16/09/2024
ΤΑΕ ΚΒΟΝ ΝΤΟΈλενα Παπασταματοπούλου στο GWomen: «Τα άτομα με αναπηρίες αποδεικνύουν μέσα από τους Παραολυμπιακούς ότι... μπορούν»
Από την παιδική ηλικία έως την κορυφή του Παραολυμπιακού βάθρου, η πορεία της Έλενας Παπασταματοπούλου είναι γεμάτη πάθος, αγώνα και αμέτρητες προκλήσεις. Με τη στήριξη της οικογένειάς της και τη δύναμη που αντλεί από τη ζωή , η αθλήτρια του τάε κβον ντό ξεπέρασε δυσκολίες και απέδειξε ότι η θέληση δεν έχει όρια, όπως δηλώνει η ίδια μιλώντας στο GWomen.
Η Έλενα Παπασταματοπούλου, μία 22χρονη αθλήτρια από τα Ιωάννινα, έγραψε ιστορία στους πρώτους της Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Παρίσι, κατακτώντας το χάλκινο μετάλλιο στο τάε κβον ντο στην κατηγορία άνω των 65 κιλών (Κ44).
Στον τελικό για το χάλκινο μετάλλιο, η Παπασταματοπούλου επικράτησε της Μεξικανής Βάργκας Φερνάντες με εντυπωσιακό σκορ 36-9. Η νεαρή αθλήτρια μοιράζεται με το GWomen τις προκλήσεις που αντιμετώπισε λόγω της αναπηρίας της, τις δυσκολίες της προετοιμασίας και τις μοναδικές εμπειρίες που έζησε στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, μεταφέροντας ένα ισχυρό μήνυμα αποδοχής και ενσωμάτωσης.
Συνέντευξη στην Μάρθα Χωριανοπούλου
Η επιτυχία της Παπασταματοπούλου ενσαρκώνει την ικανότητα να συνδυάζει τον αθλητισμό με τις σπουδές της στην Ιατρική, κάτι που αποτελεί ένα μεγάλο επίτευγμα. Η αθλήτρια ενώ βρίσκεται στο 5ο έτος της ιατρικής σχολής, καταφέρνει να διατηρεί υψηλά επίπεδα απόδοσης και στον αθλητισμό, αποδεικνύοντας πως τίποτα στη ζωή δεν είναι ανέφικτο.
Σε αντίθεση με το παραδοσιακό τάε κβον ντο, το παραολυμπιακό τάε κβον ντο δεν είναι απλώς μια παραλλαγή αλλά μια πλήρης μεταμόρφωση που επιτρέπει σε αθλητές με αναπηρίες να συμμετέχουν και να διακριθούν. Η βασική διαφορά είναι οι προσαρμογές που έχουν γίνει για να εξασφαλιστεί η ίση συμμετοχή όλων των αθλητών. Οι αγώνες οργανώνονται σε ειδικές κατηγορίες που λαμβάνουν υπόψη τον τύπο και το επίπεδο της αναπηρίας κάθε αθλητή και αυτό σημαίνει ότι οι κανόνες των αγώνων προσαρμόζονται, προκειμένου να καλύψουν τις ιδιαίτερες ανάγκες και τις προκλήσεις κάθε κατηγορίας. Για παράδειγμα, οι αθλητές με κινητικές αναπηρίες αγωνίζονται σε κατηγορίες όπου οι κινήσεις και οι τεχνικές προσαρμόζονται για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια και η ισονομία.
Η Έλενα Παπασταματοπούλου, έχοντας περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής της στον πρωταθλητισμό και έχοντας πια κατακτήσει μία σημαντική κορυφή, μιλά στο GWomen για όλα όσα γην έφεραν στο σημείο που βρίσκεται σήμερα, για όσα δύσκολα χρειάστηκε να διαχειριστεί, για τα εμπόδια που βρέθηκαν μπροστά της αλλά και για τη στιγμή της απόλυτης δικαίωσης και ικανοποίησης.
Πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια; Ήσουν ένα παιδί που ονειρευόταν να ασχοληθεί με τον αθλητισμό;
«Είχα πολύ όμορφα παιδικά χρόνια, ήμουν ένα αρκετά ανήσυχο πνεύμα και πολύ ζωηρή. Η αναπηρία μου δεν μου στέρησε τίποτα, οι γονείς μου με ώθησαν στον αθλητισμό και τους ευχαριστώ πολύ γι' αυτό».
Πώς ξεκίνησες να ασχολείσαι με το τάε κβον ντο; Έχεις ασχοληθεί ποτέ με κάποιο άλλο άθλημα;
«Οι γονείς μου με ώθησαν από πολύ νωρίς στον αθλητισμό ασχολήθηκα με στίβο και κολύμβηση, αλλά περίπου στα δέκα μου χρόνια μπήκε στη ζωή μου το τάε κβον ντο, το οποίο αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Είναι ένα πολύ δυναμικό άθλημα που ταίριαζε απόλυτα στον χαρακτήρα μου».
Ποιες είναι οι πηγές έμπνευσής σου και ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές σου;
«Πηγή έμπνευσης για μένα είναι η ίδια η ζωή, τα όνειρα και οι προσδοκίες. Οι μεγαλύτεροι υποστηρικτές μου είναι οι γονείς μου και η μικρότερη αδερφή μου. Δεν θα πω ότι είναι εύκολο, γιατί και τα δύο έχουν εξίσου πολλές απαιτήσεις, ειδικά αν ασχολείσαι με τον πρωταθλητισμό σε αυτό το επίπεδο. Πρέπει να διαχειριστείς σωστά τον χρόνο και τις καταστάσεις, αλλά τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο αν πραγματικά το θέλεις».
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις στην αρχή της αθλητικής σου πορείας;
«Οι προκλήσεις που είχα στην αρχή της αθλητικής μου καριέρας ήταν ότι, επειδή δεν υπήρχαν άτομα με τη δική μου αναπηρία στην Ελλάδα, έπρεπε να αγωνίζομαι με αρτιμελείς αθλήτριες και πολλές φορές εκτός συναγωνισμού, αφού δεν μπορούσα να διεκδικήσω επίσημα τον τίτλο. Έπρεπε να περιμένω μέχρι τα 16 μου για να μπορέσω να αγωνιστώ στο εξωτερικό, σε διεθνείς διοργανώσεις».
«Κάθε βράδυ πριν τους Αγώνες, έφερνα στο μυαλό μου τη στιγμή που θα ανέβαινα στο βάθρο»
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετώπισες κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας σου;
«Οι μεγαλύτερες δυσκολίες ήταν οι τραυματισμοί που είχα κατά τη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στη Σερβία. Ευτυχώς, με βοήθησαν πολύ ο γιατρός και ο φυσιοθεραπευτής μου, και έτσι δεν έμεινα πολύ πίσω στις πολύ σημαντικές προπονήσεις για την προετοιμασία μου στο Παρίσι».
Ποιες είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις σου από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού;
«Όλα! Ό,τι έζησα ήταν απίστευτο γνώρισα εξαιρετικούς ανθρώπους με απίστευτες ιστορίες ζωής, είδα φοβερές αθλητικές εγκαταστάσεις και επισκέφτηκα ιστορικά μνημεία που οι Γάλλοι κατάφεραν για πρώτη φορά στην ιστορία των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων να τα μετατρέψουν σε αγωνιστικούς χώρους. Ήταν πραγματικά θεαματικό!».
Μπορείς να μας περιγράψεις τα συναισθήματα σου τη στιγμή που κατέκτησες το χάλκινο παρά Ολυμπιακό μετάλλιο; Ήταν κάτι που περίμενες;
«Το βάθρο και η κατάκτηση ενός μεταλλίου ήταν κάτι που ήθελα όσο τίποτα. Κάθε βράδυ πριν από τους Αγώνες μου, έφερνα στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή... Απερίγραπτα συναισθήματα, μα πάνω από όλα προσωπική ικανοποίηση, γιατί στο δρόμο μου βρέθηκαν και πολλοί που δεν πίστεψαν σε αυτό το όνειρο, αλλά με πείσμωσαν και με έκαναν πιο δυνατή».
