Αποστολή στο Παρίσι: Πηνελόπη Γκιώνη
Γενικά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μία διοργάνωση που αν κανείς τη ζήσει από κοντά δύσκολα θα την ξεχάσει. Ειδικά, η διοργάνωση Αθήνα 2004 έχει μείνει αξέχαστη σε πολλούς και όχι άδικα αφού οι Αγώνες είχαν επιστρέψει στο σπίτι τους και οι Έλληνες τότε είχαν επανενωθεί με την παράδοσή τους.
Στην πρώτη επίσκεψη του Gazzetta στο κέντρο τύπου στο Παρίσι για τους ερχόμενους Ολυμπιακούς, με σκοπό να συγκεντρώσουμε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για τη συνέχεια της αποστολής, βρεθήκαμε να συνομιλούμε με χαμογελαστούς ανθρώπους, πρόθυμους να μας λύσουν κάθε απορία και να μας δώσουν κάθε χρήσιμη συμβουλή. Μία Γαλλίδα εθελόντρια θεώρησε πως είμαστε Ιταλοί και ξεκίνησε να μας μιλά στα ιταλικά, για να της πούμε πως μας κολακεύει η εικασία της αλλά ερχόμαστε από την Ελλάδα. Τότε εκείνη μας απάντησε «Γεια σου, τι κάνεις;». Και, εντελώς φυσικά, ξεκίνησε μία κουβέντα για το πώς μία Γαλλίδα μιλά ελληνικά: «Ήμουν στην Αθήνα το 2004, πριν 20 χρόνια ακριβώς. Ήταν υπέροχα!», μας είπε και τότε άνοιξε μία ακόμη μεγαλύτερη συζήτηση.
«Οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι που μας φιλοξενούσαν, κρατάω επαφή με Έλληνες 20 χρόνια μετά»
Η Ναθ Φαβό, μισή Γαλλίδα και μισή Αμερικανίδα, είχε εργαστεί στην Αθήνα 2004 ως μεταφράστρια, μιας και τα γαλλικά αποτελούν μία από τις δύο επίσημες γλώσσες των Αγώνων μαζί με τα αγγλικά. Η ίδια, τότε, είχε μείνει για έξι μήνες στην Ελλάδα και όπως είπε μιλώντας στο Gazzetta Women, ήταν μία εκπληκτική εμπειρία για την ίδια: «Ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Δεν είχα ξαναπάει ποτέ στην Ελλάδα και έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψω μια πανέμορφη χώρα. Και ερωτεύτηκα την Ελλάδα και τους Έλληνες, το ελληνικό φαγητό, φυσικά. Και έτσι επιστρέφω τακτικά.
Υπάρχουν τόσες πολλές καλές αναμνήσεις όπως το ότι είχα την ευκαιρία να αναμειγνύομαι με την κουλτούρα από τη μία και να βρίσκομαι σε μία διεθνή διοργάνωση, να γνωρίζω ανθρώπους από όλο τον κόσμο, να γνωρίζω αθλητές… Νομίζω και το ότι είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε τα αξιοθέατα, να δούμε τους ανθρώπους, και τον πολιτισμό, φυσικά, που ήταν ακριβώς στο κατώφλι μας. Ήταν καταπληκτικό. Θυμάμαι ότι δούλευα πολλές ώρες επειδή ήμουν μεταφράστρια και δουλεύαμε και νυχτερινές βάρδιες, αλλά είχαμε πρόσβαση σε δωρεάν κόκα κόλα όλη μέρα και νύχτα οπότε μέναμε ξύπνιοι. Και οι άνθρωποι ήταν χαρούμενοι που μας φιλοξενούσαν και ήταν απλά μια τόσο μεγάλη εμπειρία και ακόμα κρατάω επαφή με τους Έλληνες φίλους μου από εκείνη την εποχή. Είκοσι χρόνια μετά, ναι. Συνεχίζω να τους βλέπω όταν επιστρέφω, και είναι υπέροχο».
Το χαμόγελό της όσο αναπολεί τις στιγμές που πέρασε στην Αθήνα αποδεικνύει πως εκείνη η εμπειρία είναι πράγματι μία από τις αγαπημένες της. Όταν τη ρωτάμε αν ξεχωρίζει κάποια συγκεκριμένη στιγμή, μας αποκαλύπτει πως τα αθλητικά δεν είναι το φόρτε της:
«Εγώ δεν είμαι πολύ μέσα στα αθλητικά. Αλλά ένα βράδυ που ήμουν έξω συνάντησα την ολλανδική ομάδα βόλεϊ ανδρών, ήμασταν στο ίδιο εστιατόριο. Και γνώρισα έναν από τους παίκτες επειδή ήταν ο ψηλότερος παίκτης όλων των Ολυμπιακών Αγώνων, σε εκείνη τη διοργάνωση. Και έβγαλα μια φωτογραφία δίπλα του, και ήταν τόσο ψηλός κι εγώ τόσο κοντή δίπλα του. Ω, Θεέ μου. Ήταν μια πολύ καλή ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους, αθλητές, επαγγελματίες του αθλητισμού, μέλη της OIC. Απλά ήταν υπέροχα».
«Το αγαπημένο μου τραγούδι ήταν το “Καλημέρα Ελλάδα”, μου λείπει ο φραπές»
Η ευχάριστη συζήτησή μας συνεχίστηκε και εκτός κάμερας, σε ακόμη πιο φιλικό ύφος με την ίδια να λέει χαριτολογώντας πως «Η Ελλάδα ήρθε σε μένα». Όπως μας είπε, επέστρεψε στην Ελλάδα ξανά μετά από δύο χρόνια και αυτό που ξεχώρισε τότε είναι από τα πράγματα που μάλλον κανείς δεν περιμένει να ακούσει από έναν ξένο επισκέπτη. «Το 2004 είχα μείνει για ένα εξάμηνο στην Ελλάδα και επέστρεψα για ένα ακόμη εξάμηνο το 2006. Είχα περάσει πραγματικά υπέροχα και, ξέρεις τι; Ο αγαπημένος μου τραγουδιστής τότε ήταν εκείνος ο ράπερ… πώς τον έλεγαν; Που έλεγε το “Καλημέρα Ελλάδα”. Ο Nivo! Ναι ήταν hit τότε εκείνο το τραγούδι και το ακούγαμε συνέχεια!», είπε και έπειτα συμπλήρωσε πως το… εθνικό ρόφημα του Έλληνα εκείνη την εποχή, ο φραπές, της λείπει μέχρι και σήμερα: «Α, ο φραπές! Μου άρεσε πάρα πολύ, πίναμε συνέχεια. Εδώ στη Γαλλία δεν φτιάχνω δεν είναι το ίδιο».
Δείτε το βίντεο με όσα μας είπε η Ναθ Φαβό για τις αναμνήσεις της από την Αθήνα 2004
Μία Γαλλίδα θυμάται τους Ολυμπιακούς της Αθήνας 2004: «Θα επιστρέφω πάντα στην Ελλάδα, μου λείπει ο φραπές»
— gazzetta.gr (@gazzetta_gr) July 19, 2024
Αποστολή στο Παρίσι: Πηνελόπη Γκιώνη pic.twitter.com/Jg9zyPgix5