Κατερίνα Στεφανίδη: Και τι να φοβηθεί;

Δεν θα μας απογοητεύσει ποτέ!

Η Κατερίνα Στεφανίδη ξέρει ότι όταν την «καταπίνει» το στρώμα, την επιβραβεύει! Η Κατερίνα Στεφανίδη ξέρει ότι η προσπάθεια μετράει και σε αυτήν δεν υπάρχουν ψέματα. Η Κατερίνα Στεφανίδη ξέρει ότι ποτέ δεν θα απογοητεύσει κανέναν, όχι γιατί είναι αλάνθαστη, τέλεια, αλλά γιατί έμαθε να μην κρύβει τίποτα. Αυτό που είδαμε, βλέπουμε, θα δούμε, είναι τα πάντα! Ο κόπος, η αγωνία, η τακτική, η προσδοκία, η προσμονή της χαράς, η αποσιώπηση της λύπης, του άγχους, όλα κατοικούν μέσα της και φαίνονται στο κορμί και στο πρόσωπο της.

Η Κατερίνα Στεφανίδη ενσαρκώνει το «καζαντζακικό» πνεύμα που λέει να αγαπάς την ευθύνη. Ποτέ δεν την αρνήθηκε, ποτέ. Ναι, όλοι οι πρωταθλητές αυτό υποτίθεται ότι πρεσβεύουν, όμως η Στεφανίδη… πετά (!) και αυτό είναι μοναδικό.

Τα ελάχιστα δευτερόλεπτα πάνω από τον πήχη ισοδυναμούν με την κατάκτηση ενός αιθέριου, μικρού, κομματιού! Όταν η Στεφανίδη είναι κάτω, στο ταρτάν, το επιθυμεί, το μορφοποιεί, σχεδόν το βλέπει. Όταν παίρνει φόρα και βάζει το κοντάρι στη σωστή θέση, τότε ελπίζει, εύχεται και σαν παιδί περιμένει το θαύμα. Γι’ αυτό και όταν το στρώμα την υποδέχεται, το κορίτσι αγκαλιάζει και το αφήνει να βρει τη γυναίκα θριαμβεύτρια.

Η σημασία της προσγείωσης

Το πιο δύσκολο κομμάτι σε αυτό που κάνει είναι η… προσγείωση! Ναι, γι’ αυτό που καταλάβατε μιλάμε, για τη διαχείριση της επιτυχίας. Στη ζωή δεν υπάρχει περίπτωση να μην πέσεις και όπου κι αν φτάσεις ο ουρανός θα ναι πάντα από πάνω σου. Η Κατερίνα Στεφανίδη ξέρει που βρίσκεται η ισορροπία σε αυτό που δοκιμάζει: στη συνειδητοποίηση του ανέφικτου! Με άλλα λόγια, ξέρει πού είναι το όριο και αυτό την κρατά δίπλα στον εαυτό της. Πριν λίγα χρόνια ήταν η «βασίλισσα του άλματος επί κοντώ» και οι βασίλισσες ξέρετε είναι απόμακρες, κυνικές και επηρμένες. Όχι η Στεφανίδη!

Δεν θα τη δείτε να περιφέρει τη σπουδαιότητα της, δεν θα τη δείτε να υποτιμά και να… ξεχνά τους αντιπάλους της. Η Στεφανίδη δεν λέει πολλά για τις επιτυχίες της, σχεδόν τίποτα. Σίγουρα νιώθει καλά όταν ικανοποιεί τη φιλοδοξία της και σίγουρα χαίρεται όταν κερδίζει. Δεν έχει δείξει όμως ποτέ ότι ο κόσμος της ανήκει. Ο πήχης είναι πιο δυνατός, πιο σταθερός και δεν έχει όριο, δεν υπάρχει κάτι ανέφικτο γι’ αυτόν! Η Στεφανίδη με το αδύναμο κομμάτι του οριζόντιου ξύλου παλεύει και όταν το κερδίζει αξίζει το χειροκρότημα.

Την ίδια στιγμή γνωρίζει ότι η πρόκληση είναι εκεί και την περιμένει και η αλαζονεία δεν πρόκειται να τη βοηθήσει. Το μόνο που θέλει είναι να αναγνωρίζεται ο κόπος της και όταν δεν γίνεται αντιδρά και εκφράζει το παράπονο της. Πότε, όμως, δεν συμπεριφέρθηκε ξιπασμένα, ποτέ δεν ψήλωσε περισσότερο απ’ όσο της αναλογεί και ποτέ δεν αρνήθηκε την προσγείωση. Και ξέρετε πώς φαίνεται η σεμνότητα και ο σεβασμός της σε αυτό που κάνει; Όταν χαμογελά. Η αγνότητα και αυθεντικότητα αμέσως φαίνονται και καλύπτουν όλο το πρόσωπο, όχι μόνο το στόμα. Το χαμόγελο μένει στα μάτια της και αυτό είναι που την κάνει αξιοπρόσεχτη και αξιοσέβαστη. Η Στεφανίδη όταν δει ότι δεν μπορεί να φτάσει τον πήχη θα καταλάβει, θα κάνει πίσω, θα αφήσει ως προσφορά την προσπάθεια της και θα φύγει. Η προετοιμασία για το επόμενο μεγάλο άλμα θα έχει ξεκινήσει.

Κόπιασε, δοκιμάστηκε, απέτυχε, πέτυχε!

