Λίσε Κλάβενες στο GWomen: «Όχι, το ποδόσφαιρο δεν είναι ο κόσμος των ανδρών»
Ήταν στην τάξη του σχολείου με την μπάλα στα πόδια κάτω από το θρανίο της. Όπως πάντα.
Ξαφνικά, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, είδε το μεγάλο βαν της οικογένειάς της να τρέχει στο πάρκινγκ έξω από την τάξη. Ο πατέρας της βγήκε τρέχοντας και λίγα δευτερόλεπτα αφότου τον έχασε από το οπτικό της πεδίο άκουσε την πόρτα της αίθουσας να χτυπά δυνατά. Πάγωσε. Ήταν σχεδόν σίγουρη ότι κάποιος από την οικογένεια διατρέχει μεγάλο κίνδυνο ή έχει πεθάνει. Ο μπαμπάς της μπήκε στην τάξη και όταν τον πλησίασε είδε ότι κρατά ένα χαρτί στο χέρι. Τα δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά του καθώς της ανακοίνωνε ότι πρόκειται για ένα γράμμα από την Ομοσπονδία. Ότι είχε επιλεγεί για την εθνική ομάδα!
Η ανησυχία της «πνίγηκε» σε εκείνη την απότομη χαρά που πλημμύρισε το κεφάλι της. Χάθηκε στην αγκαλιά του και απλώς μετρούσε αντίστροφα να τελειώσει το μάθημα για να γιορτάσουν μαζί με αρτοσκευάσματα και σόδα. Η Λίσε Κλάβενες, Πρόεδρος της Νορβηγικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου, έπαιξε πολλά χρόνια ως επαγγελματίας κι ήταν στην Εθνική Νορβηγίας που έφτασε ως την τέταρτη θέση του κόσμου στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2007 στην Κίνα. Κι όμως, ερωτηθείσα για το ποια είναι η πιο δυνατή ανάμνηση από όλα τα χρόνια της ως επαγγελματίας, γυρνά σε εκείνη την στιγμή. «Τίποτα δεν ήταν πιο έντονο από εκείνη τη φορά που ο μπαμπάς μου κι εγώ καταλάβαμε ότι το πλάνο μας πέτυχε», περιγράφει μιλώντας στο GWomen.
Αγωνίστηκε σε επτά συλλόγους. Ως «10αρι» που λάτρευε την κατοχή της μπάλας και το ρίσκο, κι ως «6αρι» επιφορτισμένη με περισσότερο αμυντικά καθήκοντα που δεν την τρέλαινε. Φόρεσε τα ποδοσφαιρικά της παπούτσια για 14 ολόκληρα χρόνια, αρχικά ως ημι-επαγγελματίας, στην πορεία επαγγελματικά. Παράλληλα σπούδασε Νομική, ισορροπώντας με χάρη τα δυο της μεγάλα όνειρα. «Ήμουν ημιεπαγγελματίας στη Νορβηγία και όταν έπαιζα στη Σουηδία, για την Umeå, ήμουν επαγγελματίας πλήρους απασχόλησης. Δεν μιλάμε για κάποια πολυτέλεια, αλλά για μια αμοιβή που μου έδωσε τη δυνατότητα να προπονούμαι δύο φορές την ημέρα και να ζω το πάθος μου. Νιώθω πολύ προνομιούχα που μπόρεσα να ακολουθήσω το όνειρό μου έτσι και ποτέ δεν ζήλεψα τους συναδέλφους μου-αγόρια και άντρες- που κέρδισαν πολύ περισσότερα χρήματα. Είχα επικεντρωθεί πλήρως στη δική μου καριέρα και το γεγονός ότι δεν κέρδιζα τόσα πολλά ως επαγγελματίας παίκτρια μου έδωσε την απαραίτητη ώθηση για να ακολουθήσω ένα άλλο όνειρο: Να σπουδάσω νομικά και να γίνω δικηγόρος», μάς λέει.
Εργάστηκε ως δικηγόρος και δικαστής μέχρι που η ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας τής πρότεινε τη θέση της τεχνικής/αθλητικής διευθύντριας, την οποία δέχθηκε μετά χαράς παρακινούμενη από τη διάθεση να «υπηρετήσει» ξανά, υπό άλλο πόστο, το άθλημα που αγαπά. Στη συνέχεια εκλέχθηκε Πρόεδρος της Ομοσπονδίας, η πρώτη γυναίκα στα 120 χρόνια ιστορίας του ανώτατου διοικητικού οργάνου του ποδοσφαίρου της χώρας και τώρα, την προσεχή Τετάρτη (05/04) που οι 55 ομοσπονδίες-μέλη της UEFA συναντώνται για να εκλέξουν νέα μέλη για την Εκτελεστική Επιτροπή της, στη Λισαβόνα, διεκδικεί μια θέση, να γίνει η μόλις δεύτερη (!) γυναίκα σε συνολικά 20 πρόσωπα που την απαρτίζουν.
