Ένα βολέ απόσταση, το μικρό ταξίδι για το μπαλάκι μέχρι να καταλήξει εκτός κορτ. Τόσο χρειάζεται για να περάσουν όλα από μπροστά σου. Οι επτά χαμένοι τελικοί, η ανομβρία τεσσάρων ετών από το Μαρόκο, η πίεση, οι χαμένες ευκαιρίες στην Αγία Πετρούπολη, τα λάθη, οι αποκλεισμοί που συσσώρευσαν το σύννεφο του "πότε είναι η σειρά μου".
Και μετά το χαμόγελο, μια αγκαλιά με τον Τομ Χιλ, το κλάμα. Δάκρυα χαράς και όχι απογοήτευσης και μία έκρηξη συναισθημάτων. Η Μαρία Σάκκαρη είναι κάτοχος ενός WTA 1000 τίτλου, στην πιο ονειρική εβδομάδα της τενιστικής της ζωής.
Σβήνοντας μονομιάς τις αμφιβολίες πρώτα από όλα στο δικό της μυαλό. Στην αρχή της σεζόν ήταν οι χαμένοι ημιτελικοί, έπειτα οι χαμένοι τελικοί και αυτό το καταραμένο 1-7 που ξαναβγήκε στο προσκήνιο. Το πραγματικό ζήτημα όμως δεν προέκυψε τότε, αλλά στις νύχτες που η Σάκκαρη δεν ήταν εκεί.
This one's yours, Maria 🥹@mariasakkari defeats Dolehide, 7-5, 6-3 to win her first EVER WTA 1000 title in Guadalajara!!! 🏆#GDLOpenAKRON pic.twitter.com/UcE4EGoIFA
— wta (@WTA) September 24, 2023
Στις νύχτες της δεύτερης εβδομάδας των Grand Slam, από όπου ήταν απούσα. Όλο αυτό το βάρος μέσα στο 2023 έγινε ασήκωτο, μέχρις ότου στη Γουαδαλαχάρα βρει τη δική της... φούσκα. Το κακό δεν είναι να χάνεις ημιτελικούς και τελικούς αλλά να μη βρίσκεσαι καν εκεί, στις συζητήσεις. Η Σάκκαρη έκλαψε, λύγισε, φοβήθηκε ότι απομακρύνθηκε πολύ αλλά συνέχισε να παλεύει με τον ίδιο τρόπο που κάποτε τρύπησε το ταβάνι της και παρότι ο ορίζοντάς και το ριζικό της δεν το 'γραφαν, αυτή στρογγυλοκάθισε στο Top-10 την τελευταία διετία.
Και τώρα μπορεί να βροντοφωνάξει πως δεν μπορεί να μη βρίσκεται δίκαια εκεί, γιατί στο βιογραφικό της κουβαλά έναν τίτλο στη Γουαδαλαχάρα. Στον εκνευρισμό της μέσα στο κορτ απάντησε με ηρεμία και διαύγεια. Στον φόβο με ένα χαμόγελο, που πρωτοεμφανίστηκε από το παιχνίδι με την Τζιόρτζι. Ένα χαμόγελο σιγουριάς μετά από λάθη και πίστης στο πλάνο. Η Σάκκαρη ήταν η καλύτερη παίκτρια σε πολλά τουρνουά που δεν κατάφερε να φτάσει ως το φινάλε της διαδρομής. Στη Γουαδαλαχάρα το επιβεβαίωσε με τον πιο εμφατικό τρόπο, κατακτώντας έναν τίτλο δίχως να χάσει σετ. Καμία απουσία δεν μπορεί να στερήσει ούτε ικμάδα της επιτυχίας.
Η τέλεια διαχείριση του τελικού από τη Σάκκαρη
Για να μην αδικούμε την Ντολεχάιντ, η παρουσία της σε αυτό το πάλκο μόνο κακή δεν ήταν ως rookie. Αλλά τα σημάδια της απειρίας γινόταν πότε φανερά, άλλοτε όχι τόσο, όμως υπήρχαν. Από τα διπλά λάθη έως τη διαχείριση. Η Σάκκαρη πραγματοποίησε το τέλειο παιχνίδι πνευματικά. Μέσες άκρες κάτι που της κόστιζε κάποτε, όχι πολύ μακριά από το σήμερα.
Έβαλε όσα περισσότερα σερβίς στο κορτ, για να αναγκάσει την αντίπαλό της να παίξει όλες τις μπάλες. Από αυτήν την πίεση είχε λυγίσει και αυτή παλαιότερα. Ένα σερβίς με αρκετή ποικιλία όταν περνούσε το φιλέ και πάρα πολύ topspin. Το kick serve της Ντολεχάιντ έφτανε πολύ ψηλότερα από το σημείο του ώμου με την αναπήδηση και για αυτό χρειάστηκαν προσαρμογές. Χρησιμοποίησε με τεράστια επιτυχία το slice μπάκχαντ για να μείνει στα ράλι και να εκμαιεύσει τα λάθη. Μα πάνω από όλα δεν πανικοβλήθηκε!
