Ψαχουλεύοντας στα συρτάρια της μνήμης τα παιδικά της χρόνια, βρίσκει δρόμους του νότιου Λονδίνου, λασπωμένα παπούτσια και ποδόσφαιρο. Πολύ ποδόσφαιρο. Ίσως αυτό να μην αποτελεί έκπληξη. Τα τελευταία 44 χρόνια τής χάρισε μια αξιόλογη καριέρα, γεμάτη τρόπαια και τιμές μη μετρήσιμες. Η Πάουελ γεννήθηκε στο Λουίσαμ και μεγάλωσε στο Πέκαμ, με τη μητέρα, τον πατριό, τον μεγαλύτερο αδερφό της και τους τρεις θετούς αδερφούς της. Οι γονείς της κατάγονταν από την Τζαμάικα.
Ξεκίνησε να μαθαίνει ποδόσφαιρο στα τέλη της δεκαετίας του '70, λίγα μόλις χρόνια αφότου η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Αγγλίας ήρε την απαγόρευσή της στο ποδόσφαιρο γυναικών το 1971. Λάτρευε τον Κέβιν Κίγκαν και τον Ρέι Γουίλκινς κι έτρεχε καθημερινά, μετά το σχολείο, μαζί με τα αδέρφια της χτυπούσαν τις πόρτες των σπιτιών των συμμαθητών τους και τους καλούσαν να παίξουν ποδόσφαιρο σε αλάνες και κακοφτιαγμένα γηπεδάκια μέχρι τη δύση του ηλίου.
Σύντομα όμως κατάλαβε πώς αντιμετωπίζονταν τα κορίτσια που έπαιζαν ποδόσφαιρο. Στις πρώτες ημέρες της στα τσιμεντένια γηπεδάκια κοντά στο σπίτι της δεν επιλέχθηκε ποτέ από κάποια ομάδα. Αργότερα αγωνίστηκε για λίγο μαζί με τα αγόρια για το σχολείο Abbey Wood, μέχρι που ένα αντίπαλο σχολείο παραπονέθηκε στην αγγλική ομοσπονδία γιατί οι μεικτές ομάδες δεν επιτρέπονταν κι η Πάουελ αποκλείστηκε.
Έπαιξε για πρώτη φορά ποδόσφαιρο σε γυναικεία ομάδα για τις Millwall Lionesses και το 1983, στα 16 της, δέχθηκε την πρώτη της κλήση για την Αγγλία. Μέσα σε μόλις έναν χρόνο έγινε αναπόσπαστο μέλος του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος της χώρας. Μέλος του ρόστερ που έφτασε στον τελικό της πρώτης ευρωπαϊκής διοργάνωσης για το ποδόσφαιρο γυναικών (το σημερινό Euro) το 1984. Σε μια εποχή που ήταν τόσο υπανάπτυκτο το ποδόσφαιρο γυναικών στη Μεγάλη Βρετανία που η εθνική συναντιόταν την Παρασκευή, έπαιζε Κυριακή και μετά διαλυόταν.
Μια ζωή στην υπηρεσία της εξέλιξης
Η Πάουελ πραγματοποίησε μια εντυπωσιακή για την εποχή καριέρα. Αγωνίστηκε για τις Millwall Lionesses, τις Friends of Fulham (αργότερα Fulham), τη Bromley Borough και την Croydon (αργότερα Charlton). Αφού κέρδισε τον πρώτο της τίτλο στο Κύπελλο Αγγλίας με τη Μίλγουολ το 1991, έγινε υπαρχηγός της Εθνικής Αγγλίας και έπαιξε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1995. Την επόμενη σεζόν, ήταν βασικό μέλος της Croydon που κέρδισε το νταμπλ. Το 2003, ήταν η πρώτη γυναίκα που έλαβε την άδεια Uefa pro. Στα 31 της, κι ενώ ήτα υπαρχηγός της ομάδας, της προτάθηκε η θέση της προπονήτριας.
