«Κρατάω το ομορφότερο πράγμα του κόσμου, τη μπάλα! Όταν την έπιασα πρώτη φορά, έτρεμαν τα χέρια μου», έλεγε η Δήμητρα Ζαπονίδου στη συνέντευξή της στο GWomen το 2022, κρατώντας τη μπάλα του μπάσκετ και τονίζοντας πως η μπάλα αυτή της δίνει ζωή: «Το ζω εγώ τώρα, το ζω!».
Χωρίς να την αποχωριστεί από τα χέρια της, παίζοντας μαζί της, αγκαλιάζοντάς τη και με το βλέμμα της να λάμπει διηγήθηκε όλες τις μπασκετικές στιγμές που της είχαν μείνει ανεξίτηλες στη μνήμη τονίζοντας πως της έλειπαν τα πάντα από το μπάσκετ, ακόμη και σήμερα, και πως γι' αυτό συνεχίζει να παρκαολουθεί πιστά τους αγώνες.
Στα 86 της τότε, η μπάλα της έδινε ζωή και φρόντισε με τα λόγια της να θυμίσει σε όλους μας πως ο αθλητισμός μας χαρίζει ζωή, όμορφη ζωή γεμάτη δυνατές στιγμές που θα θυμόμαστε για πάντα όπως έκανε εκείνη.
«Για την αγάπη που πήρα, ακόμα και τώρα που σταμάτησα 40 χρόνια… Τους ευχαριστώ όλους!», έλεγε ως μία από τις πρωτοπόρους του ελληνικού μπάσκετ γυναικών που με το ταλέντο της αλλά και σκληρή δουλειά κατάφερε να δημιουργήσει μία μεγάλη κληρονομιά για το άθλημα στην Ελλάδα.
Η Δήμητρα Ζαπονίδου, η πρώτη αρχηγός της Εθνικής ομάδας μπάσκετ γυναικών που έπαιζε χωρίς κάλτσες και δεν την ενδιέφερε ακόμη και αν έπρεπε να παίξει ξυπόλυτη αρκετί να κέρδιζε η ομάδα, «έφυγε» στα 89 της γεμάτη εμπειρίες ζωής, στιγμές μεγαλείου και δόξας και κυρίως γεμάτη αγάπη.