Τον Σεπτέμβριο γέννησε το δεύτερο παιδί της, τον γιό της Σέα, και τον Μάιο έχει προγραμματίσει να δώσει ήδη τον πρώτο της αγώνα ποδηλασίας δρόμου. Η Βρετανίδα Λίζι Ντέιγκναν βουτάει όντως στα βαθιά και δεν φοβάται καθόλου.
Η αργυρή Ολυμπιονίκης του 2012 στο Λονδίνο, στην ποδηλασία δρόμου, ξεκίνησε ξανά το πετάλι και προγραμματίζει να είναι ξανά σε καλή, αγωνιστική κατάσταση τον ερχόμενο Μάιο ώστε να αγωνιστεί στην Ισπανία και το Ceratizit Challenge by La Vuelta. Αυτό όμως θα είναι μόνο η αρχή για εκεί που σχεδιάζει ένα πλούσιο καλοκαιρινό πρόγραμμα που περιλαμβάνει τον Γύρο της Γαλλίας γυναικών και το Παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδηλασίας δρόμου.
«Επέστρεψα για πρώτη φορά στο ποδήλατό μου τέσσερις εβδομάδες μετά τον τοκετό, έχοντας κάνει βόλτες μέχρι και την προηγούμενη ημέρα της μεγάλης ημέρας» έγραψε η Ντέιγκναν στο μπλογκ της ομάδας Trek-Segafredo, στην οποία ανήκει. «Αν και η εγκυμοσύνη μου με τον Σέα ήταν αρκετά δύσκολη, ένιωσα ότι ανέκαμψα αρκετά καλά μετά. Αυτή η πρώτη βόλτα πίσω σήμαινε τόσα πολλά για μένα. Μόνο οι μητέρες μετά τον τοκετό θα ξέρουν πόσο έντονες είναι αυτές οι πρώτες εβδομάδες. Δεν έχετε καθόλου τον έλεγχο του σώματός σας και η ρουτίνα σας υπαγορεύεται 100% από τις ανάγκες του μωρού. Είναι μια 24ωρη δουλειά για τις πρώτες εβδομάδες. Το να μπορείς να βγεις με το ποδήλατο για πρώτη φορά και να έχεις τον έλεγχο των πάντων και να έχεις αυτή τη στιγμή του αποχωρισμού από τον εαυτό σου και το μωρό, είναι μια έξαρση ελευθερίας και ευφορίας. Είναι μια στιγμή που μπορείς να αναπνεύσεις» έγραψε, δίνοντας σε όλους να καταλάβουν πως αυτό που έκανε όσο «εύκολο» κι αν φαίνεται, δε ήταν καθόλου.
Η Παγκόσμια πρωταθλήτρια του 2015, παρ' όλο που έχει βάλει στόχο την επιστροφή της και ανυπομονεί να αγωνιστεί, προσπαθεί να το κάνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και γι' αυτό θα αφήσει τους πρώτους αγώνες: «Αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο, ο πρώτος μου αγώνας θα είναι η Βουέλτα. Σκέφτηκα γιατί να μην ξαναμπώ στα βαθιά; Το θέμα είναι ότι αν ξεκινήσεις με τους κλασικούς αγώνες, όπως έκανα εγώ μετά την γέννα της Όρλα (του πρώτου της παιδιού), καταλήγεις να χάνεις τόσο πολύ χρόνο προπόνησης με το tapering και την αποκατάσταση, που μπορεί να σου πάρει επτά εβδομάδες μόνο για να έχεις επτά αγωνιστικές ημέρες. Αν ξεκινήσω με έναν αγώνα ετάπ, θα έχω αμέσως μια εβδομάδα αγώνων στο ενεργητικό μου. Ελπίζω ότι θα ανακτήσω γρήγορα τον αγωνιστικό ρυθμό. Είμαι σίγουρη ότι η Βουέλτα θα είναι ένα σοκ για το σύστημα αλλά ελπίζω να είναι η σωστή επιλογή!».
H Ντέιγκναν, βέβαια, στην πραγματικότητα δεν άφησε ποτέ την ποδηλασία.