Μια από τις αθλήτριες που αν και δεν αγωνίστηκε συγκέντρωσε επάνω της τα βλέμματα στο Santorini Experience ήταν χωρίς αμφιβολία η Κέλλυ Αραούζου. Πρωταθλήτρια της κολύμβησης στο open water (δεν είναι ανοιχτή θάλασσα γιατί γίνονται αγώνες και σε λίμνες και σε ποτάμια), με χρυσά και αργυρά μετάλλια σε Ευρωπαϊκούς αγώνες και σε Παγκόσμια Πρωταθλήματα, που ωστόσο στα 31 της υπηρετεί την κολύμβηση από άλλο μετερίζι. Για την ακρίβεια είναι εκπρόσωπος των αθλητών στην ΚΟΕ.
Η Αραούζου βρέθηκε στο παλιό λιμάνι των Φηρών παρακολουθώντας τον εξαιρετικό αγώνα κολύμβησης που είχε αφετηρία το ηφαίστειο και τερματισμό το λιμάνι και μιλώντας στο GWomen δεν έκρυψε πως θα ήθελε να πέσει και πάλι στην θάλασσα. Δεν έκρυψε επίσης και την αισιοδοξία της για το μέλλον του αθλήματος, κάτι πολύ σημαντικό. Μια αισιοδοξία που είχε εκφράσει και πριν ένα χρόνο όταν είχε μιλήσει επίσης στο Gwomen.
Κέλλυ ας ξεκινήσουμε με την διοργάνωση. Πως την είδες όχι μόνο οργανωτικά, αλλά και ως αγωνιστικό επίπεδο;
«Η αλήθεια είναι πως γίνεται για 7η χρονιά αν δεν κάνω λάθος, είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι που βλέπουμε τόσο κόσμο να συμμετέχει και αυτού του βεληνεκούς αθλητές. Εγώ είμαι τρισευτυχισμένη που βλέπω παλιές μου συναθλήτριες και είναι αρκετά συγκινητικό για εμένα να τις βλέπω πάλι σε άλλους χώρους πέρα των μεγάλων διοργανώσεων. Καθίσαμε προχθές ήπιαμε ένα τρομερό κοκτέιλ και είπαμε ιστορίες και ήταν μια φανταστική βραδιά.
Αυτό είναι το Santorini Experience, μια τρομερή εμπειρία όπου συναντιούνται δύο κόσμοι. Ο ερασιτεχνικός και ο επαγγελματικός αθλητισμός, οπότε βλέπουμε πως αυτά τα δύο αλληλοεπιδρούν και το χαίρονται όλοι. Αυτό που είδα την Κυριακή ήταν πάρα πολύ ωραίο, τα νερά ήταν φανταστικά, μας έκανε μια τρομερή μέρα. Η διοργάνωση δεν χρειάζεται συστάσεις για να ερχόμαστε τόσα χρόνια, είναι από μόνο του μια δήλωση. Ευελπιστούμε να συνεχίσει να γίνεται και πραγματικά εύχομαι καλή συνέχεια και καλή αρχή στους αθλητές γιατί είναι πρώτη σεζόν τώρα, έρχονται Ολυμπιακοί Αγώνες, έρχεται Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και εύχομαι σε όλους καλή επιτυχία».
«Ήταν δύσκολο να είμαι έξω από το νερό, δεν φεύγει εύκολα μια ρουτίνα 30 ετών»
Πόσο εύκολο ήταν ως αθλήτρια που έχεις επιτυχίες να κάθεσαι και να βλέπεις και να μην μπαίνεις; Είπες μέσα σου “πω θα ήθελα να μπω και εγώ μέσα”;
«Εντάξει για εμένα ήταν αρκετά δύσκολο να είμαι έξω από το νερό. Προπονούμαι κάθε μέρα, ακόμα δεν έχω σταματήσει. Πολλές φορές έχει περάσει από το μυαλό μου να αρχίσω και πάλι να ξαναμπώ σε αυτή την διαδικασία, αλλά ξέρω πως το σταμάτησα για τους σωστούς λόγους, έχω αρχίσει καινούργια κεφάλαια στην ζωή μου και είμαι πάρα πολλή χαρούμενη γι' αυτό. Βέβαια καταλαβαίνεις πως μία ρουτίνα 30 ετών δεν φεύγει γρήγορα από πάνω σου.