Η Παραολυμπιακοί Αγώνες τι γεύση σου αφήνουν; Σκέφτεσαι ήδη τους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Λος Άντζελες;
«Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες μου αφήνουν την πιο γλυκιά γεύση και, όπως έχω δηλώσει, έχω ήδη βάλει τον επόμενο στόχο μου, ένα ακόμα μετάλλιο στο Λος Άντζελες. Ποιες είναι οι βασικές συμβουλές που δίνεις σε άτομα που θέλουν να ξεκινήσουν τον αθλητισμό παρά τις δυσκολίες τους; Θέλω να πω σε όλους ότι στη ζωή τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι ο αθλητισμός μπορεί να σου δώσει μόνο οφέλη, τόσο σε ψυχολογικό όσο και σε σωματικό επίπεδο. Μην εγκαταλείπετε ποτέ τα θέλω σας, όποια και αν είναι αυτά. Πάντα να κυνηγάτε τα όνειρά σας!».
Ποιες είναι οι μελλοντικές σου φιλοδοξίες στον αθλητισμό;
«Φιλοδοξώ, ελπίζω και εύχομαι όλο και περισσότερα άτομα με αναπηρία να έρθουν κοντά μας, κοντά στον αθλητισμό. Βλέπω ότι τα Παραολυμπιακά αθλήματα έχουν κάνει άλματα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και προσφέρουν συναρπαστικές στιγμές και ποιοτικό επίπεδο».
«Η βοήθεια της πολιτείας είναι σχεδόν ανύπαρκτη»
Ποια είναι η γνώμη σου για την ανάπτυξη των Παραολυμπιακών αθλημάτων στην Ελλάδα; Πιστεύεις ότι η υποστήριξη της Πολιτείας προς τους Παραολυμπιακούς αθλητές είναι αρκετή; Τι θα μπορούσε να βελτιωθεί;
«Η βοήθεια της πολιτείας είναι σχεδόν ανύπαρκτη, εκτός από κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις. Η Πολιτεία πρέπει να το δει εκ νέου και να το πάρει σοβαρά από την αρχή. Αυτό ισχύει γενικώς για τα άτομα με ειδικές ανάγκες σε κοινωνικό επίπεδο. Πρώτα απ' όλα, προέχει να στηριχτούν τα άτομα αυτά στην καθημερινότητά τους, στα προβλήματα αυτής και στη βιωσιμότητα. Πετυχαίνοντας αυτά τα απλά πράγματα, μπορούμε να θέσουμε πιο υψηλά στάνταρ».
Ποιο μήνυμα πιστεύεις ότι στέλνουν οι Παραολυμπιακοί Αγώνες στην κοινωνία σχετικά με την αποδοχή της διαφορετικότητας;
«Τα άτομα με ειδικές ανάγκες, μέσα από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες, αποδεικνύουν σε όλη την κοινωνία και στους πιο δύσπιστους ότι απλά ΜΠΟΡΟΥΝ. Η επιλογή που έχει η Πολιτεία και η κοινωνία γενικώς είναι μία, να σκύψει το κεφάλι προς αυτούς τους ανθρώπους και να τους ακούσει».
Ποιες ενέργειες πιστεύεις ότι θα έπρεπε να γίνουν για να αυξηθεί η συμμετοχή των ατόμων με αναπηρίες στον αθλητισμό;
«Οι ενέργειες θα προέλθουν από εμάς, από τη σωστή ενημέρωση και από την Πολιτεία, η οποία πρέπει να φτιάξει και να αξιοποιήσει χώρους και εγκαταστάσεις απόλυτα προσβάσιμους για όλους».
Photo credits: Nikos_Karanikolas-Paralympic Games Paris 2024
@Photo credits: INTIME, Getty Images/Ideal Image, Nikos_Karanikolas-Paralympic Games Paris 2024
Ακολούθησε το GWomen στο instagram
Στείλε μας νέα, ιδέες, προτάσεις, απορίες για τον γυναικείο αθλητισμό στο [email protected]