Στην οικογένειά της όλα εκτυλίσσονταν σε φόντο κιτρινόμαυρα. Την πρώτη γηπεδική εμπειρία όμως την οφείλει στον ξάδερφό της τον Θανάση που μπορεί να ήταν γέννημα θρέμμα Πειραιώτης, όμως λόγω καταγωγής αγαπούσε την ΑΕΚ.
Πρώτη φορά λοιπόν που η Λήδα πήγε στο γήπεδο ήταν ένα παιχνίδι της Ένωσης με την Παναχαϊκή. Κάπου στις αρχές του '90. Δεν πήγαν στην Σκεπαστή, αλλά την Θύρα 21. Μέχρι εκείνη, την ιερή πρώτη φορά, κλεινόταν στο δώματιό της κάθε Κυριακή. Κρατούσε το ραδιοφωνάκι στα χέρια της, συντονιζόταν στην ΕΡΑ, κι αγωνιούσε μέχρι το τελευταίο σφύριγμα...
«Όταν ο Θανάσης πείστηκε να με πάρει επιτέλους μαζί του στο γήπεδο, δεν το πίστευα. Για μένα ήταν συγκλονιστική εμπειρία, να πάω στο Νίκος Γκούμας. Είχα μαγευτεί από την ατμόσφαιρα, από τους οπαδούς. Έχω ακόμα το εισιτήριο φυσικά. Γυρνώντας σπίτι εκείνη τη μέρα το κόλλησα στον τοίχο, πάνω από το κρεβάτι μου. Έμεινε εκεί για πάρα πάρα πολλά χρόνια», εξιστορεί στο GWomen.
Η Λήδα Τσενέ είναι είναι Διδάκτωρ Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι Διευθύντρια Επικοινωνίας, Καλλιτεχνικών και Εκπαιδευτικών προγραμμάτων της Comicdom Press, ιδρύτρια της Athens Comics Library, συνιδρύτρια του Girls Power Academy Greece. Η Λήδα είναι μητέρα τριών παιδιών. Κυρίως, και πριν από αυτά, η Λήδα είναι «ισόβια» φίλαθλος της ΑΕΚ.
Με αφορμή τη Γιορτή της Μητέρας, μιλά στο GWomen για το πώς ήταν για ένα κορίτσι να βρίσκεται στα 90's στο πέταλο μιας ομάδας. Για τον ρόλο της μητέρας της, που «μπήκε» στην οικογένεια της Original για χάρη της. Για τα δικά της παιδιά, που έχουν από μηνών πάρει το βάπτισμα του πυρός...
-Ήσουν φαντάζομαι η μειοψηφία στο πέταλο:
«Ναι η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχαν πολλά κορίτσια όταν ξεκίνησα να πηγαίνω στο γήπεδο. Βέβαια για μας στην ΑΕΚ και την Original υπάρχει ένα κορίτσι που ήταν το φωτεινό παράδειγμα. Η Χριστίνα, που όλες θαυμάζαμε κι αγαπούσαμε»
-Πώς ήταν η σχέση σου με τους οργανωμένους οπαδούς;
«Για μένα, οι οργανωμένοι οπαδοί υπήρξαν δεύτερη οικογένεια. Δεν ένιωσα ποτέ απειλή, δεν ένιωσα μειοψηφία, δεν ένιωσα σεξισμό... Πάντα με προστάτευαν. Όταν πηγαίναμε εκδρομές, έπαιρναν εκείνοι τη μαμά μου τηλέφωνο μέσα από το πούλμαν να τής πουν ότι όλα είναι καλά, να μην ανησυχεί. Στην περίπτωση που συνέβαινε κάτι ήμουν η πρώτη την οποία προστάτευαν. Λόγω αυτής της εμπειρίας δεν ένιωσα ποτέ ότι το γήπεδο είναι μη ασφαλής χώρος... Άλλωστε για κάμποσα χρόνια ήμουν στην ομάδα που ασχολιόταν με το εφημεριδάκι, το έντυπο της 21. Από το τυπογραφείο μέχρι τα σοκακια γύρω απ' τη Φιλαδέλφεα που το πουλούσαμε....».
Όταν έδινα Πανελλήνιες μέσα από την τότε εκπομπή της Original θυμάμαι που μού έστειλαν ευχές, γενικά νομίζω πως εκείνα τα χρόνια οι οργανωμένοι οπαδοί, τουλάχιστον όπως το βίωσα εγώ. Ήταν αυτό που λέμε μεταξύ μας... Άλλη Εντελώς Κατάσταση. Και πραγματικά στεναχωριέμαι που τα παιδιά μου δεν θα ζήσουν την εμπειρία που έζησα εγώ τότε».
Η μεγαλύτερη θυσία και το μεγαλύτερο δώρο της μητέρας μου ήταν που αποδέχτηκε αυτή μου την αγάπη
-Τι έλεγε η μητέρα σου για την «τρέλα για την ΑΕΚ»;
«Η μαμά μου [και ο πατέρας μου] δεν ήταν πολύ... ενθουσιασμένοι που μπήκα στο χώρο του ποδοσφαίρου τόσο δυναμικά, όμως παρόλα αυτά και αυτή πιστεύω ήταν η μεγαλύτερη θυσία και το μεγαλύτερο δώρο που έκανε η μαμά μου σε μένα, ήταν πως ήρθε και γνώρισε όλα τα παιδιά της Original.
