Κατερίνα Πατρώνη Πολυχρονίδη: «Αλλάξαμε για να δημιουργήσουμε αυτό που ζούμε»
Μπαίνοντας στο Ολυμπιακό Κλειστό της Πυγμαχίας στο Περιστέρι συναντάω δυο πλατιά χαμόγελα να με υποδέχονται. Ο Γρηγόρης και η Κατερίνα έχουν σχεδόν τελειώσει την προπόνησή τους. Λίγο πιο πέρα ένα καρότσι. Είναι η κόρη τους Βαλεντίνα που τώρα κοιμάται, καθώς ακολουθεί τη μαμά και τον μπαμπά κάθε μέρα στο γήπεδο. Αμέσως με κάνουν να νιώσω χαλαρά και ζεστά.
Πολύ γρήγορα διαπιστώνω το χιούμορ που υπάρχει στο ζευγάρι όταν αρχίζω να κάνω τις ερωτήσεις πώς γνωρίστηκαν, πώς είναι η καθημερινότητά τους... «Κοίτα τον, ακόμα περηφανεύεται πώς με έριξε, μετά από δέκα χρόνια» λέει η Κατερίνα. «Ούτε στην τουαλέτα δεν πάω μόνος μου χωρίς εσένα» αστειεύεται ο Γρηγόρης. Ο Χρυσός Παραολυμπιονίκης στο μπότσια και η συναθλήτριά του Κατερίνα βρίσκονται χρόνια στην κορυφή ενός απαιτητικού αθλήματος και είναι επίσης αχώριστοι σε μία ακόμα πιο απαιτητική ζωή.
Μετά το Χρυσό στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο 2012, η Κατερίνα έστειλε συγχαρητήρια στο Γρηγόρη με ένα μήνυμα στο Facebook. Δεν ήταν φίλοι. Η Κατερίνα σπούδαζε και εργαζόταν τότε στη Λωζάνη στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Βόλεϊ και στο διάλειμμά της τον βρήκε στους κοινούς τους φίλους αμέσως μετά την επιτυχία του. «Είπα, για δες η Ελλάδα πήρε Χρυσό μετάλλιο, ας του στείλω ένα μπράβο. Που δεν το είχα ξανακάνει. Από εκεί ξεκίνησαν όλα». Μετά από λίγο καιρό συναντήθηκαν στην Ελλάδα για πρώτη φορά από κοντά τη βραδιά των βραβείων του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου. Μετά από ένα μήνα συζούσαν.
Η Κατερίνα είχε μια στρωμένη με εργασία και σπουδές ζωή στην Ελβετία, αλλά η γνωριμία της με τον Γρηγόρη έφερε τα πάνω κάτω. Όλα άλλαξαν κι έγιναν τόσο γρήγορα, χωρίς να το καταλάβει.
«Είχα ερωτευθεί τον Γρηγόρη, χωρίς να το έχω καταλάβει. Ένιωθα να με τραβάει τόσο πολύ. Ο ίδιος, η προσωπικότητά του, αυτό που είναι. Στην αρχή δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται. Ήθελα να τον βλέπω. Ήθελα να του μιλάω. Θυμάμαι και πριν βρεθούμε που καθυστερούσε να μου απαντήσει σε μηνύματα κι αναρωτιόμουν τι γίνεται. Γιατί με πειράζει που δεν μου απαντάει».
Μετά τις σπουδές της στο τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Νομικής Σχολής η Κατερίνα εργάστηκε στο Υπουργείο Μεταφορών, στο Υπουργείο Άμυνας, στο Γραφείο της Ντόρας Μπακογιάννη και είχε επίσης πρόταση από τη Νέα Δημοκρατία να κατέβει στις Βουλευτικές εκλογές. «Θεώρησα ότι είμαι άπειρη. Δεν ήθελα να κάνω αυτό που συμβαίνει σήμερα. Βγαίνει ο καθένας υποψήφιος. Δεν μου άρεσε. Είχα διδαχθεί από τον πατέρα μου που, ήταν από τους παλιούς πολιτικούς, ότι πρέπει να μπαίνεις στην πολιτική σοβαρά. Πρέπει πρώτα να γεμίζεις εμπειρίες, να είσαι σίγουρη γι’ αυτό που κάνεις, να πηγαίνεις με γνώμονα να δώσεις. Από μικρή πήγαινα βήμα βήμα. Να συνειδητοποιώ ποια είμαι και τι κάνω».
