Πετρίδου στο GWomen: «Το τουρνουά αυτό είναι η αρχή πολλών, δίνουμε στην Ίο μία νέα διάσταση»

Ο λόγος που αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την οργάνωση του τουρνουά beack volley στην Ίο;

«Αγαπώ πολύ τον αθλητισμό. Και αγαπώ και πάρα πολύ τα παιδιά, επομένως είχα ξεκινήσει πολλά χρόνια πριν να κάνω ένα camp μπάσκετ και διάφορα αθλητικά events για τα παιδιά στην Ίο. Είχαμε διοργανώσει και ένα 3x3 μπάσκετ, το οποίο πήγε υπέροχα και μετά από αυτό κάπως έτσι μας έμαθε και ο Βαγγέλης (σ.σ. "επίθετο",συνδιοργανωτής του τουρνουά) και μου πρότεινε να οργανώσουμε κάτι με το beach volley.
Η Ίος είναι μία φυσική έδρα για το συγκεκριμένο άθλημα γιατί έχει παραλίες με υπέροχη άμμο, μεγάλες, ίσιες... Οπότε "γιατί όχι;". Δηλαδή αυτό που είχαμε κάνει με το μπάσκετ το 3x3 ήταν πάρα πολύ ωραίο, αλλά έπρεπε να γίνει μία ολόκληρη διαδικασία για να φτιαχτούν τα γήπεδα και να είναι σωστά. Ενώ, όταν έχεις αυτή την άμμο δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι παραπάνω, όλα είναι σωστά από μόνα τους. Είναι φυσικό, ανήκει στο νησί.
Μου το πρότεινε, λοιπόν, ο Βαγγέλης, είπα να δώσω μία ευκαιρία να δούμε πως θα πάει και συγχρόνως ήθελα να τιμήσω και την κοριτσίστικη ομάδα του βόλεϊ που μόλις είχε ιδρυθεί στο νησί. Ήταν τα πρώτα τους πατήματα για να αρχίσουν να είναι πιο οργανωμένες σαν ομάδα, να κάνουν προπόνηση κτλ. καθώς δεν υπάρχει κλειστό γυμναστήριο στο νησί. Επομένως, ήθελα να τιμήσω και τα κορίτσια, γιατί όλοι ξέρουμε ότι ο οργανωμένος αθλητισμός είναι αρκετά "υπέρ" και πιο εύκολος στα αγόρια παρά στα κορίτσια».

Και ο οργανισμός αυτός ήταν μεικτός, με όλες τις ηλικίες;

«Είχε όλες τις ηλικίες. Εννοείται ότι στα νησιά δεν μπορείς να έχεις ποσότητα για να έχεις διαφορετικές ομάδες. Ακόμη και στο ποδόσφαιρο, έχει μεγάλους και παιδιά 16-17 χρονών που μπορούν να αγωνίζονται μαζί τους. Έτσι ακριβώς ήταν και η ομάδα που ξεκίνησε στο βόλεϊ και συνεχίζει».

Είναι κάτι που είχατε ασχοληθεί η ίδια στο παρελθόν; Το βόλεϊ ή το beach volley... Πώς υπάρχει όλο αυτό το background;

«Έπαιζα βόλεϊ μικρή όσο ήμουν στο σχολείο και πριν φύγω στην Αμερική. Η αλήθεια είναι ότι μεγαλώνοντας και έχοντας τελειώσει το σχολείο το '81 δεν υπήρχαν πολλά οργανωμένα ομαδικά αθλήματα εύκολα προσβάσιμα για τα κορίτσια. Το βόλεϊ ήταν από τα λίγα και το μοναδικό που μου πρόσφερε εμένα το σχολείο μου. Beach volley από την άλλη δεν έχω παίξει ποτέ. Και όταν πάω να παίξω νιώθω πάρα πολύ αργή, σαν ελέφαντας (γέλια). Παρότι και οι ελέφαντες είναι πολύ πιο γρήγοροι από εμένα, τί να πω, χελώνα. 'Ομως μου αρέσει. Θεωρώ ότι είναι ένα υπέροχο, χαρούμενο άθλημα.
Τα παιδιά μου (σ.σ μητέρα διδύμων και τριδύμων) παίζουν ερασιτεχνικά. Πιο πολύ ασχολήθηκαν με το μπάσκετ. Αλλά όλοι παίζουν το καλοκαίρι λίγο beach volley».