Ήρθε μαζί μου στο "δωματιάκι", μαζί μου στο γήπεδο, στην Σκεπαστή. Έχουμε πάει μαζί με πούλμαν οργανωμένων οπαδών στην Τούμπα. Κι όλα αυτά για να βεβαιωθεί ότι είμαι καλά. Και την ευχαριστώ πολύ που αποδέχτηκε αυτή μου την αγάπη, το πάθος, κι ήταν μαζί μου συνοδοιπόρος στα πρώτα μου βήματα ως φίλαθλος. Ακόμα και τώρα όταν συναντιέμαι με παιδιά από τότε όλοι με ρωτάνε για εκείνη».
- Σας ένωσε όλη αυτή η κοινή εμπειρία;
«Όπως είπα εναι η μεγαλύτερη θυσία και ταυτόχρονα το μεγαλύτερο δώρο που μπορούσε να μου κάνει. Γιατί σίγουρα θα μπορούσε να με έχει αποτρέψει, να μου το είχε στερήσει... Αλλά στάθηκε δίπλα μου, ήρθε μαζί μου, έζησε ό,τι έζησα κι εγώ. Δεν θα ξεχάσω ότι μου είχε οργανώσει γενέθλια με θέμα την ΑΕΚ, είχε βρει τα τηλέφωνα των παιδιών από το club της Original της Αγ. Παρασκευής τότε. Είναι κάτι για το οποίο πάντα θα την ευχαριστώ. Εκείνη δεν ξέρω, αλλά εγώ σίγουρα...
Επιπλέον, ακριβώς επειδή μου επέτρεψε να το ζήσω. Κι ακριβώς επειδή εγώ είχα αυτή τη θετική εμπειρία ως φίλαθλος της ΑΕΚ και με τη σύνδεση που είχα και με το οργανωμένο κομμάτι των οπαδών, ήταν κι ένα από τα κίνητρα που μου έκαναν να ασχοληθώ και με την ενδυνάμωση των γυναικών μέσω του ποδοσφαίρου.
Επειδή πιστεύω πως το ποδόσφαιρο είναι το πιο ωραίο άθλημα, εκείνο που μπορεί να σου προσφέρει τις μεγαλύτερες συγκινήσεις και ταυτόχρονα είναι εκείνο που δίνει ελπίδα σε όλους, από τον μεγαλύτερο ως τον μικρότερο και είναι πραγματικά κρίμα να χαρακτηρίζεται και να το απολαμβάνουν μόνο οι άντρες. Προσπαθώ και μέσω από τη δράση που έχουμε αναπτύξει με το Girl Power Academy να ενθαρρύνουμε όσα περισσότερα κορίτσια και γυναίκες να ασχοληθούν με το ποδόσφαιρο, είτε σαν αθλήτριες, είτε σαν στελέχοι, είτε σαν απλοί φίλαθλοι...».
Ο μικρότερος γιος μου ήταν ο μικρότερος οπαδός στα εγκαίνια της Αγιάς Σοφιάς
- Σήμερα, έχεις τρια παιδιά, δύο αγόρια και ένα κορίτσι, έχουν πάρει το βάπτισμα του πυρός;
«Ολη η οικογένειά μου αγαπάει την ιεροτελεστία του γηπέδου. Συζητάμε για τις πιθανές ενδεκάδες, διαλέγουμε τις εμφανίσεις που θα φορούσουμε. Ζούμε όλον τον παλμό, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα. Και τα 3 μου παιδιά από την στιγμή που γεννήθηκαν έρχονται μαζί μας στο γήπεδο. Μάλιστα ο μικρότερος γιος μου ήταν και ο μικρότερος οπαδός που βρέθηκε στα εγκαίνια του νέου γηπέδου.
Σίγουρα σκέφτομαι πώς θα είναι όταν μεγαλώσουν και πώς θα πηγαίνουν μόνα στο γήπεδο γιατί από τότε έχουν αλλάξει αρκετά κάποια πράγματα... με όσα συμβαίνουν και γενικά για το πώς έχει αλλάξει τόσο η οπαδική κουλτούρα και οι κανόνες ασφαλείας. Θέλω να πιστεύω ότι μέχρι να μεγαλώσουν αρκετά για να πηγαίνουν μόνα τους... γιατί η αλήθεια είναι πως δεν θα γλιτώσουν εύκολα από μας, θα πηγαίνουμε παρέα για αρκετά χρόνια. Τα πράγματα ίσως να είναι καλύτερα. Να μη φοβόμαστε να κυκλοφορούμε με τις φανέλες της αγαπημένης μου ομάδας, να επιτρέπονται με ασφάλεια οι μετακινήσεις οπαδών, κι όλα όσα συζητάμε κατά καιρούς...».
- Δεν θέλω να κλείσουμε πριν μου πεις τι είναι ΑΕΚ για σένα
«Η ΑΕΚ είναι για μένα... κάτι το οποίο βρίσκεται κάθε μέρα μαζί μου. Σε ό,τι κι αν κάνω, ό,τι κι αν σκεφτώ, ό,τι κι αν νιώσω. Κάπου εκεί είναι και η ΑΕΚ. "Είναι η καρδιά σου και χτυπάει" που λέμε και στην original. Είναι ένα βαθύ συναίσθημα, είναι η καλύτερη μου φίλη. Είναι κάποιες στιγμές η οικογένειά μου, η παρηγοριά μου. Είναι η συγκίνησή μου, η χαρά μου, τα δάκρυά μου. Είναι αναμνήσεις, είναι η δύναμή μου... γιατί να πω ότι με βοήθησε αρκετά η γηπεδική μου εμπειρία να αντιμετωπίσω κι ένα πρόβλημα υγείας που είχα ως έφηβη. "Είναι η καρδιά μου και χτυπάει".».