Η Κατερίνα Στεφανίδη γεννήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 1990. Ο πατέρας της, ο Γιώργος Στεφανίδης, υπήρξε αθλητής του τριπλούν και η μητέρα της, η Ζωή Βαρέλη, ήταν σπρίντερ. Και ναι, θα σκεφτείτε τα αναμενόμενα, τα κοινά και τα άκριτα: Δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τον στίβο. Ο αθλητισμός τη διάλεξε. Αναπότρεπτο να ακολουθήσει το παράδειγμα των γονιών της... Η τελική επιλογή του καθενός ορίζεται από το απρόσμενο ερέθισμα και την αυθόρμητη αποδοχή του.

Το γιατί η Στεφανίδη διάλεξε τον στίβο είναι κάτι που μόνο η ίδια γνωρίζει. Ναι, οι γονείς ήταν στον χώρο, όμως αυτό δεν είναι ο καθοριστικός παράγοντας. Ο κόπος, η δοκιμασία και η αποτυχία δεν αλλάζουν. Αυτά κυριαρχούν και διαμορφώνουν τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του αθλητή, του πρωταθλητή. Οι επιτυχίες ήρθαν γρήγορα, όμως τίποτα δεν ήταν εύκολο, τίποτα.

Η ίδια έχει πει στο «Πρώτο Θέμα» πως «ο κόσμος έχει την τάση να βλέπει μόνο τη θετική έκβαση της υπόθεσης. Το βάθρο, τις φωτογραφίες, τη δημοσιότητα. Κρύβεται πολλή προσπάθεια και μεγάλη αγωνία πίσω από κάθε επιτυχία. Υπάρχουν τραυματισμοί, προσπάθειες που δεν σου βγήκαν, απογοητεύσεις. Η ζωή ενός αθλητή μοιάζει με μαραθώνιο στο βουνό. Όχι ως προς την απόσταση, αλλά ως προς τη φύση της διαδρομής. […] Η επιτυχία είναι συνυφασμένη με τη δύναμη που επιδεικνύεις στις δύσκολες στιγμές».

Για τις πάμπολλες ήττες ήταν το πείσμα και η δύναμη που την κράτησαν όρθια. Για τις απογοητεύσεις ήταν η επιμονή και η θέληση για μία έστω νίκη. Για όσα στερήθηκε και όσα δεν θα ξαναβρεί είναι τα μετάλλια και οι μεγάλες επιδόσεις που απαλύνουν τον μόχθο και την αγωνία της ψυχής. Η Στεφανίδη είναι χρυσή ολυμπιονίκης, πρωταθλήτρια κόσμου, Ευρώπης, κάτοχος ρεκόρ… Το μυστικό της καλής προσπάθειας -πετυχημένης ή αποτυχημένης- βρίσκεται (πάλι) στα λόγια της: «Παίρνω βαθιά ανάσα και συνεχίζω» είχε πει στο «AthleteStories».

Ψάχνοντας το όριο της αγάπης

Η Κατερίνα Στεφανίδη συνεχίζει να κοιτά το όριο που της θέτει ο ουρανός, ο εαυτός της, ο πήχης. Η συνέχεια στην προσπάθεια είναι ο τρόπος της να αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της αγωνιστικής ανέχειας! Η Στεφανίδη έχει ακόμη τις δυνάμεις για να αντιμετωπίζει το ψυχολογικό, σωματικό, άδειασμα, έχει τη θέληση και το πάθος να προστατεύει όσα έχει κατακτήσει. Ναι, συνεχίζει γιατί την οδηγεί η αγάπη της γι’ αυτό που κάνει. Τα πράγματα είναι απλά και γι’ αυτό τόσο δύσκολα.

Η Στεφανίδη αγαπά το επί κοντώ και γνωρίζει ότι είναι πολύ δύσκολο να βρεις το όριο της αγάπης σε αυτό που επιχειρείς. Γι’ αυτό, όσο το σώμα της το επιτρέπει αυτή θα προχωρά και θα αναζητά το καλά κρυμμένο σημείο που κατοικεί η απεραντοσύνη της ταπεινοφροσύνης. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη πρόκληση, η κατάκτηση της ταπεινοφροσύνης! Η Στεφανίδη ξέρει τις δυνατότητες της και σίγουρα δεν έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της.

Η δοκιμασία, όμως, στο υψηλότερο επίπεδο δεν αφορά μόνο το σώμα. Το διανοητικό στοίχημα είναι μεγαλύτερο και η Στεφανίδη πρέπει να σκέφτεται ότι θα καταφέρει αυτό που οι άλλοι δεν μπορούν χωρίς να ξεπέφτει στην αλαζονεία και τον κομπασμό. Η ισορροπία είναι λεπτή, σαν να περπατάς σε παγωμένη λίμνη. Ένα λάθος βήμα και όλα θα καταρρεύσουν. Και το λάθος είναι η καυχησιολογία, το κυνήγι της ματαιοδοξίας, η παγίδευση στην απατηλή κοσμικότητα. Η Στεφανίδη, με τον τρόπο της, αντιστέκεται στον αρχολίπαρο εαυτό της. Ο πειρασμός των αξιωμάτων, των τίτλων, των ακίνητων επιτυχιών είναι μεγάλος. Γι’ αυτήν, όμως, το μόνο που μετράει είναι η αγάπη για το επί κοντώ. Συνεπώς, τι μπορεί να τη σταματήσει, τι μπορεί να την κάνει να φοβηθεί; Τίποτα!

Πηγές
-«Κατερίνα Στεφανίδη: Το “διαμάντι” του στίβου» [Πρώτο Θέμα]

-«Κατερίνα Στεφανίδη: Ναι, έχω υψοφοβία, αλλά στο επί κοντώ δεν προλαβαίνω να φοβηθώ» [Lifo]

-«Κατερίνα Στεφανίδη: Μια ιπτάμενη κυρία» [AthleteStories]