Η απίθανη σπρίντερ από την Δομινικανή Δημοκρατία, ήρθε να καλύψει το «κενό» που είχε η χώρα στις επιτυχίες στον στίβο, μετά την αποχώρηση -προ δεκαετίας- του Φελίξ Σαντσες.
Η Παουλίνο δεν προέρχεται από κάποιο άθλημα ιδιαίτερα δημοφιλές στη χώρα της, ούτε από κάποιο που θα «ανακαλύψει» ένας προπονητής ότι κάνει για στίβο.
Χάντμπολ έπαιζε και μάλιστα, για τα δεδομένα της χώρας της ήταν αρκετά καλή. Ηταν μια ανάσα από το να μπει στην εθνική ομάδα της πατρίδας της, πριν έρθει ο καθηγητής φυσικής αγωγής και της προτείνει να ασχοληθεί με τον στίβο. Η Παουλίνο ήθελε να ασχοληθεί με το βόλεϊ, αλλά ο καθηγητής της, θεώρησε πως θα πρέπει να δοκιμάσει χάντμπολ και στίβο, καθώς είχε εντυπωσιαστεί από κάποια αλτικά τεστ που είχε κάνει.
«Μου πρότεινε να αλλάξω στον στίβο, αλλά δεν ήθελα ούτε να το ακούω. Οχι και όχι τους έλεγα. Τελικά με έπεισαν. Στην αρχή το έκανα μόνο για τα χρήματα, αλλά στην πορεία το αγάπησα» παραδέχτηκε η Παουλίνο.
Ηξερε πως μπορεί να βγάλει χρήματα καθώς ήταν αρκετά γρήγορη (γι’ αυτό κι επέλεξε τα 400 μέτρα), ωστόσο δεν φανταζόταν ποτέ ότι μετά τον Σάντσες θα γίνει η δεύτερη αθλήτρια από τη χώρα με ολυμπιακό μετάλλιο στον στίβο (αργυρό).
Ξεκίνησε στίβο από ανάγκη κι έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια
Και να σκεφτεί κανείς πως ο μόνος στόχος της ήταν να αποφύγει την πείνα. Προερχόμενη από μονογονεϊκή οικογένεια με έξι παιδιά (αυτή είναι το πέμπτο), ξεκίνησε να κάνει προπονήσεις ξυπόλυτη αφού η μητέρα της δεν μπορούσε να της πάρει παπούτσια. Βλέποντας πως στον στίβο της προσφέρουν χρήματα, δεν το σκέφτηκε καν.
«Αρχισαν να με πληρώνουν και γι’ αυτό αποφάσισα να ασχοληθώ. Αν και ήταν δύσκολο για μένα, αποφάσισα γι’ αυτόν τον λόγο να το κάνω. Στην αρχή δεν άντεχα την προπόνηση και τις απαιτήσεις του προπονητή μου. Παρ’ όλα αυτά επέμεναν σε μένα» εκμυστηρεύτηκε.
«Πριν (γίνω πρωταθλήτρια) έτρεχα ξυπόλυτη. Μετά έβαλα μία κάλτσα. Μετά μου πρόσφεραν παπούτσια και μπορούσα να αγοράσω κι εγώ ρουχισμό. Ολα γίνονταν σταδιακά. Βήμα βήμα» παραδέχτηκε η Παουλίνο που χάρη στις επιτυχίες της στον στίβο, πήρε αξίωμα στην πολεμική αεροπορία της χώρας και ένα διαμέρισμα και πλέον ζει πιο άνετα κι αυτή και η οικογένειά της.
Πλέον, η Παγκόσμια πρωταθλήτρια των 400 μέτρων, προσπαθεί να διαχειριστεί άλλου είδους καταστάσεις. Η ξαφνική δημοτικότητα την τρόμαξε και προσπαθεί να την συνηθίσει.
«Ηταν κάτι τρομερό για μένα καθώς προέρχομαι από φτωχή οικογένεια. Δουλεύω σκληρά γι να πετύχω τους στόχους μου και το χρυσό μετάλλιο ήταν το όνειρό μου. Το έκανα πραγματικότητα…» ανέφερε η Παουλίνο στην ιστοσελίδα της ΔΟΕ.
Ενα μετάλλιο που η μητέρα της παραλίγο να μην παρακολουθήσει ποτέ, αφού δεν είχε τηλεόραση. Ενας πρώην παίκτης του μπέιζμπολ με κοινή καταγωγή, ο Βλάντιμιρ Γκερέρο, της δώρισε μια τηλεόραση για να δει την κόρη της να διεκδικεί μετάλλια.
«Νιώθω περήφανη για όσα έχω πετύχει ως τώρα. Αλλά το σπουδαιότερο είναι ότι έχω βάλει στο τρυπάκι νέα παιδιά να αθληθούν. Οταν κάποιος κερδίζει, πάντα τα παιδιά τον βλέπουν σαν κίνητρο για να κάνουν το πρώτο βήμα. Λατρεύω τα παιδιά και όσους τολμούν να ονειρεύονται» είπε η Παουλίνο που στα 27 της πλέον, θα πάει στο Παρίσι για το χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.