Από τον στίβο και τις μεσαίες αποστάσεις, στο τρίαθλο, το δίαθλο, τον μαραθώνιο και οτιδήποτε μπορεί να της προσφέρει αδρεναλίνη και ενέργεια. Ο αθλητισμός έγινε η ζωή της. Μία ζωή στης οποίας τον τίτλο γράφει «Δρομέας. Τριαθλήτρια. Μαμά». Η Ντενίζ Δημάκη έγινε μητέρα, πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, έγινε μητέρα για δεύτερη φορά και σήμερα έχει δύο λόγους για να γιορτάζει και έναν τρίτο -έξτρα- για την όμορφη ζωή που έχει φτιάξει.
Το 1990 ξεκίνησε στον στίβο, έτρεχε και τις άρεσαν οι αποστάσεις -αγωνίσματα στα οποία έχει καταγράψει διακρίσεις αλλά και καλά ρεκόρ. Περίπου 12 χρόνια αργότερα αφοσιώθηκε στο τρίαθλο και έκτοτε ξεκίνησε μία σημαντική πορεία στο άθλημα μιας και τα από τότε κερδίζει μόνιμα τις πρώτες πανελλήνιες θέσεις. Έχει βρεθεί σε βαλκανικά και ευρωπαϊκά πρωταθλήματα όμως η υπέρτατη επιτυχία της ήταν η συμμετοχή της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008. Μάλιστα, τότε βλέπαμε τη Δημάκη, την πρωταθλήτρια που ήταν και μαμά, να πετυχαίνει τον μεγαλύτερο στόχο της ενώ έχει περάσει εγκυμοσύνη και να εμπνέει άλλες γυναίκες που έψαχναν λίγη δύναμη για να κάνουν αυτό το βήμα που πίστευαν πως θα τις δυσκόλευε.
Μετά το Πεκίνο, αποφάσισε να επιστρέψει στις αποστάσεις και τον μαραθώνιο και να διακριθεί και στα πανελλήνια πρωταθλήματα των αποστάσεων. Και μετά από αρκετές επιτυχίες και ένα παλμαρέ γεμάτο διακρίσεις, η ίδια επιμένει πως η μεγαλύτερή της κατάκτηση είναι τα δύο της παιδιά: ο Οδυσσέας και η Λυδία.
Η Ντενίζ Δημάκη μίλησε στο GWomen για το πως ο αθλητισμός δεν εμπόδισε τη δημιουργία οικογένειας και πως η οικογένεια δεν εμπόδισε τον αθλητισμό, για τα σχόλια που ίσως ειπώθηκαν αλλά που δεν την άγγιξαν ποτέ και δίνει και μία συμβουλή σε όλες τις γυναίκες.
Μία ζωή ολόκληρη στον πρωταθλητισμό και μάλιστα με συμμετοχές στις μεγαλύτερες διεθνείς διοργανώσεις. Πως ήρθε η απόφαση για δημιουργία οικογένειας και πως σας επηρέασε αθλητικά;
Ο αθλητισμός αποτελεί για μένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Από μικρό παιδί κατάλαβα ότι αυτό ήταν που με κάνει ευτυχισμένη. Ονειρεύτηκα μεγάλες διοργανώσεις, Ολυμπιακούς αγώνες, επιτυχίες και τα κατάφερα.
Είπα πολλές φορές: «Ευχαριστώ Θεέ μου!» Δίπλα μου σε όλες αυτές τις επιτυχίες μου ο σύζυγος και προπονητής μου Χρήστος Βαξεβάνης, μαζί στις χαρές και στις στεναχώριες, στις δύσκολες προπονήσεις, στον σχεδιασμό όλων αυτών, στις κοινές προσπάθειες. Το όνειρο μου ήταν πια, να κάνω οικογένεια, να ζήσω ό,τι πιο όμορφο μπορεί να ζήσει μια γυναίκα, να γίνει μητέρα.
