Formula 1: Η Ferrari κατάφερε να κάνει μία νίκη να μοιάζει με ήττα!

Formula 1: Η Ferrari κατάφερε να κάνει μία νίκη να μοιάζει με ήττα!
Ο Π. Σεϊτανίδης σχολιάζει την εκ του αποτελέσματος λανθασμένη διαχείριση του Grand Prix Μεγάλης Βρετανίας από τη Scuderia.

Αυτό που συνέβη χθες στο Σίλβερστον, μη γελιόμαστε, είναι κάτι που πραγματικά μόνο η Scuderia Ferrari μπορεί να πετύχει! Προσέξτε: έχει τη σπάνια ευκαιρία να ανακάμψει από ένα αρνητικό σερί και μάλιστα με τρόπο εμφατικό, τα μονοθέσιά της επιβιώνουν του χάους, ο ανταγωνισμός καταρρέει, έχει στρωθεί χαλί για να πορευτεί προς το θριαμβευτικό 1-2 και τελικά καταφέρνει και να χάσει το απόλυτο αποτέλεσμα αλλά το κυριότερο, να χάσει και τις εντυπώσεις.

Αν κάποιος δεν ήξερε τα τελικά αποτελέσματα κι έμπαινε στα social media, θα ήταν σίγουρος πως η Scuderia είχε ηττηθεί. Οι ήδη ταλαιπωρημένοι tifosi ήταν στα κάγκελα, έξαλλοι με τη στρατηγική, με τη διαχείριση του αγώνα, έξαλλοι με τον Ματία Μπινότο και το υψωμένο του δάκτυλο.

Η Ferrari είχε νικήσει αλλά είχε καταφέρει να κάνει τη νίκη της, να μοιάζει με ήττα.

Ας πιάσουμε πρώτα 3 εξωγενείς παράγοντες που έσπρωχναν την ομάδα του Μαρανέλο προς την επιτυχία, για να καταλάβετε το μέγεθος της χθεσινής αστοχίας:

 

Δώρο #1

Η συντηρητική επιλογή ελαστικών στην εκκίνηση, στέρησε την πρωτοπορία στον poleman Κάρλος Σάινθ. Κι όμως, η κόκκινη σημαία έκανε ως μη γενόμενη τη χαμένη μάχη κι έδωσε στον Ισπανό και τη Scuderia μία δεύτερη ευκαιρία.

Δώρο #2

Η σύγκρουση του Σαρλ Λεκλέρ με τον Σέρχιο Πέρεζ στη στροφή 4 μπορεί να στέρησε τα πλαϊνά στελέχη της εμπρός αεροτομής του Μονεγάσκου και μαζί μερικούς πόντους κάθετης δύναμης αλλά ο Μεξικανός αναγκάστηκε να μπει στα pit, με τον αγώνα του να μοιάζει να καταστρέφεται προτού καλά-καλά αρχίσει. Ήδη μία Red Bull ουσιαστικά εκτός μάχης.

Δώρο #3

Ο Μαξ Φερστάπεν κλέβει τα ηνία στον γύρο 10 και αρχίζει να ξεφεύγει. Με παρόμοιες στρατηγικές, δε θα ήταν εύκολο να τον πιάσουν οι κόκκινοι. Όμως πρόλαβε να κάνει δύο μόνο γύρους προτού πατήσει θραύσματα που πλήγωσαν το πάτωμα της RB18 τόσο, που ο ταύρος έμοιαζε ακίνδυνος.

Τα παραπάνω φέρνουν τη Ferrari στο 1-2. Με τις Red Bull στο καναβάτσο και μοναδικό, πραγματικά μοναδικό αντίπαλο εκείνη τη στιγμή στη μάχη της νίκης, τον Λούις Χάμιλτον. Που όσο κι αν η W13 είχε σταματήσει τα χοροπηδητά, εξακολουθούσε να υστερεί της F1-75.

Υπάρχει κάποιος ανάμεσα σας που εκείνη τη στιγμή δεν αναρωτήθηκε με ποιο τρόπο θα καταφέρει η Ferrari να χάσει το 1-2; Απαντήστε ειλικρινά. Ποιος δεν το σκέφτηκε;

Εγώ ήμουν σίγουρος πως κάτι θα έκαναν στραβά και όχι, δε σκεφτόμουν θέματα αξιοπιστίας. Σκεφτόμουν λάθη. Κάπου εδώ ήρθε η ώρα να ανοίξουμε το πάντα αξιόπιστο εγχειρίδιο με τίτλο: «1000 τρόποι να καταστρέψεις τον αγώνα σου».

