Η Καρολίν Γκαρσία απόλαυσε μια αναγεννητική σεζόν καθώς κέρδισε τέσσερις τίτλους, συμπεριλαμβανομένου του WTA Finals και ολοκλήρωσε τη χρονιά στο Νο4 της παγκόσμιας κατάταξης τένις γυναικών. Ωστόσο, η ίδια λέει ότι τα τελευταία χρόνια σημαδεύτηκε από μια διατροφική διαταραχή.
«Ο καθένας είναι διαφορετικός. Κάποιοι θα σταματήσουν να τρώνε αλλά για μένα ήταν το αντίθετο: Συνήθιζα να βρίσκω καταφύγιο στο φαγητό» δήλωσε η Γκαρσία στη L'Equipe και συνέχισε να εξηγεί πως ήταν η κατάσταση που βίωνε με τη βουλιμία. «Νιώθεις τόσο άδειος, τόσο λυπημένος, που πρέπει να γεμίσεις τον εαυτό σου. Προήλθε από τη στενοχώρια που δεν κατάφερα να κάνω αυτό που ήθελα στο γήπεδο, που δεν κέρδιζα πια, που υπέφερα σωματικά. Το να φάω θα με ηρεμούσε για λίγα λεπτά. Όλοι ξέρουμε ότι δεν διαρκεί, αλλά ήταν μια οδός διαφυγής. Όταν είσαι μόνος, είναι πιο δύσκολο να το ελέγξεις. Στο τένις, περνάς πολύ χρόνο μόνος στο δωμάτιό σου. Έτσι συνέβαινε συχνά».
Η Γκαρσία, η οποία πέρυσι είχε την καλύτερη πορεία της στα Γκραν Σλαμ καθώς έφτασε στα ημιτελικά του US Open, δήλωσε ότι το να μοιράζεται τις προκλήσεις της βοήθησε: «Άρχισα να μιλάω γι' αυτό στους συγγενείς μου, στους φίλους μου, στους γονείς μου. Αρχίζεις να καταλαβαίνεις. Συνειδητοποιείς ότι αν αυτό συμβεί σε σένα, δεν είναι το τέλος του κόσμου. Μερικές φορές είναι απλά η κούραση που κάνει το σώμα σου να επιθυμεί ζάχαρη. Ούτε πρόκειται να σου αλλάξει τη ζωή. Μερικές φορές ήταν ανεξήγητο. Έπρεπε να γεμίσω τον εαυτό μου για να αναπληρώσω την ήττα και τον πόνο».
Η 29χρονη τενίστρια έκανε ένα τεράστιο άλμα μέσα στη χρονιά και από το Νο74 αναρριχήθηκε στο Νο4, έχοντας πρώτα ξεπεράσει ένα πρόβλημα τραυματισμού που την είχε ταλαιπωρήσει αρκετά. Το επόμενο βήμα ήταν να «λύσει» και αυτό το σημαντικό ζήτημα που την κρατούσε πίσω και όταν το έκανε τα αποτελέσματα ήταν εμφανή: «Από τότε που παίρνω χρόνο για τον εαυτό μου, αυτό συμβαίνει λιγότερο. Και όταν συμβαίνει, το αποδέχομαι καλύτερα και νιώθω λιγότερες ενοχές. Το να επιτρέπω στον εαυτό μου κάποιες τακτικές παρασπονδίες με βοηθάει να αποφεύγω να έχω πολλές από αυτές τις λιγούρες. Κάποια στιγμή ήμουν πολύ σκληρή με τον εαυτό μου. Είμαι ο τύπος του ανθρώπου που ζυγίζει τον εαυτό του με ακρίβεια γραμμαρίου.
Τώρα, αν θέλω πίτσα εδώ και δύο μέρες, θα φάω πίτσα. Δυσκολεύτηκα να αποδεχτώ το γεγονός ότι δεν επρόκειτο να μεταμορφώσω το σώμα μου. Επιτρέπω στον εαυτό μου ένα μικρό επιδόρπιο από καιρό σε καιρό αντί να το σκέφτομαι όλη την εβδομάδα και να καταλήξω να «σπάω» τελείως. Η ήττα έγινε μια δικαιολογία για να επιτρέψω τα πάντα σε μένα. Αυτό συμβαίνει πολύ λιγότερο σήμερα. Στο εστιατόριο των παικτών υπάρχουν πολλοί πειρασμοί, δεν είναι εύκολο. Μαθαίνεις για τον εαυτό σου καθώς προχωράς».