Η διαφορά του να ηγείσαι από το να ακολουθείς
Το GP Ουγγαρίας μπορεί να ήταν ο αγώνας που «σφράγισε» το φετινό πρωτάθλημα. Φυσικά όλα είναι ακόμα ανοιχτά και υπάρχουν ακόμα διαθέσιμοι 234 βαθμοί στο Πρωτάθλημα Οδηγών και 396 βαθμοί στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, αλλά έχω την αίσθηση ότι η «χοντρή κυρία» (ξέρετε, αυτή που αν δεν τραγουδήσει τίποτα δεν έχει τελειώσει) ετοιμάζεται για την τελική της πρόβα.
Έχοντας περάσει το μέσον της σεζόν, το μοτίβο του φετινού πρωταθλήματος έχει πλέον σχηματιστεί. Το πιο γρήγορο μονοθέσιο, που είναι η Ferrari, δεν είναι αυτό που οδηγεί ο πρωτοπόρος του Πρωταθλήματος Οδηγών . Και η ομάδα του δεν είναι αυτή που προηγείται στο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.
Η νοοτροπία μετράει
Είναι σαφές και κυρίαρχο θέμα στις συζητήσεις των φίλων της F1 ότι η Ferrari, ως οργανισμός, έχει κάνει πολλά λάθη. Λάθη, που στη μάχη για τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος είναι αποφασιστικής σημασίας και αυτό φαίνεται έκδηλα στους πίνακες της βαθμολογίας.
Από πού προκύπτουν όμως αυτά τα λάθη; Ο αγώνας της Ουγγαρίας ήταν ένα καλό παράδειγμα και αφορμή για συζήτηση. Γιατί καταδεικνύει τη μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα στη Ferrari, που χάνει, και στη Red Bull, που κερδίζει – όπως και τη Mercedes που όταν έχει ανταγωνιστικό μονοθέσιο μπορεί να κερδίσει.
Τα χρόνια του πρωταθλητισμού -μην ξεχνάτε ότι μετά το 2009 μόνο Red Bull και Mercedes έχουν κερδίσει τίτλους- έχουν κρυσταλλώσει μια συγκεκριμένη νοοτροπία σε αυτούς τους οργανισμούς. Τη νοοτροπία του πρωταθλητή, που είναι κάτι παραπάνω από τη λήψη μιας σωστής στρατηγικής απόφασης μέσα σε έναν αγώνα. Περιλαμβάνει μια συνολική λειτουργία που προϋποθέτει προσήλωση στο στόχο και απόδοση στο υψηλότερο επίπεδο σε όλες τις συνθήκες.
Φτιάχνοντας την τύχη σου
Πάνω απ’ όλα όμως περιλαμβάνει την πεποίθηση ότι πρέπει μόνος σου να φτιάξεις την τύχη σου. Να πάρεις τους πόρους που έχεις στα χέρια σου και να τους χρησιμοποιήσεις με τον βέλτιστο τρόπο ώστε να πάρεις το καλύτερο δυνατό τελικό αποτέλεσμα, χωρίς αυτό να εξαρτάται στο μεγαλύτερο ποσοστό από αυτό που έχουν και κάνουν οι ανταγωνιστές σου.
Οι στρατηγικές των ομάδων στην Ουγγαρία ήταν το καλύτερο παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας. Ο Φερστάπεν ξεκίνησε 10ος και έκανε τις σωστές κινήσεις στα κατάλληλα σημεία του αγώνα για να κερδίσει ένα GP που έδειχνε χαμένο από χέρι. Ο Χάμιλτον περίπου το ίδιο για να τερματίσει 2ος, μπροστά από τον poleman ομόσταβλό του.
Η διαφορά με τη Ferrari ήταν ότι σε όλο τον αγώνα στην ιταλική ομάδας απλώς αντιδρούσαν στις κινήσεις των άλλων. Το πρώτο pit stop του Λεκλέρ έγινε για να καλύψει τον Ράσελ και για να βρεθεί μπροστά από τον Σάινθ, γιατί στη Scuderia ακόμα δεν έχουν αποφασίσει να κάνουν αυτό που πρέπει και να ορίσουν ρόλους μέσα στην ομάδα. Το δεύτερο pit stop έγινε όταν κατάλαβαν τι κάνει ο Φερστάπεν και προσπάθησαν να τον καλύψουν, κάνοντας την τραγική επιλογή να βάλουν τα σκληρά ελαστικά στον Λεκλέρ.
Δεν κερδίζει πάντα ο ταχύτερος
Ο Ματία Μπινότο δήλωσε, και μάλλον έχει δίκιο, ότι η Ferrari στην Ουγγαρία δεν έχασε από τη στρατηγική αλλά από την ταχύτητα του μονοθεσίου, που δεν ήταν αρκετή για να φέρει τη νίκη. Δεκτόν. Αλλά και στους 12 προηγούμενους αγώνες το μονοθέσιο είχε χωρίς αμφιβολία την ταχύτητα. Οι νίκες δεν ήρθαν, όμως.
Είμαι της γνώμης ότι τα λάθη που έκανε η Ferrari στην Ουγγαρία δεν ήταν τα μεγαλύτερα που έχει κάνει φέτος. Η στρατηγική της από ένα σημείο και έπειτα ήταν σχεδόν αναγκαστική, γιατί την «είχε πάρει το ρέμα» και έπρεπε να αντιδρά στις κινήσεις των άλλων, κάτι που περιόριζε σημαντικά τις επιλογές της. Όμως έφτασε σε αυτό το σημείο γιατί εξ’ αρχής δεν είχε την πρωτοβουλία των δικών της κινήσεων.
Είναι γνωστό το καθεστώς πίεσης κάτω από το οποίο λειτουργεί η Ferrari. Κουβαλάει στις πλάτες της το βάρος των προσδοκιών μιας ολόκληρης χώρας και της πολυπληθέστερης οπαδικής βάσης στο σπορ, κάτι που κάνει τις αποφάσεις ακόμα πιο δύσκολες, γιατί το ενδεχόμενο του λάθους ποτέ δεν φεύγει από το μυαλό τους. Αυτό είναι κάτι που πρέπει να αλλάξει για να έρθουν οι τίτλοι και ο Μπινότο έχει την ευθύνη αυτής της αλλαγής.
Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!
