Ζάκκα στο GWomen: «Ακούω φωνές στο μυαλό μου που μου λένε να τα παρατήσω, αλλά επιμένω»
Η ίδια χαρακτηρίζει τον εαυτό της ως μία γκρινιάρα (λέει ότι ο προπονητής της, Γ. Κουτσογιαννόπουλος αξίζει χρυσό μετάλλιο που την αντέχει), αλλά και μία πεισματάρα αθλήτρια.
Η Ιωάννα Ζάκκα είναι από τις κορυφαίες βάσει επίδοσης, άλτρια του ύψους που έχει βγάλει η χώρα, αλλά τα τελευταία χρόνια οι τραυματισμοί δεν της επέτρεψαν να κάνει την υπέρβαση.
Φέτος επέστρεψε στην δράση και ετοιμάζεται για την κορύφωση μέσα στο καλοκαίρι ώστε να κερδίσει μία θέση στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Η πρωταθλήτρια από τα Γρεβενά είχε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα να μας πει. Για το πως ωρίμασε ζώντας μόνη της στην Αθήνα, με τους γονείς της να έχουν μεταναστεύσει, για τους τραυματισμούς, το πως βλέπει το αγώνισμα του ύψους, αλλά και… ιστορίες από την πατρίδα της με τον Μίλτο Τεντόγλου.
«Το ύψος είναι λίγο… τεμπέλικο αγώνισμα»
Πως προέκυψε ο στίβος; Ο Παπανίκος ήταν ο πρώτος σου προπονητής. Σωστά;
«Ναι. Η αλήθεια είναι ότι μικρή ήμουν από εδώ κι από εκεί. Μία στις αλάνες, μία στα γήπεδα, μία σχολείο. Ήμουν πολύ ζωηρή και ατίθαση όταν ήμουν μικρή. Και φουλ αγοροκόριτσο. Ημουν το… αφεντικό των αγοριών στις ομάδες ποδοσφαίρου και μπάσκετ. Ο Παπανίκος είχε έρθει στο σχολείο αν δεν κάνω λάθος, σε μία κατάσταση ανίχνευσης ταλέντων. Με είδε και δοκίμασα πρώτα 1.000 μέτρα, μετά εμπόδια και στην πορεία ήρθε το ύψος».
Ηρθε ή το επέλεξες;
«Κοίτα, το ύψος το θεωρώ λίγο… τεμπέλικο σαν αγώνισμα. Μου είπαν ότι είμαι καλή γι’ αυτό γιατί ήμουν ψιλόλιγνη και αλτική. Αρχισα να το google-αρω, έβλεπα βίντεο με φόρες, άλματα και λέω εδώ είμαστε. Τι κάθομαι και ιδρώνω; Στρωματάκι έχει… Δεν είχα κατασταλάξει ποτέ στο να κάνω ύψος. Δεν περίμενα ότι θα ασχοληθώ με αυτό. μεγαλώνοντας, στο γυμνάσιο, ήμουν από τις τελευταίες. Αυτό έγινε μία, δύο, τρεις… Και από πρώτη στο χωριό τώρα τελευταία; Με πίκρανε αυτό και είπα, ώπα! Ή συγκεντρώνεσαι και το κάνεις σωστά ή όχι»
Ακούγεται πολύ ώριμη σκέψη για ένα κορίτσι του γυμνασίου
«Πάντα συναναστρεφόμουν με άτομα 4-5 χρόνια μεγαλύτερά μου. Αυτό με βοήθησε να σκέφτομαι έτσι όπως και το ότι με εμπιστεύονταν οι γονείς μου»
Ζουν εδώ μαζί σου ή στα Γρεβενά;
«Ο πατέρας μου είναι ναυτικός, αλλά έφυγαν στο Αμβούργο πριν τέσσερα χρόνια και άνοιξαν εκεί ένα εστιατόριο. Εκεί είναι και τα δύο μου αδέρφια. Είμαστε αθλητική οικογένεια εκτός από την αδερφή μου που θέλει να ασχοληθεί με την επιχειρηματικότητα»
Πως και δεν πήγες κι εσύ εκεί; Το λέω από την άποψη ότι οι συνθήκες προπόνησης όσον αφορά τις εγκαταστάσεις, είναι καλύτερες από την Ελλάδα
«Η αλήθεια είναι ότι ο πατέρας μου έχει γερμανική υπηκοότητα και θα ήταν εύκολο να πάω, αλλά δεν έχω πάει ποτέ. Είναι άλλο το κλίμα εκεί. Είναι κάτι άγνωστο για μένα. Δεν θα έμενα με τίποτα. Δεν μου αρέσει το άγνωστο».