«Από μικρό παιδί ήθελα να γίνω δικηγόρος, ένα άτομο που θα μπορούσε να υπερασπιστεί ανθρώπους που κρίνονται από όλους και επίσης να βοηθά και να εκπροσωπεί εκείνους που για κάποιο λόγο δεν μπορούν να μιλήσουν για τον εαυτό τους. Αφού εργάστηκα ως δικηγόρος και δικαστής για σχεδόν δέκα χρόνια, η Νορβηγική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία με ρώτησε αν ήθελα να γίνω τεχνικός/αθλητικός διευθυντής για τις εθνικές ομάδες ανδρών και γυναικών. Αν και μου άρεσε η δουλειά μου ως δικηγόρος, δεν μπορούσα να αρνηθώ όταν κλήθηκα να εργαστώ για το ποδόσφαιρο στη Νορβηγία. Έγινα τότε η πρώτη γυναίκα Τεχνική Διευθύντρια στη Νορβηγία.
Σε αυτή τη δουλειά διαπίστωσα ότι το υπόβαθρο και οι δεξιότητές μου ως δικηγόρος ήταν πολύ χρήσιμες. Το να διευθύνεις το επαγγελματικό ποδόσφαιρο σημαίνει σε μεγάλο βαθμό να σταθμίζεις τα υπέρ και τα κατά σε διλήμματα, να διαπραγματεύεσαι με προπονητές, διευθυντές και συλλόγους και να είσαι προετοιμασμένος και ικανός να κατανοήσεις εύκολα, διαφορετικά πλαίσια και κανονισμούς. Σαν να είσαι δικηγόρος. Αργότερα εκλέχτηκα Πρόεδρος του νορβηγικού ποδοσφαίρου. Και σε αυτή τη θέση αισθάνομαι ότι το υπόβαθρό μου ως δικηγόρος είναι πολύ σημαντικό εργαλείο για να ανταποκριθώ».
Η εκλογή της στη θέση του Προέδρου της Ομοσπονδίας της Νορβηγίας έγινε τον Μάρτη του 2022. Έναν χρόνο μετά και το πάθος της να κυνηγήσει την αλλαγή δεν έχει αλλοιωθεί στο ελάχιστο. «Όταν με ρώτησαν για πρώτη φορά απ' την επιτροπή υποψηφιοτήτων εάν ήθελα να διεκδικήσω την προεδρία, είπα όχι. Μου άρεσε η δουλειά μου ως τεχνική διευθύντρια, είμαι από τον αθλητισμό και τη διοίκηση, όχι από την πολιτική.
Ρώτησαν ξανά, πολλές φορές, και είπα όχι πολλές φορές. Όταν τελικά είπα "ναι", ήταν από αίσθημα ευθύνης. Ευθύνη να θέσω το ποδόσφαιρο και τις βασικές αξίες περισσότερο στο επίκεντρο των αποφάσεων, να πιέσω για τις απαραίτητες αλλαγές σε κρίσιμους τομείς. Η πρώτη μου θητεία ως πρόεδρος ξεκίνησε με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Τρεις εβδομάδες μετά την εκλογή μου πήγα στο συνέδριο της FIFA στη Ντόχα και έκανα μια επικριτική ομιλία. Προκάλεσε πολλές διαφορετικές αντιδράσεις, οπότε πριν καταφέρω να οικοδομήσω σχέσεις με πρόεδρους-συναδέλφους, βρισκόμουν σε μια πολύ ιδιαίτερη κατάσταση.
