Πριν καν κλείσει τα 16 της χρόνια έκανε το ευρωπαϊκό της ντεμπούτο με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Και όχι μόνο αυτό. Κατάφερε να χριστεί και σκόρερ στην τρίτη της διεθνής συμμετοχή, πανηγυρίζοντας στο τέλος της φάσης των ομίλων την πρόκριση της ομάδας στους 32 του Τσάμπιονς Λιγκ. Στα 22 της η Κωνσταντίνα Στράντζαλη συνεχίζει στον «δικέφαλο του βορρά» έχοντας κατακτήσει τα 6 από τα 8 συνεχόμενα πρωταθλήματα των «ασπρόμαυρων» και η δίψα για τίτλους παραμένει. Η 22χρονη μιλάει στο Gwomen για τους στόχους με τον «δικέφαλο του βορρά» τονίζοντας πως θέλει να συνεχίσει να είναι στην κορυφή.
Για τα όνειρά της που είναι να μπορέσει να παίξει στην Ευρώπη αλλά σε ένα καλό πρωτάθλημα και όχι να πάει στο εξωτερικό για να πει πως πήγε, για τον σοβαρό τραυματισμό της και πως το ξεπέρασε, ενώ επισημαίνει πως η άνοδος στην Α' Εθνική των Παναθηναϊκού και ΑΕΚ, μόνο καλό μπορεί να κάνει στο ποδόσφαιρο γυναικών.
Κωνσταντίνα 9ο συνεχόμενο πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ και αρχικά ήταν τόσο εύκολο όσο φάνηκε;
«Εύκολο δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε. Ήταν μια αρκετά μεγάλη σεζόν για την ομάδα μας που ξεκινάει από το καλοκαίρι. Το ευχάριστο είναι πως ήταν πιο ανταγωνιστικό το πρωτάθλημα και δεν καταφέραμε δυστυχώς να το πάρουμε αήττητες όπως τις άλλες χρονιές, κάτι που θέλαμε πολύ. Ωστόσο ο μεγάλος στόχος που ήταν η κατάκτησή του επετεύχθη και είμαστε πολύ χαρούμενες γι' αυτό. Δεν θα το χαρακτήριζα πάντως εύκολο το πρωτάθλημα, θα το χαρακτήριζα ένα πολύ δυνατό και γλυκό για την ομάδα μας».
Εύκολο δεν χαρακτηρίζεις το πρωτάθλημα. Πόσο εύκολο ή δύσκολο όμως είναι να μείνει στην κορυφή, έχοντας κατακτήσει τόσα συνεχόμενα;
«Αυτό είναι το πιο δύσκολο από όλα, αλλά η δικιά μας ομάδα έχει δείξει πως έχει διάρκεια στον χρόνο. Δεν κατακτούμε ένα πρωτάθλημα και μετά χανόμαστε. Κάθε χρόνο που ξεκινάμε την προετοιμασία για την επόμενη σεζόν πάντα το αναφέρουμε και το θέτουμε ως στόχο, την διατήρηση των σκήπτρων στο ελληνικό πρωτάθλημα. Έτσι και φέτος καταφέραμε να μείνουμε άλλη μία χρονιά στην κορυφή και αυτός θα είναι και ο στόχος και για την επόμενη».
«Εκπληκτικό το συναίσθημα να παίζεις στην Τούμπα, σου δίνει άλλη αίσθηση»
Και μια κορυφή που φέτος ολοκληρώθηκε με έναν τελευταίο αγώνα στη Τούμπα. Πως το έζησες όλο αυτό;
«Εγώ έχω παίξει και πάλι στη Τούμπα, αλλά είχα χρόνια να το κάνω. Οπότε και για εμένα ήταν κάτι εκπληκτικό σε συναίσθημα, σε κίνητρο, σου δίνει άλλη ώθηση η Τούμπα. Αισθάνεσαι πιο κοντά σε στοιχεία επαγγελματιών και ανδρικού ποδοσφαίρου. Παρόλα αυτά τα σχόλια που άκουγα και από άλλα κορίτσια μπορεί να ήταν ακόμα πιο ενθουσιασμένες από εμένα λόγω της πρώτης φοράς που έπαιξαν στο γήπεδο αυτό, είδαν τα αποδυτήρια, οι εγκαταστάσεις, όλα».
Ναι αυτό είναι το σημαντικό, τα γήπεδα που παίζουν οι ανδρικές ομάδες ως εγκαταστάσεις και αίσθηση, γιατί η αλήθεια είναι πως δεν είμαστε κοντά στο να δούμε σε αγώνα ποδοσφαίρου γυναικών μια γεμάτη Τούμπα, Λεωφόρο, OPAP Arena.
