Η Ντάνικα Πάτρικ θα είναι για πάντα ο... Σουμάχερ των γυναικών
Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού Ωκεανού κάποια πράγματα τα κάνουν ακόμα διαφορετικά – πόσο μάλλον πριν από 30 χρόνια, όταν μία πιτσιρίκα από το Ιλινόι ονειρευόταν να κάνει καριέρα στους αγώνες αυτοκινήτου.
Αν θεωρείται σήμερα ως ένας από τους πιο ανδροκρατούμενους χώρους, σε μία εποχή που πλέον υπάρχουν προγράμματα, θεσμοί, πρωτοβουλίες και θέληση για να υπάρξουν οι κατάλληλες ευκαιρίες για να αναδείξει μία γυναίκα τις ικανότητές της, σκεφτείτε τι συνέβαινε στα 90s!
Δειτε εδώ τη νέα σελίδα του Gazzetta για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Το gMotion
«Against all odds» όπως έλεγε και το τραγούδι του Φιλ Κόλινς, η Ντάνικα Σου Πάτρικ δεν πτοήθηκε από τις νόρμες της εποχής και πάτησε γκάζι κόντρα σε κάθε στερεότυπο. Αυτή είναι η ιστορία της!
Το μικρόβιο το κόλλησε με το karting
Όλα ξεκίνησαν από μία τυχαία επαφή με go-karts. Λάτρεψε την οδήγηση και άρχισε να περνάει ώρες σε μία πίστα του Ουισκόνσιν. Η πρώτη αγωνιστική εμπειρία δεν άργησε, και παρότι κατέληξε σε τοίχο λόγω αστοχίας του συστήματος πέδησης, δεν κατάφερε να πατήσει φρένο στην όρεξη της Ντάνικα. Επέστρεψε και άρχισε να αγωνίζεται συστηματικά – όσο τουλάχιστον το επέτρεπαν οι οικονομικές δυνατότητες της οικογένειάς της.
Έχοντας κατακτήσει 10 τοπικούς τίτλους στο karting, εξασφάλισε υποτροφία στο πρόγραμμα εξέλιξης οδηγών του Lyn St. James Foundation. Όλα έδειχναν να μπαίνουν σε ράγες και στα 14 είχε ήδη αρχίσει να τρέχει με μονοθέσια και αγωνιστικά αυτοκίνητα, να κάνει εμφανίσεις σε τηλεοπτικά δίκτυα όπως το MTV και το ABC. Είχε αρχίσει να τραβάει την προσοχή.
Το υπερατλαντικό ταξίδι και οι αναποδιές
Όπως κάθε οδηγός αγώνων που θέλει να κάνει καριέρα σε κορυφαίο επίπεδο, πήρε τη μεγάλη απόφαση να κάνει το ταξίδι στην Ευρώπη. Άφησε το σχολείο και κυνήγησε το όνειρο, έχοντας πλέον στήριξη από τη Ford, καθοδήγηση από τον 3 φορές παγκόσμιο πρωταθλητή της Formula 1, Σερ Τζάκι Στιούαρτ, ενώ περνούσε χρόνο με άλλους ταλαντούχους οδηγούς της εποχής όπως για παράδειγμα ο μετέπειτα πρωταθλητής της F1, Τζένσον Μπάτον.
Όμως έμοιαζε λες και ένα αόρατο χέρι την κρατούσε πίσω. Ενώ τα πήγαινε καλά στις μικρότερες κατηγορίες και ετοιμαζόταν να μπει στο πρόγραμμα Paul Stewart Racing που αποτελούσε δίοδο για την F1 και την ομάδα της Jaguar, ο τότε διευθυντής της ομάδας Μπόμπι Ρέιχαλ, που πίστευε στο ταλέντο της, απολύθηκε. Τα σχέδιά της είναι γίνει θρύψαλα.
