Η Γιαροσλάβα Μάχουτσικ πανηγύρισε με συγκινητικό τρόπο το χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις ύψος. Tυλιγμένη με την ουκρανική σημαία, απέσπασε το χειροκρότημα των θεατών που ήταν παρόντες στην Stark Arena στην πρωτεύουσα της Σερβίας.
Κάποια 24ωρα πριν ο ήχος των εκρήξεων και των πυροβολισμών ήταν το προσωπικό της ξυπνητήρι και ό,τι πιο κοντά στην κόλαση έχει ζήσει. Το Σάββατο (19/03) αυτό το μαζικό χειροκρότημα στην Stark Arena ήρθε κάπως να σβήσει από το κεφάλι της τον κρότο της κόλασης.
«Ξύπνησα στο διαμέρισμά μου από τους τρομερούς ήχους εκρήξεων, πυροβολισμών. Ακόμη και πριν τηλεφωνήσω στους γονείς μου, κατάλαβα ότι επρόκειτο για πόλεμο. Μετά από ώρες απόλυτου πανικού, κινηθήκαμε προς ένα μικρό χωριό, όχι αρκετά μακριά από το σπίτι. Ο τρόμος που ένοιωσα δεν περιγράφεται. Ηταν δύσκολο να κάνουμε προπόνηση και - δεν ξέρω πως- αλλά η ομοσπονδία μου μαζί με την Ρουμάνικη και την Σερβική κατάφεραν να οργανώσουν αυτό το ταξίδι». Αυτά ήταν τα λόγια της νεαρής αθλήτριας, όταν στις 24 Φεβρουαρίου ο πόλεμος χτύπησε τις πόρτες του σπιτιού της στην πόλη Ντνίπρο στην κεντρική Ουκρανία.
Η μόλις 20 χρονών πρωταθλήτρια είναι μία από τους συνολικά έξι Ουκρανούς που δίνουν το παρών στο Παγκόσμιο Κλειστού Στίβου στο Βελιγράδι. Σε ένα τουρνουά από το οποίο αποκλείστηκαν οι ρωσικές και οι λευκορωσικές αντιπροσωπείες. Μετά την εισβολή του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ουκρανία.
Η Μάχουτσικ έφυγε από τη χώρα της κατά τη διάρκεια της ένοπλης εισβολής. Με προορισμό την σερβική πρωτεύουσα και το άλμα της στα 2 μέτρα και 2 εκατοστά, την έφερε στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου, αφήνοντας τις Πάτερσον και Ντουμποβίτσκαγια με άλματα στα 2 μέτρα και 1,98 αντίστοιχα, στην δεύτερη και τρίτη θέση.
«Μου πήρε πάνω από τρεις μέρες για να φτάσω εδώ. Φτάσαμε στις 9 Μαρτίου. Ήταν ένα αγχωτικό ταξίδι. Εκατοντάδες τηλεφωνήματα, αλλαγές κατεύθυνσης, εκρήξεις, πυρκαγιές και σειρήνες αεροπορικών επιδρομών. Θα ήθελα να πιστεύω ότι ήταν εφιάλτης, αλλά είναι η πραγματικότητα της χώρας μου. Είναι η πραγματικότητα του πολέμου», περιέγραψε η παγκόσμια πλέον πρωταθλήτρια πριν τον αγώνα.
Η Ουκρανή άλτης είπε ότι άφησε το Ντνίπρο, την πόλη της, πριν από τρεις εβδομάδες, σχεδόν χωρίς προετοιμασία, λόγω της ανάγκης «να περάσει τις μέρες στα καταφύγια και να παρακολουθήσει τα νέα από το Κίεβο, το Σούμι και το Χάρκοβο».
Έφτασε στο Βελιγράδι μέσω Ρουμανίας διασχίζοντας συνολικά σχεδόν 2.000 χιλιόμετρα κουβαλώντας μαζί της εκείνους τους ήχους της κόλασης που την ξύπνησα το πρωί της 24ης μέρας του Φλεβάρη. Ήταν κατόρθωμα και μόνο που επιβίωσε. Που ταξίδεψε. Που έφτασε στο Βελιγράδι. Που έδωσε το παρών στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα.
Όμως όχι. Είχε ονειρευτεί την στιγμή που τυλίγεται στην μπλε-κίτρινη σημαία. Που ανεβαίνει στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου και ο ύμνος της χώρας της μπερδεύεται με το χειροκρότημα του κόσμου. Ένα όνειρο από εκείνα που μόνο ο αθλητισμός προσφέρει. Η Ουκρανή άλτρια κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο παλεύοντας μέχρι τέλους με την Αυστραλή Πάτερσον.
Το σέρβικό κοινό υπέβαλε τα σέβη του στην υπερπροσπάθειά της παρά τους ισχυρούς δεσμούς που διατηρούν ιστορικά η Σερβία με τη Ρωσία. Μετά το ασημένιο μετάλλιο στη Ντόχα και το χάλκινο στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, η Μάχουτσικ τα κατάφερε και στο Βελιγράδι.
«Δεν ήταν απλώς ένας αγώνας. Προσπαθώ να τραβήξω την προσοχή στη χώρα μου μέσω του στίβου. Η νίκη είναι για την Ουκρανία, για ολόκληρο τον λαό μας και για κάθε στρατιώτη μας. Πριν από τον αγώνα οι μόνες σκέψεις που είχα στο μυαλό μου ήταν για όσα τρομερά συμβαίνουν εκεί. Αυτοί (σ.σ. οι Ρώσοι) σκοτώνουν τον λαό μας και τα παιδιά μας που είναι το μέλλον του έθνους μας. Και δεν καταλαβαίνω γιατί μας επιτέθηκαν και τι θέλουν. Νομίζω ότι πολλοί άνθρωποι στη Ρωσία πρέπει να καταλάβουν ότι αυτός είναι ένας πραγματικός πόλεμος. Αντίθετα, πολλοί πιστεύουν ότι είναι όλα ψεύτικα, ότι ακόμα και τα βίντεο που βλέπουν είναι ψεύτικα. Αλλά η αλήθεια είναι ότι πολλές από τις πόλεις μας έχουν καταστραφεί και πως μπορείς να λες ότι είναι όλα ψεύτικα;», δήλωσε μετά τη νίκη της.
Η νίκη του ευ αγωνίζεσθαι
Η δευτεραθλήτρια κόσμου, Έλεανορ Πάτερσον αγωνίστηκε ως το φαβορί για το χρυσό μετάλλιο, άκουγε την αρένα να χειροκροτά τις προσπάθειες της Μάχουτσικ κι εκείνη έδινε τη δική της μάχη, αγωνιζόμενη μάλιστα με νύχια βαμμένα στα χρώματα της Ουκρανίας.
«Το ότι τερμάτισαν δεύτερη πίσω από την Γιαροσλάβα κάνει το αποτέλεσμά μου ακόμα πιο ξεχωριστό. Χρειάστηκε να υπομείνει τόσα πράγματα, είναι δύσκολο ακόμη και να τα φανταστεί κανείς. Γι αυτό είμαι περήφανη για εκείνη σήμερα. Ήταν επίσης ωραίο να μένω στο ίδιο ξενοδοχείο με εκείνη, να ανταλλάζουμε χαμόγελα και υποστήριξη τους αθλητές της Ουκρανίας. Έχω τεράστιο σεβασμό για εκείνους. Είναι ωραίο να βλέπω την Γιαροσλάβα να φεύγει από εδώ με το χρυσό μετάλλιο».