Το πρόσωπο του «Se Acabo» δηλαδή του «it's over» και του ισπανικού #Metoo Τζένι Ερμόσο έχει πολλά να επιδείξει στην αθλητική της καριέρα, μέχρι την απόγειό της, που σκιάστηκε από την παραβιαστική συμπεριφορά του επικεφαλής του ισπανικού ποδοσφαίρου Λουίς Ρουμπιάλες.
Η Ερμόσο είναι η πρώτη σκόρερ στην ιστορία των γυναικείων ομάδων της Ισπανίας και της Μπαρτσελόνα. Όλα αυτά τα χρόνια, όταν ρωτούσες τις αμυντικές ποια ήταν η πιο δύσκολη αντίπαλος που είχαν να αντιμετωπίσουν, πάντα την ανέφεραν, ενώ αν ρωτούσες τις συμπαίκτριές της ποια ποδοσφαιρίστρια θαύμαζαν, το όνομα της θα αναφερόταν επίσης συχνά.
Είτε ήταν στην Μπαρτσελόνα, για την οποία έπαιξε για επτά σεζόν σε δύο περιόδους προτού αποχωρήσει το περασμένο καλοκαίρι, είτε στην Ισπανία, με την οποία έφτασε τις 100 συμμετοχές κατά τη διάρκεια του πρόσφατου Παγκοσμίου Κυπέλλου, η Ερμόσο ήταν πάντα γνωστή ως η ψυχή της ομάδας, αυτή που πάντα αστειεύεται, αυτή που πάντα ηγείται χωρίς να επιβάλεται. Η 33χρονη είναι η... DJ στα αποδυτήρια, λάτρης της μουσικής που αγαπάει ιδιαίτερα το ισπανικό συγκρότημα tecno-rumba Camela.
Αγάπησε το ποδόσφαιρο από έναν τερματοφύλακα. Όχι οποιονδήποτε τερματοφύλακα,τον παππού της, αλλά πάντα ήθελε να παίζει κοντά στα αντίπαλα καρέ και έχει κάνει σήμα κατατεθέν της το να σκοράρει.
«Ποια παίκτρια σκοράρει περισσότερο στην προπόνηση;». Ρώτησαν την τερματοφύλακα της Μπάρτσα Κάτα Κολ στο ισπανικό ποδοσφαιρικό podcast El Patio τον Νοέμβρη του 2020. «Η Τζένιφερ Ερμόσο, Είναι πάντοτε αυτή», απάντησε. «Όσο κι αν θέλεις να μαντέψεις τις προθέσεις της, είναι αδύνατο. Στο τέλος, αλλάζει πάντα το πλάνο της. Τα έχω παρατήσει», πρόσθεσε αστειευόμενη.
Η Ερμόσο γεννήθηκε στις 9 Μαΐου 1990 στο Carabanchel, μια από τις εργατικές συνοικίες της νότιας Μαδρίτης. Οι ρίζες της εξηγούν τον μαχητικό της χαρακτήρα. Πάντα έπρεπε να παλεύει - να ξεπερνά τις άμυνες αλλά και τα εμπόδια που αντιμετώπιζε κάθε παίκτρια της γενιάς της στην Ισπανία. Πριν από τα γεγονότα της απονομής του τροπαίου στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου πριν από λίγο περισσότερο από μια εβδομάδα και το σκάνδαλο σχετικά με τη συμπεριφορά του Λουίς Ρουμπιάλε, η Ερμόσο ήταν ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της επαγγελματοποίησης του γυναικείου παιχνιδιού στην πατρίδα της.
Η διαδικασία αυτή ολοκληρώθηκε μόλις το 2021, με μια συμφωνία μεταξύ παικτριών και αρχών που χρειάστηκε 18 μήνες για να επιτευχθεί και η οποία ακολούθησε μια απεργία των παικτριών στην οποία συμμετείχε η Ερμόσο ως αρχηγός της «ρόχα»!
Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ήταν μία από τις τρεις παίκτριες της Ισπανίας που εμφανίστηκαν μπροστά στα ΜΜΕ για να εξηγήσουν το κλίμα στο καμπ της εθνικής ομάδας. Αμέσως μετά, 15 παίκτριες αποσύρθηκαν από την επιλογή, επικαλούμενες ανησυχίες σχετικά με τη συμπεριφορά και τα πρότυπα. Η Ερμόσο δεν ήταν στην πραγματικότητα μια από τις 15, επειδή δεν συμφωνούσε με τον τρόπο που εκφράστηκε η διαμαρτυρία, αλλά τις υποστήριξε.
Δεν κλήθηκε για μήνες στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, αλλά επέστρεψε τον Φεβρουάριο - μια κίνηση που θεωρήθηκε ως σημάδι ότι και οι υπόλοιπες παίκτριες θα ακολουθούσαν.
Σε συλλογικό επίπεδο, εκανε το ντεμπούτο της στην ομάδα της Ατλέτικο Μαδρίτης το 2004 σε ηλικία 14 ετών, μετά από δύο χρόνια στο πρόγραμμα νέων της ομάδας. Την ώθησε ο παππούς της, πρώην τερματοφύλακας, ο οποίος είχε παίξει και ο ίδιος στην Ατλέτικο, αλλά είχε και την υποστήριξε του πατέρα της, που πρώτος την ενθάρρυνε να παίξει. Η γειτονιά ήταν ο τόπος εκμάθησής της. Πήγαινε στο πάρκο, συνοδευόμενη από τον μπαμπάς της και έπειτα πάλι εκείνος την πήγαινε στην Majadahonda - τη βορειοδυτική συνοικία όπου βρίσκεται το προπονητήριο της Ατλέτικο - βρέξει-χιονίσει για να κάνει τις προπονήσεις της.
Η ίδια συγκινείται πάντα όταν μιλάει για την οικογένειά της και την υπερηφάνεια που ένιωθε ο παππούς της όταν υπενθύμιζε σε όλους τους γείτονές του ή ανακοίνωνε σε οποιοδήποτε μπαρ ότι ήταν εγγονή του. Όταν έπαιξε για πρώτη φορά στην Ατλέτικο, αντικατέστησε την Άνα Μπέλεν Φερνάντεθ, πιο γνωστή ως Nervy, η οποία πάντα έλεγε ότι ήταν το πρότυπό της σε μια εποχή που δεν υπήρχαν πρότυπα γυναίκες ποδοσφαιρίστριες για τα κορίτσια που ξεκινούσαν το άθλημα. Συνήθιζε επίσης να θαυμάζει τον Ροναλντίνιο και τον Ζινεντίν Ζιντάν.Τώρα, η ίδια αποτελεί ένα από τα σημεία αναφοράς για τις γενιές των ποδοσφαιριστριών που έρχονται.
Η Ερμόσο έχει δύο θητείες στις δύο μεγαλύτερες ομάδες του ισπανικού γυναικείου ποδοσφαίρου: Την Ατλέτικο για οκτώ χρόνια μέχρι το 2010 και ξανά το 2018-19, και την Μπαρτσελόνα από το 2013-17 και το 2019-22.
Τον τελευταίο χρόνο αγωνίζεται στο Μεξικό για την Πατσούκα, αλλά αυτή δεν είναι η πρώτη της εμπειρία στο εξωτερικό. Σε μια εποχή που οι καλύτερες Ισπανίδες έπρεπε να πάνε στο εξωτερικό αν ήθελαν να εξελιχθούν, πήγε στη Σουηδία για την Ταϊρέσο τη σεζόν 2013 και πέρασε την περίοδο 2017-18 στη Γαλλία στην Παρί Σεν Ζερμέν. Υπήρξαν επίσης τρεις σεζόν σε μια άλλη ομάδα της Μαδρίτης, τη Ράγιο Βαγιεκάνο, από το 2010-13. Ήταν πάντα περιζήτητη σε κορυφαίους συλλόγους. Της αρέσει να παίζει ανάμεσα στις γραμμές και να δίνει την τελική πάσα, αλλά κατά τη διάρκεια της αρχικής παραμονής της στην Μπαρτσελόνα, ανέπτυξε επίσης την έφεση στο σκοράρισμα.