Στιγμή μοναδική για μένα ο ερχομός του πρώτου μου παιδιού, του γιου μου Οδυσσέα (πέρασαν 18 χρόνια κιόλας). Ο αθλητισμός δεν αποτέλεσε εμπόδιο στην οικογένεια, ούτε η οικογένεια στον αθλητισμό. Ίσα ίσα που με έκανε πιο δυνατή, πιο ολοκληρωμένη αθλήτρια η γέννηση του γιου μου με έκανε να σκέφτομαι ότι όλα είναι δυνατά, ό,τι έχω πετύχει ήδη.
Η επιστροφή στην ενεργό δράση έγινε εύκολη ή ομαλά; Δεχθήκατε ποτέ σχόλια σχετικά με το ότι είστε μητέρα και συνεχίζετε να προπονείστε και να αγωνίζεστε κανονικά;
Για μένα η επιστροφή μου ήταν ομαλή, διότι την έκανα χωρίς υπερβολές αλλά με πολλή αγάπη, υπομονή και με μεγάλη περηφάνια γιατί ήμουν πια μητέρα.
Σχόλια δεν ξέρω αν υπήρξαν πραγματικά ή εγώ είχα τα αυτιά μου ,κλειστά σε κάθε τι αρνητικό. Δεν με αφορούν ποτέ οι οπισθοδρομικές απόψεις, εξάλλου συμβουλευόμουν πάντα μεγάλες αθλήτριες στο εξωτερικό μέσω των blog τους και των καναλιών τους στο YouTube. Στην Ευρώπη και στην Αμερικανική Ήπειρο ή στην Αυστραλία αυτά θεωρούνται δεδομένα πράγματα.
Η πρόκριση μου στους Ολυμπιακούς του 2008 ήρθε μετά την γέννηση του πρώτου μου γιου. Μετά τους Ολυμπιακούς ήρθε και η γέννηση της κόρης μου Λυδίας. Η πλήρης ολοκλήρωση.
Εσείς, πλέον, με δύο παιδιά δεν αφήνετε τα ενδιαφέροντά σας, κατεβαίνετε σε αγώνες, εργάζεστε και γενικά δεν έχετε «αφήσει» την προσωπική σας ζωή. Πως το καταφέρνει αυτό μία μητέρα-αθλήτρια στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία, της οποία οι ρυθμοί αλλά και οι κίνδυνοι είναι φοβερά αυξημένοι;
Πολλοί με ρωτούν πως γίνεται να είσαι μητέρα, αθλήτρια, εργαζόμενη, πως τα προλαβαίνεις όλα; Ή απάντηση είναι απλή: Ό,τι αγαπάς δεν γίνεται με κόπο, ούτε με προσπάθεια, γίνεται γιατί είναι η ζωή σου, τα όνειρα σου.
Οικογένεια, παιδιά, αθλητισμός. Οι ρυθμοί μπορεί να είναι απίστευτοι πολλές φορές, αλλά η τρέλα μεγάλη. Αυτή η τρέλα με κάνει να ασχολούμαι ακόμη με τον αθλητισμό και να βάζω στόχους. Ας κρατάμε όλοι μας λίγο τρέλα μέσα μας σήμερα. Και το καλύτερο ακόμη είναι ότι τώρα έχει μπει στους στίβους η μικρή μου κόρη. Κάποιες προπονήσεις τις κάνουμε μαζί. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο στην ζωή μου!
Ποια θα ήταν η συμβουλή που θα δίνατε σε μία αθλήτρια που θέλει να κάνει οικογένεια αλλά «φοβάται» και την παύση και τα επικριτικά σχόλια που μπορεί να δεχθεί;
Αν έχω να συμβουλέψω κάτι εγώ σε νέα κορίτσια αθλήτριες είναι να κάνουν πάντα αυτό που αγαπούν πραγματικά. Να ακούνε τον εαυτό τους, την ψυχή τους. Τίποτε δεν αποτελεί εμπόδιο για την πραγματοποίηση των ονείρων τους. Εξάλλου πιστεύω ότι μια μητέρα αθλήτρια είναι μια μητέρα ευτυχισμένη, με ανοιχτή καρδιά, με αντοχές.
Σημασία δεν έχει τι πιστεύουν ή τι θεωρούν οι άλλοι αλλά τι λέει η καρδιά σας!