Και ήρθες μόνη σου στην Αθήνα…
«Ναι. Η αλήθεια είναι ότι προσαρμόστηκα γρήγορα. όταν ήμουν στο λύκειο στα Γρεβενά, φοβόμουν ότι θα μείνω στάσιμη και έπρεπε να δράσω γρήγορα. Οι γονείς μου την ίδια ώρα δεν ήθελαν να μείνουν Ελλάδα. Πήγα με υποτροφία στην Αλαμπάμα, αλλά δεν τρελάθηκα με τον τρόπο ζωής εκεί. Όλα γίνονται… στρατιωτικά. Στην Ελλάδα είσαι πιο ελεύθερος. Είπα στους δικούς μου ότι παίρνω έναν σάκο και θέλω μόνο να με κατεβάσουν Αθήνα. Και θα τα βρω μετά μόνη μου όλα. Με ρώτησαν τι θα γίνει με τις σπουδές και τους είπα ότι θα το βρω. Τον χειμώνα τελειώνω και παίρνω το πτυχίο μου. Θυμάμαι ήρθα στην Αθήνα και πήγα στις εγκαταστάσεις του ΟΑΚΑ, είπα μια καλησπέρα στην συγκάτοικό μου (η Λίλη Αλεξούλη, πρώην άλτρια του μήκους) και από τότε γίναμε σαν αδερφές. Εγώ βέβαια τότε 18, αυτή 25 χρονών»
Και η συνεργασία με τον Κουτσογιαννόπουλο;
«Ηταν αστείο το πως γνωριστήκαμε. Όταν ήρθα δεν ήξερα με ποιον προπονητή να συνεργαστώ. Ήμουν νεάνιδα και ρώτησα τον ομοσπονδιακό της κατηγορίας μου τότε, τον κ. Κουτσιόρα και τον προπονητή μου που δεν ήξερε ποιον να μου προτείνει. Ετσι άρχισα να τους παίρνω όλους τηλέφωνο έναν ένα. Αυτός που ήταν πιο κοντά σε μένα ήταν ο Γιάννης. Τον πήρα να του πω ποια είμαι και μου απάντησε ότι ξέρει, αλλά εγώ δεν τον ξέρω. Και μου είπε να το κλείσουμε γιατί ήταν σε μηχανάκι και θα με έπαιρνε σε 15 λεπτά. Σκεφτόμουν ότι έκανα τόσο κόπο και μου το κλείνει. Τελικά μιλήσαμε την επόμενη ημέρα! Ηταν περίεργο όλο αυτό, αλλά… κάτι μου έκανε. Με συνοπτικές διαδικασίες προχωρήσαμε και στην μεταγραφή μου στον ΑΟ Φιλοθέης στον οποίο ανήκω 7 χρόνια»
Μετά από αυτά τα 7 χρόνια λοιπόν, που κατέληξες; Αθήνα ή Γρεβενά;
«Πέρασαν γρήγορα τα 7 χρόνια. Δεν θέλω να πάω πίσω στο σπίτι μου. Δεν αλλάζω την Αθήνα με τίποτα. Η επαρχία σε μεγαλώνει, αλλά το αστικό κέντρο σε ωριμάζει»
«Δεν έχω φτάσει ακόμη στο ταβάνι μου»
Πάμε και λίγο στο αγωνιστικό. Από μικρή έδειχνες πως είσαι έτοιμη για μεγάλα πράγματα, αλλά οι τραυματισμοί σε άφησαν λίγο στάσιμη. Πως το αντιμετώπισες όλο αυτό
«Πάντα έλεγα ότι είμαι… γυάλινη. Τραυματίζομαι εύκολα και δεν ξέρω αν είναι… γονιδιακό ή ότι πιέζω πολύ τον εαυτό μου, παραπάνω απ’ ότι πρέπει. Στα Γρεβενά δεν είχαμε στρώματα. Εκανα προπόνηση σε τσιμέντο και κοκκινόχωμα. Αυτό ίσως επιβάρυνε το σώμα μου. Καταπόνησε τα πόδια μου. Ηρθα στην Αθήνα για να αλλάξω επίπεδο. Συχνά ακούω φωνές στο μυαλό μου που μου λένε να τα παρατήσω. Έχω φτάσει στα όριά μου πολλές φορές. Υπάρχουν στιγμές που νομίζω ότι κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Όμως επιμένω γιατί θεωρώ ότι δεν έχω προσφέρει τίποτε. Βλέπω μικρότερους από μένα να έχουν κάνει πράγματα και θέλω κι εγώ να κάνω το ίδιο»
