Σβετλάνα Ρομάσινα: Έφηβη για πάντα!
Η ρωσική ψυχή σε μια κίνηση στο νερό και σε μια πιρουέτα που ενώνει το υγρό με το αέρινο και το ανθρώπινο με το οριακά άγνωστο. Η ψυχή που πάντα θα προσπαθεί και θα υποφέρει, η ψυχή που θα καταφέρνει το απίθανο και θα θλίβεται μπροστά στο ταπεινό και το άπιαστο απλό.
Η ψυχή που συναντά τον έναν και μοναδικό μας κόσμο και η ψυχή που εκτονώνεται, τεντώνεται, πηδά στο άγνωστο και καταλήγει στο σώμα, στο σπίτι της.
Η ρωσική ψυχή πάντα με την ομορφιά πάλευε, πάντα με αυτήν κυνηγούσε το όνειρο και το αδύνατο και πάντα σαν παιδί χαιρόταν και απογοητευόταν.
Η ρωσική ψυχή βρίσκεται στον Ντοστογιέφσκι, είναι ο Ντοστογιέφσκι και η κληρονομιά του περνά από γενιά σε γενιά και από σώμα σε σώμα.
Η Σβετλάνα Ρομάσινα δεν θα μπορούσε να αποφύγει τη «ντοστογιεφσκική» μοίρα. Και να πώς συναντιούνται τα δύο, το αεικίνητο και το σταθερό. Παντοδυναμία! Είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα γελούσαν αν μάθαιναν ότι ένα τέτοιο «σκουπίδι» στοχεύει στην παντοδυναμία. Όμως θα τους καταπλήξω ακόμη περισσότερο: Ίσως από τις πρώτες πρώτες επιθυμίες μου, δηλαδή από την παιδική μου ηλικία ακόμα, δεν μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου παρά στην πρώτη θέση, πάντα και σε όλες τις καταστάσεις της ζωής.
Το απόσπασμα είναι από τον «Έφηβο» (Εκδ. Άγρα) του Ντοστογιέφσκι και εκεί -στην εφηβεία- θα μείνει για πάντα η εικόνα της Ρομάσινα.
Αντανάκλαση του υγρού στοιχείου
Η Σβετλάνα Ρομάσινα δεν έχει φανταστεί, έχει δει τον εαυτό της στην πρώτη θέση. Κι αν η ένσταση είναι εντάξει, πρώτη σε ένα άθλημα, σίγα το πράγμα, τότε μάλλον την αδικείτε, όπως και την καλλιτεχνική κολύμβηση.
Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με ένα ακόμα άθλημα, αλλά με κάτι που πλησιάζει την ουσία, την ομορφιά της ζωής. Δυο λέξεις αρκούν για να καταλάβετε: κίνηση και νερό. Η τελειότητα και το κάλλος βρίσκονται στην συνομιλία με τον χώρο και στο πεδίο δράσης της Ρομάσινα αυτό ακριβώς εκπληρώνεται.
Το υγρό στοιχείο είναι η ζωή και η σωματική έκφραση αντανάκλαση και κατάφαση της. Όταν, λοιπόν, η Ρωσίδα έχει διαπρέψει σε αυτό άθλημα, τότε ναι, είναι παντοδύναμη και δικαιούται να έχει το πάθος και την επιθυμία του εφήβου.
Για την εφηβική ψυχή όλα φαντάζουν εφικτά και εύκολα, όμως η Ρομάσινα ξέρει να τιθασεύει την έφηβη που υπάρχει μέσα της. Τίποτα δεν είναι εύκολο και η ίδια το έχει δηλώσει. Η εικόνα παρασύρει και ξεγελά.
Γι’ αυτό, ας ρίξουμε μια ματιά στο πώς διαμορφώθηκε αυτή της Σβετλάνας Ρομάσινα, ας δούμε πίσω από το άθραυστο είδωλο.
Τα μαλάματα έγιναν τάματα!
Η αναπόφευκτη κοινοτοπία «βασίλισσα του χορού» αναβαθμίζεται και περνά στο δέος της μοναδικότητας με μια συμπληρωματική φράση: κάτω από το νερό! Αυτό ακριβώς είναι η Ρομάσινα, η κορυφαία του χορού κάτω από το νερό! Τα μαλάματα τα κέρδισε με τον ιδρώτα της. Τα μαλαματένια λόγια τα έφτιαξε με την κίνηση, με τη χάρη και τη δύναμη της, με τη φαντασία της. Και η πίστη της έκανε τα μέταλλα τάματα και η επιμονή της τα εγκόσμια παγκόσμια.
Ο θεατής που προλαβαίνει να δει τη δράση στην πισίνα βλέπει τη Σβετλάνα κολυμβήτρια, μπαλαρίνα, ακροβάτισσα, καταδύτρια. Το κεφάλι κάτω από το νερό και τα πόδια πάνω και αυτό το μείγμα υπερρεαλισμού, υπεράνθρωπου, να μεταφέρεται στο κοινό αρμονικά.
Όταν το πρόσωπο έρθει στην επιφάνεια, το χαμόγελο είναι η κρυστάλλινη γέφυρα που ενώνει την ανάσα με την ικανοποίηση της ομορφιάς. Το τρίγωνο ρυθμός-δύναμη-ισορροπία στέκει σαν τον πανόπτη οφθαλμό και επιβεβαιώνει, επιβραβεύει, διασώζει το μοναδικό, το εξαιρετικό, αυτό που είχε (και πάντα θα χει) η Ρομάσινα. Και δεν είναι μόνο αυτά.