«Ναι η αλήθεια είναι πως αργούμε. Εγώ πάντως είμαι αισιόδοξη και πιστεύω πως κάποια στιγμή μπορούμε να δούμε και γεμάτη Τούμπα, αλλά ναι και μόνο η αίσθηση των αποδυτηρίων, η στιγμή που πατά το χορτάρι της Τούμπας είναι μεγάλη εμπειρία. Είχαμε και κόσμο στις εξέδρες και όντως το τελευταίο παιχνίδι ήταν μια ωραία γιορτή για εμάς».
Βλέπουμε το τελευταίο διάστημα στο ποδόσφαιρο γυναικών γεμάτα γήπεδα στην Ευρώπη. Τελικούς Ευρωπαϊκών Κυπέλλων, αλλά και αγώνες πρωταθλημάτων όπως την Αγγλίας και της Ισπανίας, στους οποίους ο κόσμος δίνει βροντερό παρών. Εσύ διακρίνεις πως ο κόσμος αρχίζει να αγαπάει μετά από αυτό των ανδρών και το ποδόσφαιρο γυναικών;
«Στην Ευρώπη έχει ήδη γίνει αυτή η στροφή και αυτό δείχνουν και τα δεδομένα. Τα τελευταία δύο με τρία χρόνια όλοι οι τελικοί από το Champions League, Παγκόσμιο Κύπελλο, το Κύπελλο Αγγλίας που όλα τα ματς ήταν sold out, αυτό κάτι μας δείχνει. Η Ευρώπη είναι πολύ μπροστά σε αυτό και θεωρώ πως πλησιάζει και το ποδόσφαιρο ανδρών στην θεαματικότητα. Στο εξωτερικό το αντιμετωπίζουν ισότιμα, εδώ είμαστε αρκετά μακριά, αλλά αν σκεφτούμε πως ήμασταν πριν, έχουμε κάνει σημαντικά βήματα».
Βλέπεις να αλλάζει ακόμα περισσότερο αυτό και να μειωθεί και άλλο η ψαλίδα στην χώρα μας;
«Ναι πιστεύω πως μπορούμε να φέρουμε περισσότερο κόσμο κοντά μας».
«Να αλλάξει η νοοτροπία του κόσμου για να έρθει πιο κοντά στο ποδόσφαιρο γυναικών»
Τι πιστεύεις πως χρειάζεται για να γίνει αυτό;
«Πρώτο που χρειάζεται αλλαγή είναι η νοοτροπία του κόσμου. Το πως μας αντιμετωπίζουν και αντιδρούν όταν ακούν για το ποδόσφαιρο γυναικών. Γιατί πολλοί καλά καλά δεν ξέρουν πως υπάρχει ποδόσφαιρο γυναικών στην χώρα μας. Και το λέω γιατί έχουν υπάρξει άνθρωποι που τους έχω πει πως παίζω στον ΠΑΟΚ και δεν ξέρουν αν έχει τέτοιο τμήμα, που είμαστε και τόσα χρόνια πρωταθλητές. Οπότε κυρίως είναι η νοοτροπία του κόσμου, να μάθει για το άθλημα αυτό και θα πρέπει να βοηθήσουν τα social media, οι δημοσιογράφοι και γενικά η προβολή του αθλήματος. Και πιστεύω πως όποιος έρθει και παρακολουθήσει θα δει πως δεν υπάρχουν πολλές διαφορές με το άθλημα των ανδρών και μπορεί να γίνει και συχνός φίλος του ποδοσφαίρου γυναικών».
Εσύ όταν ξεκινούσες το ποδόσφαιρο υπήρχαν αντιδράσεις από τους δικούς σου του στυλ να παίξεις βόλεϊ, να πας ενόργανη κλπ;
«Στην δικιά μου οικογένεια όχι ακριβώς. Εμείς είμαστε 3 αδερφές, ο μπαμπάς μου δεν είχε έναν γιο, οπότε του άρεσε που έπαιζα ποδόσφαιρο. Η μαμά μου ήταν πιο επιφυλακτική. Όχι πως μου το απαγόρευσε, αλλά μου έλεγε “ρε κορίτσι μου θα χτυπήσεις τα πόδια σου” και όλα αυτά τα γνωστά, αλλά ποτέ μου δεν μου είπε να μην παίξω. Απλά είχα λίγο την γκρίνια της όταν γυρνούσα σπίτι».
