Formula 1: Η «εκδίκηση» του Μάικλ Μάσι

Formula 1: Η «εκδίκηση» του Μάικλ Μάσι
Ο Πάνος Σεϊτανίδης σχολιάζει όσα αμφιλεγόμενα συνέβησαν στο χαοτικό Grand Prix της F1 στην Αυστραλία.

Στα paddock του Άλμπερτ Παρκ είδαμε ένα γνώριμο πρόσωπο από τα παλιά. Ο λόγος για τον Μάικλ Μάσι, τον άλλοτε αλυτάρχη της Formula 1, που έκανε την πρώτη του εμφάνιση μετά από εκείνο το αμφιλεγόμενο, πολυσυζητημένο Grand Prix του Άμπου Ντάμπι του 2021. Τον αγώνα όπου οι επιλογές του 44χρονου, σε μεγάλο βαθμό καθόρισαν και τον παγκόσμιο πρωταθλητή.

Η γνώμη μου για τις επιλογές αυτές, τη νομιμότητά τους παρά την αγωνιστική αδικία στην οποία οδήγησαν αλλά και την γενικότερη ικανότητα του Αυστραλού, είναι γνωστή. Και τώρα, μετά από τον επεισοδιακό αγώνα της Μελβούρνης που έγινε υπό το βλέμμα του, αναπόφευκτα η σκέψη μου γύρισε εκείνον και τι θα μπορούσε να έχει κάνει διαφορετικά.

Ο Μαξ Φερστάπεν ση Σαουδική Αραβία

Θα ξεκινήσω θυμίζοντας πως καθ’ όλη τη διάρκεια της περυσινής σεζόν, υπήρξαν πολλές περιπτώσεις όπου η διεύθυνση αγώνα τα είχε κάνει μαντάρα. Ακόμα και σε μικρά πράγματα – πόσο μάλλον στα σύνθετα.

Κι αυτό, παρότι το έργο του αλυτάρχη σήμερα, δεν έχει καμία σχέση με εκείνο του Μάσι. Ο Αυστραλός δεν ήταν μόνο Διευθυντής Αγώνων. Ήταν παράλληλα Αγωνιστικός Διευθυντής Μονοθεσίων της FIA αλλά και Έφορος Ασφαλείας για την F1. Τρεις πολύ σημαντικοί ρόλοι, που στο φτωχό μου μυαλό φαντάζει δύσκολο να συνδυαστούν.

 

Επιπρόσθετα, τότε ακόμα ο αλυτάρχης είχε στ’ αυτιά του τους διευθυντές των ομάδων, να του γκρινιάζουν για κάθε μικρό ή μεγάλο ζήτημα. Ειδικά αυτή η επικοινωνία, που το 2021 ήταν διαθέσιμη στο ευρύ κοινό μέσω της τηλεοπτικής κάλυψης, ανάγκαζε τον Μάσι να αποπροσανατολίζεται από την ουσία της δουλειάς του την ώρα του αγώνα και να μπλέκει με τη διαχείριση καταστάσεων και οξύθυμων προσωπικοτήτων που έπαιζαν το «κεφάλι» τους βάσει όσων έκαναν οι ομάδες τους στην πίστα.

Ο Μάικλ Μάσι

Με την απομάκρυνσή του από το ρόλο (και μετέπειτα την προσωπική του απόφαση να αφήσει γενικότερα την FIA), η ομοσπονδία έστρωσε κόκκινο χαλί για να υποδεχθεί τους διαδόχους του. Βλέποντας πως ο Αυστραλός είχε θυσιαστεί σαν αμνός, ποιος θα ήθελε να βρεθεί στα παπούτσια του με τα ίδια δεδομένα; Κανένας!

Έτσι λοιπόν, ενώ ο Μάσι είχε τρεις νευραλγικούς ρόλους, μόνο για αυτόν του αλυτάρχη η FIA χρειάστηκε να ψάξει πολύ και χρειάστηκε να αλλάξει ολόκληρη τη δομή προτού πείσει δύο να μοιραστούν το ρόλο: τους Νιλς Βίτιχ και Εντοάρντο Φρέιτας που εναλλάσσονταν στο ρόλο. Ενεργοποίησε το άλλοτε δεξί χέρι του αείμνηστου Τσάρλι Ουάιτινγκ, τον Χέρμπι Μπλας. Εμπλούτισε την ομάδα τους με απομακρυσμένο κέντρο ελέγχου που μπορούσε να βοηθήσει στις αποφάσεις. Τα έκανε όλα άκρως πιο απλά.

Όχι πιο αποτελεσματικά όμως. Οι διαδικασίες βελτιώθηκαν αλλά κανένας δεν μπορεί να με πείσει πως οι διάδοχοι ήταν αντάξιοι του ανθρώπου που αποτέλεσε τον αποδιοπομπαίο τράγο της FIA για… Εκείνο το Άμπου Ντάμπι. Όμως αλλού θέλω να εστιάσω.

Άμπου Ντάμπι 2021

Στον αγώνα που έκανε την επανεμφάνισή του, είδαμε τον Βίτιχ να παίρνει διάφορες αποφάσεις που συζητήθηκαν. Αναφέρομαι φυσικά στις κόκκινες σημαίες, όχι στις ποινές – αυτές θα το πω για πολλοστή φορά γιατί το ευρύ κοινό ακόμα τα μπερδεύει: έρχονται από τους αγωνοδίκες. Άλλος ρόλος, άλλοι άνθρωποι.