Αστοχία #1

Είχαν προηγηθεί άτυχες στιγμές, κακές στρατηγικές, προβλήματα αξιοπιστίας, τα χίλια κακά της μοίρας του Λεκλέρ, που τον είχαν αναγκάσει να υποχωρήσει στην τρίτη θέση της βαθμολογίας. Ήταν 3 πόντους πίσω από τον Πέρεζ και 49 (!) πίσω από τον Φερστάπεν. Την ίδια ώρα ο Σάινθ βρισκόταν άλλους 24 βαθμούς πιο πίσω.

Σαρλ Λεκλέρ

Πέρα από τα μαθηματικά που θα έπρεπε να αποτελούν "οδηγό", φτάνοντας στον γύρο 16 που αρχίζει τη γκρίνια ο Μονεγάσκος, είναι ξεκάθαρα ταχύτερος του ομόσταβλού του, χάνει χρόνο. Ο Χάμιλτον τους πλησιάζει. Ο Λεκλέρ γκρινιάζει ξανά, στον γύρο 18. «Μπορώ να πάω ταχύτερα, κάντε κάτι», φωνάζει. Η απάντηση ήταν πως ενημέρωσαν τον Κάρλος να πάει ταχύτερα.

Δεν είναι πυρηνική φυσική, εφόσον κάνεις πρωταθλητισμό, εκείνη τη στιγμή ποντάρεις στο άλογό σου που μπορεί να κερδίσει την κούρσα του πρωταθλήματος. Δίνεις άμεσα εντολή να φύγει ο Λεκλέρ μπροστά, με τον Σάινθ να ακολουθεί καλύπτοντας τα νώτα του στο υπόλοιπο του αγώνα.

Δεν είμαστε στον δεύτερο ή τον τρίτο αγώνα, είμαστε ήδη στα μισά της σεζόν. Δεν είναι μπροστά από τον ανταγωνισμό, έχουν βρεθεί ήδη εφιαλτικά μακριά. Αν υπό αυτά τα δεδομένα δεν πρέπει να γίνει αμέσως η αλλαγή θέσεων, πότε πρέπει να γίνει;

Αστοχία #2

Ο Σάινθ μπαίνει στον 20ο γύρο για να βάλει τη σκληρή γόμα. Ο Λεκλέρ μένει στην πίστα, με τη διαφορά από τον Χάμιλτον να έχει πέσει στα 2μιση δευτερόλεπτα. Η χρονική περίοδος κορύφωσης της απόδοσης των ελαστικών του πέρασε και χάθηκε ενώ χάζευε το διαχύτη της άλλης Ferrari. Ο ρυθμός του είχε αρχίσει να πέφτει.

Μπινότο και Λεκλέρ

Στον γύρο 22 έπρεπε να τον καλέσουν στα pit. Έστω στον γύρο 23. Στον γύρο 24. Περίμεναν η διαφορά να πέσει στα 0.9 δευτερόλεπτα για να τον καλέσουν για φροντίδα στο pit lane στο τέλος του γύρου 25. Αν δεν είχαν καταλήξει σε στρατηγική ενός pit stop, λειτουργώντας αποκλειστικά με γνώμονα τα τελικά στάδια ενός νορμάλ αγώνα στοχεύοντας στο να έχει εκεί ελαστικά με ζωή ακόμα μέσα τους, η καθυστέρηση ήταν αδικαιολόγητη.

Αστοχία #3

Ο Λεκλέρ επιστρέφει στην πίστα 2 δευτερόλεπτα πίσω από τον teammate του. Είναι πιο γρήγορος και σύντομα γεμίζει ξανά τους καθρέφτες του Ισπανού. Η συζήτηση μέσω team radio μαρτυρά πως έχουν μόλις αρχίσει να αντιλαμβάνονται πως δίνουν πραγματική μάχη με τον Χάμιλτον. Είναι εμφανές πως δεν το είχαν στο μυαλό τους νωρίτερα, πράγμα που εν μέρει εξηγεί πως οδηγήθηκαν στις προηγούμενες δύο αστοχίες.

