Μια γυναίκα που έχει πρωταγωνιστήσει στο ελληνικό επί κοντώ, έχει δημιουργήσει μία μεγάλη συλλογή μεταλλίων και έχει «φωνάξει» κάθε φορά που κάτι την έχει ενοχλήσει. Η Νικόλ Κυριακοπούλου δεν έχει σιωπήσει ποτέ, ούτε στα καλά και στα άσχημα.
Από τη στιγμή που εμφανίστηκε στον ελληνικό στίβο, έκανε ρεκόρ. Ρεκόρ στο ρεκόρ και όλο βελτίωνε τις επιδόσεις της στο επί κοντώ. Δεν έχανε τα μεγάλα ραντεβού με την Εθνική ομάδα, πάντα έβρισκε τον τρόπο να κάνει καλές εμφανίσεις σε κάθε πρωτάθλημα. Αν δει κανείς το Top 10 των επιδόσεών της θα βρει μόνο άλματα μεγαλύτερα από 4.75μ, μέχρι το ρεκόρ της που είναι 4.83μ. Έχει βρεθεί τέσσερις φορές σε Ολυμιακούς Αγώνες και στο Τόκιο 2020, το προηγούμενο καλοκαίρι, έκανε την καλύτερη εμφάνισή της αφού κατέκτησε την όγδοη θέση στον τελικό και έγινε όγδοη Ολυμπιονίκης. Έχει ένα μετάλλιο σε Παγκόσμιο πρωτάθλημα, δύο σε Ευρωπαϊκά και ένα σε Eυρωπαϊκό κλειστού ενώ έχει κερδίσει και τελικό Diamond League. Μάλιστα, τα δύο μετάλλια και η όγδοη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες ήρθαν αφού γέννησε την κόρη της, Λένια. Τη Λένια της οποίας το όνομα ξέρουν όσοι ασχολούνται με τον στίβο και βρίσκονται συχνά σε στάδια και προπονητήρια, αφού πολλές φορές συνοδεύει τη μαμά της και στην προπόνηση.
Η Κυριακοπούλου παρεβρέθηκε στο 1st GWomen Sports Summit και από το panel του Empowerment είπε την ιστορία της δικής της ενδυνάμωσης.
(Photo credits: Τζίνα Σκανδάμη)
Για όσους δεν την πίστεψαν, δεν τη στήριξαν και την έστειλαν να... πλύνει τα πιάτα της, όπως της έλεγαν. Για όσους πίστεψαν πως η καριέρα της θα τελείωνε μετά τη γέννηση του παιδιού της και πως μεγάλωσε πολύ για να συνεχίσει να αγωνίζεται.
Ο δημοσιογράφος και σύμβουλος έκδοσης του Gazzetta.gr, Δημήτρης Κωνσταντινίδης, της έκανε την ερώτηση: «Πως θα έβλεπες τον εαυτό σου, στην κοινωνία, ως γυναίκα χωρίς τον αθλητισμό»; Και η Κυριακοπούλου βρήκε το κατάλληλο πάτημα για να μιλήσει για όλα αυτά που έπρεπε να ειπωθούν.
«Προσπαθώ να μην το σκέφτομαι, δεν θέλω γιατί νομίζω θα απογοητευτώ πάρα πολύ. Το έχω αφήσει να πάει όπως είναι να πάει. Εγώ ζω, αυτό που ζω, έτσι όπως είναι. Είμαι μία ευτυχισμένη μητέρα - αθλήτρια, συνεχίζω ακόμη, έχω ένα κοριτσάκι 5μιση χρονών. Προσπαθώ να ανταπεξέλθω σε όλα, πράγμα δύσκολο.
Με έχουν αμφισβητήσει πάρα πολλές φορές. Δεν με πίστεψαν πάρα πολλοί και εγώ γελούσα και έλεγα «Μάλλον δεν με ξέρετε, δεν ξέρετε πόσο πεισματάρα είμαι». Το είχα από πριν το πείσμα αλλά με τον αθλητισμό το έκανα πιο «δυνατό», γιατί οι αθλητές βάζουν στόχους. Υπήρξαν και άνθρωποι που με στήριξαν, βέβαια, και τους ευχαριστώ πάρα πολύ.
Πέρα από τον αθλητισμό, έχουμε και προσωπική ζωή και πρέπει να δώσουμε σημασία και σε αυτό. Αν δεν είναι καλά τα προσωπικά μας δεν είμαστε καλά και αθλητικά, τουλάχιστον σε εμένα συνέβαινε αυτό. Εγώ ήμουν πολύ τυχερή γιατί έχω έναν σύντροφο, έναν άνδρα ο οποίος με υποστηρίζει πολύ και είναι δίπλα μου σε όλα και είχαμε πάρει την απόφαση να κάνουμε οικογένεια γιατί είναι πολύ ωραίος ο πρωταθλητισμός αλλά θέλαμε να πάμε και ένα βήμα μπροστά.