Τί είναι αυτό που σας κέντρισε το ενδιαφέρον περισσότερο στο άθλημα;

«Είναι ένα άθλημα που συνδυάζει την άμμο, την θάλασσα, τον αέρα και την φύση. Η οποία είναι υπέροχη στη χώρα μας και νομίζω ότι μπορούμε να αποκτήσουμε μία δυνατή θέση στο παγκόσμιο γίγνεσθαι του αθλήματος. Δεν είναι πάρα πολλές χώρες που έχουν αυτή τη δυνατότητα να το κάνουν. Ακόμη και στην Αμερική, είναι η Καλιφόρνια εκείνη που το είχε. Η Βραζιλία... Δεν είναι τυχαίο το ποιες χώρες το στηρίζουν. Σε εμάς είναι η Ιταλία.
Με ιντρίγκαρε πάρα πολύ το να βοηθήσω ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει μία πιο δυνατή θέση στο συγκεκριμένο άθλημα. Όσο και η Ίος, ένα νησί που αγαπώ πολύ και νομίζω πραγματικά ότι είναι όμορφη και φυσική έδρα για αυτό το σπορ».

Ποιός είναι ο λόγος που πιστεύετε πως υπήρξε ένα μεγάλο χάσμα, ή πτώση στο beach volley στη χώρα μας και για παραπάνω από μία δεκαετία δεν υπήρχε αντίστοιχη δράση;

«Μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, υπήρξε μία αποκλιμάκωση γιατί προσπαθήσαμε όλοι και ήταν πολύ όμορφο το ότι καταφέραμε να το φέρουμε εις πέρας χωρίς να υπάρξει κάποιο πρόβλημα. Το 2004 ήταν οι πρώτοι Ολυμπιακοί που έγιναν μετά το τρομοκρατικό χτύπημα στην Αμερική, οπότε υπήρχε πολύ μεγάλο στρες και σε πολλά επίπεδα.
Έπειτα από αυτό χαλάρωσαν λίγο τα πράγματα, ξεκίνησε και η κρίση, οπότε δεν υπήρχε πολύ μεγάλη διάθεση ούτε από το κράτος. Συνήθως δεν έχει πολύ μεγάλη διάθεση να διοργανώνει και να βγαίνει μπροστά σε αθλητικά events, παρά μόνο αν πρέπει ίσως. Και το ιδιωτικό κομμάτι, κακά τα ψέμματα, είναι μεγάλο. Είναι ένα ακριβό σπορ το να είσαι σπόνσορας σε ένα event. Και μέχρι εκείνη τη στιγμή υπήρχαν εταιρείες με αθλητικά ή οτιδήποτε.
Με την κρίση αυτό σταμάτησε, οι εταιρείες δεν είχαν budget και φυσικά για αυτό υπήρξε και ένα χάσμα. Είχες και ένα ελληνικό κράτος που πάλευε να επιβιώσει και να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας στον υπόλοιπο κόσμο, επομένως δεν μπορούσε να συνεισφέρει. Δεν νομίζω ότι ήταν στις προτεραιότητες. Ο ιδιωτικός τομεάς ήταν σημαντικός και για αυτό δημιουργήθηκε ένα κενό στα χρόνια».

Πόσο δύσκολο είναι να οργανωθεί μία τέτοια διοργάνωση και τί απαιτήσεις μπορεί να έχει; Πάνω σε αυτά που λέγαμε και νωρίτερα...