Στην αρχή ένιωσε σύγχυση και αμφέβαλλε για τον εαυτό της, αλλά μετά από πολλή σκέψη και λίγη... σκληρή αγάπη από τους φίλους της, δέχθηκε. Αμέσως, η νοοτροπία της άλλαξε. «Όταν ανέλαβα τη δουλειά, το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν: «Δεν μπορώ να τα θαλασσώσω. Δεν μπορώ. Όχι. Πρέπει να τα πάω καλά. Για τον εαυτό μου. Για τις γυναίκες. Για τους μαύρους ανθρώπους. Πρέπει να είμαι η καλύτερη που μπορώ. Και δούλεψα πολύ, πολύ σκληρά», εξομολογείται σε συνέντευξή της στην Guardian.
Τα επόμενα 15 χρόνια, υπηρέτησε τη θέση της με όλη της την ψυχή και με «όπλο» την αμείλικτη αποφασιστικότητά της έκανε την ομάδα να κινείται με επαγγελματικούς όρους και πρότυπα. Έδωσε αγώνες για να πείσει τους ανωτέρους της να δώσουν περισσότερες μπάλες, να ξεκινήσουν εθνικές ομάδες νέων, να αυξήσουν το προσωπικό στο παρασκήνιο, να προγραμματίσουν περισσότερους διεθνείς αγώνες.
Μάλιστα, παρά το γεγονός ότι πολλοί στην FA ήταν απαθείς –στην καλύτερη περίπτωση– προς το ποδόσφαιρο γυναικών, η Πάουελ δημιούργησε μια ισχυρή ομάδα συμμάχων, από τον Πολ Μπάρμπερ, τώρα διευθύνοντα σύμβουλο της Μπράιτον, μέχρι τον Χάουαρντ Γουίλκινσον, τον πρώην μάνατζερ της Σέφιλντ Γουένσντεϊ και της Λιντς που έγινε ο τεχνικός διευθυντής της αγγλικής ομοσπονδίας. Η επιμονή της ήταν το κλειδί.
Κατά τη διάρκεια της θητείας της, υπήρξαν πολλές επιτυχίες συμπεριλαμβανομένης της 2ης θέσης στο Euro 2009 και της πρόκρισης στους προημιτελικούς του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2007 και το 2011. Υπήρχαν όμως και απογοητεύσεις. Στο Euro 2013, την τελευταία μεγάλη διοργάνωση της Πάουελ, η Αγγλία αποκλείστηκε στη φάση των ομίλων. Παρά το γεγονός ότι πέρασε 15 χρόνια για να μεταμορφώσει το στήσιμο της Αγγλίας, η Πάουελ αγνοήθηκε για άλλους ρόλους στην FA. Σήμερα, διανύει ευτυχώς τον έκτο χρόνο της διοίκησης της Μπράιτον. Παραμένει η μόνη μαύρη προπονήτρια στο WSL. Σκέφτεται το μέλλον της σε μια ωραία παραλία της Τζαμάικα πίνοντας μια piña colada και πάντα σε άμεση σχέση με το ποδόσφαιρο.
Η σημασία της κληρονομιάς
Με το Euro να διεξάγεται στην πατρίδα της, η Πάουελ δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μίλησε για την αξία της επένδυσης στο γυναικείο ποδόσφαιρο βάσης, για να διασφαλίσει ότι η εμπειρία του Euro 2022 θα παραμείνει για πάντα εγγεγραμμένη στο DNA του λαού της χώρας. Το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του φετινού καλοκαιριού είναι το μεγαλύτερο στην ιστορία των αγώνων, με ρεκόρ προσέλευσης και πώλησης εισιτηρίων.
