Ένα λευκό γαρύφαλλο να την συμβολίζει… Μία αγκαλιά να την περικλείει… Και μπόλικη στοργή να την χαρακτηρίζει! Με μία μόνο λέξη, «Μαμά»! Ο Οδυσσέας Ελύτης ίσως μπορούσε να περιγράψει με τον καλύτερο τρόπο χιλιάδες συναισθήματα που ξεχειλίζουν από αυτή.
Λέγοντας πως
«Και ένα τέταρτο μητέρας
αρκεί για δέκα ζωές
και πάλι κάτι θα περισσέψει».
Κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου γιορτάζεται ένα «μαμά κρυώνω», «μαμά πεινάω», «μαμά φοβάμαι»… Το μεγαλύτερο κεφάλαιο στην ζωή κάθε παιδιού και αντίστροφα. Η μοναδική σύνδεση που ξεκινά και καταλήγει σε ένα πρόσωπο.
Η Μαριέλλα Φασούλα και η μητέρα της, Μάσα, μιλούν στο Gazzetta Women για την σχέση μαμάς-κόρης που παραμένει αναλλοίωτη ακόμα και όταν σε αυτή παρεμβάλλονται ο επαγγελματικός αθλητισμός και η απόσταση. Για τις θυσίες που χρειάστηκαν μέχρι και σήμερα, αλλά και τον… πρωινό καφέ που απολαμβάνουν όταν είναι ξανά μαζί!
Πόσο μπορεί να στηρίξει μια μαμά την κόρη της που είναι κομμάτι του αθλητισμού;
Όταν έχεις ένα παιδί που ασχολείται με τον επαγγελματικό αθλητισμό πρέπει να μπορείς να του προσφέρεις υποστήριξη σε πολλούς τομείς. Πρώτα να αφιερώσεις πολύ προσωπικό χρόνο. Δεν γίνεται κανείς από την μία μέρα στην άλλη επαγγελματίας αθλητής. Αυτό προϋποθέτει χιλιόμετρα και ώρες προπόνησης από πολύ μικρή ηλικία. Άρα τα γίνονται το δεύτερο σπίτι σου. Πρέπει να σου αρέσει αυτό που προσπαθεί να κάνει το παιδί σου και να καταλαβαίνεις τί χρειάζεται για να πετύχει.
Απαιτεί ενημέρωση από τον γονιό πρώτα από όλα για να μπορεί να εξηγήσει μετά και στο παιδί του τί θυσίες χρειάζεται να κάνει για να φτάσει τον στόχο του. Η κόρη μου που από πολύ μικρή ηλικία μπήκε… στα βαθιά με τις μικρές Εθνικές ομάδες. Δεν έκανε καλοκαίρια γιατί είχε προετοιμασία όταν οι φίλοι της έκαναν διακοπές. Αυτό και άλλα πολλά που πρέπει να συζητήσεις με το παιδί για να ξέρει ότι ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι πολύ σοβαρή δέσμευση.Ένας δρόμος δύσκολος, γεμάτος θυσίες και πολλή δουλειά. Συνεχόμενη, καθημερινή δουλειά όσο είναι σε αυτόν τον χώρο. Πολλά ταξίδια και αρκετή μοναξιά. Αλλά είναι και ένας δρόμος που αν τα καταφέρεις σου προσφέρει απίστευτες συγκινήσεις, σε ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο και σε δένει με πολλούς ανθρώπους για μία ζωή. Σε προετοιμάζει να γίνεις ένα ενετό μέλος ενός συνόλου και στη συνέχεια μιας κοινωνίας. Σε μαθαίνει ότι κάθε επιτυχία δεν έρχεται εύκολα, χωρίς δουλειά και ιδρώτα.
Πολύ σημαντική είναι και η ψυχολογική υποστήριξη μίας μητέρας σε κακές μέρες… Σε ήττες, απογοητεύσεις, τραυματισμούς. Εκεί είμαι πάντα κοντά της για να ξεχαστεί και να μιλήσει δίνοντάς της κουράγιο. Είμαι εκεί βέβαια και για να μοιραστεί τις χαρές και τις επιτυχίες της από την άλλη πλευρά.
