Ελάτε να μιλήσουμε για τους ήρωες της διπλανής πόρτας. Πως είπατε; Δεν υπάρχουν; Όχι, όχι… Υπάρχουν, είναι παντού. Πίσω από κάθε κλειστή πόρτα. Εσύ νομίζεις ή πιστεύεις ότι απλά μία αθλήτρια (στην προκειμένη) είναι εκτός εξαιτίας τραυματισμού στο γόνατο. «Δεν είναι απλά το γόνατο» όμως. Είναι η ίδια της η ζωή, που άλλαξε μέσα σε μια στιγμή. Σε ένα μικρό γήπεδο της Ιταλίας. Από ένα ακούμπημα πίσω στην πλάτη.
Ελάτε να σας συστήσουμε την Ντάιμοντ ΝτεΣιλντς. Πρωταθλήτρια του 2021 με τους Σικάγο Σκάι (πρώτο στην ιστορία τους) στο WNBA, το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου στο μπάσκετ γυναικών. Γνωρίζαμε ότι η ΝτεΣιλντς είχε μείνει εκτός για μήνες εξαιτίας τραυματισμού. Η «κλειστή πόρτα» που λέγαμε λίγο πιο πριν. Μετά από 21 μήνες όμως Γολγοθά αποφάσισε με ένα εξαίσιο ντοκιμαντέρ της Χόλι Ρόου του ESPN να αποκαλύψει που ακριβώς ήταν και τι έκανε.
Θέλουμε να σας προειδοποιήσουμε ότι κάποιες εικόνες στο ντοκιμαντέρ είναι συγκλονιστικές. Δεν είναι «παραμυθάκι» ωραιοποιημένο, αλλά η πραγματική ζωή. Αυτό που αντιμετωπίζουν πολλοί καθημερινά.
Η ΝτεΣιλντς λοιπόν, η οποία είναι δυνατό όνομα στο WNBA, μπήκε για ένα χειρουργείο γιατί υπήρχε κίνδυνος να μην περπατήσει ποτέ ξανά. Όχι να παίξει μπάσκετ, όχι να τρέξει, αλλά να μην περπατήσει ξανά. Αν δεν το έκανε θα έμενε παράλυτη. Διανοείστε τι αντιμετώπισε μια κοπέλα μόλις 25 ετών (τότε) που είχε ανοίξει τα φτερά της και ήταν έτοιμη να κατακτήσει όσα ονειρεύτηκε; Η ΝτεΣιλντς, ήταν αυτή που προσέδωσε αθλητικότητα στο Σικάγο: «Πίστευα πως ήμουν η πιο αθλητική παίκτρια στο WNBA», είχε πει η ίδια. Λίγες στιγμές μετά, την πήρε ο ατζέντης της και την «πάγωσε». Της ανακοίνωσε τα αποτελέσματα της μαγνητικής που είχε χρειαστεί να κάνει, ύστερα από πόνους που είχε νιώσει στην πλάτη της, παίζοντας στην Ιταλία.
Εννιά ώρες χειρουργείο
Στις 17 Ιανουαρίου το 2020, λίγες εβδομάδες μετά τη μαγνητική τομογραφία που είχε υποβληθεί, για να δει τι ήταν αυτοί οι ξαφνικοί πόνοι που την έπιασαν στην πλάτη, η ΝτεΣιλντς υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στο Σικάγο, για να αφαιρέσει τον όγκο που είχε στο μέγεθος του σταφυλιού, στον νωτιαίο μυελό της. Η διαδικασία που αναμενόταν να είναι μια τρίωρη χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του οσφυϊκού νωτιαίου σβαννώματος εξελίχθηκε σε μια διαδικασία… εννέα ωρών.
Η Ντάιμοντ- κόρη αμιγώς αθλητικής οικογένειας, καθώς ο πατέρας της ήταν παίκτης του μπέιζμπολ και η μητέρα της έκανε στίβο- γνώριζε άριστα ότι μπαίνοντας στο χειρουργείο εγκυμονούσαν πολλοί κίνδυνοι: «Μία από τις πιθανές επιπλοκές είναι η παράλυση, επειδή χειρουργούμε γύρω από τα νεύρα μέσα στη σπονδυλική στήλη», λέει στο ντοκιμαντέρ του ESPN ο γιατρός Έντουιν Ράμος, ο νευρολόγος που έκανε τη χειρουργική επέμβαση στην ΝτεΣιλντς.
