Φερστάπεν

Και τέλος, παίζουν ρόλο και οι αλλαγές του 2022. Τα ελαστικά της Pirelli έχουν μεγαλύτερη αντοχή, δεν χρειάζονται ντελικάτη μεταχείριση, φροντίδα και προδέρμ. Οι οδηγοί μπορούν να πιέσουν. Ξανά και ξανά. Και φυσικά, τα μονοθέσια μπορούν να ακολουθήσουν το ένα το άλλο με ευκολία. Μέχρι πρότινος, είχαμε μάχες αλλά όταν κάποιος έπιανε το DRS, αντίο ζωή, μη τον είδατε τον Παναή.

Τώρα, το προσπέρασμα δεν εξασφαλίζει απολύτως τίποτα. Είναι απλά μία επιθετική κίνηση στη σκακιέρα. Κι αυτή η παρτίδα, θα είναι διαρκείας. Πρόβλεψη για το ποιος θα κάνει την κίνηση ματ στο τέλος, δεν είναι φρόνιμο να κάνουμε από τώρα. Το μόνο σίγουρο είναι πως οι κανόνες εμπλοκής, έχουν αλλάξει.

Σαρλ Λεκλέρ και Μαξ Φερστάπεν

Φωτογραφίες: Red Bull Content Pool, Ferrari

Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!

Πάνος Σεϊτανίδης
Πάνος Σεϊτανίδης

Ο Πάνος Σεϊτανίδης ξεκίνησε από τα γήπεδα το 1996, αλλά η έλευση της νέας χιλιετίας τον βρήκε να επικεντρώνεται σε όσα συμβαίνουν στις ειδικές διαδρομές και τις πίστες του κόσμου. Από το 2000 έως και το 2015 ήταν ανελλιπώς μέλος της ομάδας σχολιασμού και παρουσίασης των Grand Prix της F1 σε Alpha, ΑΝΤ1 και ΝΕΡΙΤ ενώ παράλληλα είχε συμμετοχή σε πληθώρα άλλων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών. Έχει θητεύσει σε κορυφαία περιοδικά ειδικού Τύπου (CAR, F1 Racing, Drive, Motorsport Magazine κ.α.) ενώ διαδικτυακά, «γράφει χιλιόμετρα» εδώ και δύο δεκαετίες. Είναι μέλος της οικογένειας της Liquid Media από το 2021, όταν και ανέλαβε το ρόλο του επικεφαλής περιεχομένου στο gMotion by Gazzetta.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