Η χρονιά ήταν εξαιρετικά διασκεδαστική, αλλά και πολύ απογοητευτική, εξαιρετικά εμπνευσμένη, αλλά και συντριπτικά εξαντλητική. Είναι τα πάντα, πραγματικά, από το άκρως θετικό συναίσθημα - στο άκρως αρνητικό. Κι όλα τα ενδιάμεσα. Το χειρότερο κομμάτι είναι που πρέπει να ταξιδεύω τόσο συχνά μακριά από τα παιδιά μου στο σπίτι. Με χτυπάει στο στομάχι κάθε φορά και εξαρτώμαι πολύ από το να νιώθω ότι αυτό που κάνω είναι σημαντικό για πολλούς άλλους. Να κάνουν αυτή την απουσία να αξίζει τον κόπο. Συνολικά, αισθάνομαι ότι έχω μεγάλο κίνητρο και είμαι γεμάτη πάθος να εργαστώ για να προστατεύσω το παιχνίδι και τους παίκτες/παίκτριες και να πιέσω πραγματικά για τις απαραίτητες αλλαγές σε κρίσιμους τομείς.»
«Έχω ξοδέψει εκατοντάδες χιλιάδες ώρες προπόνησης κι όνειρα για το ποδόσφαιρο, όχι δεν είναι ανδρικός κόσμος»
Η 41χρονη Κλάβενες, μόλις τρεις εβδομάδες αφότου εξελέγη Πρόεδρος της Ομοσπονδίας της Νορβηγίας, βρέθηκε στο Κογκρέσο της Ντόχα, στο πλαίσιο του συνεδρίου πριν από την κλήρωση του Μουντιάλ στο Κατάρ και στον λόγο της, διάρκειας περίπου έξι λεπτών, κάλεσε την ηγεσία της FIFA να λογοδοτήσει για τα εγκλήματα του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Σε μια πρωτοβουλία - πραγματική ένδειξη θάρρους αφού ως γυναίκα, ομοφυλόφιλη, κινδύνευε με φυλάκιση βάσει των νόμων του Εμιράτου.
Τα λόγια της ήταν συγκλονιστικά και στόχευαν στον Πρόεδρο της FIFA Τζιάνι Ινφαντίνο. «Το άθλημά μας μπορεί να εμπνεύσει όνειρα και να γκρεμίσει φράγματα, αλλά ως ηγέτες πρέπει να το κάνουμε σωστά και με τα υψηλότερα στάνταρ. Δεν μπορούμε να αγνοούμε τα "καμπανάκια" για αλλαγή και ο τρόπος που διοικεί το ποδόσφαιρο η FIFA λέει πολλά για το πώς το αντιλαμβάνεται. Η FIFA πρέπει να λειτουργεί ως πρότυπο.Το 2010 τα Παγκόσμια Κύπελλα ανατέθηκαν με απαράδεκτους τρόπους και σε απαράδεκτες συνθήκες. Ανθρώπινα δικαιώματα, ισότητα και δημοκρατία, οι βασικοί πυλώνες του ποδοσφαίρου, δεν βρίσκονταν στην αρχική 11άδα. Αυτά τα θεμελιώδη δικαιώματα μπήκαν στον αγώνα ως αλλαγή, κυρίως από εξωτερικές ''φωνές''. Η FIFA έχει αναφερθεί σε αυτά τα ζητήματα, αλλά υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα.
Οι μετανάστες εργάτες που τραυματίστηκαν ή οι οικογένειες εκείνων που πέθαναν στα έργα για το Παγκόσμιο Κύπελλο πρέπει να λάβουν την απαραίτητη μέριμνα. Η FIFA, όλοι μας, πρέπει να πάρουμε τα κατάλληλα μέτρα για να φέρουμε την αλλαγή. Είναι ζωτικής σημασίας η τωρινή διοίκηση να συνεχίσει ολόψυχα σε αυτόν τον δρόμο. Δεν υπάρχει χώρος για αφεντικά που δεν εγγυώνται την ασφάλεια των εργατών, δεν υπάρχει χώρος για οικοδεσπότες που δεν μπορούν να διοργανώσουν ένα παιχνίδι γυναικών, που δεν μπορούν να εγγυηθούν βάσει νόμου την ασφάλεια και τον σεβασμό των ατόμων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, οι οποίοι έρχονται σε αυτό το θέατρο των ονείρων. Φοβάμαι ότι τα γήπεδά μας θα είναι άδεια στο μέλλον αν αγνοήσουμε την κρισιμότητα της στιγμής», δήλωσε τότε χαρακτηριστικά.
- Η ομιλία σας στο συνέδριο της FIFA και η σκληρή κριτική προς το παγκόσμιο διοικητικό όργανο του ποδοσφαίρου ενείχε κινδύνους, δεδομένων των συνθηκών. Πώς πήρατε αυτήν την απόφαση; Και ποια είναι τα σχόλια που λάβατε σχετικά.
