Το Παγκόσμιο Κύπελλο Γυναικών μπορεί να τελείωσε, αλλά πολλά ζητήματα που αφορούν το ποδόσφαιρο γυναικών παραμένουν ανεπίλυτα. Ο αγώνας των παικτριών της Νιγηρίας που πρέπει να πληρωθούν για τη συμμετοχή τους, το ζήτημα της ομάδας της Νότιας Αφρικής που μποϊκοτάρει έναν αγώνα προθέρμανσης σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις αμοιβές και τις συνθήκες, μέχρι τις λέαινες της Αγγλίας που αγωνίζονται για μπόνους που σχετίζονται με την απόδοση καθώς φυσικά και η «μάχη» της Ισπανίας, με τις διεθνείς να αποσύρονται ζητώντας την απόλυση του Λουίς Ρουμπιάλες.
Υπάρχει όμως και μια ομάδα που της αρνήθηκν το δικαίωμα ακόμη και να αγωνιστεί στην παγκόσμια σκηνή και δεν πρέπει να ξεχαστεί. Η εθνική ομάδα γυναικών του Αφγανιστάν έφυγε από τη χώρα μετά την αποχώρηση των στρατευμάτων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και την ανάληψη της κυριαρχίας των Ταλιμπάν το 2021.
Από τότε, αυτές οι παίκτριες, γυναίκες που πολέμησαν για την επιβίωσή τους, άφησαν τις οικογένειές τους και εγκαταστάθηκαν στην Αυστραλία, έχουν ξαναχτίσει τη ζωή και την ομάδα τους στη Μελβούρνη. Το ποδόσφαιρο τις έθεσε σε μεγάλο κίνδυνο και ύστερα τις έσωσε.
Σήμερα αγωνίζονται στην έβδομη κατηγορία της Αυστραλίας ως «Melbourne Victory AWT», αλλά έχουν αποκλειστεί από το να αγωνιστούν διεθνώς από ένα σύστημα που αρνείται να αναγνωρίσει μια ομάδα που δεν έχει εγκριθεί από την εθνική της Ομοσπονδία, με τους ηγέτες Ταλιμπάν να αρνούνται να επιτρέψουν στις γυναίκες οποιονδήποτε ρόλο στη δημόσια ζωή, πόσο μάλλον στον αθλητισμό.
Αδυνατώντας να αναγνωριστούν επίσημα από τη FIFA, τους αφαιρέθηκε το εργαλείο που χρησιμοποιούσαν για να απωθήσουν την καταπίεση.
Η ομάδα λαμβάνει πολλή υποστήριξη, από πολλές γωνιές του κόσμου και στην Αυστραλία οι παίκτριες συνάντησαν μια από τους μεγαλύτερους υποστηρικτές τους, τη Μαλάλα Γιουσαφζάι, ακτιβίστρια και αποδέκτη του βραβείου Νόμπελ ειρήνης, που πυροβολήθηκε από ένα μέλος των Πακιστανών Ταλιμπάν όταν ήταν 15 ετών.
«Αισθάνομαι τόσο χαρούμενη και ευγνώμων για αυτήν», λέει η Καλίντα Ποπάλ, η οποία συνίδρυσε την εθνική ομάδα και βοήθησε να απομακρυνθούν παίκτριες από το Αφγανιστάν το 2021. «Είναι τέλεια να την συναντάμε, λόγω των ιστοριών μας, λόγω των απωλειών μας, λόγω του κοινού μας εχθρού».
«Νιώθεις ελπίδα όταν συναντάς ανθρώπους που νοιάζονται πραγματικά. Οι παίκτριες χάρηκαν πολύ που τη γνώρισαν. Μερικές φορές νιώθεις τόσο μόνος όταν παλεύεις ενάντια σε μια αυτοκρατορία όπως η FIFA. Νιώθεις τόσο κουρασμένος. Νιώθεις ότι ουρλιάζεις αλλά είναι πολύ μεγάλο, το κτίριο είναι πολύ ψηλό και κανείς δεν μπορεί να ακούσει. Όταν βρίσκεις κάποιον σαν τη Μαλάλα να στέκεται μαζί σου, τολμηρή και δυνατά κάνοντας μια δήλωση και φωνάζοντας στη FIFA, ρωτώντας: "Σε ποια πλευρά στέκεσαι, στέκεσαι με γυναίκες, με γυναίκες ποδοσφαιριστές ή με τους Ταλιμπάν;" νιώθεις ελπίδα»!
Περισσότεροι από 170.000 άνθρωποι έχουν υπογράψει μια αίτηση με την οποία ζητούν από τη FIFA να αναγνωρίσει την εξόριστη ομάδα του Αφγανιστάν σε λιγότερο από ένα μήνα.
«Διάβασα για την ιστορία της Καλίντα και την ιστορία της εκκένωσης της αφγανικής ομάδας ποδοσφαίρου γυναικών», λέει η Μαλάλα. «Ήταν αποκαρδιωτικό να γνωρίζω ότι [έκαιγαν ή έθαβαν τις στολές τους επειδή δεν ήθελαν οι Ταλιμπάν να μάθουν ότι είχαν παίξει αθλήματα, κάτι για το οποίο κάποτε ήταν τόσο περήφανοι και γνωστοί. Η ζωή τους ήταν σε κίνδυνο. Ήταν λοιπόν λίγη ανακούφιση που ήξερα ότι εκκενώθηκαν, αλλά ταυτόχρονα ήταν αποκαρδιωτικό που πέρασαν όλα αυτά. Δεν έχασαν μόνο αυτές οι γυναίκες ένα όνειρο, αλλά και η μελλοντική γενιά κοριτσιών από το Αφγανιστάν που θα χάσει κάθε όνειρο να ασχοληθεί με τον αθλητισμό».
«Αυτή τη στιγμή γνωρίζουμε ότι οι Ταλιμπάν αρνούνται στις γυναίκες και στα κορίτσια το δικαίωμα στην εκπαίδευση, το δικαίωμα στην εργασία και το δικαίωμα συμμετοχής σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή δημόσια ζωή. Έτσι, είναι εντελώς αδιανόητο για τις γυναίκες να ασχολούνται με τον αθλητισμό στο Αφγανιστάν αυτή τη στιγμή. «Αυτό που είναι πιο αποκαρδιωτικό είναι ότι, ενώ τα γυναικεία αθλήματα κερδίζουν δημοτικότητα σε όλο τον κόσμο, έχουμε μια ομάδα από το Αφγανιστάν που δεν μπορεί να παίξει για τη χώρα της λόγω κάποιων τεχνικών στοιχείων ή ορισμένων κανόνων. Νομίζω ότι είναι τόσο σημαντικό για τη FIFA, για τους παγκόσμιους ηγέτες μας, για όσους βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης, να ανοίξουν τα μάτια τους και να διασφαλίσουν ότι αναγνωρίζουν ότι υπάρχουν διακρίσεις λόγω φύλου.
Ότι εξαιτίας αυτής της εντελώς αντιγυναικείας κυβέρνησης δεν υπάρχει μέλλον για τον γυναικείο αθλητισμό. Έτσι, αν δεν αναλάβουν δράση, οι Αφγανές γυναίκες δεν θα δουν μόνες τους μέλλον στον αθλητισμό. Ελπίζω να προχωρήσουν και να επιμείνουν στην τολμηρή δέσμευσή τους για ισότητα των φύλων και να διασφαλίσουν ότι θα αναλάβουν δράση σε αυτή την περίπτωση και θα βοηθήσουν την ομάδα γυναικών του Αφγανιστάν να μπορέσει να παίξει για τη χώρα τους».