Ο νυν αλυτάρχης λοιπόν, άκουσε τα εξ αμάξης. Όπως άλλοτε κι ο Μάσι. Ειλικρινά απορώ γιατί. Με την πίστα γεμάτη θραύσματα μετά την έξοδο του Κέβιν Μάγκνουσεν, η διακοπή του αγώνα ήταν μονόδρομος. Όσο κι αν το κοινό ζητάει «αίμα», η FIA έχει ξεκάθαρη θέση και βάζει την ασφάλεια των οδηγών πάνω απ’ όλα. Πολύ σωστά λοιπόν είχαμε διακοπή εκεί.

Για το νέο επικοινωνιακό χάος σχετικά με το ποια κατάταξη ίσχυσε στην τελευταία επανεκκίνηση, το πρόβλημα δεν ήταν στον Βίτιχ αλλά στους αρκετά περίπλοκους, ακόμα και άδικους ενίοτε κανονισμούς, που αφήνουν διαρκώς παράθυρα για διαφορετικές ερμηνείες. Όσο για το τέλος, αναγκαστικά με τις Alpine να έχουν γίνει θρύψαλα, είχαμε νέα διακοπή. Κι αυτή οδήγησε στο ξενέρωτο φινάλε πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας.

Προσέξτε λοιπόν. Ο Μάσι λοιδορήθηκε γιατί επέλεξε ο αγώνας να τελειώσει με μάχη και διεύρυνε όσο πήγαινε την ελευθερία που του εξασφάλιζε ο τρόπος που ήταν γραμμένοι οι κανονισμοί. Χάρισε το πιο επικό φινάλε στην ιστορία της F1 αλλά κανένας δεν του χαρίστηκε μετά. Φορτώθηκε στους δικούς του ώμους το δυσβάσταχτο βάρος της ευθύνης ενός πρωταθλήματος που κρίθηκε μέσω μίας άδικης απόφασης.

Επέλεξε να εξασφαλίσει αγώνα το ταχύτερο δυνατό, το πέτυχε αλλά πολλοί καταφέρθηκαν εναντίον του για αυτή την επιλογή.

Στο Άλμπερτ Παρκ, ο Βίτιχ εξασφάλισε ΔΙΚΑΙΟ αγώνα στην πρώτη επανεκκίνηση, με τη διακοπή να επιτρέπει σε όλους να βάλουν τα ελαστικά της επιλογής τους. Λίγο πολύ, μία επιλογή που εναρμονιζόταν με τα θέλω του κοινού - ήταν ίσως το πιο δημοφιλές σενάριο για εκείνο το θρίλερ στα Εμιράτα (αν και ανέφικτο γιατί δεν προβλεπόταν από κανένα κανονισμό δεδομένου του λόγου του SC). Όμως χθες, πολλοί τάχθηκαν εναντίον κι αυτής της επιλογής.

Grand Prix Αυστραλίας 2023

Στο τέλος σταμάτησε ξανά τον αγώνα μετά το νέο χάος. Δεν είχε καμία επιλογή για κάτι διαφορετικό. Υπήρχαν τόσα θραύσματα στην αγωνιστική διαδρομή που η διέλευση από το σημείο αυτό θα έφερνε τα χειρότερα. Έτσι είχαμε και (το περιβόητο) φινάλε πίσω από το αυτοκίνητο ασφαλείας. Και τον έκραξαν ξανά!

Υπήρχαν λοιπόν τρεις επιλογές για τον Μάσι σε εκείνο το Άμπου Ντάμπι. Δίχως την πολυτέλεια του χρόνου για να σκεφτεί διεξοδικά προτού αποφασίσει, διάλεξε την κουρτίνα Α. Αλλά στην Αυστραλία αποδείχθηκε πως όποια κουρτίνα και να διάλεγε, πάλι δεν θα κατάφερνε να είναι όλοι ικανοποιημένοι.

Και πως η χειρότερη θα ήταν αυτή που όλες οι ομάδες είχαν συμφωνήσει με τη FIA πως πρέπει να αποφύγουν: την καρό σημαία υπό το καθεστώς αυτοκινήτου ασφαλείας.

Εκείνος το ήξερε, τώρα το είδατε κι εσείς. Ίσως η λέξη «εκδίκηση» στον τίτλο, να ήταν κομματάκι υπερβολική. Όμως σίγουρα, απ’ όταν άλλαξε δουλειά και... ήπειρο, όποτε βλέπει τέτοιους αγώνες και τους διαδόχους του να καλούνται να διαχειριστούν την καυτή πατάτα, μία φωνή βαθιά μες στο μυαλό του, γελάει δυνατά.


Φωτογραφίες: Red Bull Content Pool, Getty Images

Ακολουθήστε την σελίδα του gMotion στο Facebook!

Πάνος Σεϊτανίδης
Πάνος Σεϊτανίδης

Ο Πάνος Σεϊτανίδης ξεκίνησε από τα γήπεδα το 1996, αλλά η έλευση της νέας χιλιετίας τον βρήκε να επικεντρώνεται σε όσα συμβαίνουν στις ειδικές διαδρομές και τις πίστες του κόσμου. Από το 2000 έως και το 2015 ήταν ανελλιπώς μέλος της ομάδας σχολιασμού και παρουσίασης των Grand Prix της F1 σε Alpha, ΑΝΤ1 και ΝΕΡΙΤ ενώ παράλληλα είχε συμμετοχή σε πληθώρα άλλων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών εκπομπών. Έχει θητεύσει σε κορυφαία περιοδικά ειδικού Τύπου (CAR, F1 Racing, Drive, Motorsport Magazine κ.α.) ενώ διαδικτυακά, «γράφει χιλιόμετρα» εδώ και δύο δεκαετίες. Είναι μέλος της οικογένειας της Liquid Media από το 2021, όταν και ανέλαβε το ρόλο του επικεφαλής περιεχομένου στο gMotion by Gazzetta.