Gran Turismo: Όσα μας άρεσαν στην ταινία που κάνει σήμερα πρεμιέρα!

Αναμονή τέλος! Η ταινία που περίμεναν πως και πως οι απανταχού gamers και φίλοι του motorsport, Gran Turismo, είναι εδώ. Από απόψε, μπορείς να κλείσεις θέση στον αγαπημένο σου κινηματογράφο και να απολαύσεις δύο και βάλε ώρες καταιγιστικής δράσης.

Εγώ… «έκλεψα» λίγο, την είδα πριν από δύο εβδομάδες, στην επίσημη πρεμιέρα της στη Βαρκελώνη, στο πλαίσιο ενός διήμερου event στο οποίο κάναμε πολλά! Μπήκαμε στην πίστα της Βαρκελώνης με εντυπωσιακά supercars, είχα την ευκαιρία να μιλήσω με συντελεστές της ταινίας και τις επόμενες ημέρες θα έχω να μοιραστώ εικόνες και λόγια.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Panos Seitanidis (@seitanf1)

Προς το παρόν, ακολουθούν οι εντυπώσεις μου από την πολυαναμενόμενη ταινία. Όχι για τον μέσο θεατή – για τον μέσο petrolhead θεατή. Είμαστε άλλη φάρα εμείς, εστιάζουμε και σε τομείς που άλλοι δεν πρόκειται καν να διακρίνουν.

Ξεκινάμε από το story. Μη περιμένεις να δεις το video game στη Μεγάλη Οθόνη. Όπως χαρακτηριστικά μου είπε και ο σκηνοθέτης της ταινίας, Νιλ Μπλόμκαμπ, θα έπρεπε να επινοηθεί μία ψεύτικη ιστορία, στημένη γύρω από το παιχνίδι με το οποίο χιλιάδες κόσμου έχει περάσει χιλιάδες ωρών!

Η ταινία λοιπόν βασίζεται στην ιστορία του Γιαν Μάρντενμπορο, ενός παθιασμένου με τους αγώνες και τα video games Βρετανού, που κατάφερε κάτι φαινομενικά αδύνατο: από gamer, να γίνει racer! Xρειάστηκε το όραμα ενός τολμηρού marketeer, η έγκριση της ιδέας από τα μεγάλα κεφάλια της Nissan, η δημιουργία της περίφημης GT Academy και η μεταμόρφωση μίας κάμπιας σε πεταλούδα.

Ενός παιδιού που γέμιζε το δωμάτιο του σπιτιού του με όνειρα, ώσπου έφτασε να μάχεται στις πίστες του κόσμου. Μία αληθινή ιστορία (ως επί το πλείστον), που εξελίχθηκε σε ένα αθλητικό δράμα που στόχο είχε να εμπνεύσει χιλιάδες νέους ανά τον κόσμο. Και το κάνει.

Ξέρω πως όσοι διαβάζετε τούτα τα λόγια, πρώτα απ’ όλα αναρωτιέστε για το αγωνιστικό κομμάτι. Το επίπεδο ρεαλισμού, τομέας στον οποίο τόσες και τόσες ταινίες στο παρελθόν έχουν αποτύχει. Εδώ λοιπόν το Gran Turismo παίρνει πολύ ψηλό βαθμό.

«Ήθελα να διασφαλίσω πως το αγωνιστικό μέρος θα αποτυπωνόταν σωστά», μου είπε ο Γιαν Μάρντενμπορο. Είχε βλέπετε ενεργό ρόλο και στην παραγωγή αλλά και στα γυρίσματα στην πίστα, όπου οδηγούσε ο ίδιος σε όλες της σκηνές δράσης.



Οι λήψεις -κάποιες εκ των οποίων θυμίζουν ξεκάθαρα εικόνες από το video game- κόβουν την ανάσα και εναλλάσσονται με καταιγιστικό ρυθμό. Με onboard που σημάδευαν κάθε πιθανή οπτική γωνία, με FPV drones εξοπλισμένα με IMAX κάμερες. Κάθε σκηνή εντός πίστας είναι ρεαλιστική, ακόμα και το τρομακτικό ατύχημα που είχε ο Βρετανός οδηγός στον 24ωρο αγώνα του Νίρμπουργκρινγκ.

