Από ένα μικρό χωριό στο Μαλάουι μέχρι την κορυφή του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, η διαδρομή της Τάμπιθα Τσαγουίνγκα ήταν γεμάτη δυσκολίες, αλλά και πολλές επιτυχίες. «Από τα πέντε μου χρόνια, το ποδόσφαιρο ήταν το μόνο που είχα στο μυαλό μου. Ήθελα απλώς να παίζω, να τρέχω πίσω από μία μπάλα, να γίνομαι καλύτερη κάθε μέρα», εκμυστηρεύτηκε στην Equipe.
Στο Μαλάουι, όμως, το ποδόσφαιρο δεν ήταν για τα κορίτσια. Στην κοινωνία στην οποία μεγάλωσε, οι γυναίκες έπρεπε να μένουν στο σπίτι, να ασχολούνται με τις δουλειές και το μεγάλωμα των παιδιών τους και να μην ακολουθούν τα όνειρά τους, πόσω μάλλον να ασχολούνται με ένα «ανδρικό» άθλημα. Για την Τάμπιθα, το ποδόσφαιρο ήταν μία μορφή ελευθερίας, αλλά και μια επανάσταση απέναντι σε μία κοινωνία που την περιφρονούσε. Οι γονείς της την τιμωρούσαν κάθε φορά που την έβλεπαν να παίζει και την αποκαλούσαν «ντροπή» της οικογένειας. Παρά την απόρριψη που βίωσε από τα πιό κοντινά της άτομα, εκείνη δεν το έβαλε κάτω.
Barbra Banda: The first Zambian woman to be nominated for the Ballon d'Or 🇿🇲
— ESPN Africa (@ESPNAfrica) September 4, 2024
Tabitha Chawinga: The first Malawian woman to be nominated for the Ballon d'Or 🇲🇼 pic.twitter.com/zakRrTWkZR
Πολλές φορές η κατάσταση ήταν πιο σφοδρή και ξέφευγε από τα όρια της επίπληξης. Μέσα από τα δικά της λόγια, περιγράφει το ότι στο σπίτι κυριαρχούσε η αυστηρότητα και οι τιμωρίες ήταν συχνές, με την ίδια να υφίσταται τις συνέπειες της κάθε παρασπονδίας που έκανε. Δεν ήταν λίγες οι φορές που ένιωθε ότι δεν μπορούσε να ακολουθήσει τα όνειρά της, λόγω της συστηματικής κακοποίησης, όμως το ποδόσφαιρο ήταν αυτό που της έδινε τη δύναμη να συνεχίσει. Οι δυσκολίες δεν περιορίζονταν στον οικογενειακό της κύκλο και στις τιμωρίες από τους γονείς της. Στην κοινότητα στην οποία μεγάλωσε, τα κορίτσια δεν είχαν καν δικαίωμα να παίζουν με τα αγόρια και η Τάμπιθα που δεν υπάκουε σε αυτούς τους «κανόνες» υπήρξε συχνά στόχος κακοποίησης και εκφοβισμού. Η καταπίεση αυτή την έκανε ακόμα πιο αποφασισμένη να φύγει και να ζήσει το όνειρό της αλλού.
Η ίδια είπε στην Equipe ότι κάθε απόγευμα κρυβόταν στα στενά πίσω από το σπίτι της, ξυπόλητη, και έπαιζε με τα αγόρια. Χρησιμοποιούσε μπάλες φτιαγμένες από πλαστικές σακούλες και σχοινιά, και έπαιζε ποδόσφαιρο μέχρι να δύσει ο ήλιος. «Δεν με ένοιαζε που τα πόδια μου γέμιζαν πληγές. Το μόνο που ήθελα ήταν να συνεχίσω να κλωτσάω την μπάλα. Τα τραύματα από τις δύσκολες συνθήκες του παιχνιδιού ήταν εμφανή, αλλά ήξερα πως το ποδόσφαιρο ήταν ο μοναδικός τρόπος να ξεφύγω από την καταπίεση και τις περιορισμένες προοπτικές που είχα στο μέρος που ζούσα», πρόσθεσε.
🦁🇲🇼 Tabitha Chawinga has completed a move to eight-time #UWCL winners, Lyon ✍️
— UEFA Women’s Champions League (@UWCL) July 2, 2024
The Malawi international scored five goals in her debut UWCL campaign for Paris last season 🔥 pic.twitter.com/LulMR5bd80
Το ποδόσφαιρο έγινε γι’ αυτή ζήτημα ζωής και θανάτου. Σε ηλικία 18 ετών, έφυγε από το Μαλάουι με προορισμό τη Σουηδία. «Ήξερα πως η αποτυχία δεν ήταν επιλογή για εμένα. Δεν μπορούσα να γυρίσω πίσω στη φτώχεια...»
Εκεί ξεκίνησε να χτίζει την καριέρα της, σημειώνοντας 39 γκολ σε 17 αγώνες. Το 2018, υπέγραψε με την κινεζική Jiangsu Suning, κατακτώντας το Κύπελλο Κίνας το 2019. Στη συνέχεια, αγωνίστηκε σε Wuhan Jianghan University, δόθηκε δανεική στην Ίντερ το 2022, πήρε μεταγραφή στην Παρί Σεν Ζερμέν ένα χρόνο μετά και από το 2024 είναι παίκτρια της Λυών.
Ως αρχηγός της εθνικής Μαλάουι, δεν ξεχνά ποτέ την καταγωγή της. Δημιούργησε ακαδημία ποδοσφαίρου στην πατρίδα της και επένδυσε οικονομικά στην οικογένειά της, βοηθώντας τη να ορθοποδήσει. Σήμερα, έχει ως στόχο να βρεθεί στην κορυφή της Ευρώπης. «Θέλω να φτάσω στον τελικό του Champions League και να κερδίσω», εκμυστηρεύτηκε στην Equipe, ως ένα ζωντανό παράδειγμα ελπίδας και πίστης ότι τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα με αφοσίωση και σκληρή δουλειά.