Δεν είναι μόνο η ιστορικότητα της πρόκρισης, το στατιστικό του οποίου αλλάζουν τα νούμερα, αλλά μεγαλύτερη εντύπωση κάνει η διάρκεια μιας αθλήτριας σε κορυφαίο επίπεδο που φτάνει να αγωνίζεται για δέκατη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Η πρωταθλήτρια της σκοποβολής Νίνο Σαλουκβάντζε έκανε το όνειρό της πραγματικότητα, επανειλημμένα.
Στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες της Πολωνίας και το αγώνισμα του πιστολιού 25μ., εκεί που η Άννα Κορακάκη κέρδισε το χρυσό, η Γεωργιανή πρωταθλήτρια κατετάγη τέταρτη και κέρδισε την Ολυμπιακή πρόκριση (τη δέκατη συνεχόμενη στην καριέρα της) καθώς και οι τρεις αθλήτριες που βρίσκονταν μπροστά της είχαν ήδη Ολυμπιακές προκρίσεις.
Η 54χρονη σήμερα Γεωργιανή, που μετρά περισσότερα από 40 χρόνια στη σκοποβολή, έχει κερδίσει στην καριέρα της κάθε πιθανό τίτλο: από Ολυμπιακό μέχρι Παγκόσμιο και Ευρωπαϊκό.
Το ρεκόρ της δέκατης συμμετοχής
Πρώτη φορά πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1988, στη Σεούλ, όταν ήταν μόλις 19 ετών και εκπροσωπούσε τη Σοβιετική Ένωση. Στην παρθενική της εμφάνιση κατέκτησε δύο μετάλλια, το χρυσό στο πιστόλι 25 μέτρων και το αργυρό στο αεροβόλο 10 μέτρων. Η μεγάλη της καριέρα, όμως, είχε ξεκινήσει ακόμη νωρίτερα αφού η ίδια ταξίδεψε για τη Σεούλ ως δύο φορές Παγκόσμια πρωταθλήτρια, στο πιστόλι 25μ. το 1986 και στο αεροβόλο 10μ. το 1987. Την περίοδο 1986 έως και 1991 είχε καταφέρει να δημιουργήσει μία πολύ μεγάλη συλλογή μεταλλίων, κυρίως χρυσών, αφού είχε κατακτήσει οκτώ μετάλλια σε παγκόσμια πρωταθλήτρια εκ των οποίων τα έξι ήταν χρυσά και τέσσερα σε ευρωπαϊκά, από τα οποία μόνο ένα δεν ήταν χρυσό.
Το ντεμπούτο της στους Ολυμπιακούς ήταν η πρώτη και τελευταία φορά που η Σαλουκβάντζε θα συμμετείχε σε Ολυμπιακούς, εκπροσωπώντας τη Σοβιετική Ένωση. Στη Βαρκελώνη το 1992 αγωνίστηκε με την Unified Team (EUN) ενώ από τους Ολυμπιακούς της Ατλάντα το 1996 και μέχρι σήμερα αγωνίζεται με το εθνόσημο της Γεωργίας.
Για να βρεθεί ξανά σε βάθρο Ολυμπιακών Αγώνων χρειάστηκε να περάσουν 20 χρόνια. Το 2008, στο Πεκίνο, ανέβηκε στο τρίτο σκαλί του βάθρου στο αεροβόλο πιστόλι 10 μέτρων για να πάρει το τρίτο της Ολυμπιακό μετάλλιο. Όλα αυτά τα χρόνια, βέβαια, δεν έλειψε ποτέ από μεγάλες διοργανώσεις και μάλιστα δεν ήταν λίες οι φορές που έφευγε από αυτές με μετάλλια στις βαλίτσες της, κυρίως από τις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Μέχρι και πριν τον τελικό στο σπορ πιστόλι γυναικών στους Ευρωπαϊκούς Αγώνες της Πολωνίας, ήταν μόνο ένας άνδρας που είχε βρεθεί σε 10 Ολυμπιακούς Αγώνες. Ο Καναδός Ίαν Μίλαρ, πρωταθλητής της ιππασίας, έκανε την πρώτη του Ολυμπιακή εμφάνιση στους Ολυμπιακούς το 1972 και την τελευταία 40 χρόνια μετά, το 2012 στο Λονδίνο. Τώρα, η ο Μίλερ δεν θα είναι μόνος σε αυτή την κορυφή αφού η Σαλουκβάντζε θα βρίσκεται μαζί του. Τη δική της θέση στην -πολύ μικρή- λίστα με τους αθλητές και τις αθλήτριες που έχουν συμμετάσχει σε Ολυμπιακούς εννέα φορές πιθανότατα θα πάρει η Ουζμπέκα Οξάνα Τσουσοβίτινα, στην ενόργανη.