Θεωρείς ότι οι τραυματισμοί είναι η αιτία;
«Δεν έχω κάνει ποτέ ολοκληρωμένη προετοιμασία. Καλή χρονιά ήταν αυτή του 2020 που αγωνίστηκα και σε diamond League. Είχε πολλά κενά και έγιναν λίγοι αγώνες και αργά. Αυτό μου έδωσε και χρόνο να ξεκουραστώ. Ο οργανισμός μου δεν έχει φτάσει ποτέ στο μέγιστο και θεωρώ ότι δεν έχω φτάσει ακόμη ταβάνι. Αυτό που έχω το θεωρώ λίγο ως επίδοση. Ισως να είναι και θέμα αυτοπεποίθησης. Δε ξέρω»
Εχεις σκεφτεί να τα αντιμετωπίσεις αυτά με ψυχολόγο;
«Χρησιμοποίησα ψυχολόγο και πήρα κάποια βασικά πράγματα, αλλά σταμάτησα. Αυτό γιατί θεωρούσα ότι το άγχος μου έπρεπε να το παλέψω. Δεν έχω άγχος με τον αγώνα, αλλά με τον ύπνο. Την προηγούμενη ημέρα μπορεί να μην κοιμηθώ ούτε 15 λεπτά. Ακόμη κι αν έχω απλά προπόνηση. Αγχώνομαι γιατί θέλω να πετύχω. Θεώρησα ότι η ψυχολόγος στο κομμάτι αυτό δεν θα με βοηθήσει. Μου έδωσε μια κατεύθυνση, αλλά είπε ότι αν δε βοηθήσω εγώ τον εαυτό μου δεν θα γίνει τίποτα»
Είσαι άτομο που θέλει να παλεύει μόνο του ;
«Μου αρέσει η μοναχικότητα γενικά. Δεν είμαι της μεγάλης παρέας ή των ομαδικών αθλημάτων πλέον. Γι’ αυτό διάλεξα το ύψος. Σταμάτησα το μπάσκετ γιατί έτρωγα συνεχώς τεχνικές ποινές επειδή τσακωνόμουν με τις συναθλήτριές μου»
«Μοναδικό να έχουμε το Filothei Women Gala για τις αθλήτριες»
Θα σε δούμε… εντός έδρας στο Filothei Women Gala. Πόσο σημαντικό είναι να υπάρχει ένας αγώνας αποκλειστικά για γυναίκες;
«Είναι ο μοναδικός αγώνας στον κόσμο για γυναίκες και είναι σημαντικό. Βοηθάει σε αυτό και το στάδιο. Κακά τα ψέματα, μία γυναίκα τραβάει κόσμο στο γήπεδο και τον αθλητισμό. Θέλει όμως στήριξη ο γυναικείος αθλητισμός. Βλέπουμε μία γυναικεία φιγούρα στο γήπεδο, αλλά δεν ξέρουμε τι κουβαλάει πίσω της. Τι χρειάζεται από ψυχολογική ή οικονομική στήριξη. Στη Φιλοθέη μόνο το χειροκρότημα και ότι το στάδιο είναι γεμάτο, μας αλλάζει την διάθεση.
Τι να περιμένουμε από εσένα;
«Φέτος είπα ότι θα κάνω μερικούς αγώνες στην αρχή με στόχο να βγω αλώβητη. Αν γίνει αυτό, Ιούνιο με Ιούλιο θα είμαι στο πικ. Εύχομαι να καταφέρω να είμαι στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Ευτυχώς φέτος έχει πολλούς αγώνες και το ύψος είναι γεμάτο. Υπάρχουν 7-8 κοπέλες που είναι φέτος σε καλό επίπεδο στην χώρα»
Βοηθάει αυτό στο να ανέβεις επίπεδο και να διεκδικήσεις θέση στην εθνική ομάδα και να πας στο Ευρωπαϊκό;
«Το ύψος είναι κατά κύριο λόγο ευρωπαϊκό αγώνισμα. Και στην Ελλάδα θεωρώ πως είμαστε 2-3 κοπέλες που μπορούμε να διεκδικήσουμε την πρόκριση. Δεν είναι λίγο αυτό. Και θα ήτα ναρκισσιστικό να πω ότι μόνο εγώ υπάρχω. Είναι υπέρ μας ο ανταγωνισμός και χαίρομαι γιατί με τα κορίτσια έχουμε πολύ καλές σχέσεις. Δεν κοιτάζουμε πως… θα φάει η μία την άλλη.»