«Έκανα την ομιλία μόνο τρεις εβδομάδες μετά την εκλογή μου ως πρόεδρος στη νορβηγική ομοσπονδία. Αυτό ήταν ένα καθήκον που δόθηκε από το νορβηγικό συνέδριο μισό χρόνο νωρίτερα. Σε ένα έκτακτο συνέδριο όπου τα μέλη μας ψήφισαν για το αν πρέπει ή όχι να μποϊκοτάρουμε το Παγκόσμιο Κύπελλο στο Κατάρ, ο Νορβηγός πρόεδρος έλαβε εντολή να πραγματοποιήσει μια επικριτική ομιλία για την απονομή του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ στο επόμενο συνέδριο. Δεν ήμουν εγώ πρόεδρος εκείνη την εποχή, αλλά όταν έφτασε η ώρα ήμουν αυτή που είχε την ευθύνη.
Έτσι, η επιλογή που είχα δεν ήταν αν θα πω κάτι ή όχι, αλλά μάλλον να αποφασίσω πώς και τι να πω. Στόχος μας ήταν να πούμε πολύ ξεκάθαρα πώς νιώθαμε για τη διοργάνωση και τις ανησυχίες για το μέλλον, αλλά πάντα με σεβασμό και προθυμία να συζητήσουμε το θέμα στη συνέχεια. Καθώς έκανα την ομιλία μόλις τρεις εβδομάδες πριν από την πρώτη μου θητεία ως πρόεδρος, δεν γνώριζα κανέναν στην αίθουσα του συνεδρίου και δεν μπορούσα να προβλέψω πώς θα αντιδρούσαν οι άνθρωποι. Αλλά τις ημέρες πριν από την ομιλία, πολλοί ήρθαν για να με προειδοποιήσουν, οπότε ήταν πολύ προφανές για μένα ότι επρόκειτο για κάτι αμφιλεγόμενο και όχι ιδιαίτερα επιθυμητό.
Αφού έκανα την ομιλία ένιωσα ότι η αίθουσα του συνεδρίου ήταν σιωπηλή και την επόμενη στιγμή οι άνθρωποι ήρθαν στη σκηνή για να αντιταχθούν σε αυτό που είπα. Δεν γνώριζα τις αντιδράσεις όλων όσοι βρίσκονταν έξω από την αίθουσα του συνεδρίου. Αλλά αμέσως μετά την ολοκλήρωση του συνεδρίου το τηλέφωνό μου "έσκασε" και τα μέσα ενημέρωσης και οι ενδιαφερόμενοι από όλο τον κόσμο ήρθαν σε επαφή μαζί μου. Αυτό συμβαίνει ακόμα, παρεμπιπτόντως. Οι αντιδράσεις λοιπόν ήταν έντονες και προς όλες τις κατευθύνσεις. Και με αρνητικό και με θετικό τρόπο. Πολλοί άνθρωποι το εκτίμησαν και διαπίστωσαν ότι λειτούργησε όπως έπρεπε, ως απαραίτητη ώθηση για αλλαγή και δημοκρατία, άλλοι το βρήκαν ακατάλληλο».
Ζώντας μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ποδόσφαιρο. Υπηρετώντας το από πολλές ιδιότητες, η Λίσε δεν αποδέχεται τον -στερεοτυπικό- χαρακτηρισμό «ανδρικός κόσμος». Χαρακτηριστικά λέει:
«Με ρωτούν πολύ συχνά πώς είναι να δουλεύεις σε έναν αντρικό κόσμο. Και πάντα απαντώ ότι δεν το κάνω. Πραγματικά δεν αισθάνομαι ότι είναι ένας ανδρικός κόσμος. Είναι ποδόσφαιρο. Είναι και ο δικός μου κόσμος. Είναι το μεγαλύτερο άθλημα στον κόσμο για τα κορίτσια. Η πρώτη μου αγάπη στη ζωή. Κουβαλούσα την μπάλα μου παντού ως νεαρή κοπέλα, ο μεγαλύτερος στόχος μου ήταν να κάνω κόλπα με την μπάλα στον αέρα σε όλη τη διαδρομή από το σπίτι και στα 3 χιλιόμετρα μακριά από το σχολείο χωρίς να πέσει στο έδαφος. Έχω ξοδέψει εκατοντάδες χιλιάδες ώρες προπόνησης και όνειρα για το ποδόσφαιρο. Όχι, δεν είναι δύσκολο να είσαι στο ποδόσφαιρο. Είναι προνόμιο»!