Γίνεται πιο δύσκολο όταν βρίσκεται στο εξωτερικό;
Η Μαριέλλα έφυγε στο εξωτερικό αμέσως μετά το σχολείο με αθλητική υποτροφία στην Αμερική. Ήταν 18 χρονών. Από τότε γυρνούσε μόνο τα καλοκαίρια λόγω των υποχρεώσεων στο κολλέγιο και τις πιο πολλές φορές πήγαινε κατευθείαν στις προετοιμασίες της Εθνικής. Όπως καταλαβαίνετε, η ζωή μας ήταν ένα τηλέφωνο. Η τεχνολογία, η αλήθεια είναι, βοήθησε πολύ στο να έχεις πιο άμεση επαφή μέσα από βιντεοκλήσεις, αλλά είναι πολύ δύσκολο για όλους. Αυτό, βέβαια, σε κάνει και ωριμάζεις πιο γρήγορα και θεωρώ οι εμπειρίες που πήρε η Μαριέλλα τόσα χρόνια στο εξωτερικό, παρά τις δυσκολίες, είναι μοναδικές και την έχουν διαμορφώσει σε αυτό που είναι τώρα. Δεν θα το αλλάζαμε κανείς μας με τίποτα! Παρά τις δυσκολίες!
Έχοντας ζήσει παρόμοιες καταστάσεις με τον Παναγιώτη Φασούλα, πόσο διαφορετικό είναι να τα περνάει το παιδί;
Με τον Παναγιώτη μπορεί να ήταν στον ίδιο χώρο αυτό που είχα ζήσει, αλλά το ζεις από εντελώς διαφορετική θέση όταν είναι το παιδί σου. Πολύ πιο έντονα συναισθηματικά. Δεν νομίζω να μπορώ να το εξηγήσω με λόγια. Τα συναισθήματα που έχει ένας γονιός όταν το παιδί του είναι επαγγελματίας αθλητής. Γίνονται πολύ έντονες οι αγωνίες και οι χαρές. Αυτό χωρίς να στερώ ούτε ένα ποσοστό από τις χαρές και τις αγωνίες που έχω ζήσει με τον Παναγιώτη. Απλώς διαφορετικά…
Ποιες «μαμαδίστικες» συμβουλές δεν λείπουν από την μεταξύ σας σχέση;
Μην τρως τα νύχια σου, να πίνεις πορτοκαλάδα, κοιμήσου νωρίς, φάε καλά, μην βγαίνεις με βρεγμένα μαλλιά κτλ., κτλ., κτλ. Αυτά τα πράγματα δεν αλλάζουν ποτέ.
Ποιο μήνυμα θα στέλνατε σε μια μαμά που ξεκινάει τώρα το παιδί της (ή αν θέλετε καλύτερα η κόρη της) να μπαίνει στον χώρο του μπάσκετ και γενικότερα στον χώρο του αθλητισμού;
Να το στηρίξει όσο το δυνατόν καλύτερα μπορεί, να αγαπήσει το άθλημα εξίσου με το παιδί της γιατί και να μην γίνει επαγγελματίας αθλητής η κόρη ή ο γιος, τα οφέλη που έχει να πάρει το παιδί στην ψυχή και στο σώμα του είναι τεράστια. Ο αθλητισμός χτίζει χαρακτήρες, προσφέρει απίστευτες χαρές και συγκινήσεις και δημιουργεί φιλίες μίας ζωής. Ακόμη και για τους γονείς… Είναι η χαρά της ζωής.
Μαριέλλα Φασούλα: «Η μαμά μου είναι το πρώτο τηλεφώνημα»
Λείπει το κομμάτι της «μαμάς» από την καθημερινότητά σου; Δεδομένου πως ζεις στο εξωτερικό…
Φυσικά και λείπει από την καθημερινότητά μου! Αλλά έλειπα από μικρή από το σπίτι για αρκετό καιρό. Είχα υποχρεώσεις με την Εθνική, ή με κάποια ομάδα, οπότε συνήθισα! Ωστόσο είναι η δουλειά μου, οπότε δεν θεωρώ κακό να λείπω από το σπίτι μου μέσα στη χρονιά. Το να μην είμαι εκεί και γύρω από τα δικά μου άτομα, όσο δύσκολο και να είναι μερικές φορές, είναι ο μεγαλύτερος λόγος που έχω αναπτυχθεί σαν άνθρωπος. Όταν γυρνάω στην Ελλάδα, βέβαια, εκτιμάω ακόμα παραπάνω την παρουσία της, τους καφέδες μας το πρωί, την τρομερή μαγειρική της και τις παραλίες που πάμε μαζί.
Στις δύσκολες στιγμές σου ή στις χαρές σου αναζητάς πρώτα την μαμά σου;
Ναι, εννοείται, Είναι το πρώτο τηλεφώνημα! Γενικά με τους γονείς μου έχω επικοινωνία για όλα τα καλά και όλα τα κακά αντίστοιχα.
Ποια είναι η συμβουλή που σου έχει δώσει και την ακολουθείς πίστα ακόμη και στο μπάσκετ;
Να έχω ενέργεια συνέχεια και να είμαι τόσο δυνατή που να την μεταδίδω σε όλους τους υπόλοιπους στο δωμάτιο.