Ασχολείσαι με κάτι άλλο που να έχει να κάνει με τον αθλητισμό;
«Το χόμπι μου είναι να ψάχνω πράγματα. Αθλητικό αρχείο. Euro 2004, Σουμάχερ από Formula 1, αγώνες και συνεντεύξεις της Νίκης Μπακογιάννη. Μου αρέσει να ψάχνω πράγματα από το παρελθόν. Βλέπω μέσα από αυτό το πόσο έχουν αλλάξει τεχνολογικά τα πράγματα και στον αθλητισμό. Και την ίδια ώρα ψάχνω να αναλύσω το κάθε τι. Δεν στέκομαι μόνο στο γεγονός ή το αποτέλεσμα. Θα μου άρεσε πάντως να κάνω ένα μεταπτυχιακό σε sports management
Τι σκέφτεσαι και τι θες για την φετινή σεζόν; Πως θα ήταν το ιδανικό τελειώμά της για σένα;
«Δεν θέτω μακροπρόθεσμα σχέδια. Σκέφτομαι πάντα την επόμενη ημέρα. Να δω τι μπορώ να πάρω από τον επόμενο αγώνα. Ιδανικό θα είναι να βγάλω υγιείς την χρονιά. Ξεπερνάω τον τραυματισμό μου σιγά σιγά. Στόχος είναι το Ευρωπαϊκό. Το να σταθεροποιηθώ σε κάποια άλματα δε μου λέει κάτι. Θα είναι ιδανικό να πάω στο Ευρωπαϊκό και τέλειο να είμαι στον τελικό. Και το Παγκόσμιο δεν είναι ανέφικτο, αλλά πρέπει να βρω αγώνες στο εξωτερικό.
ΟΚ για φέτος, αλλά το Παρίσι δεν το σκέφτεσαι;
«Αυτό το δουλεύω στο μυαλό μου καιρό. Και σε… κώμα να ήμουν θα το σκεφτόμουν. Αν μου έλεγε κάποιος ότι για 2 χρόνια δεν θα κάνω καθόλου αγώνες παρά μόνο προπονήσεις για να κατέβω μία χρονιά να διεκδικήσω θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θα το έκανα. Ασχετα με την κατάληξη. Το ταξίδι είναι που μετράει για μένα. Ο προορισμός είναι το τελευταίο»
Οι ιστορίες με τον Τεντόγλου
Εχεις κάποιο αγωνιστικό πρότυπο;
«Δεν είχα ποτέ. Όμως κάνω το εξής. Παίρνω στοιχεία από αθλήτριες. Για παράδειγμα από την Μπακογιάννη το ότι ήταν σκληρό καρύδι. Ή όπως η πειθαρχεία της Κονσταντίνοβα την οποία ζηλεύω, γιατί εγώ μπορεί να γκρινιάξω ακόμη και για έναν στυλοβάτη»
Πάνω στα Γρεβενά έκανες προπονήσεις με τον Παπανίκο. Πρόλαβες τον Μίλτο Τεντόγλου;
«Με τον Μίλτο ήμαστε φίλοι. Εγώ τον έφερα στο στάδιο. Είχε έρθει να κάνει κάτι παρκούρ και κάτι… χαζά και ο επιστάτης του έλεγε να σηκωθεί να φύγει. Εγώ του είπα ότι είναι μαζί μου. Έκανε 2-3 άλματα και του λέω… ‘’ δεν κάνεις αγόρι μου’’. Αυτός όμως εκεί. Μου λέει ‘’ ποια είσαι εσύ που θα μου πεις ότι δεν κάνω; Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι κάποια στιγμή είχα το βιβλιαράκι του ΣΕΓΑΣ με τους καλύτερους αθλητές και είχα μπει κι εγώ λόγω επίδοσης μέσα. Με ρώτησε ‘’ πως γίνεται να μπω κι εγώ σε αυτό το βιβλιαράκι;’’ Του είπα ότι… έχει δρόμο ακόμη (γέλια)»
Εχεις κι άλλες ιστορίες με τον Μίλτο από τα Γρεβενά;
«Πολλές… Θυμάμαι του λέγαμε ότι σε μία εβδομάδα έχει πανελλήνιο πρωτάθλημα και του εξηγούσαμε ότι δεν πρέπει να έρθει χύμα. Να βάλει φορμάκι, σπάικς και μας είπε ότι δεν έχει. Ετσι του έδωσα τα δικά μου γιατί φορούσαμε το ίδιο νούμερο. Θυμάμαι στον αγώνα τα έκανε όλα ανάποδα. Έπεφτε ταύλα, του φώναζαν, αλλά αυτός… τίποτα. Θυμάμαι ακόμη ότι δεν έπαιρνε ποτέ μπουφάν μαζί του. Δεν πάει να είχε 0 βαθμούς; Δεν ήξερε τι σημαίνει μπουφάν. Φαίνεται φλου, αλλά είναι πειθαρχημένος όμως. Θαυμάζω το ενώ έχει ηρεμία, είναι ταυτόχρονα και killer στους αγώνες»
Ακολούθησε το GWomen στο instagram
Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]