Τι δεν ήταν ρεαλιστικό; Μία συγκλονιστική σύγκρουση στην πορεία της ταινίας φάνταζε υπερβολική, ενώ αντίθετα, είχαν δραματοποιηθεί περισσότερο απ’ ότι έπρεπε κάποια μικροατυχήματα που αφορούσαν το στάδιο της ακαδημίας.

Από εκεί και πέρα, εύλογα το σενάριο δεν ακολούθησε την απόλυτη χρονική σειρά των πραγμάτων. Η δραματοποίηση που λέγαμε λίγο νωρίτερα. Όμως η τοποθέτηση του ατυχήματος στην «Πράσινη Κόλαση» πριν από τον θρίαμβο στις 24 ώρες Λε Μαν, συνέθεσαν μία εξαιρετική εναλλαγή συναισθημάτων και μία απαραίτητη στροφή στην εξιστόρηση της μυθιστορηματικής καριέρας του Μάρντενμπορο.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Panos Seitanidis (@seitanf1)

Όμως ταυτόχρονα, αυτή η αναγκαία διαφοροποίηση του πραγματικού timeline, οδηγεί σε ένα εκ δύο στοιχείων της ταινίας που κρίνονται κάθε άλλο παρά εύπεπτα για τους petrolheads. Δεν μπορεί ως η κορύφωση των αγωνιστικών προκλήσεων και ως η πιο επικίνδυνη πίστα, να παρουσιάζεται το Μαν. Όχι όταν νωρίτερα ο πρωταγωνιστής έχει δει από την καλή κι από την ανάποδη, την απόλυτη δοκιμασία του Νίρμπουργκρινγκ.

Το δεύτερο είναι η μεταπήδηση από το αγωνιστικό Nissan GT-R Nismo GT3, σε πρωτότυπο της κατηγορίας LMP2, που έρχεται απ’ ευθείας για τον 24ωρο αγώνα στο σιρκουί του Σαρθ, δίχως δοκιμές. Δύσκολο, ακόμα και για πρωταγωνιστές – πόσο μάλλον αν καταλήγει στο βάθρο!

Τα πολύ ψιλά γράμματα αφορούν το ίδιο το πρωτότυπο που στην ταινία μοιάζει περισσότερο με το Ligier JS P217 με το οποίο ο Γιαν έτρεξε το 2014 κι όχι με το Zytek Z11SN με το οποίο ήταν στο Top-3 της κατηγορίας το 2013. Και φυσικά τις κατηγορίες, αφού όλο το story αφορά την LMP2 κι όχι τη γενική κατάταξη. Δίχως αυτό να μειώνει φυσικά το μέγεθος του επιτεύγματος.

Πάμε στα εξωαγωνιστικά. Καθώς είναι δύσκολο να χωρέσεις μια ζωή και μία καριέρα σε 135 λεπτά, όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις, κάποια πράγματα «τρέχουν» με ρυθμούς ανάλογους της κίνησης στην πίστα. Ο Μπλόμκαμπ προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στα δύο μέρη αλλά μη ξεχνάμε πως είναι η παρθενική του απόπειρα σε μία τέτοιου είδους ταινία.

Ο Νότιο-Αφρικανός μας έχει συνηθίσει σε δυστοπικούς κόσμους και περιβάλλοντα επιστημονικής φαντασίας, σε ταινίες όπως το Dirtict 9 και το Elysium. Ως λάτρης του αυτοκινήτου και των video games κι ο ίδιος, αυτά τα έχει πετύχει σε εντυπωσιακό βαθμό. Σε κάποια άλλα, σα να έχει χάσει το… apex.

