Δεν μιλάει αγγλικά, επικοινωνεί μόνο στα ισπανικά όμως ποτέ δεν έχει υπάρξει αγενής προς κανέναν ακόμη κι όταν δεν καταλαβαίνει τί τη ρωτούν. Με ταπεινότητα και χαμόγελα θα πει «gracias» και θα υποκλιθεί μπροστά σε όλους όσοι θα τη συγχαρούν σε γλώσσες που μπορεί να μην αναγνωρίζει. Πιστή στην κουλτούρα της, χωρίς να ξεχνά από πού ήρθε η Γιούλιμαρ Ρόχας έχει κερδίσει τους πάντες και τα πάντα.
Η 1η Αυγούστου του 2021 ήταν ίσως το… κερασάκι σε μία πολυόροφη τούρτα.. Η Ρόχας είναι μία από τις λίγες περιπτώσεις στον αθλητισμό που κανείς θα πει πως πρόκειται για ένα θαύμα της φύσης και δεν θα υπερβάλει καθόλου. Το χάρισμά της να κάνει μεγάλα άλματα είναι ανυπέρβλητο, κάνει τα 15μετρα άλματα να φαίνονται σαν παιχνίδι στην άμμο, σαν άλματα προπόνησης σε μία χαλαρή μέρα για να κυριολεκτούμε. Τα ατελείωτα πόδια της και η ψηλόλιγνη κορμοστασιά της κάνουν τις προσπάθειές της να μοιάζουν με σωστά έργα τέχνης ενώ όταν πια προσγειώνεται στο σκάμμα, δεν απογοητεύει ποτέ. Το άλμα της στα 15.67μ. εκείνης της ημέρας, που της έδωσε το πρώτο της χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο, παραμένει το μεγαλύτερο άλμα που έχει δει ποτέ ο κόσμος στο τριπλούν γυναικών.
Σαν μία διαφορετική και μοναδική «συνέχεια» της μεγάλης σταρ των οριζόντιων αλμάτων, Κατερίνε Ιμπάργκουεν, μιλά πριν εκτελέσει τα άλματά της και τρέχει γρήγορα έξω από το σκάμμα όταν καταφέρνει να εκτελέσει ολόσωστα τις εντολές που η ίδια έδινε στον εαυτό της στην αρχή του διαδρόμου. Απλώνει την παλάμη της πίσω από το αυτί της και ακούει πραγματικά τους θεατές να την αποθεώνουν, να φωνάζουν για εκείνη, για εκείνο το φτωχό κορίτσι που μία μέρα αποφάσισε πως θα αλλάξει για πάντα τη ζωή της χωρίς ποτέ να ξεχάσει από πού ξεκίνησε.
Ο προορισμός της ήταν πάντα το τριπλούν, παρ' όλο που παρακινήθηκε από την ομάδα βόλεϊ της Βενεζουέλας και τη συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς του Πεκίνου 2008. Ήταν γραφτό της να βρει τον τρόπο να προσεγγίσει τον θρύλο του μήκους από την Κούβα, Ιβάν Πεδρόσο, και να συνδέσει το μοναδικό της ταλέντο με την ευφυΐα και εμπειρία του για να φτάσουν μαζί στην Ιστορία. «Το άλμα των 16μ. είναι εφικτό», έχει επαναλάβει πολλάκις όπως και εκείνη τη μέρα στο Τόκιο.
Δύο χρόνια μετά από εκείνη τη μέρα, λοιπόν, η Ρόχας κυνηγά τον ίδιο στόχο: τα 16 μέτρα. Όμως, αυτή τη φορά θα έχει την ευκαιρία να κάνει την υπέρβαση όπως αξίζει σε μία τέτοια αθλήτρια. Σε ένα κατάμεστο στάδιο, με αμέτρητα ζευγάρια μάτια πάνω της, με κομμένη ανάσα από τη στιγμή που πατά στη βαλβίδα και μέχρι να σηκωθεί από το σκάμμα, με βλέμματα καρφωμένα στους φωτεινούς πίνακες γεμάτα αγωνία για το αποτέλεσμα.
Το Παγκόσμιο πρωτάθλημα ανοιχτού στίβου της Βουδαπέστης, που είναι μόνο μερικές εβδομάδες μακριά, θα είναι η τέλεια ευκαιρία για την πρωταθλήτρια της Βενεζουέλας να δείξει και πάλι το μεγαλείο της μπροστά σε ανυπόμονο κοινό, που λατρεύει να την παρακολουθεί ακόμη κι αν δεν καταλαβαίνει πάντα τί λέει όταν μιλάει. Τα σημαντικά, άλλωστε, τα λέει πάντα στη... universal γλώσσα του στίβου.