«Για μένα αν δεν ήταν ο Βαγγέλης, δεν θα το προσπαθούσα ποτέ. Ο ίδιος έχει ξεπεράσει πάρα πολλά εμπόδια, εν μέρει επειδή ξέρει πολύ καλά το άθλημα και το αγαπάει οποτε έχει επιμονή και υπομονή, αλλά και γιατί γνωρίζει πως έχει την στήριξή μου. Στην αρχή όταν πήγαμε για πρώτη φορά να ζητήσουμε το "δικαίωμα" να το κάνουμε, δεν σου κρύβω ότι υπήρχε ένας... χλευασμός, μία δυσπιστία. Είναι δύσκολο γιατί δεν έχεις πολλές φορές στην Ελλάδα την στήριξη του δημοσίου τομέα.
Πιστεύω ότι όταν συνυπάρξουν δημόσιος και ιδιωτικός τομέας, μπορούν να κάνουν θαύματα! Γιατί το δημόσιο έχει την αίγλη και ένα know how για το πώς να κάνει πράγματα σε επίσημα επίπεδα και ο ιδιωτικός έχει την ευελιξία και την οικονομική δυνατότητα για αυτά. Πρώτη χρονιά που κάναμε το τουρνουά στην Ίο, ενώ το είχαμε συζητήσει με την αιγίδα του Δήμου γιατί δεν μπορείς να το κάνεις αυτό μόνος σου, είμασταν στο λιμάνι να υποδεχτούμε τους αθλητές και δεν ήξερε ο κόσμος στο λιμάνι ότι το νησί τους έχει αυτό το event.
Το οποίο το κάνουμε και στην αρχή της σεζόν, για να βοηθήσουμε να... ανοίξει η σεζόν. Είναι ένα θέμα να κάνεις ένα ωραίο παγκόσμιο πρωτάθλημα ή πανελλήνιο, όμως βοηθάει πάρα πολύ ένα νησί στο να ανοίξει τη σεζόν του και να μην είναι αυτοί οι δύο μήνες που συνηθίζονται.
Ειδικά με το beach volley και το συγκεκριμένο νησί, είναι όμορφο, γιατί ενδεχομένως να κατεβαίνουν ομάδες για προπόνηση τον χειμώνα. Αυτή την παραλία δεν θα την βρουν ούτε στην Πολωνία, ούτε στην Γερμανία, ούτε στην Αυστρία. Για να έχουν μία προπόνηση σε πραγματικές συνθήκες. Εύκολο δεν είναι, ακατόρθωτο δεν είναι. Θέλει υπομονή, επιμονή και έναν Βαγγέλη να βοηθάει».

Πόσο σημαντικό είναι το τουρνουά για το νησί και πόσα επίπεδα καλύπτει;

«Το νησί αυτό έχει πάρα πολλά νιάτα, και όταν του δίνεις ακόμη μία διάσταση είναι υπέροχο γιατί αγκαλιάζει όλο και περισσότερο τη νέα πραγματικότητα. Το πώς είμαστε σαν άνθρωποι. Δεν είμαστε μόνο άνθρωποι του... βραδιού. Είμαστε, αλλά είμαστε και άτομα της ημέρας και της φύσης. Είναι σημαντικό γιατί ο κόσμος γνωρίζει την Ίο. Έρχονται πολλοί που δεν θα είχαν έρθει. Πιστεύω θα βοηθήσει πάρα πολύ να μεγαλώσει τη σεζόν, αλλά και να είναι η αρχή πολλών. Συζητάμε να κάνουμε και ποδοβόλεϊ. Οτιδήποτε κάνεις με παραλία, έχει πολλές διαφορετικές εναλλακτικές. Με σπορ που δεν ξέραμε στην Ελλάδα και μπορούν να γεμίσουν ένα καλοκαίρι και μπορούμε να φέρουμε και κόσμο που θα βοηθήσει το νησί με διάφορους τρόπους. Σίγουρα είναι ένα καταρχήν τουριστικό νησί, αλλά το βασικό είναι η άλλη διάσταση και η επιμήκυνση της σεζόν».