Όνειρό μου ήταν πάντα να έχω την κόρη μου και να με βλέπει σαν αθλήτρια, να είμαι το πρότυπό της.
Όνειρό μου ήταν πάντα να έχω την κόρη μου και να με βλέπει σαν αθλήτρια, να είμαι το πρότυπό της.Αυτό το έχω καταφέρει, είμαι πολύ ευτυχισμένη και κάνω πολύ διαφορετικά πρωταθλητισμό σε σχέση με ό,τι έκανα. Παλιότερα θα γυρνούσα στο σπίτι, θα ήμουν στεναχωρημένη αν δεν πηγαινε κάτι καλά στην προπόνηση, ίσως να μάλωνα αλλά τώρα είναι πολύ διαφορετικά. Θα γυρίσω σπίτι, θα κοιτάξω τα μάτια της κόρης μου και όλα θα σβήσουν και η επόμενη μέρα θα είναι πολύ διαφορετική, στην καθημερινότητά μου και το αθλητικό κομμάτι».
Και η Κυριακοπούλου «κουβαλάει» παντού μαζί της τη Λένια της, στα πιο μακρινά ταξίδια. Όπως σε αυτό του Τόκιο, που η πρωταθλήτρια του επί κοντώ είχε κρεμάσει στην τσάντα της ένα πετσετάκι της μικρής της με ένα λαγουδάκι πάνω που μύριζε όπως η κόρη της και της έδινε δύναμη. Και το έδειχνε σε όλους, με πολλή περηφάνια, πως αυτό το μικρό πετσετάκι της κόρης της τη συντρόφευσε στη στιγμή που έγινε όγδοη Ολυμπιονίκης.
Πολλοί έχουν προσπαθήσει να με σταματήσουν, να με στείλουν σπίτι μου να πλύνω τα πιάτα μου. Τα πλένω και χωρίς να σταματήσω, ευχαριστώ.
Η ίδια εξηγεί πως αρκετοί έσπευσαν να την παροτρύνουν να αποσυρθεί από τον πρωταθλητισμό γιατί μεγάλωνε ή γιατί ήταν μητέρα. Εκείνη όμως δεν επέτρεψε σε κανέναν να της υποδείξει τι θα κάνει και, μάλιστα, μιλά ανοιχτά για όλα όσα συμβαίνουν και για το ότι οι χορηγοί διαιωνίζουν τις ηλικιακές διακρίσεις.
«Πολλοί έχουν προσπαθήσει να με σταματήσουν, να με στείλουν σπίτι μου να πλύνω τα πιάτα μου.Τα πλένω και χωρίς να σταματήσω, ευχαριστώ. Έχω και πλυντήριο πιάτων. Πολλοί μου έβαλαν ηλικιακά όρια, για διάφορα πράγματα, για υποτροφίες κτλ. Εγώ νιώθω 20 και είμαι 36. Και θα συνεχίσω για όσο θέλω εγώ και όσο θέλει η κόρη μου και ο άνδρας μου. Δεν θα το επιτρέψω ποτέ σε κανέναν, και την ίδια συμβουλή θα δώσω και στην κόρη μου. Δεν θα το επιτρέψω ποτέ σε κανέναν να με σταματήσει από αυτό που αγαπάω. Κι ας μην έχω χορηγούς, που είναι κι αυτό ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα που δεν έρχονται οι χορηγοί λόγω ηλικίας. Και δεν συμβαίνει μόνο σε εμένα, πρόσφατο παράδειγμα είναι η Αντιγόνη Ντρισμπιώτη. Αλλά είναι πολύ οι χορηγοί που σκέφτονται ότι «Έλα, μωρέ τώρα, 36 χρονών είναι, τελείωσε». Και αντίστοιχα το ίδιο για την Αντιγόνη. Δεν έχω δει στον στίβο διάκριση ανάμεσα στα φύλα αλλά έχω δει λόγω ηλικίας. Έφερα δύο μετάλλια μετά τη γέννηση της κόρης μου και οι χορηγοί δεν ήρθαν» εξήγησε και μέσα σε μερικές μόλις λέξεις περιέκλεισε όλη την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στον αθλητισμό και τους ηλικιακούς αποκλεισμούς.
Το άδικο την πνίγει και σε κάθε ευκαιρία θα μιλά γι’ αυτές τις διακρίσεις που στερούν από την ίδια την ευκαιρία να συνεχίζει να κάνει πρωταθλητισμό, όπως εκείνη αγαπά και όπως επιθυμεί. Όμως, ακόμη κι έτσι, συνεχίζει και όπως δήλωσε θα συνεχίζει για όσο εκείνη θέλει.