«Σε έναν κόσμο με τόση δυστυχία το ποδόσφαιρο μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης»
- Το ποδόσφαιρο γυναικών στην Ευρώπη έχει κάνει μεγάλα βήματα τα τελευταία χρόνια, πόσο μακριά είμαστε από το να πετύχουμε την ισότητα με το ανδρικό ποδόσφαιρο;
«Πολύ μακριά, και η οικονομική απόσταση εξακολουθεί να μεγαλώνει. Παρόλο που η οικονομία στο γυναικείο ποδόσφαιρο έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια, ειδικά σε ορισμένους επαγγελματικούς συλλόγους, το χάσμα μεταξύ του ποδοσφαίρου ανδρών και γυναικών αυξάνεται. Αλλά για να είμαστε δίκαιοι: Η οικονομία στο ανδρικό ποδόσφαιρο είναι ασύγκριτη και με τα περισσότερα άλλα αθλήματα επίσης. Ως ηγέτες στο ποδόσφαιρο πρέπει να μπορούμε να έχουμε και να ζυγίζουμε πολλές σκέψεις ταυτόχρονα. Το βασικό μας καθήκον δεν είναι να ασκούμε πολιτικές ισότητας, είναι να διευθύνουμε την ανάπτυξη του ποδοσφαίρου και τους αγώνες. Δεν θα είναι το σωστό να μειωθεί η δυνατότητα ανάπτυξης και ανταγωνιστικής δύναμης από την πλευρά των ανδρών για να αυξηθεί η γυναικεία πλευρά. Δεν θα είναι ούτε στρατηγικό για οικονομικούς λόγους, ούτε θα είναι το σωστό για τα αγόρια και τους άντρες μας που ονειρεύονται και ανταγωνίζονται σε έναν κόσμο και μια αγορά όπου τα πράγματα κοστίζουν πολύ περισσότερο από την πλευρά των γυναικών.
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορούμε να διατηρήσουμε δομές που διαφοροποιούν συστηματικά τις δυνατότητες και την αναγνώριση μεταξύ των γιων και των κορών μας. Και πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι υπάρχουσες δομές σε κάποιο βαθμό κρατούν τη γυναικεία πλευρά πίσω από το να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητές της. Αξίζει να σκεφτούμε ότι στο μεγαλύτερο άθλημα στον κόσμο για τα κορίτσια –δεν είναι άθλημα που σπάνια κάνουν τα κορίτσια, αλλά το πιο δημοφιλές που υπάρχει– ούτε ένας εκπρόσωπος στο διοικητικό συμβούλιο της UEFA (ExCo) δεν προέρχεται από τη γυναικεία πλευρά του αθλήματος.
Προχωρώντας, οι ηγέτες του ποδοσφαίρου πρέπει να αναγνωρίσουν την ευθύνη που έχουμε όλοι να πέφτουμε πάνω σε αυτά τα διλήμματα και να προσπαθήσουμε να βρούμε εκείνα τα μέτρα και τις δομές που δεν βάζουν την ανδρική ή τη γυναικεία πλευρά τη μία εναντίον της άλλης, αλλά δημιουργούν μια ωφέλιμη κατάσταση και για τις δύο πλευρές. Αυτές οι αλλαγές δεν θα συμβούν χωρίς μια πραγματική κινητοποίηση και αφύπνιση από έναν κρίσιμο αριθμό όλων των ενδιαφερομένων στο ποδόσφαιρο, όχι μόνο εμείς οι ηγέτες, αλλά και τα ΜΜΕ, οι ραδιοτηλεοπτικοί φορείς, οι χορηγοί, οι ιδιοκτήτες, οι παίκτες/παίκτριες και οι υποστηρικτές/ριες. Πρέπει να επενδύσουμε στις βασικές μας αξίες και ο αμοιβαίος σεβασμός και η αναγνώριση για όλους είναι από τις πιο θεμελιώδεις».
- Ποιοι είναι λοιπόν οι επόμενοι στόχοι σας για το ποδόσφαιρο γενικότερα, και το ποδόσφαιρο γυναικών ειδικότερα;
«Ο κόσμος βρίσκεται σε δύσκολη θέση αυτή τη στιγμή, υπάρχει δυστυχία σε γεωπολιτικό επίπεδο και πολλές χώρες μιλούν για αποσύνδεση παγκοσμίως. Επίσης, το κόστος διαβίωσης αυξάνεται, κάνοντας το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών ακόμη μεγαλύτερο. Σε αυτήν την εικόνα το ποδόσφαιρο έχει τόσο μεγάλες δυνατότητες να είναι μέρος της λύσης, ένα μη πολιτικά ασφαλές μέρος για ένταξη και συμμετοχή. Το ποδόσφαιρο είναι ένα φανταστικό παιχνίδι με υποστηρικτές παγκοσμίως, ένα φαινόμενο, πραγματικά. Αλλά αυτή η δημοτικότητα κάνει επίσης το παιχνίδι πολύ ευάλωτο στο να χρησιμοποιείται για λάθος λόγους και να δημιουργεί μεγαλύτερα κενά μεταξύ μας.