Όμως… Εάν δεν μπαίνανε στη διαδικασία να αφαιρέσουν τον όγκο, τότε θα μπορούσε να προκαλέσει παράλυση, λόγω της πίεσης που (θα) ασκούσε στον νωτιαίο μυελό της.
Έπρεπε να μάθει ξανά να περπατάει
Ο γιατρός Έντουιν Ράμος κατάφερε να αφαιρέσει το σβάννωμα, αλλά τα νεύρα επηρεάστηκαν σοβαρά, με αποτέλεσμα η ΝτεΣιλντς να έχει σπασμούς σε όλο της το σώμα. Να μην μπορεί να ελέγξει καθόλου το σώμα της. Οι εικόνες είναι συγκλονιστικές και δεν γίνεται να μη σε αγγίξουν.
Μιλάμε για μία αθλήτρια 1.85μ., 25 ετών, σούπερ αθλητική, η οποία ξύπνησε μετά το 9ωρο χειρουργείο και δεν μπορούσε να ελέγξει τα μέλη της. Όχι απλά δεν υπήρχε στο κάδρο η λέξη μπάσκετ, αλλά έπρεπε από την αρχή να μάθει να περπατάει. Το διανοείστε; Από την αρχή, στα 25 της έπρεπε να μάθει ξανά να κάνει ένα βήμα τη φορά. Να μάθει ξανά να περπατάει. Κι όλα αυτά; Χωρίς κανείς να ξέρει το παραμικρό. Μόνο η οικογένεια και λίγοι στενοί φίλοι της. Και φυσικά η ομάδα της.
21 μήνες μετά, αυτή η κοπέλα βοήθησε τους Σικάγο Σκάι να στεφθούν πρωταθλήτριες στο WNBA για πρώτη φορά στην ιστορία τους και να βγάλουν όλο το Σικάγο – που δίψαγε για διάκριση από την εποχή του Τζόρνταν- στους δρόμους. Τα θυμάται και κλαίει, τα εξιστορεί και είναι αδύνατον να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Όπως τότε, λίγους μήνες πριν, που σκυφτή στο παρκέ, περίμενε το χρονόμετρο να μηδενίσει. Να ολοκληρωθούν οι τελικοί για να αγκαλιάσει το τρόπαιο του πρωταθλήματος. Από μικρή ονειρευόταν αυτή τη στιγμή. «Να παίξω στους τελικούς» έλεγε. Και να που τους κατέκτησε. Το χρονόμετρο έληξε, οι συμπαίκτριές της έτρεξαν πάνω της και η Ντάιμοντ ΝτεΣιλντς ξέσπασε σε κλάματα. Η αφιέρωση της Άλι Κουίγκλι, «σημαία» του Σικάγο, που την κρατούσε στην αγκαλιά της, ίσως να ήταν πιο σημαντική και από το βαρύτιμο τρόπαιο.
«Χωρίς εσένα δεν θα τα είχαμε καταφέρει»!
Όταν σήκωσε το τρόπαιο του πρωταθλήματος η ΝτεΣιλντς έβλεπε μέσα από αυτό κάθε στιγμή του Γολγοθά που πέρασε…
Τα νεύρα πήγαιναν στα πόδια της
Ο γιατρός Ράμος είπε ότι οι όγκοι της σπονδυλικής στήλης, δεν είναι πολύ συνηθισμένοι και στην πραγματικότητα, τα σβαννώματα αντιπροσωπεύουν «περίπου το 5% των όγκων που βλέπουμε στη σπονδυλική στήλη». Φυσικά η ΝτεΣιλντς θα κάνει μαγνητικές τομογραφίες κάθε χρόνο για να παρακολουθούν την πορεία της και να σιγουρευτούν ότι δεν θα υποτροπιάσει
Ο καλοήθης όγκος της ΝτεΣιλντς, είχε διάμετρο 2-2½ εκατοστά και συμπίεζε τον νωτιαίο μυελό της: «Σκεφτείτε το, σαν ένα σταφύλι που πιέζει αυτό το νεύρο», είπε ο Ράμος: «Πρέπει να ξεφλουδίσουμε αυτή τη μάζα από αυτό το νεύρο, από το νωτιαίο μυελό και από τις γύρω νευρικές ρίζες, χωρίς να τους προκαλέσουμε βλάβη ή πολύ ερεθισμό».
Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, ο Ράμος αναγνώρισε ότι μερικά από τα νεύρα που ήταν συνυφασμένα με τον όγκο, ήταν τα νεύρα που πήγαιναν στα πόδια της ΝτεΣιλντς. Έτσι το ιατρικό προσωπικό γνώριζε ότι θα είχε υπερευαισθησία και πόνο στα πόδια της.
Χτυπούσε με τα νύχια της το πρόσωπό της
Όταν η Ντάιμοντ- η οποία φέτος αγωνίζεται στους Φοίνιξ Μέρκιουρι, την ομάδα της Μπρίτνεϊ Γκράινερ- ξύπνησε από το χειρουργείο, άρχισε άθελά της, δίχως να το καταλαβαίνει, να χτυπά με το χέρι τον μηρό της. Η Αν Κρόσμπι, διευθύντρια των Σικάγο Σκάι ήταν εκεί από την πρώτη στιγμή, δίπλα στην Ντάιμοντ, περνώντας ώρες ατελείωτες δίπλα της στο νοσοκομείο και αργότερα στο κέντρο αποκατάστασης. Εκεί όπου άρχισαν οι σπασμοί.
«Η Ντάιμοντ έτρεμε. Γινόταν τόσο έντονο, που την έπιανε σε ολόκληρο το σώμα της, έφτανε σε σημείο να κυλούν δάκρυα από τα μάτια της, αλλά δεν μπορούσε να μιλήσει», είπε η Αν Κρόσμπι: «Χτυπούσε με τα νύχια της το πρόσωπό της γιατί δεν μπορούσε να ελέγξει τα χέρια της. Προσπαθούσαμε να βεβαιωθούμε ότι δεν θα έκανε άθελά της κακό στον εαυτό της. Και δεν μπορούσαμε να προβλέψουμε πότε θα έρθουν (οι σπασμοί). Δεν μπορούσες να το δεις. Ξαφνικά ξεκίναγαν».
Πονούσε όταν την άγγιζε ακόμα και το σεντόνι
«Θυμάμαι ότι πονούσα τόσο πολύ. Όλο μου το σώμα συσπάστηκε. Δεν είχα κανέναν έλεγχο στα χέρια μου» λέει η ΝτεΣιλντς, η οποία τόνισε- για να καταλάβετε το μέγεθος- πως πονούσε τόσο πολύ στα πόδια της, που την ενοχλούσε ακόμα και το άγγιγμα του σεντονιού πάνω τους.
Η Κρόσμπι προσπαθούσε να της φτιάχνει τη διάθεση. Της έλεγε, όταν θα περπατάς στο δωμάτιο να προσπαθείς να χαμογελάς. Ήθελα να είμαι δυνατή μπροστά της, αλλά όταν έμπαινα στο αυτοκίνητο έβαζα τα κλάματα, γνωρίζοντας πόσο πονούσε».
Εν μέσω αυτών των ανυπόφορων πόνων, η ΝτεΣιλντς άρχισε θεραπεία, η οποία ξεκινούσε:
- Να μάθει να σηκώνει το δάχτυλό της από το έδαφος
- Να σηκώνει το πόδι της
- Να κάνει ένα βήμα
«Κυριολεκτικά έπρεπε να μάθεις πώς να περπατάς ξανά. Να μάθεις πώς να ισορροπείς ξανά. Να μάθεις πώς να κάνεις πράγματα που μέχρι πριν θεωρούσες δεδομένα», είπε η Κρόσμπι.