Ως γυναίκα ανάμεσα σε άνδρες και ακόμα χειρότερα, Αμερικανίδα ανάμεσα στους Βρετανούς, δεν είχε τύχει θερμής υποδοχής και ουδείς έστρωσε το δρόμο της με ροδοπέταλα. Είναι χαρακτηριστικές οι μνήμες της από τα χρόνια στην Αγγλία: «Μου έλεγαν ό,τι σε ένα χρόνο στην Αγγλία, θα μάθαινα όσα σε πέντε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ωστόσο βρήκα τα πράγματα πολύ παλιομοδίτικα εκεί. Οι γυναίκες ακόμα ασχολούνταν μόνο με τη μαγειρική και την καθαριότητα. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα αφεντικό ομάδας για την οποία οδηγούσα. Κάποια μέρα ήμουν ταχύτερη όλων στις δοκιμές και εκείνος άρχισε να φωνάζει στους υπόλοιπους οδηγούς: ‘Είναι πιο γρήγορη από εσάς; Τι στο καλό κάνετε; Βγείτε στην πίστα και πιέστε’! Του φαινόταν παράλογο να είναι οι άντρες πιο αργοί από εμένα».
Όταν τελείωσε και το «καύσιμο», δηλαδή τα χρήματα για να συνεχίσει να αγωνίζεται στην Ευρώπη, επέστρεψε στις ΗΠΑ απογοητευμένη. Για πολλούς αυτό θα ήταν το τέλος του δρόμου. Όχι για τη Ντάνικα.
The American Dream
Πεισματάρα από μικρή, η Ντάνικα δεν το έβαλε κάτω και μαζί με τον πατέρα της ξεκίνησαν σαφάρι για να εξασφαλίσουν μία συνεργασία. Ήταν κοντά στην Team PTG και το ALMS αλλά η BMW αποχώρησε από το σπορ! Τελικά έτρεξε σε έναν αγώνα διασημοτήτων, τα πήγε καλά και η νέα επαφή με τον Ρέιχαλ της εξασφάλισε τη χρυσή ευκαιρία.
Τα πήγε καλά στο Barber Dodge Pro Series, το 2003 ανέβηκε κατηγορία στο Toyota Atlantic Series όπου έγινε η πρώτη γυναίκα που κέρδισε αγώνα μετά από 30 χρόνια και την επόμενη χρονιά, έγινε η πρώτη που πήρε pole position και βρέθηκε στην κορυφή της βαθμολογίας – έστω και προσωρινά. Ο Ρέιχαλ είχε πειστεί.
Έτσι τον Δεκέμβριο του 2004, ανακοινώθηκε πως το 2005 θα αγωνιζόταν με το τρίτο μονοθέσιο της Rahal Letterman Racing στα IndyCar. Τον αντίστοιχο της Formula 1 θεσμό στις ΗΠΑ. Εκεί προκάλεσε αίσθηση «με το καλημέρα». Ήταν ταχύτατη στις πρώτες κατατακτήριες δοκιμές και παρά το ατύχημα στον πρώτο αγώνα, επέστρεψε ακόμα πιο αποφασισμένη. Βρέθηκε στην πρωτοπορία στον μόλις τέταρτο αγώνα της στο θεσμό, εντυπωσίασε στα 500 Μίλια της Ινδιανάπολης όπου παραλίγο να κερδίσει και είχε πλέον αποδείξει, με τον πιο εμφατικό τρόπο, πως κοιτούσε τους άνδρες αντιπάλους της ως ίση προς ίσους. Και καλά έκανε.
Αγωνίστηκε στα IndyCar ως το 2011 έχοντας άκρως ανταγωνιστική παρουσία. Το 2008 πανηγύρισε τη νίκη στα 300 Μίλια του Μοτέγκι αγωνιζόμενη πλέον με την Andretti Green Racing. Δεν ήταν απλά η πρώτη νίκη γυναίκας στο θεσμό αλλά η πρώτη γενικότερα σε μεγάλη κατηγορία αγώνων μονοθεσίων. Και παραμένει η μοναδική. Ανέβηκε άλλες έξι φορές στο βάθρο, ήταν σταθερά ανάμεσα στους πρωταγωνιστές και το όνομά της συζητήθηκε ακόμα και για την F1.
