Τη Θένια Σαρβανάκη τη γνωρίσαμε όταν ξεκίνησε να εμφανίζεται σε πανελλήνια πρωταθλήματα τάε κβον ντο και να κερδίζει . Το όνομά της ακούστηκε περισσότερο όταν το 2018 κέρδισε στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα κορασίδων ενώ το περασμένο καλοκαίρι κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα νεανίδων. Με σταθερά αλλά... αλματώδη βήματα έφτασε στη μεγαλύτερη διάκριση της καριέρας της μέχρι τώρα όταν πριν από μία εβδομάδα ανέβαινε στο βάθρο του Παγκοσμίου πρωταθλήματος τάε κβον ντο γυναικών (-62 κιλά) και περνώντας το αργυρό μετάλλιο στον λαιμό της.
Η νεαρή αθλήτρια ζει και προπονείται στη Θεσσαλονίκη. Από εκεί ξεκίνησε το τάε κβον ντο και εκεί συνεχίζει, φέρνοντας διακρίσεις στον σύλλογό της Α.Κ. Ευκαρπίας με αντάλλαγμα... throwbacks στην εποχή που η μικρή Φένια φορούσε για πρώτη φορά ντομποκ και ούτε καν μπορούσε να φανταστεί πως θα βρίσκεται στην κορυφή τόσο μεγάλων διοργανώσεων.
Για το Παγκόσμιο πρωτάθλημα της Γουδαλαχάρα ξεκίνησε ως η μικρότερη της αποστολής, Νο-18 στην παγκόσμια κατάταξη αλλά με στόχο ένα μετάλλιο. Ήξερε πως μπορεί να το κάνει, ήξερε ότι το έχει μέσα της, συμφωνούσε και ο προπονητής της. «Το πιστεύαμε το μετάλλιο και πηγαίναμε για αυτό, ήταν ο στόχος δηλαδή» δηλώνει και αυτό εξηγεί πολλά. Δεν κάνει μόνο η ικανότητα ή το ταλέντο ένα πρωταθλητή αλλά θέλει σθένος, θέληση, πείσμα, πίστη. Και, βέβαια, προπόνηση. Πολλές ώρες προπόνησης και κούρασης: «Χαίρομαι που όλη αυτή η προπόνηση, όλος ο κόπος μας, οι τόσες ώρες μέσα στο γυμναστήριο, η προσπάθεια και η κούραση απέδωσαν. Και εγώ και ο προπονητής μου, Μιλτιάδης Γουρουφίδης, κουραστήκαμε πολύ για αυτό».
Ξεκίνησε χωρίς ήττες και πέρασε νικηφόρα από όλα τα επόμενα παιχνίδια για να φτάσει στον ημιτελικό και, αφού κέρδισε, να εξασφαλίσει το μετάλλιο. Στον τελικό θα αντιμετώπιζε την πολύ δυνατή Βελγίδα Σάρα Τσάαρι και ήξερε πως θα είχε δύσκολο έργο όμως μπήκε με αυτοπεποίθηση: «Μπήκα με πολύ καλή ψυχολογία. Ο προπονητής μου μου είχε πει πως θα τα καταφέρω, πως μπορώ». Και όντως τα κατάφερε παρ’ ότι δεν πήρε την πολυπόθητη νίκη: «Δυσκολεύτηκα αρκετά στον τελικό, ήταν πολύ πιεστική η αντίπαλος» εξηγεί, με έναν μικρό δισταγμό στη φωνή.
«Στεναχωρήθηκα όταν τελείωσε ο αγώνας και είχα χάσει, ήθελα να είμαι η πρώτη».
Όμως, σε τόσο μικρή ηλικία πέτυχες μία τόσο μεγάλη διάκριση. Την υπολογίζεις εσύ την ηλικία; «Προσωπικά δεν σκεφτόμουν καθόλου την ηλικία μου, ποτέ δεν το υπολογίζω δηλαδή. Ήμουν πολύ αγχωμένη στους αγώνες αλλά πίστευα στον εαυτό μου».
Με τη φρεσκάδα που χαρακτηρίζει ένα νεαρό κορίτσι και τον υπερβάλλοντα ζήλο που χαρακτηρίζει μία νεαρή αθλήτρια που βρίσκεται για πρώτη φορά μπροστά στον θρίαμβο, η Σαρβανάκη ανέβηκε γεμάτη περηφάνεια στο βάθρο και φωτογραφήθηκε μαζί με τις υπόλοιπες μεταλλιούχους της κατηγορίας της. «Μου άρεσε που ήμασταν νέες όλες όσες ανεβήκαμε στο βάθρο» σχολιάζει η 18χρονη και δικαίως το παρατηρεί αφού η νέα γενιά ξεχώρισε πράγματι.
Αργότερα, προσπαθούσε να φτάσει στη συνειδητοποίηση του ότι είναι Δευτεραθλήτρια κόσμου, ότι μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες βρίσκεται το Παγκόσμιο πρωτάθλημα (σε σημασία και αγωνιστικό επίπεδο) και εκείνη κέρδισε ένα μετάλλιο εκεί. «Οι στόχοι μου είναι υψηλοί, θέλω να βρεθώ στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω αλλά εγώ θα προσπαθήσω» τονίζει.
«Ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχω κάνει και όταν ήμουν εκεί δεν μπορούσα να το πιστέψω. Ήταν πολύ ωραία, είχε πάρα πολύ κόσμο και πρώτη φορά ήμουν σε τέτοια διοργάνωση. Όλη η ομάδα χάρηκε μαζί μου, είμαστε πολύ δεμένοι μεταξύ μας. Νιώθω πολύ περήφανη για τον εαυτό μου, για αυτή την προσπάθεια που κάναμε. Όμως τώρα δεν αλλάζει κάτι, συνεχίζουμε την προσπάθεια».
Όταν επέστρεψε από το μεγάλο ταξίδι από τη Γουδαλαχάρα, βγήκε από το αεροδρόμιο με το σομπρέρο της φορεμένο και δέχθηκε όλη την αγάπη της οικογένειας και των φίλων της που την περίμεναν: «Με περίμεναν όλοι εκεί, ήταν τέλεια ήταν όλοι μαζί, οικογένεια και φίλοι. Τέλεια!». Και πως να μην είναι τέλεια να επιστρέφεις με ένα μετάλλιο σε όλους αυτούς που τόσο καιρό σε βοήθησαν να φτάσεις στην κορυφή;
«Τώρα έχω τέσσερις μέρες ξεκούρασης, που είναι αρκετές». Μετά από σκληρή προπόνηση, ταξίδι, αγώνες, μετάλλιο, ξανά ταξίδι και οι τέσσερις μέρες είναι αρκετές λέει και κάπως έτσι δείχνει, χωρίς πολλά πολλά, την αφοσίωσή της στο άθλημα. Και το πρόγραμμα για τη συνέχεια έχει ήδη στηθεί: «Μετά μπαίνουμε ξανά δυνατά στις προπονήσεις ώστε να καταφέρω να πάρω την πρόκριση για το επόμενο Παγκόσμιο πρωτάθλημα, που είναι σε έξι μήνες στο Αζερμπαϊτζάν». Γιατί... ένα δεν είναι ποτέ αρκετό.