«Παιδιά ενός κατώτερου θεού» οι ηλεκτρικές μοτοσικλέτες

Tο ανέκδοτο με τη μαύρη και τη λευκή αγελάδα είναι χαρακτηριστικό της αντιμετώπισης της μοτοσικλέτας σε σχέση με το αυτοκίνητο, από το νομοθέτη του νέου προγράμματος «Κινούμαι Ηλεκτρικά 2». Δύο μέσα που θεωρητικά κατασκευάστηκαν για το ίδιο ακριβώς πράγμα -τη μετακίνηση- και έχουν το ίδιο κόστος, το ένα δικαιούται επιδότηση έως 8.000 ευρώ και το άλλο έως 1.300 ευρώ.

Παράδοξο θα πείτε και θα συμφωνήσω. Όμως καθώς η καθημερινότητά μας θυμίζει θέατρο του παραλόγου, μια μικρή δόση ακόμα δεν φαίνεται να ενοχλεί κανέναν. Ρωτώ λοιπόν εγώ ο παράξενος. Γιατί ένα αμιγώς ηλεκτρικό μεταφορικό μέσο αξίας 20.000 ευρώ έχει επιδότηση με μέγιστο ύψος 8.000 ευρώ και ένα άλλο, ακριβώς ίδιας αξίας, επιδότηση με μέγιστο ύψος τα 1.300 ευρώ; Γιατί του λείπουν δύο ρόδες μήπως;

Τελικά 800 ή 1.300 ευρώ δίνει το «Κινούμαι Ηλεκτρικά 2»;

Στο σημείο αυτό να υπογραμμίσω ότι το πρόγραμμα «Κινούμαι Ηλεκτρικά 2» αναφέρει ακόμα στην ιστοσελίδα του, έως την ώρα της δημοσίευσης του κειμένου αυτού, ότι το μέγιστο ποσό επιδότησης για τις μοτοσικλέτες παραμένει 800 ευρώ. Ωστόσο, ο κ. Ιωάννης Τσελίκης, διευθυντής τμήματος ηλεκτροκίνησης του ΥΠΕΝ, ανακοίνωσε στις 9 Ιουνίου 2022, στο Green Mobility Conference, την αύξηση της μέγιστης επιδότησης για τις μοτοσικλέτες. Επίσης την ίδια πληροφόρηση έχουν όλοι οι εισαγωγείς μοτοσικλετών από το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, μετά τη δυσαρέσκεια που εξέφρασαν μέσω του συνδέσμου τους.

Μια μεγάλη αδικία λοιπόν αντικαθίσταται απλώς με μια μικρότερη. Ταυτόχρονα, οι μοτοσικλέτες δεν εντάσσονται σε επιπλέον κίνητρο απόσυρσης και αγοράς από νέους έως 29 ετών, όπως τα αυτοκίνητα. Δύο επιπρόσθετες δυνατότητες δηλαδή που αθροίζουν 2.000 ευρώ επιπλέον, ή 1.000 και 1.000 ευρώ αντίστοιχα.

Καθώς οι προθέσεις των νομοθετών δεν ομολογούνται ξεκάθαρα, θα προσπαθήσω να τις ερμηνεύσω λοιπόν. Προφανώς οι ψηφοφόροι που τους αφορά η αγορά ηλεκτρικού αυτοκινήτου είναι περισσότεροι από αυτούς που τους αφορά η αγορά ηλεκτρικής μοτοσικλέτας. Και δεν αναφέρομαι στα μικρά, φτηνά scooter που ούτως ή άλλως η επιδότηση αποτελεί σημαντικό ποσό, αλλά στις μοτοσικλέτες ή στα μεγάλα ηλεκτρικά scooter, το κόστος των οποίων ξεκινά από τις 12.000 περίπου και φτάνει έως τις 25.000 ευρώ.

Ένα ακόμα στοιχείο που συνηγορεί στη μονίμως διακριτική μεταχείριση του αυτοκινήτου σε σχέση με τη μοτοσικλέτα, έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι εισαγωγείς αυτοκινήτων αποτελούν μεγάλες εμπορικές μονάδες με σημαντική οικονομική επιφάνεια και δυνατότητες πολιτικής παρέμβασης που δεν έχουν οι αντίστοιχοι εισαγωγείς μοτοσικλετών. Έτσι οι μοτοσικλέτες παραμένουν σχεδόν μόνιμα τα «παιδιά ενός κατώτερου θεού», στη χάραξη της πολιτικής κινητικότητας στη χώρα μας.

Υπενθυμίζω ωστόσο ότι αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα με εκατοντάδες ημέρες καλοκαιρίας εντός του έτους -στην Αττική οι ημέρες υετού (δηλαδή πτώσης βροχής, χιονιού ή χαλαζιού) δεν ξεπερνούν τις 70 ετησίως. Με αυτό το δεδομένο, η μοτοσικλέτα θα μπορούσε να αποτελεί ΤΗ λύση, που αποσυμφορίζει τις αστικές ειδικά οδούς και μειώνει σημαντικά τους χρόνους των μετακινήσεων και της κατανάλωσης καυσίμου. Στην περίπτωση δε των ηλεκτρικών μοτοσικλετών, ξεχνάμε επίσης ρύπους και θόρυβο.

Με βάση τη λογική, κάθε νομοθέτης θα έβαζε στην εξίσωση της μέγιστης δυνατής επιδότησης τη μοτοσικλέτα . Με δεδομένο budget για τις επιδοτήσεις όμως, η παράμετρος του πολιτικού οφέλους επιβάλλει να εξυπηρετούνται πρώτα τα πιο ισχυρά συμφέροντα και δευτερευόντως η μεγάλη μάζα αγοραστών/ψηφοφόρων, που θα στραφεί στα ηλεκτρικά ποδήλατα.

Παρότι ο πολιτισμός μιας χώρας φαίνεται κυρίως στον τρόπο με τον οποίο χειρίζεται τις μειονότητες, για μια ακόμα φορά η δική μας βάζει στο περιθώριο όσες και όσους έχουν το «κουσούρι» να προτιμούν για τις μετακινήσεις τους τις μοτοσικλέτες. Παρότι αποτελούν συνήθως το καλύτερο δείγμα εποχούμενων --και σίγουρα το πιο οικολογικά αποτελεσματικό στην καθημερινή πρακτική.