Την φετινή χρονιά και μετά από πολλά χρόνια, πριν τους τελικούς στο Thessaloniki Grand Slam σε άνδρες και γυναίκες, υπήρξαν οι τελικοί στα Juniors. Στα κορίτσια και το Κ19 την παράσταση έκλεψαν οι Ελένη Αλεξόγλου και Μυρτώ Πασχαλάκη, οι οποίες επικράτησαν με 2-0 (21-12, 21-17) των Κυριακής Κουκουδίτσα, Κατερίνας Λιόφτη κατακτώντας τον τίτλο.
Και έκλεψαν την παράσταση όχι μόνο γιατί έπαιξαν εξαιρετικά, αλλά γιατί η Αλεξόγλου είναι μόλις 13 ετών και η Πασχαλάκη 15. Τα δύο ταλαντούχα κορίτσια μίλησαν στο GWomen μαζί με τον προπονητή τους Ηλία Ζωλασταθιάδη (ήταν προπονητής και των φιναλίστ του τελικού) τόσο για την διάκριση, όσο και για τα όνειρά τους, ενώ ξεκαθάρισαν πως δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσουν την άμμο για την σάλα.
Αρχικά πως σας φάνηκε η εμπειρία του να παίζετε σε τόσο νεαρή ηλικία στην Πλατεία Αριστοτέλους σε γεμάτες εξέδρες, ξέχωρα με την κατάκτηση του τίτλου.
Ελένη: «Ήταν πολύ ωραία γιατί είχε και πολύ κόσμο. Ακόμα είμαστε μικρές και μαζεύουμε εμπειρίες. Παίξαμε και με τα κορίτσια που κάνουμε μαζί προπόνηση, οπότε το άγχος δεν υπήρχε. Εγώ ένιωθα λες και ήμουν στην προπόνηση».
Μυρτώ: «Πρώτη φορά παίξαμε μπροστά σε τόσο κόσμο και ήταν πάρα πολλή ωραία εμπειρία. Όπως είπε και η Ελένη παίξαμε με τα κορίτσια που κάνουμε προπόνηση και νομίζω πως το ευχαριστηθήκαμε όλες πάρα πολύ και ήταν σαν να κάναμε προπόνηση».
Εσύ ως κόουτς το να βλέπεις τις παίκτριές σου σε έναν τελικό, σε γεμάτο γήπεδο;
Ζωλασταθιάδης: «Να σου πω την αλήθεια αρχικά δεν περίμενα να γεμίσουν οι εξέδρες και δεν περίμενα ο κόσμος να έχει ενδιαφέρον γι' αυτό το ματς. Όταν είναι μικρές ηλικίες συνήθως είναι ένα άτονο και safe παίχνίδι, όμως μου έκανε εντύπωση πως και τα τέσσερα παιδιά ανταποκρίθηκαν και έπαιξαν σωστά, κρατώντας τον κόσμο σε επιφυλακή. Ήταν πολύ ζωηροί».
Στο ματς το κλίμα ήταν εξαιρετικό, καθώς μιλάμε για τέσσερα κορίτσια που κάνετε μαζί προπόνηση και φάνηκε πως τα χαρήκατε και με το παραπάνω.
Ελένη: «Με τα κορίτσια κάνουμε πολλά χρόνια μαζί προπόνηση και έχουμε παίξει πολλές φορές αντίπαλες και έτσι είδαμε και τον τελικό. Τον χαρήκαμε όσο μπορούσαμε».
Μυρτώ: «Με τα κορίτσια έχουμε παίξει πολλές φορές μαζί και χαιρόμαστε το ίδιο».
Πως και αποφασίσατε να ασχοληθείτε με το beach volley;
Ελένη: «Επειδή στους αγώνες είμαστε ανεξάρτητες και μπορούμε να παίρνουμε εμείς τις αποφάσεις. Γενικά αυτό είναι που μου αρέσει περισσότερο».