Νομίζω ότι ο βασικός στόχος είναι να προστατεύσουμε πραγματικά και να συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε το ποδόσφαιρο της βάσης (σ.σ. Ακαδημίες) μέσα στις δομές των συλλόγων, τόσο με παίκτες όσο και με εθελοντές. Η πραγματική σταθερότητα και ο παλμός του αθλήματός μας είναι το ευρύ ενδιαφέρον στους πρόποδες της πυραμίδας και δεν υπάρχει πάντα σχέση μεταξύ της αύξησης του αριθμού των τηλεθεατών για ένα πρωτάθλημα ή ένα τουρνουά, και τον αριθμό των παιδιών που τρέχουν στο γήπεδο για να παίξουν.
Μέρος αυτού είναι να διατηρούνται πάντα σταθερές, ανεξάρτητες και ισχυρές ομοσπονδίες, με ισχυρά πρωταθλήματα. Τόσο για άνδρες όσο και για γυναίκες. Πρέπει να προστατεύσουμε το ευρωπαϊκό αθλητικό μοντέλο που επιτρέπει σε όλες τις χώρες και τους συλλόγους τους να ονειρεύονται ότι αγωνίζονται στα υψηλότερα επίπεδα.
Πολλά πράγματα στο διεθνές ποδόσφαιρο λειτουργούν καλά, υπάρχουν πολλοί καλοί και έξυπνοι άνθρωποι και είμαι ταπεινή σε όλα όσα έχω να μάθω ακόμα για τη σύνδεση των πραγμάτων διεθνώς. Αλλά είναι απαραίτητο να αλλάξουμε ορισμένα μέρη της κουλτούρας και των κανονισμών για να κάνουμε το κίνημα να οικοδομήσει την ακεραιότητα και την ισορροπία δυνάμεων. Από την εμπειρία μου, η κουλτούρα του «business-as-usual» και του «keep-your-head-down» είναι πολύ ισχυρή. Σε πολλές περιπτώσεις είναι μια κλειστή κουλτούρα, μια κουλτούρα φόβου, πραγματικά. Η διαφάνεια καθοδηγεί τη συμπεριφορά και νομίζω ότι είναι σημαντικό να γίνουμε περισσότερο εξωστρεφείς».
«Δεν έχω δει ποτέ περισσότερους ανθρώπους να φορούν το 9 εκτός από τώρα με τον Χάαλαντ»
- Πόσο έχει επηρεάσει ο Έρλινγκ Χάαλαντ τη δημοτικότητα του αθλήματος στη χώρα σας;
«Το ποδόσφαιρο είναι το μεγαλύτερο και πιο δημοφιλές άθλημα στη Νορβηγία. Έχουμε ανθρώπους τρελούς για το ποδόσφαιρο. Αυτό συνέβαινε και πριν από τον Έρλινγκ. Αλλά δεν είχαμε ποτέ άλλοτε τόσο μεγάλο παίκτη όσο ο Έρλινγκ και φυσικά έχει αντίκτυπο. Δεν νομίζω ότι έχετε δει ποτέ περισσότερους ανθρώπους στη Νορβηγία να φορούν φανέλες της χώρας με τον αριθμό 9 στην πλάτη και δεν είναι δύσκολο να πουλήσεις εισιτήρια στο Ullevaal όταν η Εθνική Νορβηγίας παίζει στο σπίτι».
