Σε μία ημέρα μνήμης για τις ΗΠΑ, την 11η Σεπτεμβρίου του 2021, η Έμα Ραντουκάνου και η Λέιλα Αν Φερνάντεζ κατάφεραν να γράψουν τη δική τους τενιστική ιστορία. Μόλις στην ηλικία των 18 και 19 ετών αντίστοιχα, αγωνίστηκαν στον τελικό του US Open, στη σημαντικότερη στιγμή της μέχρι τότε καριέρας τους.
Η Ραντουκάνου επικρατεί της Φερνάντεζ και ο teenager τελικός της Νέας Υόρκης περνάει στο χρονοντούλαπο, με το αποτύπωμά του ανεξίτηλο στα brand names των δύο. Σχεδόν 1,5 χρόνο αργότερα, εκείνη η επιτυχία τους φαντάζει πολύ μακρινή, με την ηττημένη Καναδή στο Νο51 της παγκόσμιας κατάταξης και την τότε κάτοχο του τίτλου καθηλωμένη στο Νο66.
Και οι δυο τους δυσκολεύονται αρκετά να ξαναβρούν τα μοτίβα στο παιχνίδι τους και να επαναλάβουν τις ίδιες επιτυχίες, μένοντας μάλιστα πολύ μακριά από τα στάνταρ που μπορεί να θέσει ένας Major τελικός.
Έχοντας συνδεθεί με εκείνη την πορεία τους, το μονοπάτι που περπατούν έκτοτε συγκεντρώνει περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές. Άσχημες και πρόωρες ήττες, τραυματισμοί και αστάθεια όσον αφορά την επιλογή του σταφ (κυρίως από την πλευρά της Ραντουκάνου) που θα τις επαναφέρει με σταθερότητα σε θετικά αποτελέσματα.
Η Βρετανίδα πορεύεται πλέον με τον Σεμπάστιαν Σαχς, τον πέμπτο διαφορετικό προπονητή σε διάστημα 18 μηνών, ενώ η Λέιλα προσέθεσε τον Χούλιαν Αλόνσο δίπλα στον πατέρα της. Το τένις τους και η επιθετικότητά τους μπορούσαν να τις οδηγήσουν, από τη στιγμή που εκμεταλλεύτηκαν τις συγκυρίες, σε έναν τελικό Grand Slam, όμως η αδυναμία του σώματος να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις που δημιούργησαν, τις έφερε να περνούν διαρκώς χαμηλότερα από τον πήχη που έθεσαν, σε συνδυασμό με την αδυναμία να διαχειριστούν πιεστικές καταστάσεις εντός του κορτ!
Η φετινή σεζόν τις επαναφέρει σταδιακά στο προσκήνιο, διατηρώντας οριακά θετικό αριθμό νικών/ηττών. Η Φερνάντεζ βρίσκεται στο 10-7, ενώ αντίστοιχα η Ραντουκάνου αφού ξεπέρασε και το πρόβλημα στον καρπό της, στο 5-4 μέσα στο 2023, βλέποντας τη Σφιόντεκ να σταματά την πορεία της στο Indian Wells.
Ένας τελικός Grand Slam σε μικρή ηλικία δεν εγγυάται επιτυχίες
Δύο εβδομάδες και επτά αγώνες. Αυτό είναι το διάστημα που αρκεί για να πετύχεις κάτι μεγάλο σε Grand Slam. Και αν στο ταμπλό των ανδρών η παρουσία των big-3 μπορεί να έκλεινε σε αρκετούς τον δρόμο, στο ταμπλό των γυναικών υπήρχε το περιθώριο για κάτι σπουδαίο.
Αυτό πέτυχαν οι δύο πρωταγωνίστριές μας στη Νέα Υόρκη. Κάτι που σίγουρα δεν έρχεται χωρίς ταλέντο, όμως στη δική τους ηλικία, αυτό δεν εγγυάται σταθερότητα. Άλλωστε η μοναδική κάτω των 20 ετών που παραμένει στην πρώτη 20άδα της παγκόσμιας κατάταξης σήμερα είναι η Κόκο Γκοφ, η οποία δεν έχει να επιδείξει όμως μία αντίστοιχη πορεία σε Slam.
Σε μία εποχή που το τένις γυναικών ζει την αλλαγή της σκυτάλης, οι τρεις τενίστριες που κυριαρχούν, Σφιόντεκ, Σαμπαλένκα και Ριμπάκινα είναι λίγο μεγαλύτερες (21, 24 και 23 αντίστοιχα), όμως έχουν περπατήσει αρκετά στον στίβο μάχης. Έχουν ξεπεράσει τις δυσκολίες τους, «πάλεψαν» με τις δικά τους αγωνιστικά και μη προβλήματα, υπερπήδησαν με ομαλό ρυθμό τα εμπόδιά τους και έπιασαν το peak τους.
Ο χρόνος ωρίμανσης που χρειάζεται κάθε παίκτρια είναι διαφορετικός. Είναι σκληρό, όμως η εμπειρία δεν αποκτάται διαφορετικά και το αντιπαράδειγμα του διάττοντος αστέρα της Οσταπένκο βρίσκεται πάντοτε εκεί για οποιαδήποτε θέλει να διδαχθεί και να ρίξει φως σε όποιο μονοπάτι κρύβει παγίδες...