Πρωταθλήτρια των αποστάσεων, 1.74μ. ύψος και περίπου 54 κιλά. Αυτός είναι ο σωματότυπος της Άιλις ΜακΚόλγκαν από όταν ήταν έφηβη και έκτοτε δεν είχε καμία δραματική αλλαγή ούτε στα κιλά ούτε στο ύψος της. Άλλωστε, με τα αγωνίσματα στα οποία ειδικεύεται δεν θα μπορούσε να είναι και πολύ διαφορετικό το σώμα της. Τα σχόλια, όμως, που έχει δεχθεί κατά καιρούς την έχουν κάνει να βάλει ακόμη έναν στόχο: Να δείξει σε όλους τους νέους και τις νέες πως κάθε σώμα είναι όμορφο.
Η τρεις φορές Olympian, μερικές φορές μπορεί να ξεχωρίζει σαν φιγούρα μέσα σε μία κούρσα καθώς είναι ψηλή και κάποιες φορές ψηλότερη από τις αντιπάλους της. Μάλιστα, αυτό το «ζήτημα» με το ύψος της το σκέφτεται από όταν ήταν στο σχολείο: «Ως παιδί δεν το σκέφτεσαι και τόσο πολύ», εξηγεί η εύγλωττη Σκωτσέζα στο Olympics.com και συνεχίζει: «Στο σχολείο ήξερα ότι έμοιαζα λίγο διαφορετική από όλα τα άλλα κορίτσια, ήμουν προφανώς λίγο ανασφαλής».
«Μου λένε πως είμαι κακό πρότυπο για τα παιδιά ενώ είμαι το ακριβώς αντίθετο»
Ήταν στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012, όταν η ΜακΚόλγκαν συνειδητοποίησε για πρώτη φορά πως είναι υπαρκτό το ζήτημα του body shaming. «Στην πραγματικότητα δεν ήμουν εγώ το θέμα αλλά θυμάμαι ότι μπήκα στο Twitter με μερικούς άλλους αθλητές στο Ολυμπιακό χωριό και απλά πληκτρολογούσαμε τα ονόματα διάφορων για να δούμε τι έλεγαν οι άνθρωποι γι' αυτούς. Κάθε φορά που επρόκειτο για γυναίκα αθλήτρια, αφορούσε πάντα τον τρόπο που έμοιαζε, το σχήμα του σώματός της, την εμφάνισή της. Και υπήρχαν σχόλια για μια αθλήτρια που ήταν φρικτά. Ήταν πραγματικά, πραγματικά βάναυσα. Θυμάμαι να σκέφτομαι ότι ελπίζω αυτό το άτομο να μην τα δει ποτέ. Τότε, προφανώς κανείς δεν ήξερε ποια ήμουν, οπότε δεν είχα δεχθεί κακοποίηση».
Καθώς όμως εδραίωνε τη θέση της στον παγκόσμιο στίβο, το προφίλ της γινόταν πιο γνωστό και η κακοποίηση ξεκίνησε. «Καθώς πλήθαιναν οι followers μου στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτό γινόταν όλο και πιο σταθερό. Πράγματα όπως «είμαι λιποβαρής», «φαίνομαι ανορεξική», «είμαι ανθυγιεινή», «πρέπει να τρώω περισσότερο». Είναι απλά οι απόψεις των ανθρώπων, αλλά αυτό που πραγματικά με απογοητεύει είναι όταν κάποιοι λένε ότι είμαι κακό πρότυπο για τα παιδιά. Ενώ είμαι ακριβώς το αντίθετο. Τροφοδοτώ σωστά το σώμα μου, φροντίζω το σώμα μου. Δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν παίρνω ναρκωτικά.