Όσον αφορά στην εθνική Ισπανίας σε 101 αγώνες έχει σκοράρει 52 φορές. Με τη φανέλα της Μπάρτσα πέτυχε 181 γκολ σε 224 παιχνίδια. Στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο, ήταν μία από τις βασικές παίκτριες της Ισπανίας, δείχνοντας την ευελιξία της παίζοντας ως ακραία, ως σέντερ φορ και στη μεσαία γραμμή σε επτά αγώνες.
Όταν η νικήτρια της Χρυσής Μπάλας του 2021 και του 2022 Αλέξια Πουτέγιας η οποία χρησιμοποιήθηκε με προσοχή καθώς επέστρεψε πρόσφατα από μακροχρόνιο τραυματισμό στο γόνατο, δεν ήταν στο γήπεδο κατά τη διάρκεια του τουρνουά, η Ερμόσο κινήθηκε πιο βαθιά για να σχηματίσει συνεργασία με την πρώην συμπαίκτρια της Μπαρτσελόνα Αϊτάνα Μπονμάτι στη μεσαία γραμμή. Κατά τα άλλα, χρησιμοποιήθηκε ως επιθετικός. Ήταν απαραίτητη για την ομάδα και στις δύο θέσεις.
Έχει πάντα ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της και είναι από εκείνες που μπορούν να φτιάξουν το κέφι ενός ολόκληρου οργανισμού, αλλά ο χαρούμενος χαρακτήρας της μπορεί επίσης να μετατραπεί αν το απαιτεί η κατάσταση και δεν φοβάται ποτέ να πει αυτό που σκέφτεται. Μιλάει αυθόρμητα και δεν είναι από εκείνες που αρέσκονται στις κοινοτοπίες. «Κερδίσαμε ένα γαμημένο Παγκόσμιο Κύπελλο», είπε, σε μια από τις πιο εμβληματικές φράσεις των πανηγυρισμών της Ισπανίας.
Η Ερμόσο ήταν ένας από τις παίκτριες που συγκινήθηκαν περισσότερο από την απροσδόκητη επιτυχία της Ισπανίας στην Αυστραλία - απροσδόκητη λόγω όλων όσων είχαν συμβεί στην προετοιμασία. Μόνο τρεις από τις 15 παίκτριες που αποσύρθηκαν από την επιλογή πέρυσι επέστρεψαν για το τουρνουά και υπήρχαν ακόμη εντάσεις για το θέμα του στυλ διαχείρισης του προπονητή Χόρχε Βίλντα και τον τρόπο με τον οποίο η Ισπανική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (RFEF) χειρίστηκε τη διαμάχη.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο, καθώς η Ισπανία περνούσε από τη φάση των ομίλων και στη συνέχεια στα νοκ άουτ παιχνίδια, δεν μπορούσε να σταματήσει να κλαίει μετά από κάθε νίκη.
Η συγκίνησή της ήταν κατανοητή. Φέτος έκλεισε τα 33 της χρόνια και, μαζί με τις Πουτέγιας, την Ιρένε Παρέδες και την Ιβάνα Άντρες, έχει παίξει σε κάθε Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών στο οποίο έχει προκριθεί η Ισπανία (2015, 2019 και τώρα 2023).«Το θέμα της ηλικίας είναι απλά ένας γαμημένος αριθμός που οι άνθρωποι θέλουν να βάζουν σε όλα», δήλωσε μετά τη νίκη της «ρόχα» στον ημιτελικό επί της Σουηδίας. «Δεν με ενδιαφέρει αυτό. Αυτό δεν είναι ένα δώρο. Έχω δουλέψει σκληρά γι' αυτό».
Είχε δίκιο.
Ξεκίνησε σε όλους τους αγώνες της Ισπανίας στη Νέα Ζηλανδία και την Αυστραλία και έπαιξε κάθε λεπτό, εκτός από την αντικατάστασή της στις καθυστερήσεις της συντριβής της Ελβετίας με 5-1 στη φάση των 16, αφού πέτυχε το πέμπτο γκολ, και ήταν σταθερά ανάμεσα στις καλύτερες, καθώς εκείνη και οι συμπαίκτριές της ανέβαιναν προς την κορυφή του κόσμου, ας τη γνωρίζουμε λοιπόν και για όσα την κάνουν να κλαίει από χαρά...