- Πολλές φορές όταν ακούμε για γυναίκες που εργάζονται στο ποδόσφαιρο, η κουβέντα συνήθως στρέφεται στο ποδόσφαιρο γυναικών. Σας προβληματίζει αυτό;
«Μερικές φορές είναι λίγο εξαντλητικό καθώς με ενδιαφέρει το ανδρικό ποδόσφαιρο όσο και το γυναικείο. Ήμουν η πρώτη γυναίκα ειδήμονας στη Νορβηγία που σχολίασε αγώνα ανδρών (Πρεμιέρ Λιγκ και Παγκόσμιο Κύπελλο Ανδρών) και ήμουν η πρώτη γυναίκα που ηγήθηκε του κορυφαίου πρωταθλήματος ανδρών στη Νορβηγία. Αλλά πριν από πολλά χρόνια αποφάσισα να σταματήσω να αντιστέκομαι σε αυτές τις συζητήσεις καθώς αισθάνομαι μεγάλη ευθύνη να γίνω γέφυρα για την επόμενη γενιά γυναικών ηγετών. Αλλά είμαι η κορυφαία ηγέτης μιας ομοσπονδίας, που αποτελείται από πάρα πολλούς αγώνες αγοριών και ανδρών, και όλες οι συζητήσεις στα μέσα ενημέρωσης για την ισότητα και το γυναικείο ποδόσφαιρο έρχονται επιπλέον σε οτιδήποτε άλλο κάνω στη δουλειά μου. Έτσι, ο φόρτος εργασίας θα είναι μεγαλύτερος από ό,τι για πολλούς από τους άντρες συναδέλφους μου, αλλά είμαι μια χαρά με αυτό, προσπαθώ να ζήσω την αλλαγή».
«Περισσότερα από 100 χρόνια κι έχουμε μηδέν γυναίκες προέδρους στις 20 συνολικά έδρες στην UEFA»
Η Λίσε Κλάβενες προσπαθεί να γίνει η πρώτη γυναίκα που εκλέγεται στην Εκτελεστική Επιτροπή της UEFA. Είναι μεταξύ των έντεκα υποψηφίων που προσπαθούν να εξασφαλίσουν μία από τις επτά θέσεις στην Επιτροπή (ExCo) για τετραετή θητεία.
Οι εκλογές θα διεξαχθούν κατά τη διάρκεια του 47ου Τακτικού Συνεδρίου της UEFA στη Λισαβόνα την Τετάρτη (05/04), το οποίο συγκεντρώνει τους προέδρους και τους γενικούς γραμματείς που εκπροσωπούν κάθε ένα από τα 55 κράτη μέλη του ευρωπαϊκού κυβερνώντος οργάνου.
Η ExCo της UEFA είναι το υπεύθυνο για την χάραξη πολιτικής όργανο της UEFA, εξουσιοδοτημένη να εγκρίνει κανονισμούς και να λαμβάνει αποφάσεις για όλα τα θέματα που δεν εμπίπτουν στη νομική ή καταστατική δικαιοδοσία του Κογκρέσου της UEFA ή άλλου οργάνου.
Μία από τις θέσεις προορίζεται για μια γυναίκα υποψήφια, αλλά η Κλάβενες επέλεξε να μην είναι υποψήφια έναντι της Ουαλής Λάουρα Μακ Άλιστερ η οποία θα εκλεγεί χωρίς αντίπαλο, προτιμώντας αντ' αυτού να αντιπαρατεθεί με δέκα άνδρες με την ελπίδα να διπλασιαστεί η γυναικεία εκπροσώπηση στην επιτροπή.
- Διεκδικείτε μια θέση στην εκτελεστική επιτροπή της UEFA. Τι σας παρακινεί και τι θέλετε να πετύχετε;
«Το κίνητρό μου είναι η ευθύνη που νιώθω να προστατεύσω το παιχνίδι και τους παίκτες/παίκτριες και να πιέσω για τις απαραίτητες αλλαγές. Είμαι η πρώτη γυναίκα πρόεδρος στην ιστορία που διεκδικεί μια ανοιχτή θέση στην Εκτελεστική Επιτροπή. Στο μεγαλύτερο άθλημα στον κόσμο και την Ευρώπη για τα κορίτσια, χρειάστηκαν περισσότερα από 100 χρόνια για να έχουμε μηδέν - 0 γυναίκες προέδρους από τις 20 συνολικά έδρες στο διοικητικό σώμα του ποδοσφαίρου. Είμαι έτοιμη να κάνω τη δουλειά, είμαι μία από τους ελάχιστους στην Ευρώπη που προέρχονται από την πλευρά των γυναικών, αλλά που δούλεψε και ηγήθηκε της ανδρικής πλευράς επίσης για πολλά χρόνια. Αυτή είναι η πραγματική, επιχειρησιακή ικανότητα που λείπει από την ExCo τώρα.Θα μπορούσα να είχα υποβάλει υποψηφιότητα για τη μία θέση που προορίζεται για γυναίκες υποψήφιες.