Στο γύρο 29 ακούμε το team radio: «Είστε ελεύθεροι να μονομαχήσετε». Εκεί κάθε tifoso πρέπει να άρχισε να χτυπιέται. Τι πάει να πει να μονομαχήσουν; Να επιδιώξει προσπέρασμα; Να πάνε ρόδα με ρόδα ενώ είναι “δικός τους” αγώνας;

Σάινθ και Λεκλέρ

Μόνο στον γύρο 30 ήρθε η πρώτη στιγμή λογικής, όπου δόθηκε στον Σάινθ ένας ακόμα γύρος περιθώριο να πετύχει το χρόνο γύρο που του ζητήθηκε. Δεν τον πέτυχε – αυτό που πέτυχε ήταν επί 4 στροφές να κόβει ξεκάθαρα χρόνο από τον έτερο οδηγό της ιταλικής ομάδας. Η αλλαγή θέση ήρθε στο γύρο 32. Μεγάλη, απελπιστική καθυστέρηση ξανά.

Αστοχία #4

Εδώ ήταν η πατάτα ολκής. Η εμφάνιση του αυτοκινήτου ασφαλείας στον γύρο 39, επιτρέπει δωρεάν αλλαγή ελαστικών. Την έκαναν όλοι εκτός από τον Λεκλέρ. Που τη ζήτησε! Η Ferrari είχε άφθονο χρόνο να αντιδράσει αλλά επέλεξε να τον αφήσει στην πίστα.

«Δεν υπήρχε χρόνος για διπλό pit stop, ένα αυτοκίνητο θα έχανε θέσεις», ήταν η αιτιολογία αυτής της κίνησης από τη Ferrari. Πράγματι, το πιθανότερο ήταν ο δεύτερος να χάσει λίγο έδαφος αλλά… εδώ σας έχω αρκετά αλλά.

Πως είναι δυνατόν να μη φωνάζεις μέσα τον πρωτοπόρο του αγώνα; Αυτός δεν πρέπει να έχει προτεραιότητα αφού είναι και μπροστά στη βαθμολογία; Φοβήθηκαν μην ακολουθήσει διαφορετική στρατηγική ο Χάμιλτον; Ή ο Φερνάντο Αλόνσο; Ή ο Λάντο Νόρις; Όλοι τους είχαν τη σκληρή γόμα, δε θα το έκαναν. Κι ακόμα κι αν το έκαναν, δε θα είχαν ελπίδα απέναντι σε μία κατακόκκινη Ferrari με ελαστικό με κόκκινα διακριτικά.

Δεν ήθελαν να χάσει έδαφος ο δεύτερος στην ουρά για το ταμείο; Δηλαδή ο Σάινθ; Πόσο χρόνο μπορεί να έχανε βρε παιδιά; Να τον περνούσε ο Χάμιλτον; Δεν μπορώ να φανταστώ πως ένα double-stack pit stop θα μπορούσε να φέρει τη Ferrari σε χειρότερη θέση από το 1-3, με ιδανικά μάλιστα ελαστικά για το φινάλε.

Αντί αυτού, αφήνεις τον -όπως νομίζαμε μα μήπως κάναμε λάθος;- ηγέτη σου ξυπόλυτο στ’ αγκάθια, με ταλαιπωρημένα ελαστικά σκληρής γόμας που έχουν 15 γύρους στην πλάτη, με πληγωμένη εμπρός αεροτομή, να προσπαθεί να συγκρατήσει τα νεύρα του και μαζί με αυτά, να κρατήσει πίσω του τους “καρχαρίες” με τη μαλακή γόμα; Στους τελευταίους 10 γύρους, ο Λεκλέρ έπαιξε την άμυνα της ζωής του. Δεν ξέρω πως κατάφερε να διαχειριστεί τις συνεχείς μικρές εκρήξεις που γίνονταν μέσα του αλλά και τις συγκλονιστικές μονομαχίες ρόδα με ρόδα.

Αστοχία #5

Μετά τα λάθη διαχείρισης του αγώνα, στρατηγικής και τελοσπάντων όσα προανέφερα, μετά το φινάλε ήρθε το μεγάλο φάουλ διά χειρός (κυριολεκτικά) Μπινότο. Ενώ ο Λεκλέρ πάει για ζύγισμα, ο υψηλόσωμος Ιταλός τον σταματά με το αριστερό χέρι στον ώμο του Μονεγάσκου και με υψωμένο το δείκτη του δεξιού του λέει διάφορα με αυστηρό ύφος.