Μικρή βίωσες κάποιου είδους μπούλινγκ παίζοντας ποδόσφαιρο; Γιατί δυστυχώς ακόμα και τώρα υπάρχουν τόσο χαζά στερεότυπα που ευτυχώς βέβαια συνεχώς μειώνονται.
«Κυρίως στο σχολείο το βίωσα αυτό και κυρίως στην αρχή. Γιατί στην συνέχεια όταν έμπαινα να παίξω και έπαιζα καλύτερα από πολλά αγόρια, με φώναζαν αυτοί για να παίξω στην ομάδα του. Οπότε ναι αρχικά αλλά όχι σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σχόλια του τύπου αγοροκόριτσο, τα κορίτσια γιατί να παίξουν μαζί μας. Αυτά τα είχα αλλά σταμάτησαν σχετικά γρήγορα».
«Στον πατέρα μου τα οφείλω σχεδόν όλα»
Και πότε αποφάσισες πως θα ασχοληθείς με αυτό το άθλημα όσο επαγγελματικά γίνεται στην χώρα μας.; Που είπες πως θα το συνεχίσω και όπου πάει;
«Όταν ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο σαν μικρό παιδί στο δημοτικό, δεν είχα στο νου μου ούτε επαγγελματική καριέρα, ούτε να φτάσω να παίζω στον ΠΑΟΚ. Το έκανα γιατί μου άρεσε. Σταδιακά όταν συνέχιζα να παίζω και έφτασα στο σημείο από τις ακαδημίες αγοριών να μην με δέχονται να παίζω μαζί τους λόγω πρωταθλημάτων των αγοριών και έπρεπε να ψάξω να βρω κάτι αν θέλω να το συνεχίσω και μπήκα στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ, εκεί με το περιβάλλον που βρήκα και τις συνθήκες, άρχισα να το βλέπω πιο επαγγελματικά. Σκέφτηκα πως μπορώ να το κάνω και επάγγελμά μου αφού μου αρέσει τόσο».
Εσύ είσαι από τα Γιαννιτσά και όπως είπες από μια ηλικία και μετά δεν μπορούσε να κάνεις προπονήσεις με τα αγόρια. Πόσο δύσκολο είναι για ένα κορίτσι από επαρχία να ασχοληθεί με το άθλημα από την στιγμή που δεν υπάρχουν παντού ομάδες ποδοσφαίρου γυναικών;
«Και εγώ έτσι ξεκίνησα, παίζοντας δηλαδή με τα αγόρια και όταν δεν μπορούσα να παίξω άλλο, αποφάσισα να βρω την πιο κοντινή ομάδα που όμως ήταν στα 70 χιλιόμετρα μακριά και ο μπαμπάς μου έμπαινε καθημερινά στο να κάνει το δρομολόγιο Γιαννιτσά – Θεσσαλονίκη για να είμαι στην προπόνηση. Ο μπαμπάς μου με έχει βοηθήσει πάρα πολύ να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα. Για την ακρίβεια όχι απλά πάρα πολύ, μέχρι ενός σημείου τα οφείλω όλα σε αυτόν. Αν δεν ήταν αυτός πολύ πιθανό να είχα σταματήσει».
«Απογοητεύτηκα στην αρχή με τον τραυματισμό, αλλά ποτέ δεν σκέφτηκα να σταματήσω»
Πάμε τώρα σε κάτι πολύ πιο δυσάρεστο και αναφέρομαι στον σοβαρό τραυματισμό σου. Πως το βίωσες όλο αυτό;
«Πάντα το είχα στο νου μου ότι κάτι μπορεί να συμβεί, καθώς το άκουγα πως στο ποδόσφαιρο γυναικών είναι κάτι που συμβαίνει πολύ συχνά. Στην αρχή η αλήθεια είναι πως υπάρχει μεγάλη απογοήτευση όταν συμβαίνει σε εσένα και το βιώνεις εσύ, παρόλα αυτά μπορώ να πω πως η στεναχώρια κράτησε για λίγο, γιατί γρήγορα μπήκα στην διαδικασία να ξεκινήσω να κάνω το χειρουργείο και να μπω στην διαδικασία αποκατάστασης και δεν είχα πολύ χρόνο για να σκεφτώ άσχημα πράγματα. Δεν σκέφτηκα ποτέ το να σταματήσω. Σκέφτηκα μόνο το τι θα γίνει, αν όλα θα πάνε καλά, αλλά έλεγα πως θα κάνω ότι καλύτερο μπορώ και αν θέλει ο Θεός θα επιστρέψω και θα είμαι όπως είμαι».