Αυτό είναι το φυσικό σχήμα του σώματός μου. Τρέχω πολύ αλλά ταυτόχρονα έχω αυτόν τον σωματότυπο από τότε που ήμουν 12, 13, 14 ετών. Δεν πρόκειται ποτέ να έχω διαφορετικό σώμα, και υπάρχουν πολλά νεαρά κορίτσια και πολλά νεαρά αγόρια που έχουν το ίδιο σχήμα σώματος με μένα. Οπότε, νομίζω ότι είναι σημαντικό να μιλάω κάθε τόσο και να καλώ πραγματικά τους ανθρώπους γι' αυτό. Υπάρχουν άνθρωποι που μου μοιάζουν, άνθρωποι που είναι υγιείς, πλήρως λειτουργικοί άνθρωποι που μου μοιάζουν και αυτό είναι απολύτως εντάξει».
Πλέον, η ίδια ακολουθεί πιο προσεκτική προσέγγιση όσον αφορά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Θα έλεγα ότι μάλλον είναι μικρότερη τώρα (η έκθεση στην κακοποίηση), επειδή τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σου έχουν επιτρέψει να βάλεις απαγόρευση σε ορισμένες φράσεις-κλειδιά ή λέξεις ώστε να μην τις βλέπει. Στην πραγματικότητα ήταν ο φίλος μου που είπε «Δεν μπορείς να συνεχίσεις να λαμβάνεις όλα αυτά τα αρνητικά μηνύματα που σου στέλνουν κάθε μέρα. Ξέρω ότι νομίζεις ότι είσαι εντάξει και δεν σε ενοχλούν, αλλά ποτέ δεν ξέρεις όταν διαβάζεις συνεχώς αυτά τα πράγματα, μήπως αρχίσουν να σε επηρεάζουν;».
Πάντα επαγγελματίας αθλήτρια, η τρεις φορες μεταλλιούχος ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, έχει την επιστήμη να την υποστηρίζει: «Έχω ύψος 174 εκατοστά και το βάρος μου δεν ξεπερνάει ποτέ τα 54 κιλά και δεν θα έπεφτα ποτέ κάτω από τα 50 με 53 κιλά. Αλλά για μένα το μεγαλύτερο πράγμα είναι η οστική πυκνότητα για τους αθλητές. Για τις γυναίκες που προφανώς δεν παίρνουν αρκετή ενέργεια, αυτό επηρεάζει την οστική πυκνότητα. Αλλά κάθε εξέταση οστικής πυκνότητας που έχω κάνει ποτέ, είναι υψηλότερη από το μέσο όρο, οπότε δεν έχω κίνδυνο οστεοπόρωσης».
Παρ’ όλα αυτά, η ΜακΚόλγκαν προσπαθεί να μιλά για όλες και όλους όσες/οι αντιμετωπίζουν τέτοια σχόλια: «Νομίζω ότι είναι πιο σημαντικό να προσπαθούμε να εμφυσήσουμε αυτοπεποίθηση στις νέες γυναίκες. Είναι απολύτως εντάξει να φαίνονται όπως φαίνονται, είσαι ελκυστική όπως είσαι και κάποιος θα σε αγαπήσει όπως ακριβώς είσαι. Δεν χρειάζεται να κάνετε όλες αυτές τις επεμβάσεις για να σας αγαπήσουν, το να βρείτε αυτή την εμπιστοσύνη στον εαυτό σας είναι πολύ πιο σημαντικό. Έτσι, για μένα, αυτό είναι ένα βασικό πράγμα που πρέπει να λένε στα σχολεία. Και πιο συγκεκριμένα, όταν πρόκειται για νεαρές γυναίκες που είναι αθλήτριες και δρομείς, προσπαθώ πραγματικά να τις εκπαιδεύσω. Ναι, φαίνομαι αδύνατη, φαίνομαι αδύναμη αλλά είμαι υγιής».
Είναι αυτή η αυτοπεποίθηση και η ατσάλινη στάση που διασφαλίζουν ότι η ΜακΚόλγκαν είναι έτοιμη τόσο στο σώμα όσο και στο μυαλό για τις προκλήσεις που έρχονται.