«It΄s coming to Rome» βροντοφώναξε σχεδόν λυτρωτικά, αρπάζοντας την κάμερα προς το μέρος του. Με το πρόσωπο κατακόκκινο και τις φλέβες να διαγράφονται κατά μήκος του μετώπου, ο Λεονάρντο Μπονούτσι έδινε μια ηχηρή απάντηση μπροστά στις ιαχές του αλαζονικού «Wembley». Για 120 λεπτά άλλωστε είχε σιχαθεί να τους ακούει. Δεν άντεχε άλλο αυτό το καταραμένο μελοποιημένο ποιηματάκι που μέσα από μερικούς στίχους υπονόμευε εμμέσως τους Ατζούρι και χάριζε συνεχώς ελπίδα στην αγγλική κερκίδα.
Τελικά η απόκρουση του Ντοναρούμα στο τελευταίο πέναλτι της Αγγλίας του έδωσε την ευκαιρία να ξεσπάσει. Το τρόπαιο του Euro θα πήγαινε στη Ρώμη και για ακόμα μια χρονιά το διαβόητο «it's coming home» θα παρέμενε ένα παραμυθάκι των Άγγλων, καταδικασμένο να σχολιάζεται σκωπτικά από τους υπόλοιπους μεγάλους (και όχι μόνο) της Ευρώπης.
Έναν χρόνο αργότερα και τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει και πολύ. Η Αγγλία βρίσκεται σε ακόμα έναν τελικό Euro και το «it΄s coming home» παραμένει σφραγισμένο στα χείλη των οπαδών. Μοναδική διαφορά η... ομάδα. Αυτή τη φορά τα Λιοντάρια του Σάουθγκεϊτ έχουν κάνει ιπποτικά στην άκρη, αφήνοντας τα εκτυφλωτικά φώτα της προσοχής να πέσουν πάνω στις Λέαινες της Βίγκμαν.
Η εθνική Αγγλίας σαρώνει στο φετινό Euro Γυναικών και απέχει μόλις μια ανάσα από την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου. Ακόμα όμως και με τη φιλοδοξία διάχυτη σε όλη τη βρετανική επικράτεια, κάποιος θα περίμενε πως μετά από τόσες αποτυχίες οι Άγγλοι θα ήξεραν καλύτερα... Θα μάθαιναν να σκύβουν το κεφάλι και να προσεγγίζουν με ταπεινότητα τα μεγάλα ραντεβού, πάντα εξοπλισμένοι με την απαραίτητη προσοχή και αυτοσυγκράτηση. Θα ήταν άλλωστε και ένας εφικτός τρόπος για να γλιτώσουν το αγαπημένο τους τραγούδι από το να διαβρωθεί σαν ένα χλευαστικό ριφάκι στα χείλη των ορκισμένων εχθρών της!
Αυτό το απρόσωπο υποκείμενο ωστόσο δεδομένα δεν θα άνηκε στη δική τους πλευρά... Η συγκεκριμένη συλλογιστική πορεία άλλωστε συναντάται σε εκείνους που έχουν ορκιστεί να την επικρίνουν. Ενοχλημένοι από την αδιάκοπη εκνευριστική μελωδία, αηδιασμένοι από τα εκατομμύρια χαμόγελα γεμάτα αφέλεια και υπέρμετρη αισιοδοξία. Δεν μπορούν να κατανοήσουν πώς στο καλό οι Άγγλοι επιμένουν σε αυτό το τραγούδι - διακωμώδηση.
Όμως στην πραγματικότητα, εκείνη ακριβώς η διακωμώδηση και ο αυτοσαρκασμός συνθέτουν τον πραγματικό λόγο που οι Άγγλοι το έχουν αγαπήσει. Όταν στα μέσα της δεκαετίας του 90 ο Ίαν Μπρόουντι σκαρφιζόταν μια britpop μελωδία για ένα τραγούδι προς τιμήν της εθνικής Αγγλίας δεν ήταν για να δοξάσει τους νικητές. Αντίθετα ήταν για να απαλύνει τον πόνο και να δώσει μια ευχάριστη, κωμική νότα στους στίχους - μαχαιριά που είχε γράψει ο Φρανκ Σίνερ.
«Όλοι μοιάζουν να ξέρουν το σκορ, το έχουν ξαναδεί να συμβαίνει, απλά ξέρουν, είναι τόσο σίγουροι πως η Αγγλία θα πετάξει την ευκαιρία, αλλά εγώ ξέρω ότι μπορεί να παίξει γιατί θυμάμαι - Τόσα πολλά αστεία, τόση κοροϊδία, όλα αυτές οι ευκαιρίες σε φθείρουν μέσα στα χρόνια, αλλά εξακολουθώ να βλέπω αυτό το τάκλιν του Μουρ, το γκολ του Λίνεκαρ, τον Μπόμπο να σεντράρει και τον Νόμπι να χορεύει»! Στίχοι που διαμορφώνουν το κλίμα προτού ακολουθήσει αυτό το upbeat, αλαζονικό ρεφρέν του πιο γνωστού ποδοσφαιρικού άσματος. Στίχοι ωστόσο που την ίδια στιγμή του προσδίδουν μια άλλη οπτική, διαφορετική από εκείνη που έχουν μάθει να μισούν οι εχθροί της.
Το «It΄s coming home» ξαφνικά μετατρέπεται σε ένα κομμάτι αυτοσαρκασμού και ταπείνωσης, μα πάντα μπολιασμένο με την αισιοδοξία πως επιτέλους η Αγγλία θα καταφέρει να επιστρέψει σε μια κορυφή. Αυτός είναι και ο λόγος που η κερκίδα θα συνεχίσει αμέριμνη να το τραγουδά, αυτή τη φορά για χάρη των κοριτσιών της Βίγκμαν.
Στη χειρότερη περίπτωση άλλωστε, η Αγγλία ''απλώς'' θα υποστεί άλλο ένα κάζο μέσα στο ίδιο της το σπίτι, ενώ τραγουδά ακατάπαυστα με πνευμόνια γεμάτα έπαρση. Έτσι τουλάχιστον θα το αντιληφθούν οι Γερμανίδες ενώ αναχωρούν περήφανες με το τρόπαιο προς Βερολίνο. Ακόμα και τότε ωστόσο το «it΄s coming home» δεν πρόκειται ξαφνικά να πάψει να αντηχεί στα σοκάκια της Αγγλίας. Ιδίως από τη στιγμή που αποτελεί μια ευχάριστη ηλιαχτίδα σε καιρούς σκληρής ανυποληψίας...
Το Gazzetta και το GWomen βρίσκονται στο Λονδίνο για τον τελικό του Euro Γυναικών 2022 με αποκλειστικό χορηγό το φυσικό μεταλλικό νερό Ζαγόρι.