Από μικρό κορίτσι στα παρκέ, διδάχθηκε πειθαρχία, επιμονή και να μην τα παρατάει στα δύσκολα. Αργότερα κλήθηκε να πάρει τις δικές της δύσκολες αποφάσεις, που -όπως αποδείχθηκε- δύσκολες είναι μόνο όταν δεν τις θέλουμε πραγματικά. Η Ασημίνα Κουτσουνούρη έχει δώσει τη ζωή της στο μπάσκετ και παρά όλα τα «κι αν» που ακούει μία εν ενεργεία αθλήτρια όταν εκφράσει την επιθυμία της πως θέλει να γίνει μητέρα και να επιστρέψει στον αθλητισμό, εκείνη δεν είχε δεύτερες σκέψεις ποτέ.
Η παίκτρια του Βόλου, που με την ομάδα της φέτος διεκδικεί την άνοδο στην Α1 κατηγορία του μπάσκετ γυναικών στην Ελλάδα, πήρε την απόφαση να γίνει μητέρα γνωρίζοντας πολύ καλά εξ’ αρχής που δεν θα αργούσε να πιάσει ξανά μπάλα στα χέρια της. Η τύχη ήταν με το μέρος της, αφού οι εγκυμοσύνες της τη διευκόλυναν στο να επιστρέψει στη δράση, ενώ η απαραίτητη βοήθεια της προσφέρεται απλόχερα από τους δικούς της ανθρώπους. Έτσι, τρεις κόρες μετά η Κουτσουνούρη συνεχίζει να βρίσκεται στα παρκέ, να θέτει στόχους με την ομάδα της και να τους πετυχαίνει, να αντλεί ενέργεια από το πάθος για το παιχνίδι και παράλληλα να επιστρέψει σε ένα γεμάτο αγάπη σπίτι.
Πλέον ερωτήσεις όπως «Μαμά, γιατί σε έσπρωξε εκείνη κοπέλα;» έχουν γίνει ρουτίνα για εκείνη, αφού οι κόρες της αγαπούν μεν να παρακολουθούν τη μαμά τους να αγωνίζεται, μισούν δε να βλέπουν τις αντίπαλές της να της κάνουν φάουλ… Μητέρα και πρωταθλήτρια, συνδυάζει τους δύο ρόλους με όση αρμονία χωράει, ισορροπώντας τέλεια ανάμεσα σε δύο απαιτητικές καθημερινότητες και μιλάει στο GWomen για αυτές.
«Η ενασχόληση μου με το μπάσκετ ξεκίνησε με την προτροπή ενός συγγενικού μου προσώπου που έβλεπε ότι αναπτύσσομαι πολύ, όσον αφορά στο ύψος μου, και ήθελε να με δοκιμάσει στο μπάσκετ. Ήμουν τετάρτη Δημοτικού όταν ήρθα σε πρώτη επαφή με το άθλημα και δεν μου άρεσε καθόλου, πήγαινα με το ζόρι στις προπονήσεις και λόγω του ύψους μου οι προπονητές ήταν αρκετά ενθουσιασμένοι με αποτέλεσμα να με εντάξουν γρήγορα στο μπάσκετ.
Βέβαια αυτό συνέχιζε να μην μου αρέσει ώσπου μεσα σε μικρό χρονικό διάστημα έπειτα από δύο χρόνια με προώθησαν στο γυναικείο τμήμα όπου εκεί άρχισα βρέθηκα σε ένα περιβάλλον πιο ανταγωνιστικο, έπρεπε να βελτιώνομαι για να μπορώ να σταθώ δίπλα σε έμπειρες παίκτριες και σε ξένες. Ξεκίνησα να παίζω στον Ολυμπιακό Βόλου, τότε ήταν στην Α1 οπότε κι εγώ ήμουν σε ένα περιβάλλον επαγγελματικό.
Το μπάσκετ έγινε η μεγάλη μου αγάπη όταν άρχισα να συμμετέχω κι εγώ στη μεγάλη κατηγορία. Να έχω καθημερινή επαφή με τις συμπαίκτριες μου, τους προπονητές μου, να μου μαθαίνουν πως είναι να έχεις στόχους, να του πετυχαίνεις, να έχεις άσχημες στιγμές που μέσα από την ομάδα και την αλληλοστήριξη να τις ξεπερνάς! Αυτό έγινε κομμάτι της ζωής μου και τρόπος ζωής», εξηγεί η Κουτσουνούρη στο GWomen.
Και με αυτό τον τρόπο σκέψης, πια, που σε αναγκάζει να παλέψεις σε κάθε δυσκολία και να μη φοβηθείς μπροστά στο άγνωστο, η Ασημίνα Κουτσουνούρη δεν είχε ποτέ δεύτερες σκέψεις για τη δημιουργία της δικής της οικογένειας: «Δεν είχα καθόλου δισταγμούς για τη δημιουργία οικογένειας. Αυτό ήταν ένα άλλο κομμάτι πέρα από το κομμάτι της μπασκετικής μου ζωής. Όταν ήρθε η στιγμή να κάνω τη δική μου οικογένεια σε οποιαδήποτε μπασκετική φάση και να ήμουν θα το άφηνα πίσω! Δεν φοβήθηκα ότι έβαζε φρένο γιατί ήξερα τον εαυτό μου, πως θα επέστρεφα πάλι όπως και γινόταν κάθε φορά που έφερνα στη ζωή κάθε μία μου κόρη μετά από 20 μέρες επέστρεφα στα γήπεδα και έπαιζα. Με βοήθησαν, βέβαια, και οι εγκυμοσύνες, οι τοκετοί ήταν εύκολοι, ώστε να γυρίσω γρήγορα πίσω.
