Σχεδόν 18 μήνες αφότου οι Ταλιμπάν ανέκτησαν τον έλεγχο του Αφγανιστάν, οι γυναίκες εξακολουθούν να απαγορεύεται να εργάζονται στους περισσότερους τομείς, να μην επιτρέπεται να μορφωθούν ή να αθλούνται. Μεταξύ των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που προσπαθούσαν απεγνωσμένα να δραπετεύσουν από τη χώρα τον Αύγουστο του 2021, ήταν και μια μικρή ομάδα ποδοσφαιριστών. Η αναπτυξιακή ομάδα του Αφγανιστάν βρίσκεται έκτοτε στο Λονδίνο, με την Κιμ Καρντάσιαν και τον ιδιοκτήτη της Λιντς, Αντρέα Ραντριτσάνι, να έχουν χρηματοδοτήσει το ταξίδι της λύτρωσης.
Η έμπνευση βέβαια ανήκει στην Καλίντα Ποπάλ, την πρώην αρχηγό της Εθνικής ομάδας γυναικών του Αφγανιστάν, που έχει στο παρελθόν προπονήσει τις ομάδες νέων της χώρας. Η κυριαρχία των Ταλιμπάν δεν σήμαινε για τα κορίτσια απλώς ότι δεν θα μπορούσαν να παίξουν το άθλημα που αγαπούν ή να ονειρευτούν μια καριέρα στο γρασίδι. Σήμαινε επίσης ότι η ίδια η ζωή τους βρισκόταν σε κίνδυνο αν ήθελαν απλώς να υπάρχουν ελεύθερα. Να ορίζουν το μυαλό, το σώμα και τις επιθυμίες τους. Να απολαμβάνουν τη ζωή τους. Βασικές ελευθερίες δεν ήταν πια δεδομένες και η φυγή έγινε μονόδρομος.
Οι έφηβες του Αφγανιστάν μαζί με κάποια μέλη των οικογενειών τους κατάφεραν να δραπετεύσουν στο Πακιστάν. Από εκεί, η Ποπάλ - που έκανε το ποδόσφαιρο «έργαλείο» αλληλεγγύης και ίδρυσε τη γυναικεία ομάδα της χώρας το 2007- έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ασφαλή τους μετάβαση στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Καλίντα Ποπάλ στο GWomen: «Οποιο κορίτσι έπαιζε ποδόσφαιρο, το αποκαλούσαν πόρνη»
Μιλώνστας στο «Sky Sports News» για τον κίνδυνο που αντιμετώπισαν τα κορίτσια και οι οικογένειές τους όταν αποφάσισαν να φύγουν από το Αφγανιστάν ανέφερε: «Δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο, αν δεν ήξερα τι να κάνω: "Να περνάς τα σύνορα, να βγαίνεις από το σπίτι σου, γνωρίζοντας ότι σε περιμένει ένας μεγάλος κίνδυνος. Μπορεί να σε πυροβολήσουν, αλλά παρόλα αυτά παίρνεις το ρίσκο. Ως νεαρή γυναίκα στην ηλικία των 15, 16, 19, 20 ετών». Η Καλίντα Ποπάλ γνωρίζει πολύ καλά πώς έιναι να φεύγεις από τη χώρα σου. Εξαναγκάστηκε να μεταναστεύσει και η ίδια το 2011 αφού δέχτηκε απειλές θανάτου και επιθέσεις από εκείνους που δεν ήθελαν οι γυναίκες να αθλούνται, δεν ήθελαν οι γυναίκες να χαίρονται, να ζουν.