Στο φινάλε μαζί με τον γιο της
Το 2016, στο Ρίο, η όγδοη συμμετοχή της Σαλουβάντζε στους Ολυμπιακούς συνοδεύτηκε από μία ακόμη σημαντική στιγμή. Τότε, είχε προκριθεί στη διοργάνωση για πρώτη φορά ο γιος της Τσότνε Μαχαβαριάνι ο οποίος είναι επίσης πρωταθλητής της σκοποβολής. Με την παρέα του γιου της θα ήθελε να αγωνιστεί και στο Παρίσι και να κλείσει εκεί τον κύκλο που άνοιξε το 1988. Μάλιστα, αυτός ο κύκλος θα μπορούσε να έχει κλείσει και μετά το Τόκιο αλλά ο πατέρας της σκοπεύτριας την παρακίνησε να συνεχίσει.
Ο 92χρονος πατέρας της, Βάχταγκ, που ήταν και προπονητής της στα μέσα του '80, της είπε πως ήταν μόνο τρία χρόνια από το Τόκιο 2020 για το Παρίσι 2024 και πως θα μπορούσε να κάνει αυτό το ρεκόρ: «Μου είπε "Νίνο, νόμιζα πως είσαι ένα έξυπνο κορίτσι. Πρέπει απλά να περιμένεις για τρία χρόνια μετά το Τόκιο, γιατί δεν δοκιμάζεις να πας στους επόμενους Ολυμπιακούς; Θα είναι ρεκόρ δέκα Ολυμπιακών". Ο πατέρας μου είναι το είδωλό μου και του είπα πως θα το προσπαθήσω». Σε αυτή την απόφαση έπαιξε ρόλο και ο γιος της ο οποίος της είπε πως αν σταματήσει εκείνη, τότε θα σταματήσει και αυτός: «Με ξέχασε! Της είπα πως αν σταματήσει εκείνη, θα σταματήσω κι εγώ. Σε ευχαριστώ μαμά...», δήλωσε αστειευόμενος, μιλώντας στο Olympics.com και συμπλήρωσε: «Η μητέρα μου μου λέει πάντα ότι «Είναι εντάξει, δεν είναι είναι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή (σ.σ. η ολυμπιακή πρόκριση στη σκοποβολή). Το σημαντικότερο είναι να είμαστε άνθρωποι και να βοηθάμε ο ένας τον άλλο».
Οι αμφιβολίες που είχε η τρεις φορές πρωταθλήτρια της σκοποβολής αφορούσαν περισσότερο στην ηλικία της αλλά και στο γεγονός πως ήθελε πολύ να ξεκινήσει την προπονητική. Παρ’ όλα αυτά, τα έκανε όλα στην άκρη και έβαλε μπροστά το όνειρο. Η ίδια θα είναι 55 ετών όταν θα αγωνίζεται στους Ολυμπιακούς του Παρισιού και δήλωσε στο Olympics: «Η ηλικία δεν σημαίνει τίποτα στη σκοποβολή και δεν θέλω να τη σκέφτομαι. Πρέπει απλά να κρατήσεις το όπλο και δεν χρειάζεσαι τόση προπόνηση φυσικής κατάστασης. Το άθλημά μας είναι 80% ψυχολογικό, πρέπει να είσαι σε θέση να ελέγξεις τις σκέψεις σου».
Μάλιστα, έχει και ένα ισχυρό κίνητρο να βοηθήσει τη χώρα της: «Η Γεωργία είναι μία μικρή χώρα και θα έλεγα πως το 80% του κόσμου δεν ξέρει που βρίσκεται. Οπότε σκέφτηκα πως αν το καταφέρω αυτό, ίσως μάθουν για τη χώρα μου που είναι ο μικρός μου παράδεισος».