Η Formula 1 παρέμεινε όνειρο
Ήταν αποδεδειγμένα γρήγορη, εμφατικά θρασύτατη στην πίστα και ταυτόχρονα τραβούσε τα βλέμματα με την εμφάνισή της – είχε όλο το «πακέτο» για να βρεθεί στην F1. Ο δαιμόνιος Μπέρνι Έκλεστον που είχε τότε τα εμπορικά δικαιώματα του σπορ, την έβλεπε ως το μέσο για την πολυπόθητη επέκταση του σπορ στις ΗΠΑ. Είχε δηλώσει χαρακτηριστικά: «Έχουμε προσπαθήσει τα τελευταία χρόνια να φέρουμε Αμερικανό οδηγό στη Formula 1 αλλά αυτό που λείπει είναι η κατάλληλη προσέγγιση. Μπορεί να τρέχεις στις Η.Π.Α. και να είσαι επιτυχημένος, χωρίς την τεράστια προσπάθεια και δέσμευση που απαιτεί η επιτυχία στη Formula 1. Θα ήταν όμως εξαιρετικό για όλους να είχαμε τη Ντάνικα».
Βρέθηκε κοντά στο να κάνει δοκιμές με τη Honda αλλά η Ιαπωνική ομάδα αποχώρησε αιφνιδίως από το σπορ φοβούμενη την επικείμενη παγκόσμια οικονομική κρίση. Μετά το όνομά της συνδέθηκε με το φιλόδοξο project της USF1 αλλά η αμερικανική ομάδα δεν κατάφερε ποτέ να «κατέβει» στις πίστες. Έμοιαζε αυτό το αόρατο φρένο που τη σταματούσε νωρίτερα στην καριέρα της, να έχει επιστρέψει.
Κόντρα στους Rednecks
Από το 2010 άρχισε να πειραματίζεται με ένα ακόμα όνειρο. Είχε κατακτήσει τους αγώνες μονοθεσίων, η επόμενη πρόκληση ήταν το NASCAR. Ένας σκληρός, αδυσώπητος κόσμος, το αγωνιστικό βασίλειο του Αμερικανικού Νότου, το Champions League των αγώνων στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Ξεκίνησε από τις μικρότερες κατηγορίες, το ARCA κα το Nationwide Series, για να κάνει το ντεμπούτο της στη μεγάλη κατηγορία, το Sprint Cup, στα μέσα του 2012.
Ξεκίνησε με φόρα την πρώτη της πλήρη σεζόν, πήρε μία συγκλονιστική pole στη θρυλική Ντεϊτόνα όπου τερμάτισε τελικά όγδοη και έκανε τον κόσμο του NASCAR να παραμιλά. Θα ισοπέδωνε τα στερεότυπα κι εκεί; Δυστυχώς η πορεία δεν ήταν ανάλογη. Μέσα σε πέντε σεζόν, κατάφερε μόνο 3 φορές να πλασαριστεί ψηλότερα απ’ ότι στο ντεμπούτο της κι αυτό, με αποκορύφωμα την έκτη θέση.
Το 2017 ήταν η τελευταία της σεζόν πλήρους αγωνιστικής εμπλοκής, το 2018 είχε μόνο επιλεκτικές εμφανίσεις και πλέον η ζωή της είναι μακριά από τις πίστες. Όμως κοιτώντας πίσω, μπορεί να πει πως όχι απλά τα πήγε καλά – τα πήγε εξαιρετικά. Τα αποτελέσματά της έδειξαν το δρόμο σε πολλά φιλόδοξα κορίτσια του σήμερα ενώ πέραν από τα όσα έκανε εντός πίστας, έχτισε ένα σπουδαίο brand name.
Με guest star εμφανίσεις σε τηλεοπτικές σειρές όπως το CSI: NY ή οι Simpsons αλλά και παρουσία σε μουσικά video clips σπουδαίων καλλιτεχνών, όπως ο Jay-Z και οι Maroon 5.
Αν στα μέρη μας όταν σχολιάζουμε κάποιον που τρέχει πολύ επικαλούμαστε ονόματα όπως αυτό του Σουμάχερ, στις ΗΠΑ όλα κορίτσια -κι όχι μόνο- μιλούν για τη Ντάνικα Πάτρικ!
Ακολούθησε το GWomen στο instagram
Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]