Η 19 ετών Najma άρχισε να παίζει ποδόσφαιρο μόλις πριν από λίγα χρόνια. Σύντομα αγάπησε το άθλημα και ήταν αρκετά καλή ώστε να παίξει στην ομάδα εφήβων του Αφγανιστάν. Παρά το γεγονός ότι απολαμβάνει τη ζωή στο Ηνωμένο Βασίλειο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, νιώθει τον πόνο του αποχωρισμού από την αδελφή της που βρίσκεται ακόμα πίσω, στην πατρίδα τους. Κρατώντας τα δάκρυά της δήλωσε στο «Sky Sports News»: «Μου ευχήθηκε τα καλύτερα και εύχομαι να την ξαναδώ. Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευχή μου για μένα και για τους γονείς μου».
Οι δυο τους μιλούν τακτικά στο τηλέφωνο, αλλά η αγωνία ότι δεν θα ξαναβρεθούν δεν παύει να της βασανίζει την ψυχή. «Ήταν ο καλύτερος υποστηρικτής για μένα γιατί κάθε ποδοσφαιρίστρια χρειάζεται χρήματα, για να κάνει προπόνηση, τα πάντα. Μου έλεγε: "Εντάξει, θα σου δώσω, θα βγάλω τα χρήματα. Εσύ απλά πήγαινε στην προπόνησή σου. Αυτό είναι σημαντικό", πρόσθεσε.
Μια άλλη επίδοξη ποδοσφαιρίστρια, η Mahdiya, εξηγεί τους περιορισμούς στην ελευθερία των νέων γυναικών υπό τους Ταλιμπάν. «Νομίζω ότι ήταν πολύ δύσκολο για εμάς επειδή δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα από αυτά που θέλαμε. Όπως δεν μπορούμε να πάμε στο σχολείο. Δεν μπορούμε να κάνουμε προπόνηση ή να παίξουμε ποδόσφαιρο. Πρέπει να φοράμε χιτζάμπ και δεν μπορούμε να πάμε οπουδήποτε θέλουμε και πρέπει να μείνουμε στο σπίτι και να παντρευτούμε».
Τόσο η Najma όσο και η Mahdiya ανήκουν στην αναπτυξιακή ομάδα του Αφγανιστάν και είναι δυο από τις εκατοντάδες αθλήτριες που έφυγαν από το Αφγανιστάν το 2021. Πολλές άλλες παίκτριες της χώρας από την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου γυναικών και τις ομάδες νέων τους πήγαν στην Αυστραλία.
Η Mahdiya λέει ότι ήταν μια πολύ θλιβερή στιγμή όταν αρχικά άφησε την οικογένειά της και πέρασε τα σύνορα στο Πακιστάν. Είπε ότι τα κορίτσια δεν ήξεραν τι θα συνέβαινε και ποια χώρα θα ήταν η μελλοντική τους πατρίδα. Περιγράφει τη χαρά της όταν μπήκε στο αεροπλάνο για το Ηνωμένο Βασίλειο και έκτοτε έχει επανενωθεί μόνιμα με τα μέλη της οικογένειάς της στο Ηνωμένο Βασίλειο. Ωστόσο, μέλη της οικογένειάς της και φίλοι είναι στο Αφγανιστάν, όπου παραδέχεται ότι είναι απίθανο να επιστρέψει στο μέλλον.
«Ήταν τόσο ωραία γιατί επιτέλους ξέραμε ότι θα ερχόμασταν στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι η καλύτερη χώρα. Είμαστε ασφαλείς, είμαστε ελεύθεροι [να παίζουμε] ποδόσφαιρο. Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα. Οι γονείς μου ήταν τόσο χαρούμενοι - λένε "μπορείτε να πάτε στο πανεπιστήμιο και στο σχολείο". Μπορείς να έχεις επιλογές και να κάνεις ό,τι θέλεις».