Πάμε στους χαρακτήρες τώρα και θα τους δούμε έναν προς έναν. Ξεκινώντας από τον Άρτσι Μαντέκουε που υποδύεται τον Μάρντενμπορο. Πέρα από το προφανές πρόβλημα, το ύψος του, η παρουσία του είναι εξαιρετική, παρά από το μάλλον… άγνωστο πρόβλημα, που μου αποκάλυψε ο οδηγός τον οποίο ενσάρκωσε: «Έκανε κάτι τελείως άσχετο με τον δικό του κόσμο. Δεν είχε οδηγήσει ποτέ αγωνιστικό αυτοκίνητο, είχε μόλις πρόσφατα περάσει τις εξετάσεις για το δίπλωμα οδήγησης. Και ξαφνικά μπήκε σε ένα αγωνιστικό αυτοκίνητο, όπου έπρεπε να υποκρίνεται πως πηγαίνει τέρμα γκάζι, με 140-150 μίλια την ώρα. Ήταν τέλειος».

Αυτός που ξεχώρισε ήταν αναμφίβολα ο Ντέιβιντ Χάρμπουρ. Παρά τις δύο δεκαετίες στο χώρο και τη συμμετοχή του σε πολλές ταινίες στις οποίες δεν φαντάζεστε πως είχε ρόλους (από το War of Worlds και το James Bond: Quantum of Solace, ως το Green Hornet και το Equalizer), έκανε το μεγάλο «μπαμ» με το Stranger Things. Και αυτό ήταν και δικό μας όφελος αφού εξελίχθηκε σε απολαυστικό πρωταγωνιστή, που στο Gran Turismo πραγματικά κλέβει την παράσταση.

Ο ρόλος του μπορεί να ξεφεύγει σημαντικά από εκείνον του πραγματικού πρώτου μηχανικού του Μάρντενμπορο, όμως παραμένει εντός αγωνιστικών ορίων. Ταυτίζεται με σκηνές που βλέπουμε στα πραγματικά γκαράζ και το pit wall. Αποτελεί την κόλλα που κρατά όλα τα μέρη του ψηφιδωτού αυτής της ταινίας ενωμένα. Και ταιριάζει πλήρως στα μέτρα του ευέξαπτου αλλά χιουμορίστα Τζακ Σλέιτερ.

Αντίθετα, ο Ορλάντο Μπλουμ σα να εξηγεί γιατί η καριέρα του έχει πάρει εδώ και χρόνια την κατιούσα. Μάλλον διεκπεραιωτικός, στο ρόλο του ανθρώπου που οραματίστηκε τη GT Academy – του Ντάνι Μουρ. Ίσως για να μην είμαι άδικος, εξίσου παράταιρος να ήταν και ο αληθινός χαρακτήρας αφού μιλάμε για έναν άνθρωπο που δεν είχε σχέση με τους αγώνες, γι’ αυτό και προσπάθησε να κάνει πραγματικότητα κάτι που φάνταζε έως τότε αδύνατο.

Ο Ντζιμόν Χονσού είναι όπως πάντα πειστικός, αν και το σενάριο μάλλον τον γεμίζει με υπερβολική αμφισβήτηση για τις ικανότητες και το μέλλον του κινηματογραφικού γιου του. Όσο για τη Τζέρι Χάλιγουελ-Χόρνερ, ο ρόλος της είναι περιορισμένος και παρά την αδυναμία που της έχω, δεν προσδίδει κάτι ιδιαίτερο στην ταινία.

Κλείνοντας, στα συν βάζω και τη μουσική υπόκρουση για την οποία είναι υπεύθυνοι ο Λορν Μπαφλ (Top Gun: Maverick, Mission Impossible-Fallout, Pacific Rim) και ο προστατευόμενος του Χανς Ζίμερ, Άντριου Καουζίνσκι. Δίνει ρυθμό στα σημεία που δεν υπάρχει γκάζι, θυμίζει DRS όταν τα αγωνιστικά είναι εντός πίστας.

Αρκετά όμως με το μπλα-μπλα. Θαρρώ πως τα παραπάνω αρκούν για να σπεύσετε σε ένα κινηματογράφο και να απολαύσετε μία συναρπαστική ταινία. Για petrolheads και μη.