Αυτή η θέση εκλέγεται πριν από τις υπόλοιπες και αυτή είναι η μόνη έδρα όπου δεν χρειάζεται να είσαι πρόεδρος για να διεκδικήσεις. Θα ήταν ευκολότερο να μπω μέσα (σ.σ. στην Επιτροπή) από αυτή τη διαδρομή, και πολλοί άνθρωποι με συμβούλεψαν να το κάνω. Όταν αποφάσισα να μην το κάνω, ήταν πρώτον επειδή δεν ήθελα να εμποδίσω τη μία άλλη γυναίκα που διαφορετικά θα έμπαινε μέσα, και δεύτερον, δεν ένιωθα καμία ενέργεια ή κίνητρο. Είμαι εκλεγμένη πρόεδρος όπως οι υπόλοιποι, η πρώτη γυναίκα που έθεσε υποψηφιότητα για τη θέση και ήθελα να προσπαθήσω να μπω από την "κεντρική πόρτα" όπως κάθε άλλος πρόεδρος. Και αν αυτή η επιλογή μου κοστίσει τη θέση και δεν εκλεγώ, ας είναι. Στη συνέχεια, μπορούμε όλοι να αξιολογήσουμε εάν το υπάρχον σύστημα είναι κατάλληλο για τον σκοπό και για την προώθηση μιας λογικής ισορροπίας ή όχι».
- Πιστεύετε ότι θα ήταν ποτέ δυνατό η UEFA να έχει γυναίκα πρόεδρο; Ή μήπως τα στερεότυπα γύρω από τις γυναίκες είναι αρκετά ισχυρά ώστε να μην συμβεί ποτέ αυτό;
«Φυσικά και είναι δυνατό. Πιστεύω στην αλλαγή και πιστεύω στους ηγέτες που εκλέγονται με βάση την αξία. Εάν είναι αρκετά επίμονη, θα πρέπει φυσικά να εκλεγεί στο μέλλον μια κατάλληλη και ισχυρή γυναίκα υποψήφια. Θα ήταν πολύ σημαντικό για το κίνημά μας. Το ότι τίθεται το ερώτημα και ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι αμφιβάλλουν για το εάν οι γυναίκες μπορούν ή όχι να ηγηθούν του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για αλλαγή».
- Κάνει αρκετά το ποδόσφαιρο κατά του ρατσισμού και των διακρίσεων, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών; Τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσει κάθε εμπλεκόμενος για την υποστήριξη της κοινωνικής προόδου;
«Νομίζω ότι είναι βασικό καθήκον όλων των ηγετών του ποδοσφαίρου, είτε προπονητές, διευθυντές είτε πρόεδροι, να ασκούν τα καθήκοντά τους με τέτοιον τρόπο ώστε να αισθάνονται όλοι ευπρόσδεκτοι στην κοινότητα του ποδοσφαίρου. Το μεγαλύτερο προσόν μας είναι ότι είμαστε μια αρένα για όλους, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκείας, πολιτικών πεποιθήσεων και σεξουαλικών προσανατολισμών. Πολλοί άνθρωποι στο ποδόσφαιρο κάνουν εξαιρετική δουλειά εδώ. Αυτός είναι ο λόγος που το ποδόσφαιρο είναι το νούμερο 1 άθλημα στον κόσμο. Το ποδόσφαιρο φροντίζει τα παιδιά. Υπάρχουν όμως πολλά που πρέπει να γίνουν, και τα τελευταία χρόνια ήταν πάρα πολλές οι χαμένες ευκαιρίες για την ηγεσία της FIFA και του ποδοσφαίρου να εφαρμόσουν πραγματικά τις παγκόσμιες αξίες στις οποίες βασίζεται το άθλημά μας».
Η Λίσε Κλάβενες έχει αφιερώσει μεγάλο κομμάτι της ζωής της στο ποδόσφαιρο. Στην ουσία δεν βγήκε ποτέ από το άθλημα. Από τα παιδικά της χρόνια. Από εκείνη την ημέρα που είδε τον μπαμπά της να τρέχει σαν τρελός προς την τάξη της στο σχολείο. Από εκείνη την αγκαλιά που μοιράστηκαν. Από εκείνη που κλήση στην Εθνική. Μέχρι τώρα, από τη θέση της Προέδρου της Ομοσπονδίας, ούσα υποψήφια για μια θέση στην Εκτελεστική Επιτροπή της UEFA, συνεχίζει να το «υπηρετεί» αδιάκοπα και με ευλάβεια. Μέχρι να το φέρει στο μπόι των παιδικών ονείρων.
Ακολούθησε το GWomen στο instagram
Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]