Το γενικότερο πλαίσιο όσον αφορά τον αθλητισμό και το όραμά σας πάνω σε αυτόν ποιο είναι;

«Ελπίζω κάποια στιγμή να μπορέσουμε να συνεισφέρουμε ώστε να γίνει ένα κλειστό στην Ίο. Το οποίο θεωρώ ότι το 2022 είναι must για ένα νησί με τόσα πολλά παιδιά. Εκεί μπορούν να... εκδηλωθούν και άλλα ταλέντα. Κάποιος μπορεί να είναι πολύ καλός στο πινγκ πονγκ, εξαιρετικός στην ξιφασκία, στην ενόργανη και οτιδήποτε μπορείς να σκεφτείς. Αλλά αν δεν έχεις ένα χώρο για να δοκιμάσεις και να γνωρίσεις ένα σπορ, τότε δεν θα μπορέσεις να το κάνεις ή θα το ανακαλύψεις σε μία ηλικία που θα είναι πλέον αργά για να χαρείς ό,τι είχες».

Πατώντας στα ταλέντα και σε όσους έχουν περάσει από το νησί, ποιοί είναι οι μεγαλύτεροι παίκτες/παίκτριες που έχουν έρθει κατά καιρούς;

«Ο Κόμπι Μπράιαντ! Έκανε σουτάκια σε ένα γηπεδάκι και δεν τον είχε καταλάβει κανείς. Η Ίος είναι πολύ ροκ νησί, δεν έχουμε παπαράτσι, πέρα από τους εαυτούς μας. Νομίζω ήταν η χρονιά μετά το 3x3, το 2018. Εντάξει, όμως, στο 3χ3 ήρθαν τεράστια ονόματα. Το διοργανώσαμε με τον Δημήτρη τον Παπανικολάου και είχαμε Διαμαντίδη, Τσαρτσαρή, Παπαλουκά, Παππά... Και στο ποδόσφαιρο έχουν περάσει Μόρας, Κατσουράνης, ο Φαντ' Σχιπ, φέτος θα έρθει ο Μπασινάς».

Τo project είναι μόνο για την Ίο ή έχετε και άλλα στο μυαλό σας;

«Εγώ προσωπικά ψυχή τε και σώματι είμαι στην Ίο...Ο Βαγγέλης από ό,τι καταλαβαίνω έχει αρχίσει και με προδίδει λίγο και ανοίγει τα φτερά του, αλλά θα ήταν υπέροχο όλο αυτό να πάει και πιο μακριά. Δεν είναι μόνο η Ίος που "πνίγεται" από έλλειψη αθλητισμού. Όλα τα νησιά το χειμώνα, αν εξαιρέσεις την Σαντορίνη και λίγο τις Νάξο και Μύκονο που έχει αθλητισμό σύλλογο, τα υπόλοιπα νησιά... πνίγονται! Θα ήταν πολύ ωραίο να υπάρχει στο beach volley ένα πρωτάθλημα ανάμεσα στα νησιά. Ένα... Κυκλαδίτικο, ένα του Βορείου Αιγαίου, ένα του Ιονίου και να κάνεις τους τελικούς παραδείγματος χάριν στο Σύνταγμα. Αυτό θα ήταν ονειρικό.
Για να επιβιώσουν events και να γίνει κάτι καθιερωμένο, όμως, πρέπει να μπορούν να χρηματοδοτούνται από μία βάση και να έχουν κάτι λογικό στο συν και στο πλην. Έχουμε δει ότι ομάδες που πετυχαίνουν έχουν χρηματοδοτηθεί. Θέλει να έχεις βάσεις για να έχεις τα δικά σου τα παιδιά, ή κατά κάποιο τρόπος κάποιος να σε πιστεύει για να σε στηρίζει σε πολύ πλατύ φάσμα. Κάτι οργανωμένο και σε γερές βάσεις!».