Το πιο ανόητο πράγμα που είδα στο δρόμο αυτό το καλοκαίρι

Η οδήγηση είναι κομμάτι της δουλειάς μου άρα αναπόφευκτα το κοντέρ γράφει και γράφει και γράφει χιλιόμετρα ασταμάτητα. Ειδικά από τη στιγμή που μου αρέσει να είμαι πίσω από το τιμόνι άρα επιλέγω τη θέση του οδηγού και στις προσωπικές/οικογενειακές μετακινήσεις. Στατιστικά αν το δεις λοιπόν, όσο περισσότερο χρόνο περνάς στο δρόμο, τόσο περισσότερα παράξενα πράγματα θα συναντήσεις/αντιμετωπίσεις.

Για παράδειγμα, το προηγούμενο καλοκαίρι βρισκόμουν στην Πατρών-Κορίνθου με κατεύθυνση προς την Κόρινθο, στην αριστερή λωρίδα, όταν ξαφνικά είδα έναν «εγκληματία» να πηγαίνει ανάποδα (!), παράλληλα με το διάζωμα και με πορεία κατευθείαν προς το αυτοκίνητό μου, τον οποίο ευτυχώς αντιλήφθηκα γρήγορα και είχα την δυνατότητα να κάνω ελιγμό, να τον αποφύγω και να είμαι ακόμα εδώ για να πω την ιστορία.

Φέτος δεν χρειάστηκε να κάνω τάμα σε κανένα Άγιο, οι μετακινήσεις μου σε εθνικό/επαρχιακό δίκτυο ήταν απροβλημάτιστες (σε αντίθεση με το αστικό αφού ενάμιση μήνα μετά, ακόμα περιμένω να συναρμολογηθεί εκ νέου το προσωπικό μου αυτοκίνητο που το έβαλε σημάδι μία απρόσεκτη οδηγός, κάνοντάς το… καλοκαιρινό).

Αντίκρυσα όμως κάτι που ομολογώ πως… τερμάτισε την πίστα. Βρίσκομαι στην Ιόνια οδό, στο ξεκίνημά της, λίγο μετά τη γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου και με κατεύθυνση προς Ιωάννινα. Όπως συνήθως στα ταξίδια, με cruise control, σταθερή ταχύτητα και πορεία, στη μεσαία λωρίδα. Mε εξαίρεση τις στιγμές που διαταράσσεται η αρμονία και συναντώ οδηγούς που αρέσκονται να παίζουν «α μπε μπα μπλομ», αδυνατώντας να διαλέξουν ποια λωρίδα προτιμούν.

Σε αυτό το μοτίβο και νεαρή οδηγός η οποία επιδίδεται στο εν λόγω παιχνίδι, μόνο που το κάνει κινούμενη με αρκετά μεγάλη ταχύτητα και αλλάζοντας τις λωρίδες με το αυτοκίνητό της να είναι επικίνδυνα κοντά στα άλλα. Κι αυτό, με όχημα που φλερτάρει με την 20ετία, πράγμα που αναφέρω για να αναλογιστείτε τα συστήματα ασφαλείας που (δεν) έχει στη φαρέτρα του.

Έχοντας παρατηρήσει από τον καθρέφτη τις επιθετικές διαθέσεις έναντι των οχημάτων που με ακολουθούσαν, όταν ήρθε η ώρα να εμπλακώ κι εγώ στο… video game, κινήθηκα δεξιά για να της αφήσω δύο λωρίδες. Αρκετές για να πάει στο καλό – μακριά κι αγαπημένοι. Πράγματι, σύντομα χάθηκε στον ορίζοντα. Όμως όχι για πολύ.

Ένα δεκάλεπτο μετά, τη συναντώ ξανά – το κόκκινο αυτοκίνητό της ήταν χαρακτηριστικό. Αυτή τη φορά σταματημένη στην άκρη του δρόμου, μόνο που δεν θα μπορούσε να πάει ο νους σας στο παράδοξο των επιλογών του συγκεκριμένου οχήματος. Έχει σταματήσει πάνω στην Ιόνια οδό. Χωρίς να είναι καν τέρμα δεξιά. Απλά έχει αλάρμ αναμμένα. Οι επιβάτες είναι όλοι εντός και ευδιάθετοι. Λες και δεν τρέχει τίποτα.

Όμως το παράδοξο είναι πως σταμάτησε μόλις δέκα μέτρα πριν την είσοδο του ειδικού χώρου στάσης και στάθμευσης. Είναι σταματημένη, κυριολεκτικά, δέκα μέτρα πριν! Αντί να μπει εκεί, να παρκάρει με ασφάλεια και να κάνει ό,τι στο καλό θέλει να κάνει για να διασκεδάζει τόσο όλη την παρέα, επέλεξε (γιατί περί επιλογής πρόκειται, ήταν κατηφορικό το κομμάτι άρα ακόμα και με βλάβη κάποιου είδους, θα τσουλούσε άλλα 10 μέτρα μέχρι το «λιμάνι») να σταματήσει στο χειρότερο δυνατό σημείο.

Γιατί εκεί, είναι το πιο πιθανό σημείο που κάποιος θα θέλει να κινηθεί δεξιά, ώστε να «βγει» προσωρινά από τον αυτοκινητόδρομο για ένα pit stop. Δεν θέλει πολύ για να γίνει το κακό. Όπως λένε οι φίλοι μας οι Άγγλοι, η φάση ήταν… «accident waiting to happen».

Το φύλο δεν παίζει ρόλο – ατοπήματα κάνουν όλοι. Η ηλικία όμως… ναι, σίγουρα παίζει ρόλο. Η παρέα μέσα στο αμάξι το ίδιο αφού δεν σκέφτηκε κανένας να αφήσει το χαβαλέ και να επισημάνει πως η ασφάλεια απέχει μόλις δέκα μέρα. Να αναρωτηθεί: «Τι στο διάολο κάνουμε μέσα στη μέση του αυτοκινητόδρομου;».

Όμως περισσότερο απ’ όλα, φταίει η έλλειψη οδικής παιδείας. Η εγκληματική άγνοια κινδύνου. Εκτυφλωτικά εμφανής, τόσο με το όχημα εν κινήσει, όσο και με το όχημα ακινητοποιημένο. Εκείνη τη μέρα τη γλίτωσαν από κινδύνους που αντιλήφθηκαν κι από κινδύνους που δεν πήραν καν χαμπάρι.

Φωτογραφίες: Unsplash