Η Κατερίνα είναι για μένα τα πάντα και στα πάντα είμαστε μαζί
Στάθηκε ποτέ η ζωή του Γρηγόρη στο αμαξίδιο εμπόδιο στα σχέδια για τη δική σου ζωή;
«Πιστεύω ότι για κάποιον άλλον θα με εμπόδιζε. Όπως όλοι, το σκεπτόμουν κι εγώ. Δεν είναι εύκολο. Η προσωπικότητα όμως του Γρηγόρη, ο χαρακτήρας του, αυτό που αισθάνθηκα γι’ αυτόν με έκανε να μην το σκεφτώ δεύτερη φορά. Με τη λογική μου σίγουρα εμποδίζει, αλλά με την καρδιά μου κι αυτό που έχουμε δεν στάθηκε ποτέ εμπόδιο».
Τι είναι αυτό που σε ελκύει στον Γρηγόρη;
«Είναι ένας συνδυασμός, που ταιριάζει απόλυτα σ’ αυτό που ζητάω εγώ. Από τη ζωή μου, από τον άνθρωπο που θέλω να έχω δίπλα μου. Είναι πολύ γλυκός. Είναι πάρα πολύ τρυφερός. Είναι πάντα δίπλα μου. Μέρα νύχτα, χωρίς να λέει ποτέ όχι. Παράλληλα με τον συναισθηματισμό του, έχει τεράστιο δυναμισμό κι αγωνίζεται για τους στόχους του μέχρι τελικής πτώσης.
Είμαστε πειραχτήρια ο ένας με τον άλλον πολύ. Ένα δυνατό χαρτί που έχουμε είναι ότι μιλάμε. Συζητάμε συνέχεια. Κάνουμε πολλά ταξίδια. Πήγαμε ταξιδάκι αστραπή στη Ρώμη του Αγίου Βαλεντίνου για τη γιορτή της Βαλεντίνας. Βγαίνουμε πολύ. Μας έχει λείψει και λόγο της πανδημίας αλλά και της Βαλεντίνας, αλλά βγαίνουμε όσο πιο συχνά μπορούμε. Εμένα μου αρέσει πολύ να κάνω σκι. Κουβαλάω και τον Γρηγόρη μαζί».
Ζεις τη δική σου ζωή ή τη ζωή του;
«Κοινή ζωή. Πιστεύω ότι και οι δύο έχουμε αλλάξει για να δημιουργήσουμε αυτό που ζούμε. Σίγουρα κάνω το άθλημα του Γρηγόρη, αλλά ήταν μια κοινή απόφαση. Θα μπορούσε να έρθει στην Ελβετία μαζί μου, αλλά αποφασίσαμε ότι αυτό ήταν το καλύτερο για μας. Το θέλαμε και ήταν καλύτερο για το μέλλον μας».
Θέλοντας να ενωθούν οι δρόμοι τους, δεν επέστρεψε μόνιμα στη Λωζάνη, ξεκίνησε το διδακτορικό της στις «Διεθνείς αθλητικές Διοργανώσεις την περίοδο της οικονομικής κρίσης» στην Ελλάδα, ώστε να μπορούν να είναι μαζί. Έτσι μπήκε στη ζωή της και το μπότσια. Ο Γρηγόρης μέχρι τότε αγωνιζόταν μαζί με τον πατέρα του. Η Κατερίνα παρακολουθούσε τις προπονήσεις, πήγαινε στους αγώνες του, αλλά ως συναθλήτρια του Γρηγόρη αγωνίστηκε το 2015. Η προπόνησή τους είναι καθημερινή. Τουλάχιστον εξάωρη. Έχοντας κάνει αγωνιστικό τένις, σκι, ρυθμική γυμναστική και μπαλέτο μέχρι το Πανεπιστήμιο η Κατερίνα προσαρμόστηκε αμέσως.
Το μπότσια είναι ένα άθλημα στο οποίο ο Γρηγόρης που δεν έχει δύναμη, βάζει την τακτική και η Κατερίνα κάνει όλες τις κινήσεις. Έχει πλάτη στον αγωνιστικό χώρο, απαγορεύεται να μιλήσει, οπότε όσο πιο γρήγορα εκτελέσει τις μονολεκτικές οδηγίες του Γρηγόρη, τόσο περισσότερο χρόνο θα έχει εκείνος για να προετοιμάσει την επόμενη κίνησή τους. Αγωνίζονται, βαθμολογούνται, νικούν ή χάνουν ως ζευγάρι. Μετά το Χρυσό του Λονδίνου, το ζευγάρι έχει κατακτήσει ακόμα τέσσερα Ολυμπιακά μετάλλια στο Ρίο και το Τόκιο, είναι πρώτοι στην παγκόσμια κατάταξη του μπότσια, με αμέτρητες διακρίσεις σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Γρηγόρης Πολυχρονίδης: «Από την πρώτη φορά που την είδα, έκανα ό,τι μπορούσα για να την βάλω στη ζωή μου το γρηγορότερο»
«Η Κατερίνα είναι για μένα τα πάντα και στα πάντα είμαστε μαζί. Την ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά. Από την πρώτη φορά που την είδα, έκανα ό,τι μπορούσα για να την βάλω στη ζωή μου το γρηγορότερο. Και τα κατάφερα. Και πανηγυρίζω γι αυτό. Μια ζωή θα το πανηγυρίζω. Ακόμα και η γυναίκα των ονείρων μου δεν ήταν σαν την Κατερίνα. Αυτό που ζω καθημερινά μαζί της είναι περισσότερο από όσα ονειρευόμουν. Η Κατερίνα δεν με έκανε ποτέ να φοβηθώ ότι το αμαξίδιο θα εμπόδιζε τη σχέση μας, ενώ παλιότερα το είχα νιώσει, από μία κίνηση, από ένα βλέμμα».