Well worth the wait 🎊
— wta (@WTA) September 24, 2023
Without dropping a set, @mariasakkari wins her second Hologic WTA Tour title in Guadalajara 🏆 pic.twitter.com/P5bPrwzPB8
Σε άλλες περιπτώσεις το προβάδισμα του 1ου σετ που έγινε... κυνήγι στο 5-4 θα λειτουργούσε δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι της. Κοιτώντας τον Χιλ με χαμόγελο και σιγουριά επέστρεψε με τρία συνεχόμενα games. Και όταν έφτασε να βλέπει το φως στην άκρη του τούνελ το μπάκχαντ της την κράτησε στα ράλι και το φόρχαντ της έδωσε τις χαριστικές βολές που έψαχνε, στο τέλειο παιχνίδι με τις γραμμές που πραγματοποίησε. Με ηρεμία και χαμόγελο απέναντι στον φόβο. Σα να φώναζε με την εικόνα της, είμαι παίκτρια Top-10, διάολε. Όταν έφυγε με σετ και break, τα... φουσκωμένα πανιά της αυτοπεποίθησης από την εβδομάδα της στο Μεξικό ήταν αδύνατο να μην τη φτάσουν στο τέρμα.
Όπως ακριβώς της άρμοζε, με στιλ. Χωρίς να χρειαστεί να πάρει τις μπάλες στα χέρια της. Χωρίς να περάσει ένα λεπτό στον πάγκο και να σκεφτεί. Πριν προλάβει να ποτιστεί με αμφιβολία ο εγκέφαλος, έκανε το τελευταίο break εκμεταλλευόμενη ξανά τα λάθη που δημιούργησε στη ρακέτα της Ντολεχάιντ.
Όσα πέτυχε και όσα θα πετύχει
Σε γενικές γραμμές το τένις μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι είναι δίκαιο άθλημα. Η Σάκκαρη σε μία ξέφρενη πορεία δύο ετών έφτασε να παίξει δύο ημιτελικούς Major αλλά δε βρήκε ποτέ ένα... πετράδι για να βλέπει και να θυμίζει στον εαυτό της τι έχει πετύχει. Οι ημιτελικοί δεν έχουν υλική υπόσταση και το μοναδικό τους σουβενίρ ήταν τα «αχ» της χαμένης ευκαιρίας.
Το κίνητρο πολλές φορές έπρεπε να το ψάξει μακριά από το τένις της. Και όλο αυτό γιγαντώθηκε, κάνοντάς τη να παίζει για να αποδείξει ότι αξίζει που είναι εκεί. Μέχρι να έρθει ο τίτλος στη Γουαδαλαχάρα να βάλει την τελεία. Μετά το Ραμπάτ ήταν άλλη παίκτρια εντελώς. Σε ένα άλλο επίπεδο από το σημερινό αλλά μεταλλαγμένη προς το καλύτερο.
Μετά τη Γουαδαλαχάρα η Σάκκαρη είναι ξανά άλλη παίκτρια. Είναι αυτή που όταν λύγισε, σχεδόν έναν μήνα πριν στο US Open, βγήκε ξανά μπροστά στο κορτ να κάνει αυτό που ξέρει καλά. Είναι αυτή που ηττήθηκε στο Σαν Ντιέγκο και όχι μόνο δεν επέτρεψε αυτό το αποτέλεσμα από τη Ναβάρο να της γυρίσει μπούμερανγκ. Αυτή που νίκησε τον φόβο με χαμόγελο και απάντησε στην αμφιβολία με το τένις της. Το μοναδικό της «όπλο» που την έχει φέρει εδώ που βρίσκεται σήμερα.
Με τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα που έχουμε συζητήσει στο παρελθόν. Η Σάκκαρη αποτελεί την κορυφαία Ελληνίδα όλων των εποχών και μία από τις καλύτερες παίκτριες της γενιάς της, με σταθερή παρουσία στην πρώτη δεκάδα από τον Σεπτέμβριο του '21 και πιστή σε κάθε μεγάλο ραντεβού. Πάνω από όλα ένας συγκλονιστικός χαρακτήρας που άκουγε την ειρωνική κριτική ούσα στο Top-5 με μόλις ένα κερδισμένο τουρνουά, υπέφερε με τις αποτυχίες όπως της όριζε εκείνη, δούλεψε και αξίζει στο 200% την επιτυχία της.
Από σήμερα κάτοχος και ενός WTA 1000 τίτλου. Η αρχή για κάτι ακόμα καλύτερο!