Της έβαλαν συναγερμό για να μη σηκωθεί από το κρεβάτι
Μετά το νοσοκομείο η ΝτεΣιλντς μεταφέρθηκε σε ένα κέντρο αποκατάστασης, πιέζοντας η ίδια τον εαυτό της και κάνοντας έξτρα ασκήσεις μεταξύ των συνεδριών φυσικοθεραπείας. Σηκωνόταν μάλιστα τόσο συχνά από το κρεβάτι, χωρίς επίβλεψη, που το ιατρικό προσωπικό αναγκάστηκε να της βάλει συναγερμό για να την αποτρέψει από το να φύγει κρυφά από το κρεβάτι για να κάνει ασκήσεις.
Η ΝτεΣιλντς όμως δεν είχε στο μυαλό της αυτό: «Δεν προσπαθώ να μάθω πώς να περπατάω». Η ΝτεΣιλντς ήθελε πολλά περισσότερα: «Προσπαθώ να μάθω πώς να τρέχω, πως να πηδάω, να αμύνομαι και να κάνω όλα αυτά που... ξέρετε, μία παίκτρια του μπάσκετ υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει».
Αποφάσισε να παίξει στη «φούσκα»
Την περίοδο του κορονοϊού, (και) το WNBA διεξήχθη σε «φούσκα». Η ΝτεΣιλντς, παρόλο που συνέχιζε να έχει σπασμούς, ήθελε να συμμετάσχει. Έκανε με τις Λόκερμπι και Κρόσμπι συναντήσεις, αλλά η πανδημία του κορονοϊού τις περιόρισε σημαντικά. Έτσι, η Ντάιμοντ αποφάσισε να γυμνάζεται και να προπονείται σε εξωτερικούς χώρους, σε πάρκα κοντά στο σπίτι της και να κάνει βιντεοκλήσεις με τους γυμναστές της.
Μέχρι τον Απρίλιο του 2020 όμως η ΝτεΣιλντς δεν μπορούσε ακόμα να τρέξει σε ευθεία γραμμή ή να πηδήξει. Η κινητικότητα και η αντοχή της άργησαν να επανέλθουν και μόλις κουράζονταν οι μύες της, οι σπασμοί άρχιζαν ξανά. Αυτή όμως εκεί… Ήταν ανένδοτη. Γυμναζόταν κάθε μέρα και με την πάροδο του χρόνου, οι σωματικές της ικανότητες βελτιώθηκαν. Τόσο, που δεν το σκέφτηκε ότι θα απουσίαζε από το πρωτάθλημα της φούσκας. Δεν ήταν σίγουρη ότι το σώμα της ήταν έτοιμο. Και δεν ήταν σίγουρη ότι ήταν έτοιμη να μοιραστεί όλα όσα είχε περάσει με τους προπονητές και τις συμπαίκτριές της, ωστόσο: «Χρειάζομαι τους συμπαίκτες μου περισσότερο από ό,τι πιθανώς να με χρειάζονται εκείνοι αυτή τη στιγμή» είχε πει η Ντάιμοντ. Συν τοις άλλοις, «το κίνημα Black Lives Matter, η πανδημία του κορονοϊού, όλη αυτή η μοναξιά, αυτή η απομόνωση… Έπρεπε απλώς να είμαι κοντά τους. Χρειαζόμουν υποστήριξη και συντροφικότητα».
Της έφτιαξαν παραβάν και είχαν ειδικό σήμα
Μόλις μπήκαν στη «φούσκα», η επικεφαλής προπονητών Μέγκαν Λόκερμπι και η Κρόσμπι δημιούργησαν σχέδια… έκτακτης ανάγκης, καθώς η ΝτεΣιλντς εξακολουθούσε να τρέμει και προσπαθούσε να κρύψει την κατάστασή της, ειδικά από τη στιγμή που τα παιχνίδια μεταδίδονταν στην τηλεόραση.
Το δεξί της πόδι έμενε ακόμα μουδιασμένο ενώ δεν την βόλευαν καθόλου τα αθλητικά παπούτσια. Γι αυτό και πολλές φορές καθόταν στο πλάι μόνο με τις κάλτσες της. Συν τοις άλλοις, ανά πάσα ώρα και στιγμή οι σπασμοί μπορούσαν να την πιάσουν.