Γυναίκες αθλήτριες στο Αφγανιστάν: Όταν ο αθλητισμός γίνεται η φυλακή σου
Τα περισσότερα από τα κορίτσια σπουδάζουν μαζί στο κολέγιο και συνεχίζουν να προπονούνται και να παίζουν τακτικά ποδόσφαιρο. Η Ποπλά ανέφερε: «Αν οι άνθρωποι σε αυτόν τον κόσμο συμβάλλουν θετικά χρησιμοποιώντας τη δύναμή τους. Αν είναι τα μέσα ενημέρωσης ή κάποιος που είναι ποδοσφαιριστής ή κάποιος που έχει σύλλογο ή κάποιος που είναι σταρ κάποιου reality. Φανταστείτε αν όλοι αναλάβουμε την ευθύνη σε αυτόν τον κόσμο. Αυτός ο κόσμος θα ήταν ένα όμορφο μέρος και ένα καλύτερο μέρος για όλους».
Αν τα κορίτσια και οι οικογένειές τους χρειάζονταν συμβουλές για το τι να περιμένουν, είχαν βοήθεια από την Ποπάλ που τα είχε βιώσει. Γνώριζε τι επιφυλάσσει το μέλλον. Τις προειδοποίησε και τους έδωσε πολύτιμες συμβουλές και πληροφορίες. Τις προετοίμασε για τις άσχημες αντιδράσεις και αποκάλυψε το μήνυμά της προς τα νεαρά κορίτσια: «Είστε ασφαλείς, αλλά υπάρχουν πράγματα για τα οποία πρέπει να σας ειδοποιήσω. Θα αντιμετωπίσετε μια ομάδα ανθρώπων που θα σας μισήσουν. [Θα] προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να στραφούν εναντίον σας που έρχεστε στη χώρα τους. Ίσως αντιμετωπίσετε κάποιου είδους λόγια, όπως παρενόχληση στο δρόμο ή κάποιος θα σας τηλεφωνήσει και θα πει: 'Είσαι πρόσφυγας φύγε από τη χώρα μας, γιατί είσαι εδώ;"»
Και αυτό συνέβη στην πραγματικότητα...
Όταν έφτασαν για πρώτη φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπήρξε ένα είδος διαμαρτυρίας εναντίον τους. Εκείνες ξαφνιασμένες δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί συνέβαινε αυτό, ενώ το μόνο που ήθελαν ήταν ασφάλεια και να συνεισφέρουν θετικά στην κοινωνία. Η τοποθεσία όπου τα κορίτσια μένουν στο Ηνωμένο Βασίλειο, πηγαίνουν σχολείο, προπονούνται και παίζουν ποδόσφαιρο κρατείται σε μεγάλο βαθμό μυστική, εν μέρει για να μην προσελκύσουν διαμαρτυρίες, αλλά και για τη δική τους ασφάλεια.
Η Ποπάλ σημειώνει ότι πολλά από τα κορίτσια θέλουν να παίξουν ποδόσφαιρο επαγγελματικά και η παραμονή τους στο Ηνωμένο Βασίλειο τους επιτρέπει να εκπληρώσουν τα όνειρά τους. Για όσες δεν τα καταφέρνουν, μπορούν επίσης να γίνουν προπονήτριες ή διαιτητές. Ο αθλητισμός είναι ένα ισχυρό εργαλείο που έχει διαμορφώσει τη ζωή της ίδιας της και ελπίζει να βοηθήσει και τις έφηβες.
Η ελευθερία, η διασκέδαση, το ποδόσφαιρο είναι κάτι που στον δυτικό κόσμο θεωρείται δεδομένο. Ακόμα κι αν ο σεξισμός ή οι έμφυλες διακρίσεις συνεχίζουν να ορθώνουν τείχη σε όλο τον κόσμοστις γυναίκες. Αυτά τα νεαρά κορίτσια όμως είχαν να ξεπεράσουν εμπόδια ανυπέρβλητα και το ρίσκο μιας ζωής στο άγνωστο. Μέσα στο γήπεδο, σε κάθε προπόνηση, ντρίμπλα ή πείραγμα βάζουν κι ένα λιθαράκι σε αυτή τη νέα ζωή, εκτιμώντας πάντα κάτι που πολλοί από τους παιδικούς τους φίλους δεν το έχουν ούτε διανοηθεί...