Ευρωπαϊκό Κ23: Μία πετυχημένη ομάδα που επιστρέφει με μετάλλια και ελπίδες
Η επιτυχία είναι σχετική. Επιτυχία είναι να βρεθεί κανείς στην Εθνική ομάδα, να μπει σε έναν τελικό, να κατακτήσει μία πέμπτη ή έκτη θέση, να ανέβει στο βάθρο, να νικήσει. Η επιτυχία ορίζεται από τις συνθήκες, από την προσπάθεια, από το υπόβαθρο και γι΄αυτό όλα τα παραπάνω είναι επιτυχίες. Και η ομάδα στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα Κ23 είχε από όλα.
Επιτυχία ήταν η τέταρτη θέση της Μαρίας Κάσσου στα 10.000μ.
Τεράστια επιτυχία για τη χώρα. Και όχι μόνο για το πολύ καλό πλασάρισμα, ανάμεσα σε 27 αθλήτριες, αλλά γιατί η Μαρία Κάσσου κατάφερε να πρωταγωνιστήσει στην κούρσα, να απειλήσει μεγάλες δυνάμεις των αποστάσεων, να αφήσει πίσω τις αθλήτριες που στόχευαν σε μετάλλια και να δείξει πως η παράδοση της Ελλάδας να έχει «αδύναμες» αποστάσεις αλλάζει και η αλλαγή γράφει το όνομά της. Η Δάφνη Λαβασσά την ακολούθησε στην έκτη θέση και επιβεβαίωσε αυτή την αλλαγή. Ποιος να σκεφτόταν πως για αρκετά λεπτά θα παρακολουθήσουμε μία Ελληνίδα να διεκδικεί μετάλλιο σε αγώνισμα μεγάλων αποστάσεων.
Επιτυχία είναι και η όγδοη θέση της Όλγας Φιάσκα στα 20χλμ βάδην. Το βάδην έχει εξελιχθεί στην Ελλάδα, έχουμε αθλήτριες σε όλες τις κατηγορίες.
Επιτυχία ήταν το χάλκινο μετάλλιο της Γεωργίας Δεσπολλάρη στα 800μ.
Στο 800άρι της τακτικής, της στρατηγικής, της ταχύτητας, της ετοιμότητας. Στο αγώνισμα που η χώρα τα τελευταία δύο χρόνια έχει δει δύο αθλήτριες να ανεβαίνουν στα βάθρα μεγάλων διοργανώσεων, με την Έλλη Δεληγιάννη να κάνει την αρχή στο Παγκόσμιο Κ20 στο Ναϊρόμπι και τη Γεωργία Δεσπολλάρη να γράφει τη συνέχεια στο Ευρωπαϊκό Κ23. Και έχει σημασία να προσέξει κανείς και αυτή τη κούρσα γιατί η αθλήτρια του Μιχάλη Αναγνώστου έτρεχε δίπλα σε πολύ πιο έμπειρες αθλήτριες, που προσπάθησαν να την κλείσουν και την αφήσουν πίσω, αλλά με την ψυχή της κατάφερε να τις κερδίσει στο σπριντ. Το χάλκινο μετάλλιο που φόρεσε στο στήθος της, είχε αξία χρυσού.
Επιτυχία ήταν το χάλκινο της Πολυνίκης Εμμανουηλίδου στα 200μ.
Όσο φοβερό κι αν ακούγεται, η Ελλάδα έχει ξανά σπρίντερ σε άνδρες και σε γυναίκες. Η Πολυνίκη Εμμανουηλίδου είναι η απόδειξη πως γίνεται σημαντική δουλειά στο παρασκήνιο αφού μετά από πέντε κούρσες μέσα σε διάστημα τεσσάρων ημερών, κατάφερε στην έκτη της κούρσα -στον τελικό των 200μ.- να τερματίσει τρίτη και να πάρει ένα μετάλλιο που τόσο πολύ ήθελε και το άξιζε ακόμη περισσότερο. Με ορμή, θέληση, ταπεινότητα, δουλειά και περηφάνια η Πολυνίκη Εμμανουηλίδου έφτασε στο πολυπόθητο βάθρο. Επιτυχία είναι και η πέμπτη θέση που κατέκτησε στα 100μ.. Τόση σταθερότητα και εξέλιξη, στο πρόσωπο ενός νεαρού κοριτσιού που με τη συστολή και το χαμόγελό του καταφέρνει να κερδίζει και εκτός σταδίου.
