«Δεν μπορώ να σταματήσω να χαμογελάω», δήλωσε η Τζόντι Μπουράζ αφού έγινε η πρώτη Βρετανίδα τενίστρια που μπήκε στον δεύτερο γύρο του φετινού Wimbledon. Μετά από χρόνια κοπιαστικής δουλειάς, χειρουργικών επεμβάσεων και πολλών τραυματισμών, αυτό ήταν ευεργέτημα. Γιατί κάποιες φορές μία νίκη είναι αρκετή.
Η νίκη της 24χρονης με 6-1, 6-3 επί της Αμερικανίδας Κέιτι ΜακΝάλι θα την ανεβάσει για πρώτη φορά στο Top100 και αν και χρειάστηκε κάτι παραπάνω από μία ώρα, το περίμενε πολύ καιρό. «Τρέμω. Δεν ήταν εύκολο», δήλωσε η γεννημένη στο Ρίτσμοντ αθλήτρια και στη συνέχεια εξήγησε γιατί έδειχνε σε κατάσταση δυσπιστίας: «Τρεις επεμβάσεις στον αστράγαλο, κάταγμα στο γόνατο, κατάγματα λόγω πίεσης στο χέρι και στα πλευρά μου... θα μπορούσα να συνεχίσω. Ήταν η μεγαλύτερη μάχη μου, αλλά είμαι σε πολύ καλό σημείο και περιμένω να συνεχιστεί η πορεία μου. Ελπίζω ότι αυτή είναι η αρχή της».
Δεδομένης αυτής της λιτανείας του πόνου, φάνηκε εύστοχο το γεγονός ότι υπήρχαν… αίματα στις μπάλες καθώς πανηγύριζε: «Ένα από τα ball boys είχε κόψει το δάχτυλό του», εξηγεί.
Είχε αμφιβολίες ότι θα έφτανε σε αυτό το ευτυχές σημείο; «Η απάντηση σε αυτό είναι "σίγουρα". Μετά την τρίτη επέμβαση στον αστράγαλο, το μυαλό μου είχε αποφασίσει ότι αυτό ήταν. Θα πήγαινα σε ένα αμερικανικό πανεπιστήμιο, θα έπαιρνα πτυχίο εκεί και θα είχα μια υπέροχη ζωή. Αυτό ήταν το τέλος της καριέρας μου στο τένις. Αλλά ξέρετε, με κάποιο τρόπο ανέβηκα ξανά με τη βοήθεια της οικογένειας και των φίλων μου και ξεπέρασα εκείνη την όχι και τόσο καλή περίοδο», εξηγεί η Βρετανίδα.
Ο τελευταίος μήνας ήταν εξαντλητικός. Ο σύντροφός της της που παίζει ράγκμπι, Μπεν Γουάιτ, έχασε τη δουλειά του όταν ηLondon Irish μπήκε σε καθεστώς διαχείρισης και τώρα θα παίζει για την Toulon στη Γαλλία. «Δεν ήταν εύκολο. Απλά δεν είχε δουλειά, ο σύλλογος χρεοκόπησε και είναι απλά απαίσιο για όλους τους εμπλεκόμενους. Τώρα ο Μπεν είχε μια πραγματικά καλή ευκαιρία για έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους στην Ευρώπη. Θα το λατρέψει απόλυτα, αλλά είναι δύσκολο γιατί δεν θα πάω μαζί του. Η βάση μου είναι εδώ. Πάντα λέγαμε ότι θα κάνουμε το καλύτερο για την καριέρα μας».
Πως όμως συνέχισε να προσπαθεί και έφτασε σε αυτή τη λυτρωτική νίκη; Μόνο η ίδια ξέρει τι πέρασε: «Πώς έμεινα θετική; Δεν το έκανα, για να είμαι ειλικρινής. Δεν ήμουν και ο πιο χαρούμενος άνθρωπος. Η προπόνηση ήταν δύσκολη γιατί δεν μπορούσες να κάνεις πολλά πράγματα. Δεν είσαι εκεί που θέλεις να είσαι. Είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή, αλλά πρέπει να προσπαθείς να σκέφτεσαι ότι θα αξίζει τον κόπο όταν επιστρέψεις στο γήπεδο».