«Ήθελε να με εμψυχώσει, αυτό ήταν όλο», απάντησε ο 24χρονος όταν ρωτήθηκε σχετικά και απορώ πως δεν έβαλε τα γέλια ξεστομίζοντας την ατάκα. Η λογική λέει πως ο επικεφαλής της Scuderia δεν του τα έψελνε για κάτι (που να βρει κάτι άλλωστε;) αλλά ήθελε να προλάβει επικοινωνιακό φιάσκο με εν θερμώ δηλώσεις στα media. Και με το δάκτυλο εμφατικά υψωμένο, ξεκαθάρισε στον οδηγό του πως όλα ήταν καλά, όλα ήταν ανθηρά.

Η ατάκα στο χιουμοριστικό account “ΦορμουΛέρες” θα μπορούσε σε ένα παράλληλο σύμπαν να ανταποκρίνεται πλήρως στην πραγματικότητα: «Μη μου αντιμιλάς όταν σου καταστρέφω τον αγώνα». Αυτό.

Η ουσία

Λάθη έχουν γίνει, έγιναν και θα ξαναγίνουν. Λογικό είναι. Ειδικά από τη στιγμή που η Ferrari έχει λησμονήσει πως είναι να κάνεις πρωταθλητισμό. Πιστεύω πως κανένας δεν περιμένει πως ξαφνικά το ιταλικό στρατόπεδο μπορεί να τα κάνει όλα εκνευριστικά τέλεια. Λάθη θα γίνουν.

Όμως δεν είναι λάθος, είναι έγκλημα να έχεις φτάσει στον δέκατο αγώνα της σεζόν, να είσαι βαθμολογικά με την πλάτη στον τοίχο και να μην έχεις την αποφασιστικότητα να αρπάξεις από τα μαλλιά την ευκαιρία που εμφανίζεται σαν “μάννα εξ ουρανού”.

Είναι έγκλημα να μην υπάρχει αρκετή προσωπικότητα στο pit wall ώστε να καθορίσει επί τόπου, χωρίς να σπαταληθεί ούτε ένας γύρος, τη βέλτιστη διάταξη με γνώμονα το στόχο της κατάκτησης του τίτλου.

Είναι έγκλημα να καρδιοχτυπούν οι tifosi φοβούμενοι πως ακριβώς αυτή η ευθυνοφοβία του pit wall, θα οδηγήσει σε κάποια ανόητη σύγκρουση.

Είναι έγκλημα στην πιο κρίσιμη στρατηγικά στιγμή του Grand Prix, η επιλογή που γίνεται να ισοπεδώνει κάθε ελπίδα του πρώτου βάσει κατάταξης στον αγώνα αλλά και βαθμολογικής κατάταξης.

Είναι έγκλημα, να του καταστρέφεις του αγώνα και σαν κερασάκι στην τούρτα, να του ποδοπατάς και την αξιοπρέπεια με τέτοιο “ντάντεμα” μπροστά στις κάμερες.

Απ’ όποια πλευρά και να το δεις βρε Ferrari, είναι έγκλημα να κάνεις μία νίκη να μοιάζει με ήττα!

Σαρλ Λεκλέρ

Φωτογραφίες: Scuderia Ferrari

Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!

Πάνος Σεϊτανίδης
Πάνος Σεϊτανίδης

Ο Πάνος Σεϊτανίδης ξεκίνησε από τα γήπεδα το 1996, αλλά η έλευση της νέας χιλιετίας τον βρήκε να επικεντρώνεται σε όσα συμβαίνουν στις ειδικές διαδρομές και τις πίστες του κόσμου. Από το 2000 έως και το 2015 ήταν ανελλιπώς μέλος της ομάδας σχολιασμού και παρουσίασης των Grand Prix της F1 σε Alpha, ΑΝΤ1 και ΝΕΡΙΤ ενώ παράλληλα είχε συμμετοχή σε πληθώρα άλλων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών. Έχει θητεύσει σε κορυφαία περιοδικά ειδικού Τύπου (CAR, F1 Racing, Drive, Motorsport Magazine κ.α.) ενώ διαδικτυακά, «γράφει χιλιόμετρα» εδώ και δύο δεκαετίες. Είναι μέλος της οικογένειας της Liquid Media από το 2021, όταν και ανέλαβε το ρόλο του επικεφαλής περιεχομένου στο gMotion by Gazzetta.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΛΙΓΟΤΕΡΑ