Λ. Κηφισού: To ποτάμι που γυρίζει συνεχώς πίσω

Ήμουν νιός και γέρασα, στην κυριολεξία, με το πρόβλημα της κυκλοφορίας στη Λεωφόρο Κηφισού να παίζει καθημερινά από τα δελτία ειδήσεων στο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου μου. Τη δεκαετία του 80 στο μικρό μου Mini Cooper, άκουγα ότι η λύση θα ερχόταν από τον εγκιβωτισμό του ποταμού και τη δημιουργία ενός αυτοκινητόδρομου.

Τη δεκαετία του 90 που αυτή έγινε, ήταν τόση η αύξηση των κυκλοφορούντων αυτοκινήτων και τόσο κακή η σχεδίαση του νέου έργου, που στις αρχές του 2000 τα προβλήματα συνεχίζονταν. Μετά ήρθε η Αττική Οδός και έδωσε «ανάσα» στη Λ. Κηφισού, αλλά όχι για πολύ. Μια δεκαετία μετά, τη λύση έδωσε η οικονομική κρίση που μείωσε κάθε την κυκλοφορία των οχημάτων και το πρόβλημα στη Λ. Κηφισού βρήκε χαλί και χώθηκε από κάτω.

Στη συνέχεια το πρόβλημα βρήκε και άλλο χαλί να κρυφτεί, αυτό της πανδημίας, και έτσι φτάσαμε στο 2022 να έχουμε και πάλι μια λεωφόρο αδιάβατη. Το «ποτάμι», όπως το αποκαλούμε οι γηγενείς του λεκανοπεδίου, σταμάτησε να ρέει και «φούσκωσε» με όλα του τα προβλήματα, τα οποία όμως τα γνωρίζουν οι συγκοινωνιολόγοι, οι πολιτικοί και λίγο πολύ όλοι οι Αθηναίοι από τη δεκαετία του '80.

Το καρκίνωμα της Λ. Κηφισού δεν υποχωρεί, κυρίως διότι ο τόσο σημαντικός αυτός οδικός άξονας δεν εντάχθηκε ποτέ σε ένα σοβαρό μητροπολιτικό σχεδιασμό μεταφορών. Οι εκπρόσωποι των συγκοινωνιολόγων έχουν καταθέσει προτάσεις εδώ και πολλά χρόνια, έρευνες που καταδεικνύουν την ανάγκη αποσυμφόρησης των εμπορικών και βιοτεχνικών χρήσεων κατά μήκος των 14 χιλιομέτρων της λεωφόρου έχουν γίνει, σχέδια για την Παράκαμψη Αττικής με αυτοκινητόδρομο που θα συνδέει απευθείας τον Πειραιά με τα Οινόφυτα επίσης έχουν εκπονηθεί.

Τόσο όμως εγώ όσο και εσείς, βλέπουμε τα τελευταία 30 χρόνια να μην γίνεται τίποτα, πέραν από οικονομικές και υγειονομικές κρίσεις, για την αποσυμφόρηση της Λ. Κηφισού. Ακόμα και σήμερα, που έχει ανοίξει μια μεγάλη συζήτηση για το πρόβλημα, η Περιφέρεια Αττικής άλλα σχεδιάζει, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη τα δικά του λέει και το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών ανατρέχει στο παρελθόν.

«Υπάρχει οδηγία του Πρωθυπουργού να βρούμε τη βέλτιστη λύση» ανακοίνωσε ο Χρήστος Σταϊκούρας, υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, μερικές ημέρες πριν. Και σε αυτά που ανέφερε ως πιθανές λύσεις, άνοιξε το χρονοντούλαπο της ιστορίας, και ανέφερε προτάσεις που ακούμε, αλλά δεν βλέπουμε να υλοποιούνται, εδώ και δεκαετίες.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, με βάση στα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας τα κυκλοφορούντα οχήματα στη χώρα μας ήταν περίπου 5,5 εκατομμύρια και σήμερα ξεπερνούν τα 8,5 εκατομμύρια. Το ένα τρίτο από αυτά κυκλοφορεί στην Αττική, οπότε με πολύ μπακάλικους υπολογισμούς είχαμε περίπου 2 εκατομμύρια το 2000 και περίπου 3 εκατομμύρια σήμερα.

Στις αρχές της δεύτερης χιλιετίας είχαμε στον άξονα της Λ. Κηφισού αρκετές βιοτεχνίες, βιομηχανίες, τα ΚΤΕΛ, την κεντρική λαχαναγορά και φυσικά την πρόσβαση προς το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας, τον Πειραιά, που επιβάρυναν τον οδικό άξονα. Σήμερα παραμένουν όλα τα παραπάνω και έχουν προστεθεί δεκάδες mall και εμπορικές χρήσεις, που φέρνουν ολοένα και περισσότερους κατοίκους του λεκανοπεδίου στις περιοχές του άξονα Κηφισιάς - Πειραιά.

Δεν ξέρω τι ξέρει ο αγαπητός υπουργός και δεν ξέρουμε εμείς, πού θα τον βοηθήσει να λύσει το πρόβλημα ανασύροντας λύσεις του παρελθόντος. Είναι ωστόσο σχεδόν βέβαιο πως αν δεν πέσει κάποιος μετεωρίτης στη γη, δεν γίνει ένας παγκόσμιος πόλεμος ή το σύμπαν δεν αποφασίσει κάποιον άλλο τρόπο να μας εξοντώσει, εγώ μαζί με εκατομμύρια άλλους κατοίκους της Αττικής γεννηθήκαμε και θα πεθάνουμε μποτιλιαρισμένοι στο «ποτάμι».