Η Σαμπρίνα Ιονέσκου ξύπνησε στο μικρό διαμέρισμά της, λίγο μετά αφού είχε χαράξει έξω. Σηκώθηκε, φόρεσε τις μαύρες NIKE κάλτσες της, τα παπούτσια της και βγήκε έξω. Ο δρόμος της γνώριμος. Η διαδρομή μέχρι το κλειστό μπάσκετ. Εκεί που πέρασε 4 γεμάτα χρόνια, αλλά δεν κατάφερε όσα ονειρεύτηκε. Η «διαδρομή» μάλιστα ολοκληρώθηκε με δάκρυα. Πολλά δάκρυα…
Η ρουτίνα κλασική: Σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, μετά από ντρίμπλα, ντράιβ. Μέχρι που έσταξε από ιδρώτα και ξάπλωσε κάτω παίρνοντας μεγάλες και βαθιές ανάσες. Έκλεισε τα μάτια και ασυναίσθητα τις ήρθαν εικόνες στο μυαλό…
Το γήπεδό τους κατάμεστο από κόσμο, οι Oregon Ducks της Ιονέσκου έτοιμοι να φιλοξενήσουν την March Madness, έτοιμοι να κατακτήσουν την κορυφή μπροστά στο θορυβώδες κοινό στη «Matthew Knight Arena». «Όνειρο» μένει όσο κρατάει τα μάτια κλειστά, γιατί όταν τα ανοίγει, το γήπεδο είναι άδειο. Όπως και τώρα, που κάθεται και το κοιτάει «παγωμένη», μούσκεμα στον ιδρώτα.
Ο κορονοϊός ακύρωσε το όνειρό της
Ο κορονοϊος ακύρωσε το σπουδαίο κολεγιακό τουρνουά του NCAA και η Ιονέσκου, η αγαπημένη παίκτρια κολεγίου του μεγάλου, του σπουδαίου, του αείμνηστου Κόμπι Μπράιαντ, αυτή που «ανάγκασε» όλη την Αμερική να μιλάει για την «κορυφαία παίκτρια που θα δει το WNBA», αντί να διεκδικήσει το τρόπαιο στην March Madness, πήρε το κλειδί και πήγε για προπόνηση σε ένα άδειο γήπεδο 12.000 θέσεων.
Όπως και τώρα, έτσι και τότε… Σηκώνεται και συνεχίζει την προπόνηση. Βολές, floaters, λέι απ με το δεξί, αριστερά spinners… Όλα όσα της είχε διδάξει ο Κόμπι Μπράιαντ!! Όλα τα «μυστικά» κοιτάει να τα βγάλει στο παρκέ.
Τι κι αν δεν έχει καταφέρει να φτάσει στο (ένα) όνειρό της; Στην κατάκτηση του NCAA; Όλοι μιλούσαν γι αυτήν. Θα ήταν σίγουρα η Νο.1 επιλογή του ντραφτ στο WNBA, όπως και έγινε άλλωστε. Είχε σαρώσει στο κολεγιακό έχοντας πάνω από 10 triple-doubles στις τρεις μεγάλες στατιστικές κατηγορίες: Διψήφια σε πόντους, ριμπάουντ, ασίστ. Η Αμερική μιλούσε για το «φαινόμενο», οι πράσινες με χρυσό φανέλες των Ducks με το Νο.20 στην πλάτη έφευγαν σαν τρελές. Η ΝΙΚΕ τύπωσε κι άλλες και «έφυγαν» μέσα σε δύο ώρες.
Από τα τρία της ακόμα, θυμάται τον εαυτό της με μια μπάλα του μπάσκετ. Μετά έπαιζε με τον δίδυμο αδερφό της και όσο μεγάλωνε συνέχιζε την κλασική πλέον διαδρομή για το κλειστό. Ο πατέρας της- περήφανος- είχε προβλέψει, πως «η κόρη μου θα γίνει κορυφαία».
Highlight στους Ducks; Αναμφισβήτητα το (φιλικό προετοιμασίας) παιχνίδι απέναντι στην Εθνική ομάδα των ΗΠΑ. Η «πρόκληση» ώστε «να δούμε τι ψάρια πιάνει μπροστά στις WNBAερς». Να δούμε επιτέλους αυτό «το φαινόμενο για το οποίο μιλάνε όλοι». Το Oregon βρέθηκε πίσω με 11 πόντους, αλλά όταν στην τελευταία περίοδο η Ιονέσκου σηκώθηκε από το κέντρο και «μπουμπούνισε» ένα τρίποντο, ο εκφωνητής τρελάθηκε τόσο που το φώναξε, δεν άντεξε: «Κυρίες και κύριοι, ο Στεφ Κάρι είναι σήμερα στο γήπεδο» για να συμπληρώσει: «Σίγουρα θα άρεσε στον Κάρι αυτή η εικόνα!»