Η Κατερίνα παίρνει την Βαλεντίνα μαζί τους από δύο εβδομάδων
Η Βαλεντίνα που είναι ενός έτους έδεσε την οικογένεια ακόμα περισσότερο. Ήταν το δώρο της πανδημίας και της έλλειψης αγώνων για το δίδυμο που το είχε προγραμματίσει για αργότερα, για μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Η Κατερίνα παίρνει τη μικρή παντού. Στην προπόνηση, στους αγώνες, όπου πάει το ζευγάρι εντός κι εκτός Ελλάδας.
«Η ζωή με την Βαλεντίνα έγινε πιο ωραία, έχει στολιστεί με ένα νέο χαμόγελο από το πρωί ως το βράδι. Γ καθημερινότητα μου είναι βέβαια πιο δύσκολη. Πολλές φορές φτάνω στα όριά μου, αλλά είναι κάτι που θέλω. Θέλω το παιδί να είναι μαζί μας. Τώρα που δεν πηγαίνει στο σχολείο, γιατί σε λίγο θα έχει τη δική της ζωή. Θέλω να έχει εμπειρίες, να ταξιδεύει μαζί μας. Να ζήσει αυτό που κάνει η μαμά και ο μπαμπάς, την προετοιμασία για τους αγώνες, την καθημερινότητα στο γήπεδο. Το κάνει από τότε που ήταν μόλις δύο εβδομάδων. Ξυπνάει με ξυπνητήρι. Έρχεται στη δουλειά. Το μεσημέρι στο σπίτι. Είναι κάτι που το θέλαμε όμως».
Πόσο σε άλλαξε η μητρότητα;
«Είναι μια τεράστια ευθύνη επιπλέον. Σκέφτομαι πώς να έχω το παιδί καλά, χαρούμενο και φροντισμένο και παράλληλα να βγάζω πέρα μια πολύ δύσκολη καθημερινότητα. Ήταν κάτι βαρύ. Το ένιωσα από την πρώτη μέρα. Η χαρά του παιδιού που με γέμιζε όμως ήταν πολύ μεγάλη ανταμοιβή. Να την βλέπω. Το χαμογελό της. Να βλέπω την οικογένειά μας. Τον Γρηγόρη χαρούμενο, το παιδί χαρούμενο. Αυτό μου αρκεί».
Αν θα μπορούσες να αλλάξεις κάτι στην καθημερινότητά σας τι θα ήταν αυτό;
«Το αμαξίδιο του Γρηγόρη. Να φύγει από την μέση. Ξέρω ότι είναι δύσκολο αλλά εύχομαι στο μέλλον να γίνει».
Στη ζωή σου έχει βρεθεί ποτέ μπροστά σε κάποιο ανυπέρβλητο εμπόδιο;
«Με δυσκόλεψε που ο Γρηγόρης έχει αυτό που έχει. Επειδή τον αγάπησα πολύ, μου στοίχισε πολύ. Γιατί να του συμβαίνει αυτό; Καταφέρνει τόσα τώρα, αν δεν το είχε, τι θα είχε ακόμα καταφέρει; Δουλεύει ασταμάτητα... Αυτό και τον θάνατο του μπαμπά μου. Αυτά τα δύο.
Ήταν μετά τη γνωριμία σου με τον Γρηγόρη;
«Δυστυχώς όχι και θα ήθελα πολύ να τον είχε γνωρίσει. Στη ζωή, όμως, δεν πρέπει να κοιτάμε πίσω. Πρέπει να προχωράμε. Κι εγώ αυτό κάνω πάντα».
Ποιος είναι ο επόμενος προσωπικός σου στόχος;
«Ένα δεύτερο παιδί. Αλλά κι αυτό με τον Γρηγόρη είναι».
Ακολούθησε το GWomen στο instagram
Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]