Μπορεί τα φώτα να πέφτουν - δικαιολογημένα- πάνω στην Μαρία Σάκκαρη, αλλά το ελληνικό τένις δεν είναι μόνο η σπουδαία πρωταθλήτρια. Υπάρχει… υλικό από πίσω και μάλιστα δύο αθλήτριες που είναι σταθερά στο Τοπ-200. Μία από αυτές τις δύο είναι η Δέσποινα Παπαμιχαήλ.
Η πρωταθλήτρια του τένις από την Πρέβεζα, στα 29 της χρόνια προσπαθεί να κάνει την υπέρβαση, έχοντας ήδη καταφέρει αρκετά σε επίπεδο WTA.
Με 15 τίτλους στο απλό και 34 στο διπλό, η Δέσποινα έχει καθιερωθεί στο Τοπ200 και πλέον κοιτάζει την υπέρβαση τόσο στην παγκόσμια κατάταξη, όσο και ξεχωριστά στα τουρνουά της WTA.
Μία τενίστρια η οποία έχει ως ίνδαλμα την Ζιστίν Ενάν και παίζει με… τσαμπουκά σε κάθε παιχνίδι και πλέον έχει και την ωριμότητα να ανταπεξέλθει σε τουρνουά μεγαλύτερου επιπέδου.
Εχει παίξει απέναντι σε τενίστριες του Τοπ10, όπως το 2021 με το πρώην Νο1, την Καρολίνα Πλίσκοβα, για την οποία είχε πει πως ήταν η τενίστρια που σε εκείνο το ματς την έκανε να αλλάξει οπτική για το πως βλέπει το τένις.
«Ηταν ένας αγώνας που με έκανε να δω τα πράγματα διαφορετικά και να πιστέψω σε εμένα. Το είδα ως πρόκληση και ως μέτρο σύγκρισης των επιπέδων. Βγήκα από ματς και ήδη στο μυαλό μου είχα το τι πρέπει να βελτιώσω για να φτάσω στο επίπεδο που θέλω να φτάσω. Η αλήθεια είναι ότι μου έδωσε μεγάλη αυτοπεποίθηση» είχε πει σε δηλώσεις της τότε.
Παράλληλα, η Παπαμιχαήλ έχει φτάσει πολύ κοντά στο να μπει σε κυρίως ταμπλό ενός grand slam, πέρυσι στο US Open. Αυτό είναι και το μεγάλο της όνειρο το οποίο ελπίζει να κάνει σύντομα πραγματικότητα, καθώς η βελτίωσή της τον τελευταίο χρόνο, είναι αισθητή.
Το όνειρο του grand slam
Ωστόσο, η Παπαμιχαήλ δεν έχει την πολυτέλεια να έχει μαζί της στα τουρνουά τον προπονητή της ή κάποια ομάδα από πίσω της, όπως έχουν τα μεγάλα ονόματα.
Δεν υπάρχει ο προπονητής που θα επικεντρωθεί σε αυτήν. Δεν υπάρχουν και τα έσοδα για κάτι τέτοιο. Δεν υπάρχουν καν οι χορηγοί. Μέσα σε αυτές τις αντιξοότητες όμως και σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς που είχε στο παρελθόν, συνεχίζει να παλεύει με κάθε για να πετύχει τους στόχους της.
Η μοίρα ίσως την έχει αδικήσει μέχρι στιγμής, αν αναλογιστεί κανείς την πορεία που έδειχνε ότι θα έχει όταν ήταν νεάνιδα. Από τα 17 της είχε κερδίσει επαγγελματικό τίτλο και στα 18 της ήταν στο Τοπ350. Ομως ήρθαν στην πορεία τραυματισμοί που «φρέναραν» την πορεία της.
Εστω και λίγο καθυστερημένα όμως (όχι από δικό της λάθος προφανώς) προσπαθεί να πάρει πίσω αυτά που στερήθηκε (αγωνιστικά πάντα) από τις κακουχίες του παρελθόντος.
Αν και το πάθος είναι αυτό που την χαρακτηρίζει εντός των court, η ίδια προσπαθεί να διαχειριστεί σωστά τις δύσκολες στιγμές.
«Είμαι ένα άτομο που διαχειρίζομαι τα συναισθήματά μου. Στις νίκες υπάρχει χαρά και στις ήττες πάντα μια πίκρα ωστόσο παίρνω τα θετικά και τα αρνητικά καθε παιχνιδιού και συνεχίζω» έχει πει στο παρελθόν.
Με οδηγό αυτό, αλλά και το ρεκόρ καριέρας της (434–323), το Νο173 του κόσμου (έχει φτάσει ως το Νο167) θα πάει στα προκριματικά του Roland Garros, ελπίζοντας να εκπληρώσει το μεγάλο της όνειρο και να μπει στο κυρίως ταμπλό ενός grand slam.