Μία πορεία που ξεκίνησε πριν από περίπου 27 χρόνια. Η Μελίνα Ρομπέρτ Μιχόν ξεκίνησε ως ένα μικρό κορίτσι με φιλοδοξία να ρίξει μεγάλες βολές στη δισκοβολία, να βρεθεί στα μεγαλύτερα βάθρα του κόσμου, να περάσει τη γαλλική σημαία πάνω στους ώμους της και να πανηγυρίσει την ανταμοιβή των κόπων της. Μέσα σε αυτά τα χρόνια κατάφερε όλα τα παραπάνω και λίγα περισσότερα αφού δίδαξε παράλληλα επιμονή, προσμονή, πειθαρχία και κυρίως έκανε πράξη αυτό το ρητό που ακούμε συχνά αλλά πολλές φορές ξεχνάμε τι πραγματικά σημαίνει: «ο επιμένων νικά».
Ο απολογισμός της σημαντικός: Συμμετοχή σε 9 Παγκόσμια πρωταθλήματα, και πιθανότατα θα τη δούμε και σε ένα 10ο, συμμετοχή σε έξι Ολυμπιακούς Αγώνες, και γιατί να μην την δούμε και μία έβδομη φορά στη μεγαλύτερη διοργάνωση του αθλητισμού και ένα Ολυμπιακό μετάλλιο το οποίο ήρθε μετά από πολύ κόπο και περισσότερα… βάσανα.
Πρώτη φορά βρέθηκε σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 2000, στο Σίδνεϊ, όταν ήταν 21 ετών. Τότε, είχε ρίξει μόλις 54.11μ., ήταν 13η στο προκριματικό της γκρουπ και δεν είχε προκριθεί στον τελικό. Το 2004 ήρθε στους Ολυμπιακούς της Αθήνας, με 56.70μ. δεν μπόρεσε ξανά να προκριθεί στον τελικό και έμεινε 16η στο προκριματικό γκρουπ της. Το 2008 στο Πεκίνο μπήκες στον τελικό όμως τα 60.66μ. που έριξε δεν αρκούσαν για να της δώσουν μία θέση στο βάθρο αλλά αν είχε ρίξει τα μέτρα που έριξε στον προκριματικό (62.21μ.) θα είχε κατακτήσει το χάλκινο μετάλλιο. Έφυγε με την έβδομη θέση. Συνέχισε να προσπαθεί, συνέχισε να μη χάνει διοργάνωση και να κυνηγά τη μεγάλη επίδοση. Στο Λονδίνο το 2012, βελτιώθηκε όμως το ίδιο ίσχυε και για τις υπόλοιπες αθλήτριες και έτσι με 63.98μ. έφτασε μέχρι την πέμπτη θέση. Είχε φτάσει τόσο κοντά στο μετάλλιο. Άλλα τέσσερα γεμάτα χρόνια. Χρόνια γεμάτα προπόνηση και σκληρή δουλειά. Το highlight εκείνης της τετραετίας ήταν το αργυρό μετάλλιο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Μόσχας.
Στη Βραζιλία θα λυτρωνόταν. Με 62.59μ. περνά ως τέταρτη στον τελικό και ελπίζει για τη μεγάλη βολή, να βγει την κατάλληλη στιγμή. Η Σάντρα Πέρκοβιτς ήταν ανίκητη τότε, ήταν πολύ δύσκολο να την αφήσει κανείς εκτός του πρώτου σκαλιού στο βάθρο. Υπήρχαν όμως άλλες δύο θέσεις. Έριξε τη μεγαλύτερη βολή της ζωής της, έκανε νέο εθνικό ρεκόρ και με 66.73μ. Κατέκτησε το αργυρό Ολυμπιακό μετάλλιο. Η μεγαλύτερη διάκριση της ζωής της, η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας της, η ώρα της λύτρωσης και της απόλυτης δικαίωσης.
Ακολούθησε και ένα χάλκινο στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στο Λονδίνο. Αλλά δεν σταμάτησε εκεί.
Συνέχισε με τους Ολυμπιακούς στο Τόκιο, έκανε αγώνες, δεν σταμάτησε ποτέ. Και τώρα, σε ηλικία 43 ετών και 317 ημερών έριξε 65.49μ. και έκλεισε θέση σε ένα ακόμη Παγκόσμιο πρωτάθλημα. Μάλιστα, αυτή ήταν η 23η σεζόν κατά την οποία ρίχνει βολή μεγαλύτερη των 60 μέτρων. Σε μία ηλικία που δύσκολα βλέπουμε αθλητές και αθλήτριες του στίβου να συνεχίζουν, αφού η πλειοψηφία των αθλητών/τριών ολοκληρώνουν την καριέρα τους περίπου 10 χρόνια νεότεροι από την Ρομπέρτ Μιχόν.
Η συνέχεια θα γραφτεί σε μερικούς μήνες, στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Βουδαπέστης καθώς η Γαλλίδα θα βρίσκεται εκεί.