Όλοι ήταν υποστηρικτικοί και επειδή με ήξεραν σαν χαρακτήρα ήταν σίγουροι πως θα επέστρεφα! Το περιβάλλον μου είναι τόσο υποστηρικτικο που γι'αυτό και μπορώ ακόμη να κάνω αυτό που αγαπώ».
Πως είναι όμως να συνδυάζεις δύο τέτοιους ρόλους; Την απαιτητική καθημερινότητα της μητέρας τριών παιδιών με την εξίσου απαιτητική καθημερινότητα μίας παίκτριας μπάσκετ που χρειάζεται να κάνει προπονήσεις και να λείψει σε αγώνες κτλ;
«Οι κόρες μου όλες κατά κάποιο τρόπο έχουν παίξει μπάσκετ καθώς μέχρι τριών μηνών έπαιζα. Με παρακολουθούν από την πρώτη μέρα που τις πήρα στο γήπεδο μαζί μου γιατί τις θήλαζα και έπαιζα και ξανά έβγαινα να τις θηλάσω και συνέχιζα τις είχα σε όλα μου τα ταξίδια μαζί μου και σε κάθε αγώνα με έχουν βοηθήσει σε αυτό πολύ ο άντρας μου και η μητέρα μου! Τώρα αρχίζουν και καταλαβαίνουν κάποια πράγματα και έχουμε ερωτήσεις όπως: «Μαμά, γιατί αυτή η κοπέλα σε έριξε κάτω;», εννοώντας ότι μου έκανε φάουλ.
Είναι δύσκολο να τα συνδυάσεις, πολύ δύσκολο εάν δεν έχεις και στήριξη από το περιβάλλον σου. Και δεν είναι δύσκολο μόνο για μια μαμά που είναι αθλήτρια είναι και για μια μαμά που είναι εργαζόμενη στον οποιοδήποτε τομέα, είναι ακόμη δύσκολο και να είσαι μόνο μια μαμά. Χρειάζεται περισσότερη βοήθεια μια αθλήτρια μαμά, μια εργαζόμενη μαμά, μια απλή μαμά γιατί προσφέρει στο να μεγαλώσει έναν σωστό και ολοκληρωμένο άνθρωπο για την κοινωνία και απαιτεί πολύ χρόνο να είναι πάνω από το παιδί της, δίπλα του σε δραστηριότητες, δίπλα του στο διάβασμα. Και η μαμά όμως χρειάζεται τη στήριξη της πολιτείας. Στην Ελλάδα επειδή έχουν αλλάξει οι καιροί και δυστυχώς πρέπει να δουλεύει και η μαμά όταν αυτό είναι εφικτό για να βοηθάει την οικογένεια αλλά και τον εαυτό της, να εξελίσσεται πέρα από μαμά.
Παρ' όλα αυτά, ο αθλητισμός μπορεί να προσφέρει τόσα πολλά σε ένα παιδί που όσες δυσκολίες κι αν παρουσιαστούν, ένας γονέας όπως η Κουτσουνούρη θα προωθεί πάντα τα οφέλη της ενασχόλησης με τον αθλητισμό:«Θα τις παρότρυνα να ασχοληθούν με ότι τις κάνει ευτυχισμένες. Μεσα μου, όμως, λέω πως μακάρι να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και να ζήσουν τις όμορφες και συγκινητικες στιγμές που σου χαρίζει ο αθλητισμός.
Ο αθλητισμός είναι ένα κομμάτι που σου προσφέρει στόχους, όνειρα, συγκινήσεις και επιτεύγματα. Το να είσαι γυναίκα και να ασχολείσαι με τον αθλητισμό σε κάνει να ξεπερνάς τα όρια σου, ανακαλύπτεις την εσωτερική δύναμη που ίσως δεν ήξερες πως έχεις, «ψήνεσαι» ως χαρακτήρας σε καταστάσεις δύσκολες, σε καταστάσεις που πρέπει να τις ξεπεράσεις μόνη σου, να ανακτήσεις δυνάμεις και να συνεχίσεις να ενθουσιάζεσαι, να πιστεύεις όλο και πιο πολύ στον εαυτό σου. Πιστεύω μέσα από τον αθλητισμό γίνεσαι καλύτερος και πιο δοτικός άνθρωπος! Αυτό βλέπω μέσα από τα μάτια της αθλήτριας. Μέσα από τα μάτια της μαμάς βλέπω πως ο αθλητισμός κάνει τους ανθρώπους υγιείς,να σεβόμαστε τους συνανθρώπους μας και να έχουμε αγάπη».