Πάμε συνολικά στο ποδόσφαιρο γυναικών και στους σοβαρούς τραυματισμούς και ειδικά τους χιαστούς. Γιατί θεωρείς πως συμβαίνει αυτό; Υπάρχει κάτι ή είναι τυχαίο;
«Τυχαίο δεν μπορεί να είναι σίγουρα, γιατί πρόσφατα η Άρσεναλ ανακοίνωσε τέσσερις παίκτριές της σε διάστημα λίγων μηνών. Πολλές έρευνες αναφέρουν πως είναι έτσι η ανατομία της γυναίκας που είναι πιο εύκολο να προκληθεί αυτός ο τραυματισμός. Σίγουρα όσον αφορά και το δικό μας το επίπεδο, στην χώρα μας, οι εγκαταστάσεις που αγωνιζόμαστε δεν είναι και οι καλύτερες. Το ότι δεν είμαστε καθαρά επαγγελματίες και δουλεύουμε και δεν κάνουμε σωστά την προπόνηση και την αποκατάσταση που θα έπρεπε με συνέπεια να επιβαρύνεται η σωματική μας κατάσταση είναι πολύ πιθανό να παίζουν ρόλο. Ακόμα όμως κάτι επίσημο από την ιατρική δεν έχει υπάρξει, αλλά θα πρέπει να ψάξουμε προς αυτό το τομέα και να βρούμε μια λύση».
«Ντέρμπι σε Τούμπα, Λεωφόρο η Αγιά Σοφιά μπορούν να δώσουν άλλο ενδιαφέρον στο ποδόσφαιρο γυναικών»
Την επόμενη χρονιά θα έχουμε τον Παναθηναϊκό, την ΑΕΚ και τον Αστέρα Τρίπολης. Πως βλέπεις το νέο πρωτάθλημα;
«Ανυπομονώ για το νέο πρωτάθλημα και επιτέλους αν ισχύει και η προκήρυξη της ΕΠΟ θα γίνει ενιαίο χωρίς ομίλους και έτσι συμβαδίζει με τα επαγγελματικά πρότυπα και είναι πιο δίκαιο. Θα ξαναπώ πως ανυπομονώ για το νέο πρωτάθλημα, έχουμε να το δούμε χρόνια και λόγω covid. Αυτές οι ομάδες έχουν μεγάλο όνομα και ελπίζω να φανούν δυνατές. Εγώ προσωπικά θα ήθελα ένα ντέρμπι ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός ή Παναθηναϊκός – ΠΑΟΚ με κόσμο και ατμόσφαιρα που βλέπουμε στο ποδόσφαιρο ανδρών. Να γίνει σε ένα καλό γήπεδο είτε Τούμπα, είτε Λεωφόρο και σίγουρα τέτοια ντέρμπι μπορούν να δώσουν άλλη ώθηση στο πρωτάθλημά μας και από πλευράς ενδιαφέροντος».
Όσον αφορά τον ΠΑΟΚ, πόσο βάρος δίνει στο ποδόσφαιρο γυναικών και πως το βλέπεις εσύ παίζοντας τόσα χρόνια στην ομάδα;
«Ο ΠΑΟΚ είναι ένα όνειρο για εμένα. Μεγάλωσα στον ΠΑΟΚ, τον θεωρώ οικογένειά μου. Με έχει βοηθήσει πάρα πολύ, όχι μόνο τώρα με τον τραυματισμό, αλλά πολύ πιο πριν. Ο ΠΑΟΚ επενδύει στα παιδιά τα δικά του, προωθεί τα ταλέντα από τις ακαδημίες. Βοηθάει, είναι πολύ καλά οργανωτικά σε σχέση με το επίπεδο. Θεωρώ ότι λειτουργούμε όσο γίνεται πιο επαγγελματικά σε ένα ερασιτεχνικό πρωτάθλημα. Εδώ και χρόνια είναι η κορυφαία ομάδα όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά και οργανωτικά. Είναι πάντα δίπλα σε όλες τις παίκτριες και αυτό είναι πολύ σημαντικό».