Για να μην σας τα πολυλογούμε, οι Ducks έγιναν η πρώτη κολεγιακή ομάδα που κέρδισε την Εθνική των ΗΠΑ, μετά το 1999 (93-86) με την Ιονέσκου να βάζει 30 πόντους (συν 7 ριμπάουντ).
«Μπορεί να δημιουργήσει ό,τι χρειάζεται, σε οποιαδήποτε κατοχή για να βοηθήσει την ομάδα της», είπε ο προπονητής του Κονέκτικατ- ο θρυλικός- Geno Auriemma, οι Huskies του οποίου είχαν χάσει επίσης από τις Ducks στο κολεγιακό πρωτάθλημα.
«Είναι αμείλικτη» είχε πει η Κέλι Σόπακ, η προπονήτρια της Ιονέσκου από το δημοτικό μέχρι και το γυμνάσιο, αυτή που την καθοδήγησε σε τόσες προπονήσεις και μία φορά δεν την είδε να βγαίνει εκτός.
Η προσοχή από τον Λεμπρόν και ο μέντορας Κόμπι
Η ένταση στο παιχνίδι της, η αυταπάρνηση, το ταλέντο της ήταν αυτά που τράβηξαν την προσοχή του Λεμπρόν Τζέιμς, ο οποίος την χαρακτήρισε σε ένα Tweet του «Βασίλισσα Σαμπρίνα».
Η «Βασίλισσα Σαμπρίνα» όμως βρήκε τον μέντορά της στο πρόσωπο του Κόμπι Μπράιαντ, ο οποίος την είχε χαρακτηρίσει: «Τhe puppet master»! Οι δυο τους «δέθηκαν» κατά τη διάρκεια της junior σεζόν της Ιονέσκου, καθώς ο Κόμπι ήταν δίπλα στην δευτερότοκη κόρη του, την αδικοχαμένη Τζίτζι, η οποία ήταν επίσης μεγάλο ταλέντο στο μπάσκετ. Σε έναν αγώνα του Όρεγκον στο Λος Άντζελες, ο Κόμπι έμεινε εντυπωσιασμένος από τα όσα έκανε στο παρκέ η Ιονέσκου. Την αποκάλεσε «Geppetto» και στη συνέχεια στο ESPN την είπε: «Τhe puppet master».
Η Ιονέσκου πέρασε ένα Σαββατοκύριακο προπονώντας την Τζίτζι και την ομάδα της, δίπλα στον Κόμπι Μπράιαντ. Μιλούσαν συνέχεια στο τηλέφωνο και αντάλλασσαν μηνύματα, ενώ όταν η Σαμπρίνα έκανε το ένα triple-double πίσω από το άλλο, ο Black Mamba της είχε στείλει μήνυμα: «Σε παρακολουθώ»!
Όταν έγινε «κακιά» για τις συμπαίκτριές της
Η Ιονέσκου- ξεχάσαμε να σας πούμε ότι έχει Ρουμάνους γονείς που μετανάστευσαν στην Αμερική- πολλές φορές έγινε «αιχμηρή» με τις συμπαίκτριές της, άλλες φορές ένιωθε απομονωμένη. «Ήταν βάναυσο», είχε πει η ίδια. Απορούσε γιατί… Ήταν αυτή που είχε αλλάξει την τύχη μιας μεσαίας ομάδας που δεν είχε πάει στο τουρνουά NCAA από το 2005. Οι Ducks πήγαν στους Elite Eight στις δύο πρώτες σεζόν της. Δούλευε όσο καμία άλλη. Ήταν ιδιαίτερη ανταγωνιστική και γι αυτό ακριβώς είχε διαχωριστεί από την υπόλοιπη ομάδα. «Δεν υπήρχε κανείς που να συγκρίνεται με το πόσο ανταγωνιστική είμαι. Γι αυτό υπήρχε αυτός ο διαχωρισμός με εμένα και την υπόλοιπη ομάδα».
Όλο αυτό το κλίμα άλλαξε, όταν η ίδια ξεκίνησε να προσεγγίζει τις συμπαίκτριές της, να μιλάνε, να τα βρίσκουν, να υπάρχει κατανόηση και να βρίσκεται «χημεία» μεταξύ τους.
Στα τελευταία δευτερόλεπτα στην εντός έδρας ήττα από το UCLA, μια συμπαίκτριά της δεν κατάφερε να πάρει ένα σχετικά εύκολο ριμπάουντ. Η Σαμπρίνα έκανε φάουλ, τσαντίστηκε, είπε πολλά και έριξε με δύναμη ένα μπουκάλι στο παρκέ.