Στην καλλιτεχνική κολύμβηση υπάρχουν εικόνες που θα ζήλευε ο Νταλί και θα έψαχνε ο Μπουνιουέλ.
Στην υδάτινη οθόνη μας συστήνονται θέσεις-κινήσεις όπως «Η ουρά του ψαριού», «Το δελφίνι», «Ο ιππότης», «Ο κύκνος», «Η πεταλούδα», «Ο ερωδιός»…
Σε αυτό το καλλιτεχνικό, αθλητικό, πεδίο παντρεύονται η ινδουιστική μυθολογία, η ρωσική υπαρξιακή αναζήτηση και οι πολλαπλές ταυτότητες του ίδιου ειδώλου! Το σώμα χάνεται και οι λέξεις γλιστρούν στη στιλπνή, δερμάτινη, επιφάνεια των κάτω άκρων. Το πρόσωπο βρίσκει το προσωπείο και το ένα γίνεται δύο και μετά έρχεται ο πολλαπλασιασμός και το πανέμορφο χάος.
Η Σβετλάνα Ρομάσινα κατέκτησε τη μεταιχμιακή προσωπικότητα του αθλητή/καλλιτέχνη μετά από πολλές ώρες προπόνησης, δέκα ώρες ημερησίως!
Αυτή είναι η πρώτη ματιά στην εικόνα της παντοδύναμης Ρωσίδας, η πρώτη διαδρομή στο παρασκήνιο του άθραυστου ειδώλου.
Η λέξη «δέος» είναι λίγη
Η καλλιτεχνική (ή συγχρονισμένη) κολύμβηση δεν ήταν δημοφιλής στη Ρωσία το 1995. Τότε -σε ηλικία έξι ετών- ξεκίνησε να ασχολείται με το άθλημα. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν η κολύμβηση, το καλλιτεχνικό κομμάτι δεν υπήρχε στον ορίζοντα.
Η προπονήτρια της, η Όλγα Γκερασίμοβα, αποφάσισε πως μπορούσε να προσπαθήσει και στο καλλιτεχνικό πεδίο. Το κτίριο που φιλοξενούσε τις προσπάθειες, τις προπονήσεις της, είχε δύο πισίνες. Η μία για κολύμβηση και η άλλη για συγχρονισμένη/καλλιτεχνική κολύμβηση. Αποφασίζει να πάει στη δεύτερη πισίνα. Την ίδια περίοδο εξασκούνταν και στον χορό.
Όταν η προπονήτρια της πήγε στην Ελλάδα μόνιμα, η Ρομάσινα, στα δέκα, έπρεπε να αποφασίσει: συνέχεια στην κολύμβηση ή χορός; Επειδή δεν της άρεσε ο παρτενέρ της στο μπαλέτο διαλέγει την πισίνα. Η επιλογή, όμως, είναι μόνο η αρχή. Δεν ήξερε τίποτα για το άθλημα.
Πίστευε ότι ήταν ατομικό και πως δεν θα ήταν τόσο δύσκολο. Επιπλέον, έπρεπε να βρει νέα προπονήτρια και τη βρήκε στο πρόσωπο της Τατιάνα Νταντσένκο. Από τα δέκα ως τα 30 της χρόνια θα πορευτεί με την Νταντσένκο και θα πανηγυρίσει πάρα πολλούς τίτλους. Και αφού φτάσαμε στο σημείο της επιβράβευσης ας δούμε τι έχει καταφέρει και γιατί είναι παντοδύναμη στο άθλημα της. Η Ρομάσινα έχει κατακτήσει εφτά χρυσά μετάλλια σε Ολυμπιακούς Αγώνες! Το κατόρθωμα αυτό αρκεί για να πιστοποιήσει την ανωτερότητα της.
Η λέξη «δέος» σε ελάχιστους ταιριάζει και η Ρομάσινα είναι μία απ’ αυτούς. Αν προσθέσουμε και τα 21 χρυσά (!) σε παγκόσμια πρωταθλήματα, τότε καταλαβαίνουμε γιατί της ταιριάζει τόσο πολύ «Ο έφηβος» του Ντοστογιέφσκι. Ποτέ δεν συμβιβάστηκε με την ήττα, ποτέ δεν βαρέθηκε να κερδίζει, ποτέ δεν έδωσε κάτι λιγότερο από τα πάντα!
Δεν τα παράτησε σε καμία στιγμή, ακόμη και όταν χρειάστηκε να κάνει δύο εγχειρήσεις, ακόμη και όταν έπρεπε να μείνει δίπλα στη νεογέννητη κόρη της. Η ανάγκη να βρίσκεται στο νερό, να χορεύει, να κερδίζει, την οδήγησε και την έφτασε στην κορυφή.
Αυτή η ανάγκη που υπήρχε στα ινδάλματα της, στους Μάικλ Τζόρνταν, Μίκαελ Σουμάχερ, την οδήγησε. Πάνω απ’ όλα, όμως, ο Ντοστογιέφσκι και η αιώνια ρωσική ψυχή, το άφθαρτο χαμόγελο και η τέλεια θλίψη.
Πηγές
-Svetlana Romashina: «We try to make artistic swimming look easy, but it’s not» [Olympics.com]
-«A golden farewell to swimming’s greatest underwater dancing queen» [Whasington Post]
Ακολούθησε το GWomen στο instagram
Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]