Πόση διαφορά έχει να παίζεις στο ελληνικό πρωτάθλημα και να παίζεις και στην Ευρώπη και συγκεκριμένα στο Champions League;
«Η διαφορά είναι τεράστια. Με μερικές δυνατές ομάδες που έχω αντιμετωπίσει μπορώ να συγκρίνω και τις διαφορές όπως τις συγκρίνουμε στους άνδρες Εθνική Ελλάδας και Εθνική Γαλλίας. Για τέτοιες διαφορές μιλάμε. Αντιμετωπίζουμε στο Champiuons League ορισμένες ομάδες που είναι στα μέτρα μας, αλλά έχει τύχει να αντιμετωπίσουμε και λόγω κλήρωσης πολύ δυνατές ομάδες. Σε αυτό δεν μας βοηθάει να πάμε όσο έτοιμες πρέπει το όχι και τόσο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα που αγωνιζόμαστε όλη την χρονιά. Οι διαφορές πάντως που αντιμετωπίζουμε δεν είναι τόσο στην ποιότητα, γιατί σαν Ελληνίδες είμαστε πολύ ποιοτικός λαός, οι διαφορές αντιμετωπίζονται στα σωματικά προσόντα. Στην δύναμη κλπ, που δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Με μια ομάδα από την Σκαδιναβία που έχουμε διαφορά ύψους και δύναμης, αυτό φαίνεται στο γήπεδο».
Όταν ξεκινούσες το ποδόσφαιρο ποιο ήταν το ίνδαλμά σου; Και από το ποδόσφαιρο γυναικών και από των ανδρών.
«Το ίνδαλμά μου δεν παίζει στη θέση που παίζει και γιαυτό θα σας πω δύο. Είναι η Λούσι Μπρονς που είναι δεξί μπακ και η άλλη είναι η Λένα Όμπερντορφ που είναι εξάρι. Από άνδρες και ξεκινώντας από τον ΠΑΟΚ μου αρέσει πάρα πολύ ο Σβαμπ και γενικά μου αρέσει πολύ ο Κέβιν Ντε Μπρόινε».
«Θέλω να μπούμε στους ομίλους του Champions League και να διεκδικήσω την τύχη μου στην Ευρώπη»
Τα όνειρά σου ποια είναι;
«Τελειώνω τώρα το 4ο έτος, σπουδάζω ΤΕΦΑ και αυτό που θέλω είναι να πάρω όσο γίνεται πιο γρήγορα το πτυχίο μου. Να καταφέρω να έχω μια γεμάτη χρονιά και να πάρουμε και πάλι το πρωτάθλημα με τον ΠΑΟΚ. Να πετύχουμε επιτέλους τον στόχο μας που είναι να μπούμε στους ομίλους του Champions League. Από εκεί και πέρα, προσωπικά για εμένα να κάνω μια γεμάτη χρονιά και να έχω μια καλή ευκαιρία να διεκδικήσω την τύχη μου στην Ευρώπη».
Πόσο εύκολο είναι αυτό;
«Είναι αρκετά δύσκολο φαντάζομαι να κάνεις το επόμενο βήμα, γιατί φεύγεις, προσωπικά εγώ θα αφήσω τον ΠΑΟΚ και την Ελλάδα μόνο για κάτι πολύ καλύτερο. Δεν θα φύγω για να πάω σε μια λίγκα που δεν είναι φανερά καλύτερη από της Ελλάδας. Δεν θα πήγαινα στο εξωτερικό μόνο για την εμπειρία, γιατί αυτό ελλοχεύει τον κίνδυνο να με πάει και πίσω. Αν πάω σε μια ομάδα ή πρωτάθλημα πιο χαμηλό από της Ελλάδας δεν θα το έκανα».
Την Εθνική ομάδα πως την βλέπεις;
«Η Εθνική ομάδα έχει κάνει μια αρκετά μεγάλη ανανέωση μπορώ να πω. Έχει αλλάξει πρόσφατα και προπονητή που τον είχα στον ΠΑΟΚ τον πρώτο μου χρόνο. Θεωρώ πως έχει βρει τον δρόμο της όσον αφορά το πλάνο που πρέπει να ακολουθήσει και την δουλειά που πρέπει να γίνει για να μπορούμε να κοιτάζουμε στα μάτια τις άλλες ομάδες της Ευρώπης. Πιστεύω πως με προσήλωση και ένα κράμα παλαιότερων και νεότερων παικτριών που αγωνίζονται στην Εθνική, μπορούμε να δούμε ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα και θετικά αποτελέσματα. Ο στόχος μας είναι να μπορέσουμε να βρεθούμε στα τελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης. Πάμε με το σκεπτικό πως μπορούμε να κερδίσουμε οποιοδήποτε αντίπαλο».
Πες πως τώρα αναλάμβανες ένα πόστο, τι θα άλλαζες για να μπορέσει το ποδόσφαιρο γυναικών να ανέβει επίπεδο;
«Θα έδινα βάρος στην διαφήμιση και την προβολή. Από social meadia για να μάθει ο κόσμος πως και οι γυναίκες παίζουν ποδόσφαιρο, πως έχει ομάδα ο ΠΑΟΚ, ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ».
Photo credits: Matthew Miller