Η χαρτοπετσέτα έγραφε: Διαβεβαίωση
Συνειδητοποίησε όμως ότι έπρεπε να επανορθώσει. Σε ένα μίτινγκ, είπε στις συμπαίκτριές της πόσο νοιαζόταν για την κάθε μία ξεχωριστά, για την πίεση που ένιωθε, για την προσοχή που είχε τραβήξει πάνω της και τις υψηλότατες προσδοκίες στο πρόσωπό της. Τότε έπαιξαν ένα «παιχνίδι». Πήραν από μία χαρτοπετσέτα και έγραψαν μία λέξη πάνω. Η Σαμπρίνα έγραψε: Διαβεβαίωση. Τις διαβεβαίωνε ότι δεν θα τις απογοήτευε ξανά.
«Όλο αυτό ήταν που έκανε και την ομάδα που είχαμε εκείνη τη σεζόν», θυμάται για τους Ducks του 2019, οι οποίοι έφτασαν μέχρι τα ημιτελικά του Final 4 και έχασαν από το Baylor που εν τέλει κέρδισε το πρωτάθλημα: «Είπα στον Κόμπι για εκείνο το μίτινγκ που είχαμε με την ομάδα και ξέρεις τι μου είπε; “Τι, έπρεπε να ζητήσεις συγγνώμη;”. Ήταν σα να “μαλάκωσες”, αλλά μετά το σκέφτηκε και είπε: Ξέρεις κάτι; Μάλλον αυτό ήταν το σωστό. Πρέπει να ξέρεις ότι δεν πρέπει να είναι έτσι μία ηγέτης”».
«Να είσαι ήσυχος φίλε μου, σε ευχαριστώ για όλα»
Έφερε στο μυαλό της (πάλι) τον Κόμπι… Δακρύζει, σκοτεινιάζει. Το ίδιο βαρύ συναίσθημα. Πάντα θα είναι εκεί. Όπως στις 26 Ιανουαρίου. Η Ιονέσκου με τους Ducks είχε ταξιδέψει μια ώρα βόρεια στο Όρεγκον, για παιχνίδι πρωταθλήματος. Ήταν στα αποδυτήρια όταν άκουσε μία συμπαίκτριά της να λέει «ο Κόμπι πέθανε». Στην αρχή, νόμιζε ότι μιλούσε για το κατοικίδιο κάποιου. Όταν όμως άνοιξε το κινητό της και είδε τον κατακλυσμό μηνυμάτων και τα post στα social media… «Τα εχασα. Σα να με χτύπησαν δυνατά στο κεφάλι». Ξέσπασε σε κλάματα. Γονείς, προπονητές και συμπαίκτες έπεσαν πάνω της καθώς έκλαιγε, την αγκάλιασαν, της κράτησαν το χέρι, της ψιθύρισαν λόγια παρηγοριάς.
Το παιχνίδι έπρεπε να γίνει. Οι συμπαίκτριές της βγήκαν στο παρκέ. Η Σαμπρίνα δεν ήταν όμως μαζί τους. Βγήκε λίγο πιο μετά. Δεν θα έφευγε, θα έμενε εκεί να παίξει, αυτό θα ήθελε ο Κόμπι, έπρεπε να είναι εκεί, στη θέση της στο παρκέ: «Δεν θυμάμαι εκείνο το παιχνίδι. Κανονικά θυμάμαι κάθε παιχνίδι σε σημείο που δεν χρειάζεται καν να τα βλέπω ξανά. Αυτό όμως όχι, δεν θυμάμαι τίποτα». Το Όρεγκον κέρδισε με 66-57, η Ιονέσκου σημείωσε 19 πόντους και έπαιξε σε όλα τα 40 λεπτά. Δεν θυμάται όμως τίποτα…
Τέσσερις εβδομάδες αργότερα βρέθηκε στο Staples Center στο Λος Άντζελες για το μνημόσυνο στον Κόμπι και την κόρη του Τζιάνα. Η Βανέσα Μπράιαντ, η σύζυγος του Κόμπι, τής ζήτησε να μιλήσει στον επικήδειο. Η Ιονέσκου, η μόνη αθλήτρια κολλεγίου που ανέβηκε στη σκηνή, είπε πως ο μέντοράς της ήταν «ένας ήλιος που ακτινοβολούσε, ακτινοβολούσε καρφωμένος στον ουρανό. Του στέλνω ακόμα μήνυμα, παρόλο που δεν είναι εδώ. Σε ευχαριστώ για όλα. Να είσαι ήσυχος φίλε μου»!