Για να διασφαλιστεί όμως ότι η δυναμική του Euro 2022 δεν θα χαθεί, θα παραμείνει για πάντα στο Ηνωμένο Βασίλειο, ως μέρος του Women's Euros legacy, η Εθνική Λοταρία επενδύει 1 εκατομμύριο λίρες μέσω της Sport England (ενός δημόσιου φορέα που υπάγεται στο Τμήμα Ψηφιακής, Πολιτισμού, Μέσων και Αθλητισμού) για να κάνει περισσότερες γυναίκες να παίζουν το παιχνίδι στις πόλεις που διοργανώνουν το τουρνουά.
«Είναι πολύ σημαντικό», είπε ο Πάουελ στο 90min. «Είναι το μήνυμα που ακολουθεί, είναι η σφραγίδα που θέλεις να αφήσεις για να διασφαλίσεις ότι όλοι θα το θυμούνται, για το μέλλον και εμπλέκονται και ασχολούνται με αυτό στο μέλλον. Τα χρήματα που έδωσε η λαχειοφόρος αγορά στην κληρονομιά είναι υψίστης σημασίας για να διασφαλιστεί ότι οι αναμνήσεις αυτού του τουρνουά θα είναι μακροχρόνιες και, το πιο σημαντικό, θα εμπλέκονται περισσότερα νεαρά κορίτσια στο παιχνίδι. Πιστεύω ότι [η επένδυση] στις ακαδημίες είναι πολύ σημαντική Η βάση είναι το μέλλον του παιχνιδιού, επομένως είναι πολύ σημαντικό το παιχνίδι να είναι προσβάσιμο σε όλους, σε όλες τις κοινότητες σε όλη τη χώρα. Νομίζω πολύ, πολύ σημαντικό τα χρήματα να φτάσουν στις δυσπρόσιτες κοινότητες για να διασφαλίσει ότι το παιχνίδι είναι βιώσιμο για μεγάλο χρονικό διάστημα». Τα τελευταία 10 χρόνια, η Εθνική Λοταρία έχει επενδύσει 50 εκατομμύρια £ στο ποδόσφαιρο με τρόπους που ωφελούν το παιχνίδι γυναικών και κοριτσιών.
«Αν κοιτάξω πίσω 15-20 χρόνια πριν, όταν στην FA είχαμε την εθνική μας ομάδα νέων, βασιστήκαμε στη χρηματοδότηση της Λοταρίας για να υποστηρίξουμε προγράμματα, ώστε τα νεαρά ταλέντα μας να μπορούν να επωφεληθούν από αυτό, και αυτό ήταν μια τεράστια, τεράστια καμπή στο γυναικείο παιχνίδι», ανέφερε η Πάουελ. «Αυτές οι παίκτριες που εξετάζετε σήμερα ήρθαν μέσα από ένα μονοπάτι που υποστηρίχθηκε από τη χρηματοδότηση της Λοταρίας».
Η κόουτς της Μπράιτον, που γνωρίζει όσο λίγοι την εθνική ομάδα της Αγγλίας, εξήγησε ότι η ορατότητα ήταν βασικός πυλώνας κληρονομιάς πριν από 17 χρόνια και η επιτυχία που απολαμβάνει το Euro 2022 είναι μέρος της κληρονομιάς του Euro 2005. «Πιστεύω ότι αναγνωρίσαμε ότι [η κληρονομιά] ήταν ένα σημαντικό μέρος της φιλοξενίας του τουρνουά η προβολή του γυναικείου ποδοσφαίρου σε αυτή τη χώρα σε μεγάλη κλίμακα. Μάλλον δεν ήμασταν τόσο έτοιμοι για αυτό όσο είμαστε σήμερα, αλλά μέρος της κληρονομιάς είναι γιατί είμαστε εδώ σήμερα, και αυτή η προβολή ήταν σημαντική τότε και μας έδωσε μια πραγματική ευκαιρία να αναδείξουμε το γυναικείο ποδόσφαιρο σε αυτή τη χώρα. Νομίζω ότι μέρος του λόγου που βρισκόμαστε σε αυτό το σημείο σήμερα οφείλεται στην κληρονομιά που έμεινε τότε».