Οπότε είμαι πάρα πολλή ευτυχισμένη που βλέπω τα νέα παιδιά να συνεχίζουν και μεταδίδουμε και εμείς ότι μπορούμε. Εγώ με τον νέο μου ρόλο ως εκπρόσωπος των αθλητών στην ΚΟΕ, τους βλέπω να έρχονται και να ζητούν συμβουλές για το πως θα κολυμπήσουν καλύτερα και αυτό μας κάνει ακόμα πιο ευτυχισμένους γιατί αυτή η θέση δεν υπήρχε. Οπότε για τους νέους αθλητές θεωρώ πως είναι μια ανάσα να υπάρχει η φωνή τους σε ένα διοικητικό συμβούλιο και να μιλάει κάποιος γι' αυτούς και να έχουν και οι ίδιοι λόγο, γιατί στο κάτω-κάτω γι' αυτούς γίνονται όλα, είναι οι πρωταγωνιστές, εμείς είμαστε για να υπηρετούμε τους αθλητές, αυτή είναι η αλήθεια, για να τους βοηθήσουμε να φτάσουν ακόμα πιο ψηλά και η ανταπόκριση των αθλητών είναι σημαντική γιατί βλέπω πως έχουν αγκαλιάσει αυτή την θέση. Εμείς είμαστε πάντα εδώ δίπλα τους».
Βλέπουμε το τελευταίο διάστημα μια άνοδο στην ελληνική κολύμβηση, τι έχει γίνει;
«Κοίτα, θα σου πω τι έχει συμβεί. Η πιο ειλικρινής απάντηση που μπορώ να σου δώσω, είναι πως μέχρι το 2004 υπήρχαν αυτές οι εικόνες. Είχαμε αθλητές που είχαν πάρει μετάλλιο σε Ευρωπαϊκό όπως η Νέρι Νιαγκουάρα, υπήρχε ο Γιάννης ο Δρυμωνάκος και αθλητές που τους στήριζε η Πολιτεία και έκαναν πράγματα και όντως μπορούσαν να βιοποριστούν μέσω από αυτό.
Από το 2007 και μετά όπου σταμάτησαν τα περισσότερα προνόμια, η περισσότερη βοήθεια από την Πολιτεία, καταλαβαίνεις πως αυτό θα είχε συνέπειες. Όταν ένας αθλητής φτάνε στα 18 του και πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στον Ερασιτεχνικό αθλητισμό και την σχολή του, τα επαγγελματικά του, ένα μέλλον που είναι αβέβαιο δεν είναι πρώτη του επιλογή. Είχαμε μετάλλια το 11, το 13, το 15 στο open water που ανάμεσα σε αυτά ήμουν και εγώ, σε πληροφορώ πως δεν πήραμε ποτέ κάτι πίσω από την πολιτεία για ότι φέραμε στην Ελλάδα. Οπότε είναι και άδικο να λέμε για τα παιδιά».
Ναι αλλά τώρα δίνει; Τι έχει αλλάξει; Είναι αυτό που λέμε η γενιά;
«Θα σου πω τι έχει γίνει. Δεν έκατσε μια γενιά, έκατσε η ISL η οποία είναι η ιδιωτική Λίγκα που έγινε και έφερε χορηγούς. Πήγε να χτυπήσει ξεκάθαρα την μεγάλη ομοσπονδία που λέγεται FINA. Οι αθλητές στράφηκαν προς τα εκεί, απειλήθηκε η FINA και έτσι αναγκάστηκε να δώσει περισσότερα χρήματα στα μετάλλια, στην συμμετοχή σε τελικούς και έδωσε μεγαλύτερο κίνητρο στους αθλητές».
Το μέλλον πως το βλέπεις στην κολύμβηση;
«Φανταστικό. Εγώ βλέπω νέα παιδιά να θέλουν να αθληθούν, να θέλουν να πάρουν μετάλλια να θέλουν να διακριθούν που αυτό είναι το σημαντικό να θέλεις να διακριθείς. Είτε έρθει το μετάλλιο είτε δεν έρθει σημασία έχει να πας γι' αυτό και βλέπω πως πολλοί πάνε γι' αυτό».