«Έπρεπε πάντα να ελέγχω τα συναισθήματά μου, γιατί όποτε ένιωθα συγκίνηση, άρχιζα να έχω τρέμουλο. Είτε αυτά ήταν καλά συναισθήματα ή άσχημα συναισθήματα, είτε ήμουν χαρούμενη ή αν έκλαιγα. Έτσι, πάντα προσπαθούσα να τα ελέγχω, ειδικά όταν ήμουν γύρω με ανθρώπους».
Η ΝτεΣιλντς και η Κρόσμπι συναντιόντουσαν κάθε μέρα στις 5:30 π.μ. για να κάνουν πρόσθετες προπονήσεις, εστιάζοντας κυρίως στο να ανακτήσει την εκρηκτικότητά της. Το βράδυ πάλι, ξανασυναντιόντουσαν για διατάσεις.
Λόγω των αυξημένων πρωτοκόλλων για τον κορονοϊό, οι παίκτες δεν επιτρεπόταν να φύγουν από τον χώρο του γηπέδου και να επιστρέψουν ξανά για τον αγώνα, οπότε οι άνθρωποι του Σικάγο, έστησαν ένα τραπέζι ακριβώς έξω από το γήπεδο και πίσω από μια κουρτίνα, όπου η ΝτεΣιλντς μπορούσε να αποσυρθεί και να έχει λίγη ιδιωτικότητα, ιδίως όταν θα την έπιαναν οι σπασμοί. Αν ήταν στο γήπεδο, ΝτεΣιλντς και Κρόσμπι είχαν βγάλει ένα ειδικό σήμα, που την πήγαινε στο παραβάν.
«Θα μου έδινε το σήμα, ξέρετε αυτό που κάνουμε «κοίτα» με τα δάκτυλα. Χρειάστηκε να τη βοηθήσω να βγει από το γήπεδο δύο φορές. Τη συνάντησα στο μισό γήπεδο, προσποιούμενη ότι έπαιρνα τα γυαλιά της και τα σκούπιζα ή κάτι άλλο. Ήταν περισσότερο για να ηρεμήσει λίγο».
Η ΝτεΣιλντς ήταν πολύ κάτω από τα στάνταρ της στη «φούσκα», ήταν εκτός ρυθμού και δυστυχώς στα τέλη Αυγούστου (το WΝΒΑ ξεκινάει τον Μάιο), μετά από 13 παιχνίδια, τραυματίστηκε στο γόνατο.
«Να το αφήσω όλο αυτό πίσω μου»
Έκατσε εννιά μήνες έξω, δούλεψε και έφτασε στο σημείο να έχει την περσινή σεζόν 11,3 πόντους μ.ο. σε 27 λεπτά, ξεκινώντας στα 22 από τα 32 παιχνίδια της regular season και 5,5 πόντους μ.ο. σε 16 λεπτά μ.ο. σε 10 παιχνίδια πλέι οφ, όπου το Σικάγο πήρε το πρωτάθλημα, για πρώτη φορά στην ιστορία του.
«Της είπα, “αυτό ξεκίνησε μαζί σου πριν από τρία ή τέσσερα χρόνια. Άλλαξες την κουλτούρα μας. Άλλαξες την ομάδα μας αθλητικά”», είπε η Κουίγκλι για την ΝτεΣιλντς. Το Νο.3 του νταφτ του 2018 από τους Σικάγο Σκάι. Εκείνη που από μικρή έδειχνε πως θα γίνει μία από τις καλύτερες παγκοσμίως.
«Έχω πολλές προσδοκίες, θέλω να προχωρήσω μπροστά και κάπως να το βγάλω από πάνω μου» λέει η ΝτεΣιλντς: «Κάθομαι με όλο αυτό, εδώ και πολύ καιρό. Ξέρεις κάτι; Ήρθε η ώρα να το αφήσω πίσω μου. Είμαι υγιής τώρα. Και περιμένω πολλά…»!
Λοιπόν; Πιστεύετε ακόμα πως δεν υπάρχουν οι ήρωες της διπλανής πόρτας;
Εμπνεύσου από αυτήν. Πάρε από τη δύναμή της!