2/24/20: Το 2 είναι το νούμερο της Τζίτζι. Το 24 του Κόμπι. Το 20; Το δικό της
Αμέσως μετά «πέταξε» για το Σαν Φρανσίσκο. Ο πατέρας της, ο Νταν που είναι οδηγός λιμουζίνας, την πήρε και την πήγε στην πανεπιστημιούπολη του Στάνφορντ. Ούτε τότε πρόλαβε να κάνει προθέρμανση. Αντίθετα πήγε στα αποδυτήρια και έκανε εμετό. Μετά βίας μπορούσε να βγει ξανά στο παρκέ. Πάλι δεν θυμόταν τίποτα. Και εκείνο το ματς ήταν ιστορικό: Έγινε η μοναδική παίκτρια στην ιστορία του κολεγίου της, τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες με 2.000 πόντους καριέρας, 1.000 ασίστ και 1.000 ριμπάουντ.
Ξέρετε ποιο είναι το παιχνίδι της μοίρας; Η ημερομηνία που το κατάφερε: 2/24/20. Το 2 είναι το νούμερο φανέλας της Τζιάνα. Το 24 του Κόμπι. Το 20; Το δικό της! Ανατριχίλα…
«Το κεφάλι μου ήταν σαν να βρίσκεται συνεχώς μέσα σε ένα σύννεφο. Δεν είμαι ακόμα ο εαυτός μου». Έπαιξε σε 12 παιχνίδια στις έξι εβδομάδες που ακολούθησαν, από τη Δυτική Ακτή έως την Ανατολική. Δεν είχε πολλή όρεξη, έχασε βάρος και το στομάχι της εξακολουθούσε να ανακατεύεται.
Έπρεπε όμως να βγει μέσα από όλο αυτό. Να τελειώσει τις «ημιτελείς δουλειές» της, όπως συνήθιζε η ίδια να λέει. Έγινε πάλι ορμητική και εμμονική, ωστόσο συνειδητοποίησε ότι η νίκη δεν είναι το παν: «Έμαθα να “αγκαλιάζω” το “ταξίδι” περισσότερο, τις στιγμές πιο πολύ. Ολα αυτά… Για τα οποία δεν σου εγγυάται κανείς.
Μίλαγε με ατζέντηδες όταν χτύπησε το κινητό της…
Αυτό ήταν το «μότο» της ακόμα και όταν έμαθε για την ακύρωση του τουρνουά του NCAA λόγω του κορονοϊού. Το ήθελε πολύ, τι να έκανε όμως… Ξέρετε ποια είναι η πλάκα; Όταν το έμαθε, βρισκόταν σε μία αίθουσα με ατζέντηδες που ήλπιζαν να την εκπροσωπήσουν και να την καθοδηγήσουν στην καριέρα της μόλις γίνει επαγγελματίας. Τους άκουγε προσεκτικά, μέχρι που ήχησε το κινητό της. Ήταν μήνυμα από τον προπονητή Γκρέιβς: «Το τουρνουά ακυρώθηκε. Πάρε με». Κι άλλο σοκ…
Πήγε στο σπίτι του δίδυμου αδερφού της. Έκλεισε το κινητό, παρήγγειλε μεξικάνικο και διάβασε ένα από τα βιβλία από το «The Wizenard Series» του Κόμπι Μπράιαντ, σχετικά με μια νεανική ομάδα μπάσκετ που μεταμορφώθηκε από έναν «μαγικό» προπονητή. Ήθελε να δει κόσμο γύρω της, αλλά δεν είχε κανέναν. Είδε τον κόσμο να κρατά αποστάσεις. Βρέθηκε απομονωμένη οπότε ξεκίνησε και πάλι τη ρουτίνα μας. Έτρεχε σπριντ σε ανοιχτό γήπεδο, πήγαινε μετά στο κλειστό για μπάσκετ και για να σκεφτεί. «Τι με περιμένει στο WNBA;»
«Εφιαλτική» η πρώτη σεζόν
Δύσκολα. Εμπόδια. Λάμψη αλλά και σκοτάδι. Ο κόσμος και τα media την υποδέχθηκαν ως σταρ. Το WNΒΑ όμως είναι σκληρό. Όπως ήταν και η πρώτη της χρονιά. Έπαιξε στη «φούσκα» με τις New York Liberty που τη διάλεξαν στο Νο.1, ξεκίνησε φουριόζα με 18 πόντους μ.ο. αλλά μόλις σε τρία ματς, καθώς τραυματίστηκε σοβαρά και έχασε όλη τη σεζόν. Ακόμα ένα όνειρο που εξελίχθηκε σε εφιάλτη.
Δύο σεζόν τώρα, «γεμάτες», προσπαθεί να επανέλθει, να γίνει η εμμονική, η «επιθετική» Σαμπρίνα που απλά βλέπει τον στόχο της. Όπως ο μέντοράς της. Να γίνει ξανά η «puppet master» που θαυμάζει από κει ψηλά ο Kobe…