Επιτυχία ήταν το αργυρό μετάλλιο της Παναγιώτας Δόση στο ύψος
Η Ελλάδα είχε να δει μετάλλιο στο ύψος των γυναικών στη συγκεκριμένη διοργάνωση από το 2007 και την Αντωνία Στεργίου και η Παναγιώτα Δόση κατάφερε να βάλει τη χώρα ξανά στον χάρτη. Τα άλματά της ήταν εξαιρετικά, ακόμη και οι χαμένες προσπάθειες στο 1.91μ. ήταν πολύ καλές και αργά ή γρήγορα θα πετύχει και αυτό το άλμα όμως για την ώρα πέτυχε τη διάκριση με το αργυρό μετάλλιο. Η συγκέντρωσή της ζωγραφίστηκε στο σούφρωμα των χειλιών της πριν κάνει άλματα που θύμισε πολύ το ύφος της Κατερίνας Στεφανίδη πριν εκτελέσει άλματα και η κραυγή της, τελικά, ακούστηκε στη Φινλανδία όπως επιθυμούσε.
Επιτυχία ήταν το χρυσό της Ελίνας Τζένγκο στον ακοντισμό
Το χρυσό της αθλήτριας που θα λυγίζει κάθε φορά που ακούει τον εθνικό ύμνο και θα δακρύζει από χαρά και συγκίνηση. Της Ελίνας Τζένγκο που έφερε ξανά τον ακοντισμό στο προσκήνιο και ακολουθεί τα χνάρια των παλαιότερων πρωταθλητριών που έγραψαν ιστορία για τη χώρα μας στο συγκεκριμένο αγώνισμα. Το χρυσό της ακοντίστριας που αυτή τη στιγμή είναι εν ενεργεία πρωταθλήτρια σε τρεις κατηγορίες (Κ20, Κ23, γυναικών) και οδεύει προς ένα ολόχρυσο μονοπάτι, στο οποίο θα μας πάρει μαζί της και με απόλυτη ανιδιοτέλεια θα προσπαθήσει να μας χαρίσει απίστευτες στιγμές υπερηφάνειας. Το χρυσό της Ελίνας Τζένγκο που συμπλήρωσε όμορφα μία συλλογή που ξεκινά να γεμίζει και θυμίζει πάρα πολύ αυτή του Μίλτου Τεντόγλου.
Επιτυχία ήταν η ομάδα και η προσπάθεια
Η μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας, όμως, ήταν η ενότητα. Γιατί όταν η Τζένγκο έριχνε για το χρυσό, η ομάδα ήταν στο στάδιο μαζί της. Όταν η Δόση πηδούσε για το αργυρό, η ομάδα ήταν μαζί της. Όταν η Εμμανουηλίδου έτρεχε για το χάλκινο, η ομάδα ήταν στις κερκίδες. Και γιατί όταν η Δεσπολλάρη έτρεχε για το δικό της χάλκινο η ομάδα δεν μπορούσε να είναι στο στάδιο, γιατί νωρίτερα έβρεχε καταρρακτωδώς και γι΄αυτό μαζεύτηκαν όλοι στο λόμπι του ξενοδοχείου να την παρακολουθήσουν με αγωνία, να φωνάξουν σα να τους ακούει από τα κουλουάρ του σταδίου και να πανηγυρίσουν σα να ήταν στη γραμμή του τερματισμού μαζί της.
Επιτυχία ήταν η προσπάθεια και τα χαμόγελα στα πρόσωπα όλων όπως και οι ελπίδες πως πλέον ο ελληνικός στίβος θα αλλάξει, θα δημιουργήσουμε ξανά «παράδοση» σε όσα περισσότερα αγωνίσματα γίνεται. Η συντονισμένη προσπάθεια έχει ήδη ξεκινήσει και τα αποτελέσματά της βγαίνουν δειλά-δειλά στο φως, με τρανταχτό παράδειγμα την ομάδα σκυταλοδρομίας 4Χ100μ..
Η ελπίδα πως η νέα γενιά του στίβου θα βάλει ξανά τον κλασσικό αθλητισμό στα σπίτια όλων, είναι ξανά ζωντανή.
Ακολούθησε το GWomen στο instagram
Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]