Μυρτώ: «Γενικά όλο το άθλημα σαν μπιτς είναι πάρα πολύ ωραίο και συμφωνώ με την Ελένη για τις αποφάσεις που πρέπει να πάρει η κάθε μία από μόνη της».
Υπάρχει δίλημμα για το μπιτς ή την σάλα;
Ελένη: «Εγώ είχα ξεκαθαρίσει από την αρχή πως το μπιτς είναι πρωτεραιότητά μου».
Δηλαδή αν σου πουν από την σάλα να σταματήσεις θα πεις όχι;
Ελένη: «Ναι θα το προτιμήσω»
Μυρτώ: «Και εγώ το ίδιο, αν θα πρέπει να επιλέξω ανάμεσα στα δύο θα επιλέξω το μπιτς βόλεϊ».
Εσύ ως προπονητής τις θα έλεγες αν έπρεπε να πεις κάτι στα κορίτσια ως συμβουλή;
Ζωλασταθιάδης: «Επειδή νιώθω λίγο υπεύθυνος για τις αποφάσεις τους, μπορώ να σε διαβεβαιώσω πως μέχρι το 2026 θα είμαστε στο μπιτς. Μέχρι την Ολυμπιάδα των Νέων στη Σενεγάλη, είναι ένας στόχος που έχουμε βάλει. Θέλω να πάνε σε όλα τα ευρωπαϊκά και μπροστά μας έχουμε την ομάδα που θα πάνε στο under 18 και under 20. Και θέλω να πω και για την προηγούμενη ερώτηση που έκανες στα παιδιά πως δεν υπάρχει περίπτωση να έχουν ένταση μεταξύ τους, γιατί έχουν παίξει 70 φορές, νικάει μία φορά η μία και μία η άλλη και το σημαντικό είναι πως δεν θα υπήρχε αυτή η ομάδα, αν δεν υπήρχε η άλλη. Η μία τραβάει την άλλη και συνολικά είναι το περιβάλλον που βοηθάει».
Ποιοι είναι οι στόχοι και τα όνειρά σας για το άθλημα;
Ελένη: «Εμείς παλεύουμε κάθε μέρα να γινόμαστε καλύτεροι στην προπόνηση. Θέλουμε να πάμε σε μεγάλα τουρνουά και να παίξουμε εφόσον μπορούμε να ανταποκριθούμε όπως δείξαμε και σήμερα. Τώρα οι στόχοι μπαίνουν σιγά-σιγά, βλέποντας και την πορεία μας».
Μυρτώ: «Θέλουμε να προσπαθήσουμε να γινόμαστε συνέχεια καλύτερες και να πάμε σε μεγάλα τουρνουά κάνοντας ότι καλύτερο μπορούμε».
Ζωλασταθιάδης: «Να πω εγώ το όνειρό μου; Να πάρουν μετάλλιο όπου και να πάνε»
Είσαστε τόσο μικρές, έχετε πίεση και άγχος σε τέτοια παιχνίδια; Το να βλέπουν και κυρίως να περιμένουν πολλά από εσάς;
Ελένη: «Όταν παίζω δεν σκέφτομαι τίποτα. Περισσότερο άγχος έχω πριν μπω στο γήπεδο και όχι όταν παίζω, εκεί τα ξεχνάω όλα και σκέφτομαι μόνο το παιχνίδι. Το έξω από το γήπεδο έχω το άγχος για το πως θα πάει το παιχνίδι, αλλά είναι λογικό αυτό».
Μυρτώ: «Δεν έχω άγχος και δεν πρέπει να έχουμε άγχος, όταν μπαίνουμε μέσα πρέπει να τα ξεχνάμε όλα και να προσπαθούμε για το καλύτερο».
Που αφιερώνετε την πρώτη θέση;
Ελένη: «Στον προπονητή μας και μετά στους γονείς μας που μας τρέχουν κάθε μέρα στις προπονήσεις»
Μυρτώ: «Σίγουρα στον προπονητής και στους γονείς μας».